Εκλογές ξανά! Άνοιξε η πόρτα του τρελοκομείου;

Εμείς για να σας διασκεδάσουμε, υπενθυμίζοντας όμως και τη διαχρονική πολιτική φαυλότητα, σας προσφέρουμε τις καλλίτερες κινηματογραφικές στιγμές εκλογών.

«Ετελείωσε»… Ο δεκάλογος των εκλογών σε άσπρο-μαύρο

Φαύλος κύκλος ήταν πάντα η σχέση των πολιτικών με τους ψηφοφόρους τους. Είναι κοινή εκτίμηση πως μετά το 1952 άρχισε να συγκρούεται το πολιτικώς ορθόν και το ηθικώς πρέπον. Για του λόγου το αληθές ψάξαμε και βρήκαμε δέκα ιδιαίτερες σκηνές από τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο.

Ο δεκάλογος των εκλογών σε άσπρο-μαύρο

Θα δείτε κατά σειρά, σκηνές από τους «Παπατζήδες» με τον Νίκο Σταυρίδη, «Ανθισμένη αμυγδαλιά» με τον Νίκο Σταυρίδη, «Υπάρχει και φιλότιμο» με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα, «Ένας ήρως με παντούφλες» με τον Βασίλη Λογοθετίδη, «Ο αχόρταγος» με τον Γιάννη Γκιωνάκη, «Ξύπνα Βασίλη» με τον Γιώργο Κωνσταντίνου, «Στουρνάρη 288» με τον Απόστολο Αβδή στο ρόλο του βουλευτή Καλοχαιρέτα, «Ζητείται ψεύτης» με τον Θανάση Βέγγο και «Τζένη – Τζένη» με τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο.

Απολαύστε τις σκηνές αφού διαβάσετε τους προσδιοριστικούς υπότιτλους και προετοιμαστείτε για την προεκλογική περίοδο που έρχεται, μαζί με τις… ανοιξιάτικες φουσκοδεντριές.

Διαβάθμιση οικονομικών εγκλημάτων:

«Οἱ ἐκλογές δέν ἔφεραν τή λύση. Ἐνδέχεται ὅμως νά φέρουν τή διάλυση».

Τό νέο «ΟΧΙ»

τοῦ Σαρ. Καργάκου

            .           Κινούμαστε μέσα στίς ἐθνικές μας παραδόσεις. Τό «ὄχι» εἶναι γραμμένο μέ ἀνεξίτηλα γράμματα στήν ψυχή μας. Εἶναι τό ἱστορικό πεπρωμένο μας. Μέ μία διαφορά: ὅταν δύο φορές εἴπαμε «ΟΧΙ» στούς Ἰταλούς καί Γερμανούς, ἤμαστε τότε πρόθυμοι νά ριχτοῦμε στή φωτιά. Τώρα πού εἴπαμε τό νέο «ΟΧΙ» εἴμαστε πρόθυμοι νά ριχτούμε στή δουλειά; Πολλά ἀκούω ἀλλά πρόταση γιά δουλειά δέν ἀκούω
.         Συμφωνῶ ὅτι ἡ ψῆφος τῆς 6ης Μαΐου 2012 ἦταν ἕνα μνημόσυνο τοῦ μνημονίου. Χρειάζεται ὅμως ἐπαγρύπνηση. Ἐνδέχεται ἡ ψῆφος αὐτή νά ἀποβεῖ θανάσιμη ἀπειλή. Ἐνδέχεται νά ἐπακολουθήσει ἡ ἐφαρμογή ἑνός καταχθονίου σχεδίου γιά κατακερματισμό τῆς Ἑλλάδος. Οἱ ἐκλογές δέν ἔφεραν τή λύση. Ἐνδέχεται ὅμως νά φέρουν τή διάλυση.

Here Without You

Δημήτριος Τσελεγγίδης: «Γιατί το αντίκρισμα της πίστεως είναι η ζωή»

Η τέταρτη ερώτηση από  ομιλία που πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα της Ιεράς Μητροπόλεως Λεμεσού στις 16 Δεκεμβρίου 2011 με τον κ. Δημητρίου Τσελεγγίδη, Καθηγητή Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ

ΕΡΩΤΗΣΗ: Κύριε καθηγητά, ήθελα να ρωτήσω το εξής: Επειδή ακόμα κι η αναφορά στην υπακοή, την οποία κάματε, και η απάντηση που δώσατε στον π. Τρύφωνα και η περίοδος, στην οποία ζούμε, θυμίζει ακριβώς τα χρόνια, οι διαδικασίες, οι θεολογικές σκέψεις, οι οποίες κυριαρχούν ή συγκρούονται στον Ορθόδοξο χώρο, θυμίζουν γεγονότα, τα οποία έγιναν περίπου πριν εκατό χρόνια. Πιστεύετε, φοβάστε, έχετε στην σκέψη κατά νου, ότι πιθανόν τα πράγματα εκεί που οδηγούνται, είτε από ανθρώπους οι οποίοι νιώθουν να έχουν την αυθεντία της Ορθοδοξίας είτε από ανθρώπους οι οποίοι νιώθουν να είναι οι ζηλωτές της πίστης και να είναι αυτοί, οι οποίοι έχουν ακέραια την πίστη, σε μία εξέλιξη των πραγμάτων και ίσως υποβοηθούμενα και από τις όποιες κοινωνικοπολιτικές παρεκτροπές θα έχουμε στο ιστορικό πλαίσιο του Γένους μας, παράλληλα με την επαναπροσδιόριση της διεκδίκησης των Σλάβων επί της Ορθοδοξίας, εάν μπορούμε να οδηγηθούμε σε ένα νέο σχίσμα των Ελληνορθοδόξων. Τα αίτια, για κάποιον ο οποίος μελετά λίγο την Εκκλησιαστική Ιστορία, τα γεγονότα, δεικνύουν ότι πάμε σε μία κάθετη ρήξη. Το ποίμνιον μπορεί να μη το έχει αντιληφθεί ακόμα το τι συμβαίνει, μπορεί να μην έχει νιώσει του τι διεργασίες γίνονται, αλλά τα πράγματα δεικνύουν ότι ξαφνικά θα ξυπνήσουν οι πιστοί και θα βρεθούν σε μία τέτοια οριακή κατάσταση, που θα πρέπει να επιλέξουν σε ποια Εκκλησία μετέχουν ή ποιας Εκκλησίας είναι μέλη· ή θα πρέπει να ξανασυζητηθεί μετά από πάρα μα πάρα πολλά χρόνια του τι είναι Ορθόδοξο και του τι δεν είναι Ορθόδοξο.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Μάλιστα. Ευχαριστώ για το καίριο αυτό ερώτημα, που πραγματικά είναι και διάπυρο, καίει. Θα επιχειρήσω να το απαντήσω ως εξής: Το να είμαστε στην Εκκλησία, θυμάμαι τον πρώην πνευματικό μου, τον π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο, στον οποίο πολλοί έλεγαν «να εύχεσαι γέροντα, να εύχεσαι γέροντα για μας» κι εκείνος έλεγε «εμού ευχομένου, υμών δε κοιμωμένων, ουδέν το όφελος»! Με το να εύχονται οι πνευματικοί πατέρες, να αγρυπνούν αυτοί, που ούτως ή άλλως αγρυπνούν, και καλά κάνουν, πρωτίστως για τον εαυτό τους και στη συνέχεια και για τους άλλους, κάνουν το καθήκον τους· αλλά μαγικά, μηχανιστικά δεν συμβαίνουν αυτά τα πράγματα.

Ἀδέρφια, προσευχηθεῖτε γιά τίς ἔνοπλες δυνάμεις μας καί κυρίως γιά τά στρατευμένα νειάτα πού φυλοῦν τά ἀκριτικά μας νησιά!

Εἶναι πατριωτικό μας καθῆκον! 

Οἱ ἡμέρες πού ζεῖ ἡ πατρίδα μᾶς εἶναι ἐξαιρετικά κρίσιμες… 

Ἄλλος τρόπος παρέμβασης στίς καταστάσεις πού συμβαίνουν γύρω μας δέν ὑπάρχει παρά μόνον ἡ ΠΡΟΣΕΥΧΗ. Δέν ὑπάρχουν πλέον ὧρες ἐφησυχασμοῦ καί ἀδιαφορίας. Ἡ χώρα μᾶς ἀντιμετωπίζει πρωτοφανῆ κρίση καί μόνο μέ θεία παρέμβαση θά σωθεῖ. Μή πεποίθατε ἐπ’ ἄρχοντας… 

Ὅλοι ἔχουν ἀντιληφθεῖ ὅτι ἀνθρωπίνως λύση στά προβλήματα τῆς χώρας δέν μπορεῖ νά δοθεῖ. Ἄς μή καθυστεροῦμε λοιπόν! Ἄς πέσουμε στά γόνατα… Καί δέν λησμονοῦμε τά παληκάριά μας πού φυλοῦν Θερμοπύλες στό Αἰγαῖο… Μᾶς χρειάζονται ὅσο ποτέ ἄλλοτε.

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2012/05/blog-post_8673.html