
Ό ιερεύς π. Παναγιώτης Τ„ ό όποιος διετέλεσε και καθηγητής στην Άθωνιάδα Σχολή, σε ομιλία του στο Καθολικό της Ιεράς Μονής Άγιου Ιωάννου του Θεολόγου, είχε πει μεταξύ άλλων:«… Γνωρίζω πολλούς Άγιορείτας, φτασμένους στην αρετή ανθρώπους, πού το όνομα και μόνο του Γέροντα ακούνε, και κάνουν το σταυρό τους. Μιλούν με τά καλύτερα λόγια γι’ αυτόν και τον έχουν άγιο.
»Θα αναφέρω δύο περιστατικά, άγνωστα στους πολλούς, τά όποια γνωρίζω ό ίδιος από πρώτο χέρι: Κάποιος συμφοιτητής μου ήθελε να γίνει μοναχός. Έσκέπτετο να μεταβεί στο Άγιο Όρος… Τούς χρόνους των σπουδών του, ιδίως τούς δύο τελευταίους, είχε αυτόν τον προβληματισμό μέσα του. Ένα απόγευμα το έκμυστηρεύθηκε στον π. Ευσέβιο, αν και δεν ήταν πνευματικό του τέκνο, και εκείνος παραδόξως τον απέτρεψε. Του είπε: “Δεν κάνεις, παιδί μου, για μοναχός”.
»Το αψήφησε• δεν το έλαβε υπόψη του. Πήγε στη Μονή … (μεγάλη κοινοβιακή Μονή του Άγιου Όρους), έβαλε μετάνοια στο Γέροντα και παρέμεινε δόκιμος. Κάτι δεν πήγαινε καλά, και αυτό ήταν ή αιτία να μην προχωρήσει ό Γέροντας στην κουρά του. Ένα καλοκαίρι πού έτυχε να είμαι κι εγώ στη Μονή, ό δόκιμος ανέφερε στον Ηγούμενο αυτό πού του είχε πει ό π. Ευσέβιος. Και εκείνος του είπε: “Δεν μου το έλεγες από την αρχή, παιδάκι μου, ότι ό π. Ευσέβιος σου είπε έτσι; Γιατί και εσύ να βασανίζεσαι κι εμάς να ταλαιπωρείς; Το έβλεπα κι εγώ ότι δεν κάνεις. Είχε δίκιο ό π. Ευσέβιος”.
»Μια φορά μόνο είχε δει το συμφοιτητή μου ό διακριτικός Γέροντας π. Ευσέβιος, και με το χάρισμα της διοράσεως, πού το έκρυβε μέσα του με πολλή επιμέλεια, τού έδωσε τη σωστή κατεύθυνση.
»Ό πανοσιολογιότατος αρχιμανδρίτης π. Γ. Κ., πριν φύγει για την επαρχία, όπου θα άνοιγε Μοναστήρι, πέρασε από το Ιπποκράτειο να πάρει την ευχή του π. Ευσεβίου.
— Φεύγω, πάτερ Ευσέβιε, για την … (και ανέφερε το όνομα της πόλεως).
— Για το Άγιο Όρος.
— Για την …, επανέλαβε εκείνος, νομίζοντας ότι ό Γέροντας δεν είχε ακούσει καλά.
— Για το Άγιο Όρος, είπε πάλι ό Γέροντας.
»Δεν στάθηκε τότε στο λόγο τού π. Ευσεβίου ό π. Γ.. Πήγε, βέβαια, στον τόπο πού είχε προγραμματίσει. Όταν όμως ή θεία Πρόνοια τον οδήγησε τελικά στο Άγιο Όρος, για να ανακαινίσει και να επανδρώσει μεγάλη Κοινοβιακή Μονή, τότε αξιολόγησε τη ρήση τού προορατικού Γέροντα…» .
Αρκετοί αγιορείτες, οι όποιοι στα φοιτητικά τους χρόνια είχαν Πνευματικό τον π. Ευσέβιο, και άλλοι πού μαθήτευσαν κοντά του, μιλούν σήμερα με πολλή ευγνωμοσύνη και Αγάπη για εκείνον. Ένας απ’ αυτούς, ό π. Ευθύμιος, ιερομόναχος στην Καλύβι της Αναστάσεως, γράφει: Συνέχεια
Ο Ελληνοαμερικανός Ορθόδοξος, πατέρας Ιωάννης Ρωμανίδης (†2001) που ήταν απόφοιτος του Πανεπιστημίου Γέηλ και αργότερα καθηγητής στα Πανεπιστήμια Χάρβαρντ, Αθηνών και Θεσσαλονίκης, αποκαλύπτει,
ότι ο Ρόμπεν του Λόκσλεϋ ή «Ρομπέν των Δασών», ήταν ένας Ορθόδοξος επαναστάτης o oποίος μαζί με τον αδελφικό του φίλο «Μικρό Ιωάννη» πολέμησαν κατά των Φραγκονορμανδών εισβολέων στην Mάχη του Χέιστινγκς το 1066 μ.Χ. Στην διάρκεια εκείνης της εποχής, κάποιοι Ιρλανδοί Σάξωνες πιάστηκαν σκλάβοι, μερικοί πήγαν στην μητέρα Κωνσταντινούπολη για να ενταχθούν στο τάγμα των Βαράγγων του «Βυζαντινού» Έλληνα αυτοκράτορα και κάποιοι άλλοι σαν τον Ρομπέν, παρέμειναν στην πατρίδα τους να παλέψουν εναντίον του βάρβαρου εισβολέα. Οι Άγγλοι στρατιώτες που πήγαν στην Κωνσταντινούπολη ήταν πολλοί περισσότεροι από τους Σκανδιναβούς Βάραγγους στρατιώτες του Έλληνα αυτοκράτορα, των οποίων στρατηγός τους, ήταν ο Νορβηγός Χάραλντ Χαντράδα Γ΄. Κάτι που σημαίνει ότι εκείνη την εποχή, η Νορβηγία ήταν ακόμη Ορθόδοξη! Μετά τους πανηγυρικούς εορτασμούς των επαναστατών προς τιμήν της νίκης τους το 1089 μ.Χ. εναντίον των εισβολέων, ο Ρομπέν τραυματίστηκε σε μια μάχη, πήγε σε ένα κοντινό μοναστήρι, ζήτησε βοήθεια από μια Νορμανδή μοναχή αλλά εκείνη τον άφησε να πεθάνει από αιμορραγία, επειδή αυτή, μόλις είχε αρνηθεί την Ορθοδοξία προς χάριν του Παπισμού! Η αγγλική ιστορία που αναφέρει ότι ο Ρομπέν πάλεψε εναντίον του «κακού Βασιλέα Ιωάννη» και υπέρ του «καλού Βασιλέα Ριχάρδου του Λεοντόκαρδου», είναι ένας έξυπνος μύθος! Από τότε και στο εξής και μετά την οριστική ήττα των Ορθοδόξων επαναστατών, ο απλός Ορθόδοξος λαός τοποθετήθηκε από τους κατακτητές σε μικρά χωριά και οι άνθρωποι μακριά ένας από τον άλλον. Tότε ο σκλαβωμένος λαός εξαναγκάστηκε να ζει με 40.000 κάστρα από στρατιώτες να τον παρακολουθούν από το πρωί έως το βράδυ! Nα πώς και γιατί οι Ορθόδοξοι, τότε, Ιρλανδοβρετανοί σκλάβοι, εξαναγκάστηκαν να χάσουν την Ορθόδοξη Πίστη τους, ενώ παράλληλα και οι Επίσκοποί τους δολοφονήθηκαν από τους κατακτητές.
To μοναστήρι του “Kirklees Priory” στο οποίο ο Ρομπέν αφέθηκε στον θάνατο το 1089 μ. Χ, ήταν ένα Κιστερκιανό γυναικείο μοναστήρι που σήμερα βρίσκεται στο “Kirklees Park” του Clifton κοντά στο Brighouse, στο Yorkshire της Αγγλίας.
Το παρόν αποτελεί απάνθισμα από τις κάτωθι πηγές:
Πρωτοπρεσβυτέρου Ιωάννου Ρωμανίδου, «Ρωμηοσύνη Ρωμανία Ρούμελη», εκδ. Πουρνάρα, Θεσσαλονίκη 2002, σελ. 47-48, 328-329.