ΕΙΚΟΣΙΤΕΣΣΑΡΕΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΟΙ ΟΙΚΟΙ
ΕΙΣ ΤΗΝ ΟΣΙΑΝ ΜΗΤΕΡΑ ΗΜΩΝ ΜΑΚΡΙΝΑΝ
ΑΔΕΛΦΗΝ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Ποίημα: Γεωργίου Ἀποστολάκη, δικαστοῦ.
Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ΄ Τῇ ὑπερμάχῳ
Τὸν τοῦ Νυμφίου σου ζυγὸν ἐπιποθήσασα
τὴν τῶν ἀζύγων βιοτὴν εἵλου, πανεύφημε,
μονοτρόπων καταστᾶσα ἡ ὡραιότης·
διὸ πόθῳ μοναζόντων τὰ συστήματα
σὲ τιμῶσι ἐξαιτούμενα πρεσβείας σου
καὶ κραυγάζοντα χαίροις, Μῆτερ θεόληπτε.
Ἄμωμος, ὥσπερ κρίνον, τῷ Νυμφίῳ ἐδόθης τρωθεῖσα τῇ ἐνθέῳ ἀγάπῃ(ἐκ γ)· διόπερ ὡς Κυρίου ἀμνὰς βιοτεύσασα παρθενικῶς, σύσκηνος ἀγγέλοις νῦν παρίστασαι, Μακρῖνα, τιμωμένη οὕτω·
Χαῖρε, παρθένους νυμφαγωγοῦσα·
χαῖρε, ἀζύγους καθοδηγοῦσα.
Χαῖρε, σωφροσύνης σεπτὴ ὑποτύπωσις·
χαῖρε, τῶν χαρίτων πηγὴ καὶ φανέρωσις.
Χαῖρε, δεῖγμα παντερπνότατον ἐναρέτου βιοτῆς·
χαῖρε, θεῖον ἐνδιαίτημα καθαρᾶς ἀναστροφῆς.
Χαῖρε, ὅτι διέπρεψας τῇ σεπτῇ πολιτείᾳ·
χαῖρε, ὅτι κατέλυσας τῶν παθῶν τυραννίαν.
Χαῖρε, τῷ θείῳ κάλλει ἐκλάμπουσα·
χαῖρε, τοῦ κόσμου τὴν αἴγλην μισήσασα.
Χαῖρε, δι’ ἧς μονασταὶ κραταιοῦνται·
χαῖρε, δι’ ἧς Ἐκκλησία κοσμεῖται.
Χαίροις, Μῆτερ θεόληπτε!
Βίῳ ἡγιασμένῳ, μακαρία Μακρῖνα, ἐδόξαζες Ἁγίαν Τριάδα· τὴν τοῦ κόσμου πικρὰν ταραχὴν καὶ θορύβων πᾶσαν ἀφορμὴν ἔφευγες, νηστείαις καὶ δεήσεσιν σχολάζουσα καὶ ἐκβοῶσα·
Ἀλληλούϊα!
Γόνος οὖσα ἁγίων, ἑπταρίθμου ὁμάδος κατέστης πολυτίμητον σκεῦος· Βασιλείου γὰρ τέκνον σεμνοῦ Ἐμμελείας τε τῆς εὐσεβοῦς γέγονας, ὁσίων δὲ αὐτάδελφος· διό σοι μελῳδοῦμεν ταῦτα·
Χαῖρε, σπορέων καλῶν ὁ σπόρος·
χαῖρε, σεπτῆς γενεᾶς ὁ γόνος.
Χαῖρε, Βασιλείου ὁσίου τὸ γέννημα·
χαῖρε, ἐγκρατοῦς Ἐμμελείας ἀνάθρεμμα.
Χαῖρε, βάθος δυσερεύνητον νοερῶν ἐργασιῶν·
χαῖρε, καύχημα γονέων σου καὶ πανίερος βλαστός.
Χαῖρε, ὅτι ἀπείληφας βραβεῖον τῆς νίκης·
χαῖρε, ὅτι συνέτριψας Βελίαρ παγίδας.
Χαῖρε. ἐν κόσμῳ μόνη βιώσασα·
χαῖρε, ἀζύγων τάξεις πυρσεύουσα.
Χαῖρε, Μακρίνης προγόνου σου εὖχος·
χαῖρε, πολλῶν ὁμωνύμων σου αἶνος.
Χαίροις, Μῆτερ θεόληπτε!
Δόξης τῆς τῶν ὁσίων κοινωνὸς κατεστάθης πλησθεῖσα χαρισμάτων ἐνθέων· τῇ ἀσκήσει γὰρ πάθη ψυχῆς τὰ πικρὰ ἐνέκρωσας, Σεμνή, τάχιστα ὡς ἄγγελος ἐν σώματι βιοῦσα καὶ Θεόν ὑμνοῦσα·
Ἀλληλούϊα!
Εἰρηναίαν πορείαν προσευχῇ καὶ ἀσκήσει διήνυσας Μακρῖνα ἐν βίῳ· ὅθεν γέγονας θεῖος πυρσὸς ἀρετῆς τε λύχνος φαεινὸς ἅπασι· διὸ καὶ τὰ συστήματα ἀζύγων σοι βοῶσι ταῦτα·
Χαῖρε, σεπτῆς συγγενείας γόνος·
χαῖρε, ἁγίας ἀμπέλου κλῶνος.
Χαῖρε, Βασιλείου Μεγάλου αὐτάδελφος·
χαῖρε, Γρηγορίου τῆς Νύσσης ἡ ὅμαιμος.
Χαῖρε, Μήτηρ ἡ γεννήσασα ἀπογόνοις ἐν Χριστῷ·
χαῖρε, βότρυν γεωργήσασα τὸν τῆς Χάριτος ψυχῇ.
Χαῖρε, εὔχρηστον σκεῦος ἱερᾶς ἐργασίας·
χαῖρε, ἄσειστε πῦργε, μοναστῶν προστασία.
Χαῖρε, σαρκὸς μισοῦσα εὐπάθειαν·
χαῖρε, Χριστοῦ ζητοῦσα τὴν εὔνοιαν.
Χαῖρε, δι’ ἧς οἱ πιστοὶ εὐλογοῦνται·
χαῖρε, δι’ ἧς εὐσεβεῖς ὁδηγοῦνται.
Χαίροις, Μῆτερ θεόληπτε!
Ζῶσα ἐν ἐγκρατείᾳ μονοτρόπων ὁ τῦπος κατέστης ἀκριβέστατος, Μῆτερ· καὶ ὡς ἄσαρκος οὖσα σαρκὶ ἀρετῆς ἐργάτις τοῖς πιστοῖς δέδειξαι· διὸ καί σοὶ προσήρχοντο παρθένοι τῷ Θεῷ βοῶσαι·
Ἀλληλούϊα!
Ἡσυχίᾳ ἐνθέῳ ἀσκουμένη ἐν οἴκῳ προσείλκυες παρθένων χορείας· ψυχοσώτειραν ὅθεν μονὴν μετ’ αὐτῶν συνέπηξας, Σεμνή, πάντερνον ἁγίων ἐνδιαίτημα· διό σοι εὐλαβῶς φωνοῦμεν·
Χαῖρε, ἀμνὰς Χριστοῦ ἡ ἁγία·
χαῖρε, παρθένων παιδαγωγία.
Χαῖρε, τῶν ὁσίων πλουτοῦσα τὴν σύνοδον·
χαῖρε, μονοτρόπων ἀκρότης τυγχάνουσα.
Χαῖρε, σάρκαν ἡ δουλώσασα πόνοις τοῖς ἀσκητικοῖς·
χαῖρε, φύσιν ἡ βιάσασα κόποις τοῖς διηνεκοῖς.
Χαῖρε, ὅτι συνήγαγες παρθένων χορείαν·
χαῖρε, ὅτι ἐδίδασκες ζωὴν οὐρανίαν.
Χαῖρε, ταμεῖον θείων ἐλλάμψεων·
χαῖρε, σφραγὶς ὁσίας βιώσεως.
Χαῖρε, συνοῦσα χοροῖς τῶν Ἀγγέλων·
χαῖρε, ὑμνοῦσα Θεόν Παραδείσῳ.
Χαίροις, Μῆτερ θεόληπτε!
Θεῷ νύμφη ἐδόθης μυστικῶς συναφθεῖσα Νυμφίῳ ἐν σεμνότητι βίου· καὶ τῷ κάλλει Αὐτοῦ σεαυτὴν ὡραΐσασα πνευματικῶς, εἴληφας τὸ δώρημα ἰάσεως, βοῶσα πρὸς τὸν Ζωοδότην·
Ἀλληλούϊα!
Ἰωγή φερωνύμων ἀσκουμένων τυγχάνεις, Μακρῖνα, θεοδόξαστε Μῆτερ· προσιούσαις σοι γὰρ εὐλαβῶς ἀρωγός παρίστασαι θερμός τάχιστα· διὸ καί σοὶ προσάδωμεν, θεόφρον, γηθοσύνως ταῦτα·
Χαῖρε, χρηστῶν ἠθῶν ἐκμαγεῖον·
χαῖρε, σεπτὸν Χριστοῦ βραβεῖον.
Χαῖρε, ἀπαθείας καὶ νήψεως κλέϊσμα·
χαῖρε, προσευχῆς καὶ ἀσκήσεως βλάστημα.
Χαῖρε, γάλακτι ὁσίῳ ἡ ἐκτραφεῖσα εὐσεβῶς·
χαῖρε, καύχημα πανθαύμαστον αὐταδέλφων εὐλαβῶν.
Χαῖρε, ὅτι ἐδείχθης χοϊκῶν ὑπερτέρα·
χαῖρε, ὅτι συντρίβεις Ἀντιδίκου τὸ κέρας.
Χαῖρε, ὀσμὴ σεπτῆς ἐνασκήσεως·
χαῖρε, τομὴ λεπτὴ συνειδήσεως.
Χαῖρε, δι’ ἧς ἡ Τριὰς ἐξυμνεῖται·
χαῖρε, δι’ ἧς Ἐκκλησία τρανοῦται.
Χαίροις, Μῆτερ θεόληπτε!
Καθυμνῶ σε, Μακρῖνα, καὶ τιμῶ σου τὸ γένος ἁγίας ἑπταρίθμου χορείας· σὺν γονεῦσι αἰνῶ ἀδελφούς, τὸν Βασίλειον θαυματουργόν, Πάνσεμνε, τὸν Πέτρον καὶ Γρηγόριον, βοῶντας σὺν τῷ Ναυκρατίῳ·
Ἀλληλούϊα!
Λάμψασα τῇ ἀσκήσει, καταφύγιον θεῖον ἐγένου ταῖς θελούσαις σωθῆναι· ἀκλινῶς γὰρ τὸν λόγον Θεοῦ ἐκτελοῦσα πλήθη γυναικῶν ᾔεσαν φοιτῆσαι πρὸς σεμνεῖον σου· διό σοι θαυμασμῷ βοῶμεν·
Χαῖρε, λαμπὰς τῷ Θεῷ καιομένη·
χαῖρε, ἀγάπῃ Χριστοῦ τηκομένη.
Χαῖρε, πονηρῶν δαιμονίων διώκτρια·
χαῖρε, τῶν καλούντων σε πίστει ἐπόπτρια.
Χαῖρε, ἄκουσμα παρήγορον τῶν ἐν θλίψει μοναστῶν·
χαῖρε, ἔρεισμα ἀκλόνητον πάντων τῶν χριστιανῶν.
Χαῖρε, ὅτι σὸς βίος ἀκηλίδωτος ἔστη·
χαῖρε, ὅτι ἀντέστης πρὸς σαρκὸς τὰς ὀρέξεις.
Χαῖρε, κανὼν νομίμων ἀσκήσεων·
χαῖρε, σπινθὴρ ἐνθέων ἐλλάμψεων.
Χαῖρε, πηγὴ ἀειρρόων ναμάτων·
χαῖρε, αἰτία ποικίλων θαυμάτων.
Χαίροις, Μῆτερ θεόληπτε!
Μακαρία τυγχάνεις, θεοφόρε Μακρῖνα, συνοῦσα τοῖς χοροῖς Ἀσωμάτων. Κατατήξασα πόνοις πολλοῖς τὸ σαρκίον χάριν ἐκ Θεοῦ εἴληφας καὶ δόξης κατηξίωσαι· διὸ καὶ νῦν Θεῷ προσᾴδεις·
Ἀλληλούϊα!
Νῆψιν δός μοι, ὦ Μῆτερ, καὶ ἐγκράτειαν πᾶσαν, δαιμόνων ὅπως φεύγω τὰς πλάνας· ἀπαθείας δὲ πλησμονὴν ὁμωνύμοις δώρησαι ταχύ, πάντιμε, ταῖς πίστει προσιούσαίς σοι καὶ πόθῳ ἐκ ψυχῆς βοῶσαι·
Χαῖρε, ἁγνὴ τοῦ Κυρίου νύμφη·
χαῖρε, τερπνὸν μονοτρόπων ἄνθος.
Χαῖρε, Ἐκκλησίας λαμπρὸν ἐγκαλλώπισμα·
χαῖρε, μοναζόντων στερρὸν περιτείχισμα.
Χαῖρε, κλέος ἀνεξάντλητον ἀσκουμένων εὐλαβῶν·
χαῖρε, δώρημα ταχύτατον θεοσδότων ἀρετῶν.
Χαῖρε, ὅτι πυρσεύεις τὰς ψυχὰς εὐσεβούντων·
χαῖρε, ὅτι φαιδρύνεις τῶν πιστῶν διανοίας.
Χαῖρε, τῆς ἄνω δόξης τὸ ἔσοπρτον·
χαῖρε, φωτός αΰλου συμμέτοχος.
Χαῖρε, δι’ ἧς στερεοῦται ἡ πίστις·
χαῖρε, δι’ ἧς ἐξυμνεῖται ὁ Κτίστης.
Χαίροις, Μῆτερ θεόληπτε!
Ξενωθεῖσα τῆς ὕλης γλυκασμῶν καὶ ἡδέων, πρὸς σκάμματα ἀσκήσεως, Μῆτερ, ηὐτομόλησας πόθῳ Χριστοῦ τετρωμένη· ὅθεν μοναστῶν τάγματα τιμῶσι τοὺς ἀγῶνάς σου καὶ πίστει τῷ Θεῷ βοῶσι·
Ἀλληλούϊα!
Ὄμβροις τῶν σῶν δακρύων καταρδεύεις, Μακρῖνα, τὰ στάδια καλῶς ἀσκουμένων καὶ γονίμους ποιεῖς τὰς εὐχάς· εἰσακούῃ γὰρ παρὰ Θεοῦ, ἔχουσα πρεσβείαν ἀκατάβλητον ὑπὲρ τῶν σέ τιμώντων οὕτω·
Χαῖρε, Μακρῖνα Χριστοῦ ὁ οἶκος·
χαῖρε, λαοῦ εὐσεβοῦς τὸ τεῖχος.
Χαῖρε, λογισμῶν τὸ σεπτὸν ἐργαστήριον·
χαῖρε, ἀσκητῶν μελιχρὸν φροντιστήριον.
Χαῖρε, μέγα ἐνδιαίτημα τῆς τοῦ Πνεύματος χαρᾶς·
χαῖρε, δείκτης ὁ πρὸς Κύριον προσορμίζων τὰς ψυχάς.
Χαῖρε, ἡ ἀγαπήσασα καρποὺς ἡσυχίας·
χαῖρε, ἡ ἐκμισήσασα τὴν τοῦ κόσμου μωρίαν.
Χαῖρε, φυτὸν τῆς Χάριτος γνήσιον·
χαῖρε, κανὼν ἁγνείας πολύτιμος.
Χαῖρε, τὸ πάλλευκον κρίνον ἐρήμου·
χαῖρε, πλουτοῦσα ἀγγέλων τὸν δῆμον.
Χαίροις, Μῆτερ θεόληπτε!
Πάθη ἐξ ἁμαρτίας ἐξαιτοῦμαι, Μακρῖνα, καθαίρειν ῥυπτικαῖς σου πρεσβείαις· καὶ τῇ σῇ ἀρωγῇ ἀπ’ ἐμοῦ πονηρὰ δαιμόνια μακρὰν δίωξον, ἵνα τῷ σὲ δοξάσαντι Θεῷ πανευλαβῶς κραυγάζω·
Ἀλληλούϊα!
Ρήμασι θεοφθόγγοις μαθητρίας σου, Μῆτερ, ἐδίδασκες σεπτῷ σου Σεμνείῳ· καὶ ἡ Χάρις σκηνοῦσα ἐν σοὶ οἰκονόμον ἄριστον ψυχῶν σ’ ἔδειξεν, γλυκύτητι τῶν λόγων σου ἑλκύουσαν λαόν, ὅς αἴνει·
Χαῖρε, σημεῖον τοῦ Παρακλήτου·
χαῖρε, πολίτις τοῦ Παραδείσου.
Χαῖρε, τῶν οἰκείων σου θεῖον ὡράϊσμα·
χαῖρε, ὁμωνύμων σου ἔκτακτον κλέϊσμα.
Χαῖρε, πάνσεπτον διάδημα βιοτῆς παρθενικῆς·
χαῖρε, πάμφωτον παράδειγμα ἀγωγῆς ἀσκητικῆς.
Χαῖρε, ἀκτημοσύνης καὶ τῆς νήψεως λύχνος·
χαίρε, ὀρθοδοξίας τηλαυγέστατος πύργος.
Χαῖρε, κανὼν εὐχῆς ὁ εὐθύτατος·
χαῖρε, πιστῶν προστάτις ἀκοίμητος.
Χαῖρε, ὁρῶσα Νυμφίου σου κάλλος·
χαῖρε, πληροῦσα εὐχάς δεομένων.
Χαίροις, Μῆτερ θεόληπτε!
Σύστημα τῶν παρθένων σὲ ὑμνεῖ καὶ δοξάζει, Μακρῖνα, ὡς ὑπόδειγμα θεῖον· πολιτείαν γὰρ ἔσχες σεμνὴν ταῖς ῥοαῖς δακρύων σου, Σεπτή, σβήσασα ἀρχαῖον τὸ χρεώγραφον, ἀπαύστως τῷ Θεῷ βοῶσα·
Ἀλληλούϊα!
Τόμος τῆς σωφροσύνης ἐγκρατείᾳ συντόνῳ ἐν νήψει καὶ εὐχῇ ἀνεδείχθης· καὶ μετέστης εἰς ὄντως ζωὴν καθορῶσα φῶς τὸ ἱλαρόν, ἔνδοξε· διό σου τὰ παλαίσματα γεραίροντες ἀναβοῶμεν·
Χαῖρε, μεγάλη ἡμῶν προστάτις·
χαῖρε, ἀγγέλων συμπαραστάτις.
Χαῖρε, τῶν γονέων σου ἔνδοξον βλάστημα·
χαῖρε, ἀδελφῶν σου ὑπέρτιμον καύχημα.
Χαῖρε, πρέσβειρα ἡ ἄγουσα τὰς αἰτήσεις πρὸς Θεόν·
χαῖρε, σκέπη καὶ βοήθεια ὁμωνύμων ἐκ βροτῶν.
Χαῖρε, ὅτι ἀΰλων δωρεῶν ἠξιώθης·
χαῖρε, ὅτι προστάτις μοναστῶν κατεστάθης.
Χαῖρε, Χριστοῦ ἡ ζήσασα ἔρωτι·
χαῖρε, Ἁγίῳ λάμψασα Πνεύματι.
Χαῖρε, τρυφὴ τῶν πιστῶς σε καλούντων·
χαῖρε, τροφὴ τῶν πρός σὲ κραυγαζόντων.
Χαίροις, Μῆτερ θεόληπτε!
Ὕμνοις καὶ ψαλμῳδίαις μοναστῶν αἱ χορεῖαι ἐκήδευσαν σὸν πάνσεπτον σκῆνος· καὶ θαυμάτων αἰτία πολλῶν ἡ σωρός σου γέγονε πιστοῖς, πάμφωτε, ἰάσεις τε καὶ χάριτας πηγάζουσα τοῖς εὐχομένοις·
Ἀλληλούϊα!
Φύλαττε ἐκ κινδύνων ὁμωνύμους σου, Μῆτερ, διὰ τῶν ἱερῶν πρεσβειῶν σου καὶ χορήγει καρδίαις αὐτῶν καθαρούς, Μακρῖνα, λογισμούς· ὅθεν νῦν εἰκόνι σου προσπίπτομεν καὶ πόθῳ σοι λαλοῦμεν ταῦτα·
Χαῖρε, ὁ τῦπος τῆς καρτερίας·
χαῖρε, ὁ οἶκος τῆς ἡσυχίας.
Χαῖρε, ἡ ἐν σώματι ζῶσα ὡς ἄϋλος·
χαῖρε, ἐν σαρκὶ ἡ ἀσκοῦσα ὡς ἄσαρκος.
Χαῖρε, κρήνη ἡ ἐκβρύουσα ἀρετὰς παντοειδεῖς·
χαῖρε, στήλη ἡ παρέχουσα δωρεὰς θεοειδεῖς.
Χαῖρε, ἡ καθαιροῦσα ἁμαρτίας τὸν ῥῦπον·
χαῖρε, ἡ ἀναιροῦσα τοῦ Βελίαρ τὰ βέλη.
Χαῖρε, ἀμμᾶ, μητέρων γενέτειρα·
χαῖρε, καλὴ πρὸς Κύριον πρέσβειρα.
Χαῖρε, δι’ ἧς παρθενία τιμᾶται·
χαῖρε, δι’ ἧς ματαιότης νικᾶται.
Χαίροις, Μῆτερ θεόληπτε!
Χαίρεις ἐν Παραδείσῳ, τρισολβία Μακρῖνα, χαρὰν τὴν ἀνεκλάλητον ὄντως· γευομένη οὖν ξύλου ζωῆς σὺν ἀγγέλοις ἵστασαι Χριστῷ, ἄρρητον· τὴν δόξαν κατοπτεύουσα καὶ ψάλλουσα ἐν κατανύξει·
Ἀλληλούϊα!
Ψάλλοντές σου τὴν μνήμην, ἐξυμνοῦμεν σε, Μῆτερ, ὡς λύχνον καὶ φανὸν τῶν παρθένων· τὰς γὰρ κέλλας ἀόκνως φρουρεῖς καὶ σαρκὸς πειρασμοὺς ἀπωθεῖς, σῴζουσα ζηλοῦντάς σου τὴν ἄσκησιν καὶ ᾄδοντας προς σὲ τοιαῦτα·
Χαῖρε, νηστείας ἡ ποδηγέτις·
χαῖρε, κακίας ἡ ἀναιρέτις.
Χαῖρε, σαρκικούς πειρασμούς ἡ διώκουσα·
χαῖρε, ῥυπαρούς λογισμούς ἡ καθαίρουσα.
Χαῖρε, τάχιστα κουφίζουσα τὰς καρδίας μοναστῶν·
χαῖρε, πύλη ἡ ἐλέγχουσα τὰς ἐφόδους τῶν ἐχθρῶν.
Χαῖρε, ἡ ὑπερόπτις ἐπιγείων ἡδέων·
χαῖρε, ἡ καθαιρέτις ἀκαθάρτων δαιμόνων.
Χαῖρε, ἀστὴρ φωτίζων μονάζοντας·
χαῖρε, ζωῆς ἁγίας παράδειγμα.
Χαῖρε, ὑμνούντων σε δόξα καὶ ῥύστις·
χαῖρε, κἀμοῦ προστασία μεγίστη.
Χαίροις, Μῆτερ θεόληπτε!
Ὦ θεόληπτε Μῆτερ, μοναζόντων τὸ κλέος, Μακρῖνα, τοὺς πιστούς σου εὐλόγει· (ἐκ γ΄) ἔγνωμέν σε πρεσβείαν θερμὴν ἀληθῶς πρὸς Ἅγιον Θεόν, Κύριον, ᾧ πάντες ἀναμέλπομεν φωνῇ εὐλαβικῇ τὸν ὕμνον·
Ἀλληλούϊα!
Καὶ αὖθις τὸ κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ΄. Τῇ ὑπερμάχῳ.
Τὸν τοῦ Νυμφίου σου ζυγὸν ἐπιποθήσασα τὴν τῶν ἀζύγων βιοτήν εἵλου, πανεύφημε, μονοτρόπων καταστᾶσα ἡ ὡραιότης· διὸ πόθῳ μοναζόντων τὰ συστήματα σὲ τιμῶσι ἐξαιτούμενα πρεσβείας σου καὶ κραυγάζοντα χαίροις, Μῆτερ θεόληπτε.
Δίστιχον.
Μακρῖνα δέξαι Γεωργίου τὸν αἶνον
Μακρίνης χάριν μοναχῆς Μετεώρων.
Ποίημα: Γεωργίου Ἀποστολάκη, δικαστοῦ.
Τρίκκῃ, 21ῃ Νοεμβρίου 2000
Μνήμη τῆς ἐν τῷ Ναῷ εἰσόδου τῆς Θεομήτορος
ΕΓΚΩΜΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΟΣΙΑΝ ΜΗΤΕΡΑ ΗΜΩΝ
ΜΑΚΡΙΝΑΝ
Ποίημα Γεωργίου Ἀποστολάκη, δικαστοῦ
Στάσις α΄
Ἦχος πλ. α΄. Ἡ ζωή ἐν τάφῳ.
| Μ |
ακαρίζομέν σε,
ὦ Μακρῖνα σεπτή,
καί τιμῶμέν σου τήν μνήμην τήν ἔνδοξον·
ἐκκλησίας γάρ ἐδείχθης θησαυρός.
| Μ |
ακαρίζομέν σε,
ὦ Μακρῖνα σεπτή,
ὡς φωστῆρα τῶν παρθένων καί καύχημα,
ἅς ἑλκύεις πρός ἀζύγων βιοτήν.
Κατ’ ἀλφάβητον
| Ἀ |
σκητῶν τόν βίον,
ἐκζητοῦσα θερμῶς,
χοϊκῶν τήν ματαιότητα ἔφευγες,
τοῦ Χριστοῦ ἐρασαμένη ἐκ παιδός.
| Β |
ασιλείου θείου,
Γρηγορίου σοφοῦ,
Ναυκρατίου καί τοῦ Πέτρου αὐτάδελφον,
σύν αὐτοῖς δοξάζομέν σε οἱ πιστοί.
| Γ |
όνος Βασιλείου,
Ἐμμελείας καρπός,
καί Μακρίνης τῆς προγόνου σου βλάστημα,
σύν αὐτοῖς ἐν Παραδείσῳ νῦν τρυφᾷς.
| Δ |
όξης θείας Μῆτερ
νεμομένη Χριστοῦ,
ἀδοξίας τῶν παθῶν ἐλευθέρωσαι
τούς τιμῶντάς σου τήν μνήμην εὐλαβῶς.
| Ἐ |
ν ἀσκήσει πλήρει,
ἐναρέτῳ ζωῇ,
προσευχῇ τε καί νηστείᾳ ἐδούλωσας
τῶν παθῶν σου τά σκιρτήματα, Σεμνή.
| Ζ |
ήλου θείου πόθον
δός ἡμῖν, Ἀγαθή,
ὡς ἠγάπησεν καρδία σου Κύριον,
ᾧ προσήχθης ὥσπερ νύμφη νοερῶς.
| Ἡ |
συχίαν ἄκραν
ἐκζητοῦσα νοός,
πρός ἀσκήσεως τά σκάμματα ἔδραμες·
διό δῆμός σε γεραίρει μοναστῶν.
| Θ |
ησαυρός ἐδείχθης
Ἐκκλησίας Χριστοῦ
καί παρθένων τό ὡράϊσμα ἵστασαι,
στήλη ἔμψυχος καί λύχνος φαεινός.
| Ἱ |
λασμόν ἐξαίτει
συμπαθῶς τόν Χριστόν
τοῖς προστρέχουσι, Μακρῖνα, τῇ σκέπῃ σου
καί ἀπάλλαξον παθῶν φθοροποιῶν.
| Κ |
λῆσιν θείαν Μῆτερ,
σταθερῷ λογισμῷ,
εἰσακούσασα Σεμνεῖον ἐδόμησας,
ἐργαστήριον ἐνθέων ἀρετῶν.
| Λ |
αμπρυνθεῖσα θείῳ
φωτισμῷ μυστικῶς
συμπολίτις τῶν ἀγγέλων παρίστασαι,
τρισηλίου ἀπολαύουσα φωτός.
| Μ |
οναζόντων ἄστρον
καί παρθένων πυρσός
εἶ, Μακρῖνα θεοφόρε καί πάνσοφε,
μετιοῦσα βίον ἄϋλον ἐν γῇ.
| Ν |
ᾶμα, Μῆτερ, θεῖον
τοῖς σοῖς τέκνοις δωρῇ
τάς ψυχάς καταπυρσεύουσα ἄνωθεν
καί ἀζύγους κατευθύνεις πρός Θεόν.
| Ξ |
ενωθεῖσα ὕλης
καί παθῶν σαρκικῶν
ἀρετῶν ἡ ὑποτύπωσις γέγονας
καί φρονήσεως κειμήλιον σεπτόν.
| Ὀ |
φλημάτων λύσιν
ὑπέρ πάντων Χριστόν
ἐκδυσώπει ὡς μετέχουσα Χάριτος,
ἁγιάζουσα ψυχάς τῶν εὐσεβῶν.
| Π |
ρυτανεῖον θεῖον
καί ταμεῖον σεπτόν
τῶν παρθένων τῇ χορείᾳ παρίστασαι
μοναζόντων τε πολύφωτος ἀστήρ.
| Ῥ |
ύπου τῆς ψυχῆς μου,
ἀσθενείας σαρκός,
καί παθῶν τοῦ φλογισμοῦ με ἀπάλλαξον,
τήν προστρέχουσαν, Μακρῖνα, σαῖς λιταῖς.
| Σ |
τήριγμα τυγχάνεις
καί σαφής ὁδηγός
συνωνύμων σου, Μακρῖνα θεόσεμνε,
ἵνα τύχωσιν ἐνθέου φωτισμοῦ.
| Τ |
ετρωμένη πόθῳ
γλυκυτάτου Χριστοῦ,
τοῦ ἐχθροῦ τάς μεθοδείας ἠμαύρωσας,
ὥσπερ ἄσαρκος βιοῦσα ἐν σαρκί.
| Ὑ |
μνωδίαν, Μῆτερ,
ἐκ χειλέων ἐμῶν
εὐαρέστως νῦν προσδέχου καί πλήρωσον
τά αἰτήματα τεκνίου σου πιστοῦ.
| Φ |
αεινόν δοχεῖον
Παρακλήτου, Σεμνή,
καί παρθένων τό ἀκράδαντον ἔρεισμα
κατεδείχθης βιοτεύσασα σεπτῶς.
| Χ |
αίρει Ἐκκλησία
καί αἰνεῖ ἐν ᾠδαῖς
τήν ἑπτάριθμον ὁμάδα τοῦ γένους σου,
ὧν Βασίλειον ὡς πρώταρχον τιμᾷ.
Δόξα. Τριαδικόν.
| Ψ |
άλμασι καί ὕμνοις,
ὦ Τριάς ὁ Θεός,
Σέ τιμῶμεν καί βοῶμεν ἐν πνεύματι·
πάντας οἴκτειρον σούς δούλους, Ἀγαθέ.
Καί νῦν. Θεοτοκίον.
| Ὡ |
ς παρθένων τεῖχος,
Θεοτόκε Ἁγνή,
ἐξυμνοῦμέν Σε καί πίστει αἰτούμεθα·
πάντας ῥῦσαι μοναστάς ἐκ τῆς φθορᾶς.
Στάσις β΄.
Ἦχος πλ. α΄. Ἄξιόν ἐστιν.
| Ἄ |
ξιόν ἐστι
μακαρίζειν σε τῶν μοναζόντων
τάς χορείας πάσας ἐν πέρασι
ὅτι ἵστασαι αὐτοῖς ὥσπερ ἀστήρ.
| Ἄ |
ξιόν ἐστι
μεγαλύνειν σε ᾠδαῖς καί ὕμνοις
ὡς παρθενευόντων τόν πρόβολον,
ἅς ὁδήγησον εἰς βίον καθαρόν.
Κατ’ ἀλφάβητον.
| Ἄ |
ναρχον Θεόν
καθικέτευε σωθῆναι, Μῆτερ,
πάντας τούς αἰτοῦντας πρεσβείας σου
ὅτι ἔχεις παρρησίαν πρός Χριστόν.
| Β |
ίον ἄσαρκον,
ὥσπερ ἄγγελος μετῆλθες Μῆτερ,
σχοῦσα πολιτείαν ἀκίβδηλον,
ἥνπερ τέκνοις σου ἐδίδαξας σαφῶς.
| Γ |
ένος μοναστῶν
καθυμνεῖ σε καί δοξάζει πόθῳ
ὅτι διακρίσεως κάτοπτρον
ἀνεδείχθης καί ψυχῶν μυσταγωγός.
| Δ |
έδωκας ἡμῖν
πανοσίαν βιοτήν σου, Μῆτερ,
τύπον καί κανόνα ἀλάθητον,
ἵνα τύχωμεν τοῦ θείου φωτισμοῦ.
| Ἔ |
μπλεως φωτός
καί ἐλλάμψεως τοῦ Παρακλήτου,
Μῆτερ, κατεστάθης ἀσκήσεσι,
ἰσαγγέλως βιοτεύσασα ἐν γῇ.
| Ζ |
ήλῳ θεϊκῷ
ἀρετῶν τάς ἐπιδόσεις πάσας
ὥσπερ ἀθλητής ἐξετέλεσας
καί κατέστης Ἐκκλησίας θησαυρός.
| Ἤ |
σκησας καλῶς
καί νομίμως τόν μονήρη βίον
καί τούς πειρασμούς κατενίκησας,
τοῦ ἐχθροῦ καρποφοροῦσα ἐν Χριστῷ.
| Θ |
εία σου εἰκών
χάριν βλύζει καί παρηγορίαν
τοῖς σε καλουμένοις, πανεύφημε,
καί παρέχει εὐλαβέσι ἀρωγήν.
| Ἴ |
δε συμπαθῶς
σόν τεκνίον, ὦ Μακρῖνα Μῆτερ,
ὄνομά σου φέρον τό πάνσεπτον,
ἵνα τύχῃ τῶν πταισμάτων ἱλασμόν.
| Κ |
όσμημα λαμπρόν
τῆς Ὀρθοδοξίας ἀνεδείχθης
καί τῶν μοναζόντων ἑδραίωμα,
οὕς τά κρείττονα σοφῶς μυσταγωγεῖς.
| Λ |
όγον νηπτικόν
διεκήρυττες τῷ σῷ Σεμνείῳ
καί παρθένων δῆμον ἐδίδασκες
τά ἀρέσκοντα Κυρίῳ τῷ Θεῷ.
| Μ |
νήμην ἱεράν
τῆς σεπτῆς Μακρίνης ἐκτελοῦντα
μοναστῶν συστήματα ᾄδουσι
ψαλμῳδίας καί ᾠδάς χρεωστικῶς.
| Ν |
ύμφη τῷ Χριστῷ
ἑκουσίως παρεδόθης, Μῆτερ,
καί παθῶν τήν φλόγα κατέσβησας,
ἀπαθείας καταστᾶσα ὁ κανών.
| Ξ |
ύλον τῆς ζωῆς
τιμιώτατον Σταυρόν Κυρίου,
Μῆτερ, σύ ἐβίωσας πνεύματι,
τά σκιρτήματα σταυρώσασα σαρκός.
| Ὄ |
μβροις σῶν λιτῶν
τῶν παθῶν μου σβέσον φλογοφόρους
ἄνθρακας, Μακρῖνα, καί λύτρωσον
τήν σήν δούλην ἀπό πάσης συμφορᾶς.
| Π |
ῦρ τό νοητόν
ἀγαπήσεως τοῦ σοῦ νυμφίου,
Μῆτερ, ἐκ παιδός σέ κατέκαυσεν
καί ἐδόθης ὁλοψύχως τῷ Χριστῷ.
| Ῥ |
ώμῃ ἀνδρικῇ
τά παλαίσματα τῶν γυμνασμάτων,
Μῆτερ, διεξῆλθες καί γέγονας
διαυγέστατος ἀστήρ τῶν μοναστῶν.
| Σ |
τέφους νοητοῦ
κατηξίωσαι παρά Κυρίου,
χάρις δέ θαυμάτων σοί δέδοται,
ὦ Μακρῖνα τῶν παρθένων ὁδηγέ.
| Τ |
ρέφεις μυστικῶς
τάς ψυχάς παρθενευόντων, Μῆτερ,
νοητήν σταλάζουσα ἅπασι
εὐφροσύνην καί χαράν πνευματικήν.
| Ὕ |
δασι ζωῆς
καταρδεύεις, Μῆτερ, μοναζόντων
τάς ψυχάς εὐφραίνουσα πνεύματι
καί καρδίας τῶν καλούντων σε πιστῶς.
| Φ |
ώτισον ἡμῶν
τῶν τεκνίων σου τάς τρίβους, Μῆτερ,
ὡς καθηγουμένη ἀλάθητος
καί κατεύθυνον τόν βίον πρός Χριστόν.
| Χ |
είλεσι σεπτοῖς
τῷ Χριστῷ ἀδιαλείπτως, Μῆτερ,
προσευχήν ἀνέπεμπες κράζουσα·
Ἰησοῦ, ἐλέησόν με τήν οἰκτράν.
Δόξα. Τριαδικόν.
| Ψ |
άλλοντες Πατρί,
τῷ Υἱῷ καί Πνεύματι Ἁγίῳ
πανιέροις, Μῆτερ, πρεσβείαις σου
ἐξαιτούμεθα τόν θεῖον ἱλασμόν.
Καί νῦν. Θεοτοκίον.
| Ὥ |
σπερ κιβωτός
Θεοῦ Λόγον ἔφερες κοιλίᾳ,
Μῆτερ τοῦ Ὑψίστου Πανάχραντε,
ὅν ἱκέτευε ἀεί ὑπέρ ἡμῶν.
Στάσις γ΄.
Ἦχος γ΄. Αἱ γενεαί πᾶσαι.
| Α |
ἱ γενεαί πᾶσαι
μακαρίζομέν σε,
Μακρῖνα θεοφόρε.
| Α |
ἱ γενεαί πᾶσαι
ὑμνοῦμέν σου τήν χάριν,
Μακρῖνα τρισολβία.
Κατ’ ἀλφάβητον.
| Α |
ἴνους σοί, Μακρῖνα,
προσφέρουσιν ἐν πόθῳ
τῶν μοναστῶν οἱ δῆμοι.
| Β |
ίον ἀσωμάτων
ἐβίωσας ἐν κόσμῳ,
ἰσάγγελε Μακρῖνα.
| Γ |
νώμῃ θεαρέστῳ
δουλεύσασα Κυρίῳ
ἐξέλαμψας, Ὁσία.
| Δ |
ύναμιν χορήγει
τοῖς μονασταῖς, Μακρῖνα,
δουλαγωγῆσαι σάρκα.
| Ἔ |
χουσι, Μακρῖνα,
ὑπόδειγμα σόν βίον
συστήματα ἀζύγων.
| Ζ |
ήσασα, Μακρῖνα,
παρθενικῶς ἐν βίῳ
ἐνίσχυσον παρθένους.
| Ἡ |
σεπτή εἰκών σου
παρέχει τοῖς αἰτοῦσι
τῶν αἰτημάτων λύσιν.
| Θ |
αύμασι ἐκφαίνεις,
Μακρῖνα, τήν σήν χάριν
Χριστοῦ τῇ ἐπινεύσει.
| Ἴ |
θυνον παρθένων
τόν δῆμον τῷ Σωτῆρι
ἀσκήσεσι καί πόνοις.
| Κ |
οσμηθεῖσα κόποις
ἀσκητικοῖς ἐγένου
ταμεῖον θείων δώρων.
| Λ |
ύχνος εὐσεβείας
καί μυροθήκη θεία,
πιστῶν τε εἶ τό εὖχος.
| Μ |
οναστῶν ἀκρότης,
ἀλείπτης εὐδρομούντων,
Μακρῖνα, κατεστάθης.
| Ν |
ύμφη τοῦ Δεσπότου
ἐγένου ἑκουσίως
πρός θείας ἀναβάσεις.
| Ξ |
ένη ὥσπερ, Μῆτερ,
καί πάροικος ἐν κόσμῳ
σεμνῶς ἐπολιτεύσω.
| Ὄ |
ργανον, Μακρῖνα,
τοῦ Πνεύματος κατέστης
καί δεῖγμα σωφροσύνης.
| Π |
ύργος ἐγκρατείας
σφραγίς τε ἀπαθείας,
Μακρῖνα, πᾶσι ὤφθης.
| Ῥ |
υσθῆναι ἐξ ἀνάγκης
σούς δούλους ἐκδυσώπει,
Μακρῖνα, τόν Δεσπότην.
| Σ |
κεῦος ἀνεδείχθης
τῆς θείας ἐπιπνοίας
συνόμιλος ἀγγέλων.
| Τ |
ύπος ἀκριβείας
τυγχάνεις ἀσκουμένοις
δεικνύουσα τήν τρίβον.
| Ὕ |
μνους σοί προσφέρει
λαός, θείαν σου μνήμην
τελῶν ἐν κατανύξει.
| Φ |
ύλαττε, Μακρῖνα,
παρθένους καί ἀζύγους
ἀπό παντός κινδύνου.
| Χ |
αῖρέ σοι βοῶμεν,
Μακρῖνα τρισολβία,
ὑμνολογοῦντες πόθῳ.
Δόξα. Τριαδικόν.
| Ψ |
υχῆς μου σωτηρίαν,
Τριάς ἡ ἐν Μονάδι,
χορήγει ὡς Οἰκτίρμων.
Καί νῦν. Θεοτοκίον.
| Ὦ |
Παρθενομῆτορ,
Μακρίνης ταῖς πρεσβείαις
σκέπε τούς ὀρθοδόξους.
Δίστιχον.
Ἐγκωμίων στίχους σοί Ὁσιωτάτῃ
Γεώργιος ἔπλεξεν Μακρίνης χάριν.
Ἐν Πύρρᾳ τῇ 18ῃ Ἰουλίου 2004
Αἰμιλιανοῦ μάρτυρος
Ὁ ποιήσας
Γ. Ἀποστολάκης
ΟΜΟΘΥΜΑΔΟΝ 