Day: 03/11/2013
π. ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΖΕΡΒΑΚΟΣ – ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ «ΞΕΜΑΤΙΑΣΜΑ» ΜΙΚΡΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ
Σταυρός ο φύλαξ πάσης της Οικουμένης,
Σταυρός η ώραιότης της Εκκλησίας,
Σταυρός βασιλέων το κραταίωμα,
Σταυρός πιστών το στήριγμα,
Σταυρός Αγγέλων η δόξα καί των δαιμόνων το τραύμα.
Εξηγόρασας ημάς εκ της κατάρας του νόμου τω Σταυρώ προσηλωθείς και τη λόγχη κεντηθείς την αθανασίαν επήγασας ημίν Σωτήρ ημών Δόξα Σοι.
Η μπορείτε και με ένα Σταυρό μικρό να τα σταυρώνετε και να λέγετε τα ανωτέρω τροπάρια.
Όταν υπάρχει Ιερεύς να τα σταυρώνη εκείνος και να λέγη την εύχήν της βασκανίας.
Ο πατέρας ή η μητέρα, επειδή είναι πρόσωπα ιερά, και επειδή έχουν εξουσία στα παιδιά τους, μπορούν να «σταυρώνουν» τα παιδιά τους και μόνο τα παιδιά τους. Το ίδιο ισχύει και για τον παππού ή τη γιαγιά σε σχέση με τα εγγονάκια τους.
Η μοναδική βυζαντινή εικόνα της Παναγίας Αγιοσορίτισσας
Αυτή την Κυριακή κάνε την ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
… αφού ξεχειλίζουν τα χρήματα από τις τσέπες μας, αφού η ανάπτυξη της οικονομίας μας έχει ξεπεράσει σε ρυθμούς αυτή της Κίνας, αφού το success story παίρνει σάρκα και οστά, είχαν τη φαεινή ιδέα να ανοίξουν τα εμπορικά καταστήματα την Κυριακή, αρχής γενομένης στην Θεσσαλονίκη την Κυριακή 3 Νοεμβρίου.
(…)
Δεν είναι όμως μόνο το οικονομικό σκέλος σε αυτή την ιστορία. Η Κυριακή για τους Έλληνες είναι ιερή μέρα με όλη της την σημασία. Πέρα από το θρησκευτικό κομμάτι της Κυριακάτικης αργίας και της εκκλησιαστικής λειτουργίας εκείνη την ημέρα σμίγει η οικογένεια και οι φίλοι γύρω από το μεσημεριανό τραπέζι. Αυτή την παραδοσιακή κατάσταση για την ελληνική οικογένεια έρχονται τώρα οι φωστήρες της οικονομίας να την διαλύσουν. Γιατί ο υπάλληλος που εργάζεται σε ένα εμπορικό κατάστημα είναι ο/η σύζυγος μας, ο γονιός μας, ο αδερφός ή αδερφή μας, το παιδί μας. Και αν ο έμπορος μιας μικρομεσαίας επιχείρησης μπορεί να αποφασίσει να μην ανοίξει το κατάστημα του, αυτό δεν ισχύει για όλα τα μεγάλα εμπορικά πολυκαταστήματα που στο βωμό του κέρδους μίας ακόμα εργάσιμης μέρας δεν θα διστάσουν να θυσιάσουν τις ανθρώπινες σχέσεις. Συνέχεια
ΤΟ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟ ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
«Ο θρησκευτικὸς αὐτοπροσδιορισμὸς» (βλέπε δογματικὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας) ἀποβαίνει, κατ’ αὐτόν, «παράγων διχασμοῦ καὶ μισαλλοδοξίας, φανατισμοῦ καὶ βίας»! Γι’ αὐτὸ πρότεινε «τὴν ἑνότητα μέσα στὴ διαφορετικότητα». Πρότεινε στοὺς ἀρχηγοὺς τῶν παρισταμένων αἱρέσεων καὶ θρησκειῶν νὰ «μάθουμε τοὺς πιστούς μας ὄχι μόνον νὰ παραμείνουν στὴν παράδοσή τους, ἀλλὰ καὶ νὰ διατηροῦν τὴν ἰδιοσυστατικὴ τους ταυτότητα»! Καὶ τὸ πλέον ἐξωφρενικό! «Εἶναι καιρὸς νὰ μάθουμε τοὺς πιστούς μας ὅτι ἡ ἀπολυτοποίηση τῆς ἰδιαιτερότητας (βλέπε θεία ἀποκάλυψη στὴν Ἐκκλησία) δὲν συνιστᾶ διάσωση τῆς ἀλήθειας, ἀλλὰ φαλκίδευση τῆς ἀλήθειας καὶ ὀλίσθηση πρὸς τὴν θρησκειογενῆ νεύρωση τῆς ἀποκλειστικότητας»! Ποιὲς ἄλλες μαρτυρίες χρειαζόμαστε, γιὰ νὰ πεισθοῦμε ὅτι ὁ «ἅγιος» Ἀλεξανδρείας βρίσκεται σὲ οἰκτρὴ πλάνη; Ὅτι μεταβλήθηκε σὲ ἠχηρὸ φερέφωνο τοῦ πανθρησκειακοῦ ὁράματος τῆς «Νέας Ἐποχῆς»;
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΝΗΣ: ΠΡΟΣΕΧΕ! ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΟΣ ΤΩΡΑ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΠΕΦΤΟΥΝ
Εις Διάκονο: Πρόσεχε! Είσαι καλός τώρα, αλλά και Άγγελοι πέφτουν. Να κλείνεσαι στο δωμάτιο σου, να μελετάς, να προσεύχεσαι. Αν δεν είναι ανάγκη, να μη βγαίνεις έξω. «Κάθου εις το κελλίον σου, λέγει ο Ισαάκ Σύρος και αυτό θα σε διδάξει τα πάντα». Ή Οσία Μαρία η Αιγύπτια, τεσσαράκοντα έτη, έζησε εις την έρημον και πρόσωπον ανθρώπου δεν είδε. Ξέρεις τι έπαθε;
-Τι Γέροντα ;
-Αγίασε !
Είσαι Ιερεύς; Να προσέχης, δεν ανήκεις εις τον εαυτόν σου. Είσαι σαν μια βελόνα στα χέρια του Θεού. Να’ σαι καλός, να μη είσαι σα τη σκουριασμένη βελόνα πού δεν μπορεί να κάνη τη δουλειά της.
Δια τον εαυτόν σου, δηλαδή αδυναμίες, πάθη κλπ. να μην υπάρχεις. Το ράσο, η συνθήκη σου είναι με τον Θεόν, να σε συγκλονίζει και να λες, τι θέλει τούτο, τι μου λέγει τούτο; Ναι ν’ αγαπώ τον Θεόν και να εργάζομαι εις ότι με έταξε.
Συνέχεια
Γέροντας Παΐσιος: Όποιος θάβει τα δικά του χαρίσματα, αρχίζει να ζηλεύει τους άλλους και βασανίζεται!
αυτός νά ειχε περισσότερα καί μεγαλύτερα χαρίσματα από τον Άβελ.
Γι’ αυτό, λέω, ό καθένας νά ψάξη νά δη μήπως τό χάρισμα πού βλέπει στόν άλλον καί τό ζηλεύει τό έχει και αυτός, άλλά δέν τό καλλιεργεί, ή μήπως ό Θεός τοϋ έδωσε άλλο χάρισμα. Γιατί ό Θεός δέν αδικεί κανέναν στόν καθέναν έχει δώσει ένα διαφορετικό χάρισμα πού θάτον βοηθήση στήν πνευματική του πρόοδο.
Όπως ό ένας άνθρωπος δέν μοιάζει μέ τον άλλο, έτσι καί τό χάρισμα τοϋ ενός δέν μοιάζει μέ τοϋ άλλου.Προσέξατε καμμιά φορά τά άγριομπίζελα πού έχετε εκεί κάτω στόν φράχτη; Όλα είναι από μία ρίζα, άλλά έχουν διαφορετικά χρώματα καί τό ένα είναι πιο όμορ φο άπό τό άλλο. Καί όμως τό ένα δέν ζηλεύει τό άλλο… Τό καθένα χαίρεται μέ τό χρώμα πού έχει. Βλέπετε καί τά πουλιά; Τό καθένα έχει τήν χάρη του, τό δικό του κελάηδημα.
Άς βρή λοιπόν ό καθένας τά χαρίσματα πού τοΰ έδωσε ό Θεός, άς δοξάζη τον Καλό Θεό, όχι εγωιστι κά, φαρισαϊκά, άλλά ταπεινά, αναγνωρίζοντας δτι δέν έχει άνταποκριθή στις δωρεές τοΰ Θεού, καί άς τά αξιοποίηση στο εξής.