Ό ιερεύς π. Παναγιώτης Τ„ ό όποιος διετέλεσε και καθηγητής στην Άθωνιάδα Σχολή, σε ομιλία του στο Καθολικό της Ιεράς Μονής Άγιου Ιωάννου του Θεολόγου, είχε πει μεταξύ άλλων:«… Γνωρίζω πολλούς Άγιορείτας, φτασμένους στην αρετή ανθρώπους, πού το όνομα και μόνο του Γέροντα ακούνε, και κάνουν το σταυρό τους. Μιλούν με τά καλύτερα λόγια γι’ αυτόν και τον έχουν άγιο.
»Θα αναφέρω δύο περιστατικά, άγνωστα στους πολλούς, τά όποια γνωρίζω ό ίδιος από πρώτο χέρι: Κάποιος συμφοιτητής μου ήθελε να γίνει μοναχός. Έσκέπτετο να μεταβεί στο Άγιο Όρος… Τούς χρόνους των σπουδών του, ιδίως τούς δύο τελευταίους, είχε αυτόν τον προβληματισμό μέσα του. Ένα απόγευμα το έκμυστηρεύθηκε στον π. Ευσέβιο, αν και δεν ήταν πνευματικό του τέκνο, και εκείνος παραδόξως τον απέτρεψε. Του είπε: “Δεν κάνεις, παιδί μου, για μοναχός”.
»Το αψήφησε• δεν το έλαβε υπόψη του. Πήγε στη Μονή … (μεγάλη κοινοβιακή Μονή του Άγιου Όρους), έβαλε μετάνοια στο Γέροντα και παρέμεινε δόκιμος. Κάτι δεν πήγαινε καλά, και αυτό ήταν ή αιτία να μην προχωρήσει ό Γέροντας στην κουρά του. Ένα καλοκαίρι πού έτυχε να είμαι κι εγώ στη Μονή, ό δόκιμος ανέφερε στον Ηγούμενο αυτό πού του είχε πει ό π. Ευσέβιος. Και εκείνος του είπε: “Δεν μου το έλεγες από την αρχή, παιδάκι μου, ότι ό π. Ευσέβιος σου είπε έτσι; Γιατί και εσύ να βασανίζεσαι κι εμάς να ταλαιπωρείς; Το έβλεπα κι εγώ ότι δεν κάνεις. Είχε δίκιο ό π. Ευσέβιος”.
»Μια φορά μόνο είχε δει το συμφοιτητή μου ό διακριτικός Γέροντας π. Ευσέβιος, και με το χάρισμα της διοράσεως, πού το έκρυβε μέσα του με πολλή επιμέλεια, τού έδωσε τη σωστή κατεύθυνση.
»Ό πανοσιολογιότατος αρχιμανδρίτης π. Γ. Κ., πριν φύγει για την επαρχία, όπου θα άνοιγε Μοναστήρι, πέρασε από το Ιπποκράτειο να πάρει την ευχή του π. Ευσεβίου.
— Φεύγω, πάτερ Ευσέβιε, για την … (και ανέφερε το όνομα της πόλεως).
— Για το Άγιο Όρος.
— Για την …, επανέλαβε εκείνος, νομίζοντας ότι ό Γέροντας δεν είχε ακούσει καλά.
— Για το Άγιο Όρος, είπε πάλι ό Γέροντας.
»Δεν στάθηκε τότε στο λόγο τού π. Ευσεβίου ό π. Γ.. Πήγε, βέβαια, στον τόπο πού είχε προγραμματίσει. Όταν όμως ή θεία Πρόνοια τον οδήγησε τελικά στο Άγιο Όρος, για να ανακαινίσει και να επανδρώσει μεγάλη Κοινοβιακή Μονή, τότε αξιολόγησε τη ρήση τού προορατικού Γέροντα…» .
Αρκετοί αγιορείτες, οι όποιοι στα φοιτητικά τους χρόνια είχαν Πνευματικό τον π. Ευσέβιο, και άλλοι πού μαθήτευσαν κοντά του, μιλούν σήμερα με πολλή ευγνωμοσύνη και Αγάπη για εκείνον. Ένας απ’ αυτούς, ό π. Ευθύμιος, ιερομόναχος στην Καλύβι της Αναστάσεως, γράφει: Συνέχεια →
Όταν συκοφαντηθούμε ή αδικηθούμε είτε από επιπόλαιους είτε από πονηρούς, που έχουν κακότητα και διαστρέφουν και την αλήθεια, εάν μπορούμε, καλά είναι να μη θέλουμε να δικαιωθούμε από τους ανθρώπους, όταν η αδικία αφορά μόνον το άτομό μας. Ούτε και να πούμε: «να το βρουν από τον Θεό», γιατί και αυτό είναι κατάρα. Καλά είναι να τους συγχωρέσουμε με όλη την καρδιά μας και να παρακαλέσουμε τον Θεό να μας δυναμώσει, να μπορέσουμε να σηκώσουμε το βάρος της συκοφαντίας και να συνεχίζουμε την πνευματική ζωή (στην αφάνεια, όσο μπορούμε), και ας συνεχίζουν οι άνθρωποι που έχουν ως τυπικό να κρίνουν και να κατακρίνουν, διότι συνέχεια με τον τρόπο τους αυτό μας ετοιμάζουν χρυσά στεφάνια για την αληθινή ζωή.
