«Ο ΜΕΣΣΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΑΥΤΟΥ ΙΗΣΟΥΣ»

Ὁ Μεσσίας* εἶναι ἐδῶ καὶ τὸ Ὄνομα αὐτοῦ… Ἰησοῦς

Καμπαλιστής Ραβίνος συγκλονίζει μὲ τὶς τελευταῖες του λέξεις

«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ», τεῦχ. 51, ΑΠΡ. -ΙΟΥΝ. 2011

Ὁ σεφαραδίτης Γιτζχάκ Καντουρὶ γεννήθηκε στὴν Βαγδάτη τὸ 1895(;) Τὸ 1923 μετοίκησε στὴν γῆ Ἰσραήλ καὶ ἀπέθανε 111 ἐτῶν τὸν Ἰανουάριο 2006. Ὅσοι τὸν γνώριζαν καλά, μαρτυροῦσαν ὅτι εἶχε ἀπομνημονεύσει ὁλόκληρη τὴν ἑβραϊκή Βίβλο. Ἐπίσης εἶχε μυηθεῖ στὴν Καμπάλα. Ἐξαιρετικά δημοφιλής καὶ ἀναγνωρισμένη αὐθεντία ἔδινε διαλέξεις σὲ συναγωγές καὶ ραβινικές Ἀκαδημίες ἐντός καὶ ἐκτός τοῦ Ἰσραήλ. Ἔχει γραφτεῖ μάλιστα πώς πολλοί θρησκευτικοί καὶ πολιτικοί ἡγέτες τοῦ Ἰσραήλ ὅπως οἱ Ραμπίν, Σαρόν, Ντετανιάχου κ.ἄ. πήγαιναν συχνὰ νὰ τὸν συναντήσουν καὶ νὰ τὸν συμβουλευθοῦν. Εἶχε ἀνακηρυχθεῖ δὲ ὡς ἐν ζωῇ Tjaddig (Ἅγιος ἤ Δίκαιος).
. Τὸ σπουδαιότερο ὅμως γεγονὸς εἶναι ὅτι πρὶν ἐξέλθει τοῦ κόσμου, ἀνακοίνωσε στοὺς γιοὺς καὶ μαθητές του ὅτι εἶδε σὲ ὅραμα καὶ μίλησε μὲ τὸν Μεσσία!

Η Παναγία και ο κλόουν

Μία διδακτική ἱστορία

Ὁ Πέτρος Γκουερὲν ἦταν σπουδαῖος κλόουν. Τὰ χρόνια ὅμως πέρασαν, γέρασε καὶ δὲν ἔβρισκε πιὰ δουλειά. Ἀπελπισμένος καὶ γιὰ νὰ μὴ πεθάνει τῆς πείνας, πῆρε τὸ δρόμο γιὰ ἕνα μοναστήρι ἀφιερωμένο στὴν Παναγία. Ἴσως οἱ καλόγεροι νὰ τὸν φιλοξενοῦσαν γιὰ λίγο. Πραγματικά, ὁ ἡγούμενος τὸν κράτησε ἐκεῖ, γιὰ νὰ κάνει κάποιο θέλημα. Ὁ Πέτρος χάρηκε. Κι ἤθελε νὰ εὐχαριστήσει τὴν Παναγία γι’ αὐτό. Δὲν ἤξερε ὅμως γράμματα, γιὰ νὰ μπορεῖ νὰ διαβάζει στὰ μεγάλα βιβλία καὶ νὰ τῆς ψέλνει ὕμνους, ὅπως οἱ καλόγεροι. Ἀλλὰ κάτι σκέφτηκε νὰ κάνει κι αὐτός… Κι ἕνα μεσημέρι, ποὺ οἱ καλογέροι ἡσύχαζαν στὰ κελιά τους, ὁ Πέτρος χάθηκε. Ὁ ἡγούμενος, θέλοντας νὰ τὸν στείλει σὲ κάποιο θέλημα, ἔψαξε νὰ τὸν βρεῖ. Τὸν γύρεψε παντοῦ μὰ δὲν φαινόταν πουθενά. Κάποια στιγμὴ πέρασε καὶ μπροστὰ ἀπ’ τὴ δυτικὴ πόρτα τῆς ἐκκλησίας κι ἀπ’ τὸ μεγάλο τζάμι τῆς ἔριξε μία γρήγορη ματιὰ μέσα στὴν ἐκκλησία. Καὶ τί νὰ δεῖ! Ὁ Πέτρος ἦταν μπρὸς στὴ μεγάλη εἰκόνα τῆς Παναγίας κι ἔκανε τοῦμπες καὶ χίλια δύο ἀκροβατικά. Μία περπατοῦσε μὲ τὰ χέρια, μία ἰσορροποῦσε μόνο πάνω στὸ ἕνα χέρι, μία κυλοῦσε στηριγμένος στὶς ἄκρες τῶν ποδιῶν καὶ τῶν χεριῶν σὰν τροχός. Ὁ ἡγούμενος ἀναστατώθηκε ἀπ’ αὐτὰ ποὺ ἔβλεπε. Τὰ πέρασε γιὰ μεγέλη ἀσέβεια κι ἦταν ἕτοιμος νὰ τοῦ βάλει τὶς φωνές. Ἦταν ἀκριβῶς ἡ στιγμὴ ποὺ…
ὁ Πέτρος, ἀκουμπώντας μόνο πάνω στὸ κεφάλι του, ἔπαιζε στὰ πόδια του, τὰ γυρισμένα πρὸς τὰ πάνω, τὸ παλιό του μπαστούνι τῶν κλόουν. Κι εἶχε ἀναψοκοκκινίσει τὸ γέρικο πρόσωπό του κι εἶχαν φουσκώσει οἱ φλέβες τοῦ λαιμοῦ του καὶ ποτάμι ἔτρεχε ὁ ἱδρώτας ἀπὸ τὸ μέτωπό του.

Ο ΠΟΛΥΤΙΜΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΤΩΝ ΩΡΙΜΩΝ !

«Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ’ ότι έχω ζήσει έως τώρα…

Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.

Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται, καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά.

Τι πίστευαν οι Τούρκοι το 1788 για το μέλλον τους…Επίκαιρο

Το 1793 κυκλοφόρησε στο Λονδίνο ένα εικονογραφημένο χρονικό περιηγήσεων στην Ελλάδα πού πραγματοποιήθηκαν από τον Μάιο του 1788 ως τον Φεβρουάριο του 1789.Συγγραφέας του αξιόλογου αυτοί οδοιπορικού φέρεται ένας ανώνυμος «Ιταλός τζέντλεμαν».

Στον τίτλο, ωστόσο, προβάλλεται ό Άγγλος ζωγράφος και αρχιτέκτονας JAMES STUART, γνωστός από τις εργασίες (μαζί με τον συνάδελφο του REVETT) αποτυπώσεων αρχαίων αθηναϊκών μνημείων.

Ό Άγγλος αρχαιολόγος JAMES MORTON PATON όμως υποστηρίζει ότι ό ανώνυμος συγγραφέας είναι ό Ιταλός ALESSANDRO BISANI.

Γεγονός πάντως είναι ότι ό Ιταλός περιηγητής, ευσυνείδητος, απροκατάληπτος (κάτι ολότελα ασυνήθιστο για καθολικό), ενημερωμένος και προικισμένος με ερευνητικό πνεύμα, έδωσε ένα λαμπρό ταξιδιωτικό κείμενο.

Μερικές παρατηρήσεις του μάλιστα πάνω σε καίρια προβλήματα του τότε Ελληνισμού είναι πολυσήμαντες.

Ευρισκόμενος λοιπόν τον Νοέμβριο του 1788 στην Κωνσταντινούπολη το βιβλίο αναφέρει μεταξύ άλλων και τα εξής:

“Στην Κωνσταντινούπολη έχει την ευκαιρία να διαπίστωση την παρακμή τής οθωμανικής αυτοκρατορίας και τις συνέπειες του δεσποτισμού. Και δεν θεωρεί πια δύσκολη την αποκατάσταση του ελληνικού έθνος.

«Οι Τούρκοι πιστεύουν σε μια προφητεία πού προβλέπει πώς ή Κωνσταντινούπολη θα ξαναπέσει κάποτε στα χέρια των παλαιών κυρίων της.Αν δεχθούν ένα δυνατό πλήγμα ή προφητεία μπορεί να εκπληρωθεί.

Οι Έλληνες συμπαθούν τούς ομόδοξους Ρώσους και απ’ αυτούς περιμένουν την απαλλαγή από την τυραννία.

Από την άλλη μεριά οι Τούρκοι είναι εξαντλημένοι, οι φόροι μεγαλώνουν, οι καταπιέσεις πολλαπλασιάζονται, οι επιδημίες θερίζουν κάθε χρόνο. Σχεδόν πάντοτε ακολουθεί πόλεμος και τα στρατεύματα δεν πληρώνονται. Όλα αυτά ευνοούν την Ρωσία.