Η θάλασσα θα γίνει κόκκινη;

Καθηγουμενος Χρυσοστομος:Η κατάσταση αυτή έφερε την πνευµατική κρίση. Καρποί και φανέρωση της πνευµατικής κρίσης είναι η συνεργασία µας µε την Νέα Θρησκεία, τον Οικουµενισµό, ο οποίος καταργεί όλες τις θρησκείες, ακόµη και την Εκκλησία του Χριστού.Ο Οικουµενισµος είναι η νέα θρησκεία, υποκατάστατο της µοναδικής Εκκλησίας του Χριστού

Με ρωτάτε να σας πω για την κρίση.

Καλύτερα θα ήταν να σας πω για τις κρίσεις· γιατί η κρίση, που ζουµε σηµερα, είναι συνέχεια άλλης κρίσης, που και εκείνη είναι συνέχεια της πρώτης και µητέρας των κρίσεων.

Η πρώτη λοιπόν κρίση είναι η πνευµατική κρίση, που έχει την αιτία της στην απιστία η στην παροδική πίστη η στην ολιγοπιστία.

Η κατάσταση αυτή έφερε την πνευµατική κρίση. 

Καρποί και φανέρωση της πνευµατικής κρίσης είναι η συνεργασία µας µε την Νέα Θρησκεία, τον Οικουµενισµό, ο οποίος καταργεί όλες τις θρησκείες, ακόµη και την Εκκλησία του Χριστού.

Ο Οικουµενισµος είναι η νέα θρησκεία, υποκατάστατο της µοναδικής Εκκλησίας του Χριστού.

Γυρίσαµε την πλάτη στον Χριστό και στραφήκαµε προς εκείνους, οι οποίοι φανερώθηκαν στην ζωή µας αντί του Χριστού!!

Θυµηθείτε τον άσωτο υιό, ο οποίος αφού πήρε την περιουσία από τον πατέρα, έφυγε από αυτόν και την κατέφαγε µετά πορνών και αµαρτωλών.

Πήραµε την περιουσία και την ουσία –τα Άγια Μυστήρια– τα δώσαµε στις πόρνες (αιρέσεις και αµαρτωλούς αρχηγούς των θρησκειών) µε αποτέλεσµα η ανηθικότητα να γίνει η δεύτερη κρίση σ’ ὅλον τον κοσµο αλλά και στα µέλη της ορθόδοξης Εκκλησίας µας!!!

Οι πιστοί έγιναν άπιστοι και οι άπιστοι ανήθικοι.

Έτσι λοιπόν η Μάνα γέννησε την Κόρη, η απιστία γέννησε την ανηθικότητα.

Τότε ο άσωτος υιός πτώχευσε και βόσκοντας µαζί µε τους χοίρους, έτρωγε από την τροφή τους.

Οι χοίροι είναι τα ζώα εκείνα που αντιπροσωπεύουν την ανηθικότητα και την ηδονή.

Τρίτη λοιπόν κρίση, η οικονοµική. Πτωχεύσαµε πλέον.

Αλλά µέχρι τώρα µιµηθήκαµε τον Άσωτο.

Θα συνεχίσουµε να τον µιµουµεθα;

Ή θα συνεχίσουµε στην καταστροφή;

Εκείνος επέστρεψε στον πατέρα και του έδωσε µεγάλη χαρά µε την µετάνοιά του. Εµεις τι θα κάνουµε;

Ζήσαµε την απιστία και γεννήθηκε η ανηθικότητα. Ζήσαµε την ανηθικότητα και φθάσαµε στην πενία. Τώρα να προσευχόµεθα να επιστρέψουµε στον Πατέρα µε την µετάνοια, για να λάβουµε «την στολήν την πρώτη».

Και το δακτυλίδι να κοσµήσει το χέρι µας. Και ο µόσχος πολύς…

Φοβούµαι οµως αδελφοί µου, ότι η συνέχεια της αµαρτωλής πορείας θα µας φέρει στην τέταρτη κρίση. Και τότε, η θάλασσα θα γίνει κόκκινη. 

Τα βουνά και τα φαράγγια θα γίνουν κόκκινα από το αιµα!!! 

Ας µιµηθούµε τον άσωτο υιό για να σωθούµε.

Ο Θεός περιµένει την επιστροφή µας.

Αρκετά ζήσαµε µέσα στον βούρκο και την αµαρτία.

Ας µετατρέψουµε την αγανάκτηση εναντίον των αρχόντων σε αγανάκτηση εναντίον του εαυτού µας και ας στρέψουµε τα µάτια µας προς τον Θεόν.

Εκείνος µας περιµένει µε αγωνία.

Εκείνος προσµένει την επιστροφή µας µε την αγκαλιά του ανοικτή. «Δεύτε προς µε πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισµένοι, καγώ αναπαύσω υµας».

Οι επίσκοποι ας µαζέψουν τον λαό στις πλατείες και ας αρχίσουν ολονύκτιες αγρυπνίες µε µετάνοια και ταπείνωση. 

Και τότε ο Θεός θα µας δώσει άρχοντες αληθινούς.

Και οι καµπάνες θα χτυπήσουν πάλι την χαρά της Αναστάσεως, την χαρά της Ελευθερίας, την χαρά της σωτηρίας µας. Αµην.
-Το παραπάνω κείμενο αποτελεί απάντηση του Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου π. Χρυσοστόμου, Καθηγουμένου του Ιερού Κοινοβίου Οσίου Νικοδήμου του Αγιορείτου (Πεντάλοφος Παιονίας Κιλκίς) σε τεθέν ερώτημα σχετικά με την σημερινή οικονομική κρίση στη χώρα μας. Ο Καθηγούμενος Χρυσόστομος πραγματοποιεί ομιλίες προς τους πιστούς υπό τον γενικό τίτλο «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ» κάθε τελευταίο Σάββατο εκάστου μηνός στις 6μ.μ. στο μεγάλο Αρχονταρίκι του Ιερού Κοινοβίου. Το ερώτημα τέθηκε προς τον π. Χρυσόστομο υπό παρισταμένου ακροατή στο τέλος της τελευταίας ομιλίας (Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2011)

Συγκλονιστικές οι εξελίξεις για την Πατρίδα μας… Ο Θεός ας είναι βοηθός …

Αξίζει να το επαναλάβουμε. Ποτέ δεν υπήρχε εποχή που μια χώρα να έχει ηγέτες τόσο συνένοχους στην καταστροφή της ιστορίας, των παραδόσεων, της κουλτούρας και της ταυτότητάς του λαού της.

Μπροστά μας υπάρχει ο δημοφιλής, πολύβουος δρόμος της υποταγής, του συμβιβασμού, της αποστασίας και της αδιαφορίας. Υπάρχει και ένας άλλος λιγότερο δημοφιλής και όχι πολυδιάβατος δρόμος. Αυτός της αντίστασης. Αντίστασης πνευματικής και έμπρακτης. Αντίστασης στους σχεδιασμούς και τις επιβολές της Νέας Τάξεως Πραγμάτων και των εγχώριων εντολοδόχων τους.

«Όσοι απομείναμε πιστοί στην παράδοση, όσοι δεν αρνηθήκαμε το γάλα που βυζάξαμε, αγωνιζόμαστε, άλλος εδώ, άλλος εκεί, καταπάνω στην ψευτιά. Καταπάνω σ᾿ αυτούς που θέλουνε την Ελλάδα ένα κουφάρι χωρίς ψυχή, ένα λουλούδι χωρίς μυρουδιά. Κουράγιο, ο καιρός θα δείξει ποιος έχει δίκιο, αν και δε χρειάζεται ολότελα αυτή η απόδειξη». 

                          – Φώτης Κόντογλου, «Πονεμένη Ρωμιοσύνη»

Μέγα θαύμα του Αγίου Λουκά του Ιατρού και η μεταστροφή ενός μουσουλμάνου


Οι γιατροί στην Ελλάδα διαπίστωσαν μεταστατικό καρκίνο. Οι ελπίδες της Φ. ήταν ελάχιστες.
Ταξίδεψε στην Αγγλία για να κάνει μία σειρά χημειοθεραπειών.
Οι θεραπείες ήταν πολύ δυνατές. Σε μία από αυτές η Φ. δεν άντεξε.
Η ιατρική επιστήμη υποστηρίζει ότι εάν η καρδιά ενός ανθρώπου πάψει να λειτουργεί για 3 λεπτά (το πολύ), ο άνθρωπος θεωρείται νεκρός…

Η καρδιά της σταμάτησε για 6 λεπτά. Όλοι οι γιατροί είχαν σταματήσει κάθε προσπάθεια επαναφοράς της. Ο πιο έμπειρος γιατρός και επικεφαλής -ο οποίος ήταν παρόν και παρακολουθούσε την ασθενή ήταν μουσουλμάνος. Ήταν έτοιμος να δώσει εντολή να αρχίσουν την διαδικασία αποσύνδεσης της ασθενούς από τα καλώδια και τα μηχανήματα.
Το μόνιτορ εδώ και 6λεπτά έδειχνε μία ευθεία γραμμή.
Και εκεί που όλα έδειχναν ότι η Φ. πέθανε, εκείνη άνοιξε τα μάτια.
Ο μουσουλμάνος γιατρός τα έχασε, όπως και οι υπόλοιποι. Για μερικά δευτερόλεπτα κανείς δεν κουνήθηκε. Όλοι βλέπανε την Φ. να είναι ζωντανή.
Μετά από μερικές ανάσες η Φ. άνοιξε το στόμα της και είπε (στα αγγλικά) : Με επισκέφθηκε ο Άγιος Λουκάς ο Ιατρός…τον ξέρω, αλλά δεν τον επικαλέστηκα. Ο Άγιος Λουκάς…ο Άγιος Λουκάς με επισκέφθηκε…ο Άγιος Λουκάς.
Το θαύμα είχε γίνει. Ο Άγιος Λουκάς την ώρα που σταμάτησε η καρδιά της Φ. θαυματούργησε.
Η ώρα πέρασε και η Φ. συνήλθε πλήρως. Ο μουσουλμάνος γιατρός όμως δεν μπορούσε να συνέλθει. Ήταν συγκλονισμένος από το θαύμα που είχε ζήσει. Ρώτησε την Φ. ποιος ήταν αυτός ο Λουκάς και ποια ήταν ακριβώς η πίστη της.
Μετά από λίγες ημέρες ζήτησε ο ίδιος να πάει σε κάποιον Ορθόδοξο Ναό στο Λονδίνο. Πήγε. Ζήτησε να βαπτιστεί.
Επέλεξε ο ίδιος το όνομά του. Θεόδωρος, μιας και θεώρησε ότι το θαύμα που έζησε και δι’αυτού γνώρισε την αληθινή πίστη ήταν δώρο Θεού.
Η Φ. είναι καλά στην υγεία της και διαπρέπει σε κλάδο της ιατρικής.
Ο Θεόδωρος ζει πλέον μέσα στην Αλήθεια και το Φως.

αρχιμ.Παύλος Παπαδόπουλος
imverias.blogspot.com                                                                                                                                                                                   http://stratisandriotis.blogspot.gr

Η χαρά που περιγελά τον θάνατο

 Γέροντας Βασίλειος προηγούμενος Ιβηρίτης

…Προ καιρού ήμουν στην Αμερική, και μου έκανε εντύπωσι πόσο τα πράγματα είναι πλούσια, πόσο οι δρόμοι τεράστιοι, πόσο τα σπίτια σαν ζωγραφιά, με το σπίτι, το γρασίδι, τα δέντρα, τα αυτοκίνητα… Αλλ’ όταν είδα μερικούς ανθρώπους, ένοιωσα πως μέσα σ’ αυτή την τάξι και την καθαριότητα, εκεί που δεν λείπει τίποτε, λείπουν όλα. Και όλα μια στιγμή είναι άοσμα, άγευστα και άχρωμα, αφού μου είπαν κάποιοι ότι, ενώ τα είχαν όλα, δεν είχαν διάθεσι για ζωή και ήθελαν να «τελειώσουν»…

Βλέπει κανείς ότι αυτή η λογική, που έχομε πολλές φορές και λέμε «να ανεβάσωμε το βιοτικό επίπεδο, να μπούμε στην Ευρώπη για να έχωμε ένα νόμισμα, να είμαστε πλούσιοι, κτλ», δεν βγάζει πουθενά.
Γιατί ο άνθρωπος είναι κάτι το παράξενο, που δεν χορταίνει με τα πλούτη. Κι αν του λύσης όλα τα προβλήματα, ή νομίζεις ότι του τα λύσης, τότε είναι που μπήκες στο άλυτο πρόβλημα. Λ.χ. οι Σουηδοί, οι οποίοι έχουν ίσως το ανώτερο βιοτικό επίπεδο στην Ευρώπη, είναι αυτοί που αυτοκτονούν περισσότερο. Γιατί, ενώ νομίζουν ότι τα έχουν όλα, δεν έχουν τίποτε.

Ο άνθρωπος, λοιπόν, είναι ένα παράξενο ον, που όταν πλησιάση αυτόν τον παράδεισο τον κοσμικό, νοιώθει ότι δεν του λέει τίποτε. Ενώ αν κανείς έχη μέσα του τη φλόγα του Θεού, αν τυχόν θυσιάζεται για τον άλλον κι αν τυχόν ζει όπως ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, κι αν έχη ταπείνωσι, τότε είναι μέσα στον παράδεισο. Τότε καμμιά επίθεσι, καμμιά κόλασι δεν μπορεί να τον βλάψη. Τότε συμβαίνει αυτό που λέει ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος ότι «αποκτά κανείς δυνατό στομάχι και χωνεύει κάθε μια τροφή». Κάθε μια δυσκολία τού κάνει καλό και ο ίδιος  ο θάνατος τού κάνει καλό.

Ο άνθρωπος, ξέρετε, ζητά την επιτυχία, ζητά την πρόοδο. Θέλει λ.χ. ένα παιδί να τελειώση το δημοτικό, το γυμνάσιο, το λύκειο, να πάη στο πανεπιστήμιο και να προχωρήση. Εν συνεχεία αν τυχόν αξιωθή να πάρη και το βραβείο Νόμπελ, συνεχίζει να πεινά και να διψά για πρόοδο. Όπως λέει ο άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος: «Επιποθώ του πλείονος και πάντοτε στενάζω». «Επιποθώ», θέλω, ποθώ συνεχώς και περισσότερο, και διαρκώς στενάζω. Ο άνθρωπος -είτε πιστεύει, είτε δεν πιστεύει, αυτό είναι άλλο θέμα- έχει μέσα του την πνοή του Θεού. Και λέγει ο άγιος Συμεών, ότι «υπάρχει μια μικρή χαρά, που περιγελά τον θάνατο». Κι αν τυχόν όλα τα κερδίσωμε και δεν κερδίσωμε εκείνη τη χαρά, που περιγελά τον θάνατο, τότε είμαστε εξ ίσου αποτυχημένοι, είτε είμαστε πλούσιοι, είτε φτωχοί, είτε γραμματισμένοι, είτε αγράμματοι…

Απόσπασμα ομιλίας του καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Ιβήρων του Αγίου Όρους π. Βασιλείου, εις την Πάτρα την 14η Μαΐου του 1998.

Απάνθισμα της ομιλίας και απαντήσεις σε ερωτήματα των ακροατών, εδώ