επαξίως ευφημούμεν σε ιερομάρτυς Φιλούμενε…

Σήμερα η Μητέρα Εκκλησία πασών των τοπικών Εκκλησιών, η Εκκλησία των Ιεροσολύμων κατέταξε επισήμως στο αγιολόγιο της τον ιερόμαρτυρα Φιλούμενο ,από την Ορούντα της Κύπρου,  ο οποίος σφαγιάστηκε ως άρνας από φανατικούς σιωνιστές στις 29 Νοεμβρίου τού 1979.

Ας έχουμε την αγία ευχή και τις πρεσβείες του ηρωικού αγιοταφίτη παπούλη!!!

http://filokalia.tk/

η ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει

τι είναι η κυβέρνηση

Ένας εξωγήινος επισκέπτεται τον πλανήτη μας, προσπαθώντας να διαπιστώσει αν το ανθρώπινο είδος έχει εξελιχθεί. Ανοίγει μια συζήτηση με τον πρώτο άνθρωπο που συναντά, σύντομα όμως έρχεται σε αδιέξοδο, πασχίζοντας να κατανοήσει το σύστημα διακυβέρνησης των ανθρώπων και συγκεκριμένα, τι ακριβώς είναι η κυβέρνηση. Ένας πανέξυπνος και πολύ αποκαλυπτικός, μέσα στην απλότητά του, διάλογος, βασισμένος σε μια ομιλία του Larken Rose.

 

http://asma-asmaton.blogspot.gr/2012/09/blog-post_11.html

Η χαρά που νοιώθει ο άνθρωπος για το Θεό, είναι πιο δυνατή από τούτη τη ζωή

 

Άμα χαλαστεί ο άνθρωπος, αρχίζει να σιχαίνεται τα απλά και τα φτωχά πράγματα. Μα πολλές φορές ξανάρχεται στον παλιό εαυτό του, σαν τον μεθυσμένον που ξεμέθυσε, και τότε καταλαβαίνει πάλι μεγάλη όρεξη για την απλότητα, και χαίρεται μέσα του και ειρηνεύει, και θέλει να ζει ταπεινά και ήσυχα. Τότε του αρέσουνε πάλι τα ταπεινά και τ’ απονήρευτα πράγματα, και νοιώθει μέσα του την γλυκύτητα του Χριστού και την ειρήνη που είναι μέσα στο Ευαγγέλιο. Γιατί χωρίς απλή καρδιά, αληθινός χριστιανός δεν γίνεται κανένας.

 Αυτό θα το νοιώσεις από κάποια λόγια των αγίων που λένε: «Όποιος δεν γνώρισε την ειρήνη, δεν γνώρισε τη χαρά. Αν αγαπάς την πραότητα, ζήσε με ειρήνη· κι αν αξιωθείς την ειρήνη, θα χαίρεσαι σε κάθε καιρό. ‘Ανθρωπος με πολλές έγνοιες, δεν ειμπορεί να γίνει πράος και ησύχιος. Η ταπείνωση μαζεύει την καρδιά, κι όταν ταπεινωθεί ο άνθρωπος, ευθύς τον σκεπάζει το έλεος. Η προσευχή είναι χαρά. Η βασιλεία των ουρανών, μέσα μας βρίσκεται. Η χαρά που νοιώθει ο άνθρωπος για το Θεό, είναι πιο δυνατή από τούτη τη ζωή. Όποιος φτωχεύει από τα πλούτη του κόσμου, πλουτίζεται με τα πλούτη του Θεού. Όποιος αγαπά τα φανταχτερά πράγματα, δεν μπορεί να έχει ταπεινά αισθήματα, γιατί η καρδιά από μέσα τυπώνεται με τα ίδια σχήματα που είναι απ’ έξω».

Εσύ που διαβάζεις τούτα που γράφω, μη με βαρεθείς και πεις πως ολοένα σου λέγω τα ίδια, για το Χριστό, για την απλότητα, για την ταπείνωση. Άμα μπορέσει να καταλάβει η καρδιά σου την γέψη τους, θα δεις πως θα μου δώσεις δίκιο. Σου τα λέω και τα ξαναλέω από τον πόθο που έχω να σου μεταδώσω την μια και μόνη αληθινή χαρά, που κ’ εγώ άργησα να τη βρω, μα που τη βρήκα με τη βοήθεια του Θεού· και η αγάπη σε σένα με κάνει να μην σου κρύψω αυτό το μονοπάτι που μ’ έβγαλε σ’ ένα έμορφο περιβόλι που δεν το υποπτευόμουνα.

Τα Ρημοκκλήσια του Μαρουσιού (απόσπασμα) Φώτης Κόντογλου

Read more: http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com

Φωτογραφίες από τους συλημένους κειμηλιακούς θησαυρούς της Ιεράς Μονής Εικοσιφοινίσσης Παγγαίου

Σπάνια Σταυροθήκη με Τίμιο Ξύλο και ίσως άλλα λείψανα. Χρησιμοποιούνταν από τους λεγόμενους «ταξιδευτές» (συνήθως κληρικούς) σε περιοδείες «ιεράς ζητείας» προς συλλογή ελεών. Γνωστός ταξιδευτής ήταν ο  Καισάριος Δαπόντες (1713 – 1784).

Το 2006, το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο της Βουλγαρίας (Σόφια) διοργάνωσε μία έκθεση με τίτλο: «Βουλγαρικοί Θησαυροί 9ος-19ος αιώνες», της οποίας τα κύρια εκθέματα ήταν οι θησαυροί του Στρατιωτικού Ταμείου της Βουλγαρίας, οι οποίοι ήταν μέχρι τότε αφανείς, ενώ έγινε γνωστή η ύπαρξή τους μόλις το 1992.

 

Το 1916, κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων και του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, μία επιτροπή 200 Βούλγαρων ειδικών τριγύρισε τη Μακεδονία και τη Θράκη και λεηλάτησε μουσεία, εκκλησίες και μοναστήρια (γνωστότερη περίπτωση είναι οι κειμηλιακοί θησαυροί της Ιεράς Μονής Εικοσιφοινίσσης Παγγαίου). Οι λεηλατημένοι πολιτιστικοί θησαυροί, θα έπρεπε να επιστραφούν από τη Βουλγαρία βάσει της Συνθήκης Ειρήνης του Νεϊγύ (1919)  στην Ελλάδα, αλλά αυτό δεν έγινε ποτέ.

Άλλη σπάνια Σταυροθήκη με Τίμιο Ξύλο και λείψανα του Αγίου Ιωάννου του Χρυσιοστόμου, Αγίας Παρασκευής και Αγίου Τρύφωνος. Χρησιμοποιούνταν επίσης από «ταξιδευτές» σε περιοδείες «ιεράς ζητείας» προς συλλογή ελεών.

Οι παρακάτω φωτογραφίες απεικονίζουν μόνο μερικά από τα κλαπέντα ιερά αντικείμενα της Ιεράς Μονής Εικοσιφοινίσσης Παγγαίου:

Ένα μόνο κέρμα μπορεί να αλλάξει πολλά!

 

Ένας μουσικός, στέκεται με το τσέλο του σε ένα πολυσύχναστο πεζόδρομο της Βαρκελώνης, με ένα καπέλο ακουμπισμένο μπροστά του. Ενα κοριτσάκι πλησιάζει και ρίχνει ένα κέρμα στο καπέλο. Ο μουσικός αρχίζει να παίζει αλλά η συνέχεια είναι εντελώς αναπάτεχη. Από διάφορα σημεά «ξεφυτρώνουν» μουσικοί με τα όργανά τους και αρχίζου να συμμετέχουν στο έργο. Μέσα σε λίγα λεπτά ένα φαντασμαγορικό θέαμα εξελίσσεται στην πλατεία μια ολόκληρη συμφωνική ορχήστρα και χορωδίες να εκτελούν την «Ωδή στη χαρά» του Μπετόβεν και τους πολίτες να παρακολουθούν αποσβoλωμένοι. Πρόκειται για ένα εκπληκτικό flashmob της ισπανικής τράπεζας Sabadell για τα 130 χρόνια από την ίδρυσή της.

Ιταλική ελιοσάλατα

Ελιοσαλάτα ιταλική αλλά και ελληνική και μεσογειακή , μην τα ξαναλέμε, σίγουρα πάντως επίκαιρη. Οι ελιές στα φόρτε τους αυτή την περίοδο αφού με όσους μιλήσω, όλο και κάπου για συγκομιδή ελιάς έχουν βρεθεί τις τελευταίες μέρες.

Συστατικά  

2/3 του φλιτζανιού  ελιές πράσινες , χωρίς κουκούτσι

¼ του φλιτζανιού κουνουπίδι τουρσί

2 πιπεριές κέρατο ψημένες ή Φλωρίνης από βάζο

¼ του φλιτζανιού σέλερι

2 σκελίδες σκόρδο

2 κουταλιές της σούπας κάππαρη

1 κουταλιά της σούπας ξύδι από κόκκινο κρασί

1 κουταλιά της σούπας φρέσκια ρίγανη

Φρεσκοτριμμένο πιπέρι

2 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο

Οδηγίες

Βήμα1

Ψιλοκόβουμε πάνω σε επιφάνεια κοπής τις ελιές, το σέλερι, τις πιπεριές, την κάππαρη, το σκόρδο, το κουνουπίδι και τη ρίγανη. Τα βάζουμε σε μεγάλο μπολ και ραντίζουμε με το λάδι και το ξύδι.

Βήμα2

Πασπαλίζουμε με το πιπέρι και ανακατεύουμε καλά. Εναλλακτικά τα βάζουμε όλα στο multi και πατάμε το κουμπί 2-3 φορές, ώστε να μην λιώσουν αλλά να ψιλοκοπούν.

Βήμα3

Τα μεταφέρουμε σε σκεύος με καπάκι και τα βάζουμε στο ψυγείο τουλάχιστον 3-4 ώρες πριν το σερβίρουμε ή όλο το βράδυ. Ιδανικό πάνω σε πράσινη σαλάτα ή σε ζυμαρικά μαζί με μυζήθρα ή φέτα τριμμένη αλλά και μέσα σε sandwich ή burger.

Ζώντας με δανεικό πολιτισμό

Γιάννης Τσαρούχης: Το πνεύμα της τεχνικής

 

Γράφει ο Γεράσιμος Γ. Γερολυμάτος

Πριν λίγες ημέρες σκεπτόμουν ότι δε ζούμε μόνο με δανεικά χρήματα, αλλά πως ζούμε και με δανεικό πολιτισμό. Επεκτείνοντας λίγο τις σκέψεις μου, αναρωτιέμαι, τι θα έμενε αλήθεια, ως διακριτός πολιτισμός στην Ελλάδα του σήμερα, αν αφαιρούσαμε τα σπαράγματα και τις μνήμες του αρχαίου και μεσαιωνικού παρελθόντος μας; Πολύ φοβάμαι πως θα έμεναν ελάχιστα πράγματα!

Πέρα, λοιπόν, από τα λαμπρά έργα στα μουσεία μας ενός Πραξιτέλη, ενός Λεωχάρη ή ενός Σκόπα, αλλά και τις εξαίσιες τοιχογραφίες ενός Πανσέληνου ή ενός Θεοφάνη, η ελληνική καλλιτεχνική παράδοση, δεν έχει κάτι νέο να επιδείξει. Παραμένει εγκαταλειμμένη και αναξιοποίητη. Αυτή η Τέχνη που, ενώ έγινε πρότυπο σε όλη την οικουμένη, για τον τρόπο που αντιλήφθηκε τον Κόσμο, και που διδάσκεται σαν υπόδειγμα σε όλες τις καλλιτεχνικές σχολές του κόσμου, φαίνεται πως τους μόνους που δεν καταφέρνει να συγκινήσει είμαστε εμείς. Στην καλύτερη περίπτωση έχουμε μετατραπεί σε  φετιχιστές, που εξουδετερώνουν με την παθητική μουσειακή λατρεία της, το ζωντανό πνεύμα που υπάρχει μέσα της και που αέναο και δημιουργικό μας ωθεί προς τα εμπρός. Έχει τις ρίζες της βαθιά χωμένες στο χώμα του παρελθόντος, αλλά δυστυχώς, δεν της δίνουμε τη δυνατότητα να στείλει χυμούς προς τα πάνω, για να πετάξει νέα βλαστάρια, κλάδους και ωραίους καρπούς.

Η κάθε λέξη της προσευχής είναι για τον Κεκοιμημένο όπως μία σταγόνα νερού για ένα διψασμένο

Αγαπημένοι φίλοι των αποθανόντων! Κάντε ότι είναι αναγκαίο γι αυτούς και ότι εναπόκειται στη δύναμη σας . Αντί να δαπανάτε χρήματα σε εξωτερικούς στο λισμούς του φέρετρου και του τάφου, βοηθήστε τούς φτωχούς  Υπέρ της μνήμης των δικών σας κεκοιμημένων και ενισχύστε τις εκκλησίες, όπου προσφέρονται προσευχές υπέρ αυτών. Δείξτε ευσπλαχνία στους αποθανόντες και φροντίστε για  το καλό της ψυχής τους. Απο αυτό το μονοπάτι θα περάσουμε όλοι.

Και τότε τόσο μεγάλη θα είναι ή επιθυμία μας να μας θυμούνται στις προσευχές. Ας  είμαστε ευσπλαχνικοί με τούς κεκοιμημένους.  Μόλις κάποιος αποβιώσει, κολάστε αμέσως έναν ιερέα, ό όποιος αναγιγνώσκει τη »Συγχωρητική ευχή μετά θάνατον».Καταβάλετε κάθε προσπάθεια προκειμένου ή νεκρώσιμη ακολουθία να τελεστεί σε εκκλησία, ενώ εσείς μέχρι τη στιγμή εκείνη να αναγιγνώσκετε το Ψαλτήριο στο προσκέφαλο του αποθανόντος.Ή νεκρώσιμη ακολουθία δεν χρειάζεται να είναι περίτεχνη, αλλά δεν πρέπει να είναι συντομευμένη· μη σκέφτεστε τον εαυτό σας και τη δική σας άνεση, αλλά τούς αποθανόντες, τούς οποίους θα αποχωριστείτε για πάντα. Εάν στην εκκλησία  υπαρχουν  πολλοί κεκοιμημένοι ταυτοχρόνως, μη πρόβαλλε τε αντίρρηση τελεστεί κοινή νεκρώσιμη ακολουθία.

Είναι καλύτερο όταν μία νεκρώσιμη ακολουθία τελείται για δύο ή περιστέρους κεκοιμημένους ταυτοχρόνως, καθώς οι προσευχές όλων των οικείων τους συγκεντρώνονται και γίνονται πιο θερμές, παρά όταν ή μία ακολουθία διαδέχεται  την άλλη και συντομεύεται λόγω έλλειψης χρόνου και ενέργειας· επειδή ή κάθε λέξη της προσευχής είναι για τον κεκοιμημένο όπως μία σταγόνα νερού για ένα διψασμένο. Παρομοίως, είναι σημαντικό να φροντίζετε για την καθημερινή μνημόνευση των αποθανόντων στη Θεία Λειτουργία κατά τη διάρκεια των πρώτων σαράντα ήμερων. Συνήθως, στις εκκλησίες όπου έγινε ή νεκρώσιμη ακολουθία τελούνται καθημερινές ακολουθίες, κατά τις όποιες οι αποθανόντες μνημονεύονται στην πορεία των σαράντα ήμερων και περαιτέρω.

Εάν, όμως. ή νεκρώσιμη ακολουθία τελείται σε μία εκκλησία όπου δεν τελούνται καθημερινές ακολουθίες, οι οικείοι του αποθανόντος οφείλουν να ρυθμίσουν να μνημονεύεται το όνομά του σε εκκλησία όπου τελούνται καθημερινές ακολουθίες. Επιπλέον, είναι καλό να αποστέλλεται το όνομα του αποθανόντος για μνημόνευση σε μοναστήρια και στην Ιερουσαλήμ, σε ιερούς τόπους όπου αναπέμπονται αδιάκοπες προσευχές.

Είναι σημαντικό ή επί σαράντα ημέρες μνημόνευση να αρχίζει αμέσως μετά την κοίμηση του προσώπου όταν ή ψυχή έχει ιδιαιτέρως ανάγκη των προσευχών. Ας φροντίσουμε για εκείνους πού έχουν προηγηθεί στον άλλο κόσμο και ας κάνουμε γι^‘ αυτούς ότι ότι μπορούμε, ενθυμούμενοι ότι:«Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται.

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΞΙΜΟΒΙΤΣ

http://asma-asmaton.blogspot.gr/2013/03/blog-post_8.html