ΚΛΕΙΣΤΕ ΤΙΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΕΙΣ. ΑΥΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΑΙΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ!

Του δημοσιογράφου Ευθυμίου Παπανικολάου

Τα ΜΜΕ και ιδιαίτερα τα κανάλια αποτελούν τη χοάνη πολτοποίησης της Ιστορίας, του Πολιτισμού, των Ιδεών, των Αξιών και εθνικών συμβόλων, των Ανθρώπων…  Το τηλεοπτικό εμπορικό θέαμα έχει ισοπεδώσει τα πάντα. Δεν έχει αφήσει τίποτα όρθιο, ούτε Ιερό ούτε Όσιο. Όλα πλέον τα υποτάσσει στους νόμους της αχαλίνωτης αγοράς, της παραποίησης και του εξευτελισμού των πάντων. Ωστόσο, έξω από αυτή την αχαλίνωτη και θηριωδώς καταστροφική χυδαιότητα της αγοράς, υπάρχει και μια άλλη φρικώδης διαστροφή συνειδητής επιλογής: Η συνειδητή επιλογή κατεδάφισης των ιστορικών και εθνικών συμβόλων ταυτότητας και μνήμης, συνακόλουθα και της Ορθοδοξίας, η οποία αποτελεί συστατικό στοιχείο της εθνικής μας ταυτότητας και μνήμης. Η Ορθοδοξία αποτελεί σήμερα τον πιο γρανιτένιο ιστό εθνικής μνήμης και αντίστασης στη νεοταξική ισοπέδωση. Γι΄ αυτό έχει μπει στο στόχαστρο των υπερεθνικών ελίτ εξουσίας. Κτυπιέται με λύσσα πολυεδρικά και πολύχρωμα, εντός της Εκκλησίας και εκτός, εκ των έσω και των έξω… Τα ΜΜΕ ιδιαίτερα το τηλεοπτικό θέαμα αποτελούν το συνειδητό πολιορκητικό κλοιό κατά του κάστρου της Ορθοδοξίας. Έχει αρχίσει, εδώ και πολλά χρόνια, μια συνειδητή επιχείρηση κατασυκοφάντησης της Ορθοδοξίας, εξευτελισμού και γελοιοποίησης των Ορθοδόξων συμβόλων. Τα ΜΜΕ, ως η αιχμή της καθεστωτικής προπαγάνδας προωθούν συνειδητά την κατεδάφιση των συλλογικών μορφών της ιστορικής μνήμης και εθνικής μας ταυτότητας. Η Ορθοδοξία βρίσκεται στο επίκεντρο της επίθεσης αυτής της φαιάς προπαγανδιστικής μηχανής των ΜΜΕ. Κάθε τηλεοπτική υπερπαραγωγή είναι εξ ορισμού το άκρον άωτον της αγοραίας χυδαιότητας και της νεοταξικής προπαγάνδας. Μέρα με την ημέρα αυτές οι επιθέσεις γίνονται και πιο λυσσώδεις και συστηματικές. Όλα επενδύονται με τις φόρμες και τις «αξίες» των αγοραίων συμβόλων της καπιταλιστικής σήψης και παρακμής. Με τις «αξίες» των διαστροφών του τηλεοπτικού θεάματος και της νεοταξικής μοχθηρίας, που θέλει να κατακρεουργήσει τα πάντα, όλες τις κατακτήσεις και τις συλλογικές μνήμες του Ανθρώπου.       

ΚΛΕΙΣΤΕ ΤΙΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΕΙΣ. ΑΥΤΟ  ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΑΙΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ!  

http://pureorthodoxvoice.blogspot.gr/2015/06/blog-post_15.html

Οσιος Παίσιος: Και μόνον το κεφάλι σου να ακουμπήσεις σε μία εικόνα, θα βρεις παρηγοριά

– Γέροντα, όταν είμαι στενοχωρημένη, πως θα βρω παρηγοριά;

– Να καταφύγεις στην προσευχή. Καί μόνον το κεφάλι σου να ακουμπήσεις σε μία εικόνα, θα βρείς  παρηγοριά. Κάνε το κελλί σου σαν εκκλησάκι με εικόνες που σε αναπαύουν , και θα δης, θα βρίσκεις μέσα σε αυτό πολλή παρηγοριά.

– Μερικές φορές, Γέροντα, κατά την ώρα της προσευχής ασπάζομαι τις εικόνες. Είναι σωστό;
– Σωστό είναι . Κανονικά έτσι πρέπει να ασπαζόμαστε τις εικόνες: Να ξεχειλίζει η καρδιά μας από αγάπη προς τον Χριστό, την Παναγία και τους Αγίους, και να πέφτουμε , να προσκυνούμε τις άγιες εικόνες τους.

Μία χρονιά, στις 26 Μαρτίου, που γιορτάζουμε την Σύναξη του Αρχαγγέλου Γαβριήλ, προσευχόμουν όρθιος μπροστά στις εικόνες του Χριστού και της Παναγίας. Γιά μία στιγμή βλέπω τον Χριστό και την Παναγία να κινούνται σαν ζωντανοί! «Χριστέ μου, είπα, ευλόγησε με». Καί, καθώς έπεφτα να προσκυνήσω, μία έντονη ευωδία γέμισε το κελλί. Με επίασε τρέλλα! Το χαλάκι που είχα στρωμένο κάτω, αν και ήταν γεμάτο χώμα, ακόμη και αυτό ευωδίαζε. Έμεινα γονατιστός και…. ασπαζόμουν αυτό το χαλάκι. Τέτοια ευωδία!

– Γέροντα, όταν προσεύχομαι, βοηθάει να φέρω στον νού μου την εικόνα του Χριστού;

– Κοίταξε, όταν προσεύχεσαι μπροστά σε μία εικόνα, η εικόνα βοηθάει, γιατί από την εικόνα περνάς στο εικονιζόμενο πρόσωπο. Όταν όμως προσεύχεσαι νοερώς και είσαι σκυμμένη με κλειστά τα μάτια, δεν πρέπει να φέρνης στην φαντασία σου εικόνες, γιατί μπορεί να το εκμεταλλευθή το ταγκαλάκι και να σού τα παρουσιάση σαν οράματα, για να σε πλανήση και να σού κάνει κακό.

Ιδίως η ευχή καλά είναι να γίνεται με καθαρό νού, χωρίς λογισμούς η παραστάσεις, έστω κι αν αυτές είναι εικόνες του Χριστού η παραστάσεις από την Αγία Γραφή, γιατί αυτό είναι επικίνδυνο, ιδιαίτερα για όσους έχουν πολλή φαντασία και υπερηφάνεια. Μόνον όταν έρχονται ρυπαροί η βλάσφημοι λογισμοί , μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε παραστάσεις από την Αγία Γραφή. Η καλύτερη όμως «παράσταση» είναι η συναίσθηση της αμαρτωλότητός μας και της αχαριστίας μας.

Από το βιβλίο «Γέροντος Παισίου Αγιορείτου- Λόγοι ΣΤ΄ Περί Προσευχής»

πηγή

Όσο πιο μακριά οι καρδιές, τόσο πιο δυνατά τα λόγια

Μια μέρα, ένας σοφός ρώτησε τους μαθητές του:
«Γιατί οι άνθρωποι ουρλιάζουν όταν εξοργίζονται;»
«Επειδή χάνουν την ψυχραιμία τους» απάντησε κάποιος.
«Μα γιατί πρέπει να ξεφωνίζουν αφού ο άλλος βρίσκεται δίπλα τους;» επέμεινε ο σοφός.
«Γιατί θέλουν να τους ακούσει» είπε ένας άλλος μαθητής.
«Και γιατί δεν μπορεί να του μιλήσει με χαμηλή φωνή;» ρώτησε πάλι ο δάσκαλος.
Διάφορες απαντήσεις δόθηκαν αλλά καμιά δεν τον ικανοποίησε.
«Ξέρετε γιατί ουρλιάζουν δυο άνθρωποι όταν είναι θυμωμένοι;» τους είπε τότε. «Επειδή όταν θυμώνουν, οι καρδιές τους απομακρύνονται πολύ. ΄Ετσι, για να μπορέσει ο ένας ν’ ακούσει τον άλλο, πρέπει να φωνάξει δυνατά, ώστε να καλύψει την απόσταση. Όσο πιο οργισμένοι είναι, τόσο πιο δυνατά πρέπει να φωνάξουν για ν” ακουστούν. Το αντίθετο γίνεται, για παράδειγμα, όταν δυο άνθρωποι είναι ερωτευμένοι. Δεν έχουν ανάγκη να ξεφωνίσουν. Μιλούν σιγανά και τρυφερά, επειδή οι καρδιές τους είναι πολύ κοντά. Η απόσταση μεταξύ τους είναι ελάχιστη. Μερικές φορές μάλιστα είναι τόσο κοντά, που δεν χρειάζεται ούτε καν να μιλήσουν. Ψιθυρίζουν μονάχα. Κι όταν η αγάπη τους είναι πολύ δυνατή, δεν είναι αναγκαίο ούτε καν να μιλήσουν, τους αρκεί να κοιταχτούν. Έτσι συμβαίνει πάντα κι όταν δυο άνθρωποι που αγαπιούνται πλησιάζει ο ένας τον άλλον.
»Όταν συζητάτε, λοιπόν, μην αφήνετε τις καρδιές σας να απομακρυνθούν, μη λέτε λόγια που σας απομακρύνουν, γιατί θα έρθει μια μέρα που η απόσταση θα γίνει τόσο μεγάλη, ώστε τα λόγια σας δεν θα βρίσκουν πια το δρόμο του γυρισμού».

Ο Στάρετς Ζαχαρίας και το θράσος μιας γυναίκας

*Ο Άγιος Γέροντας Ζαχαρίας (Δημητρίεβιτς) , 1850-1936 υπήρξε ο τελευταίος μεγάλος στάρετς της Λαύρας του Αγίου Σεργίου στη Μόσχα.Η ζωή του είναι γεμάτη θλίψεις και θαυμαστές επεμβάσεις του Θεού.

• Μια μέρα ο στάρετς είχε τελέσει ακολουθία μέσα στη εκκλησία. Όλος ο κόσμος έμπαινε και ασπαζόταν το σταυρό. Μια γυναίκα τον κοιτούσε περιφρονητικά και δεν πλησίαζε. Ο στάρετς λοιπόν, έρχεται προς εκείνη και την ρωτάει:

-Γιατί δεν ασπάζεσαι το σταυρό;

Εκείνη του απάντησε με βρισιές, τον πρόσβαλλε ως ιερέα και βλαστημούσε κάθε τι ιερό και άγιο. Ο στάρετς στεκόταν κι άκουγε με υπομονή. Όταν τέλειωσε και δεν είχε τίποτα άλλο να πει, την ρώτησε:

-Τέλειωσες; Και τώρα εγώ θα σου πω κάτι. Δε θα σε κρίνω επειδή μας πρόσβαλλες. Δε θα σε κρίνω που αν και δεν είσαι παντρεμένη έχεις παιδί. Αλλά πως τολμάς να μη το βαφτίζεις, αφού εσύ η ίδια είσαι βαφτισμένη;

Η γυναίκα έγινε κατάλευκη και ψιθύρισε:

-Πως τα ξέρετε όλα αυτά;

Χωρίς να της δώσει κάποια απάντηση ο στάρετς είπε:

-Πολύ σε λυπάμαι. Χάνεσαι.

Και μ’αυτό την έπιασε από τους ώμους και της είπε:

-Φύγε.

Εκείνη άρχισε να κουνιέται και σιγά – σιγά έφυγε. Αυτό τη συγκλόνισε τόσο αποτελεσματικά, ώστε μετανόησε.

*από το βιβλίο: «ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ» Β΄Τόμος (του Πέτρου Μπότση – Αθήνα 2001).