Οι απάτες της Νέας Εποχής, του Φενγκ σούϊ, της μετεμψύχωσης και άλλες βλακείες !

Ορίστε που ανησυχούσαμε. Τώρα μπαίνουμε στην Εποχή του Υδροχόου, που θα διαρκέσει δύο χιλιάδες εκατόν σαράντα έξι χρόνια ευτυχίας ακριβώς. Η κακή Εποχή των Ιχθύων, στη διάρκεια της οποίας η ανθρωπότητα αλληλοσφάχτηκε και υπέφερε από ηγέτες, δόγματα και αρρώστιες, ευτυχώς τελειώνει.

Η Νέα Εποχή (New Age) επιφυλάσσει σε όλους μας μια ανώτερη ζωή, με ειρήνη, αρμονία, δικαιοσύνη και υψηλή πνευματικότητα.

Ποιος τα λέει αυτά;

Αν το ακροατήριο ήταν περιορισμένο, δεν θα είχε και τόση σημασία· μια δόση παραλογισμού στην κοινωνία δεν βλάπτει, αντιθέτως συμβάλλει στην ισορροπία της. Όμως τα τελευταία χρόνια γινόμαστε μάρτυρες μιας επιδημικής ανοητολογίας που πλήττει αποκλειστικά τις ευημερούσες χώρες του δυτικού πολιτισμού. Σε σημείο να υποψιάζεται κανείς πως πρόκειται για αναπόφευκτο τίμημα στη μονοκρατορία του οικονομισμού και της θεοποιημένης τεχνολογίας.

Το μελαγχολικό είναι πως αυτή η Νέα Εποχή που ενέσκηψε έχει την αφετηρία της σε μια γοητευτική νεανική εξέγερση.

Η ιστορία άρχισε στα μέσα της δεκαετίας του ’60 από την Αμερική’ από εκεί που πρέπει πλέον να περιμένουμε κάθε καλό ή κακό. Τα παιδιά των χορτασμένων και κάποιοι διανοούμενοι ξέρασαν τον πόλεμο (Βιετνάμ), τον βλακώδη καταναλωτισμό, το εκπαιδευτικό σύστημα και τον αμερικάνικο τρόπο ζωής γενικότερα.

«Οι πολίτες των Ηνωμένων Πολιτειών μπορεί να έχουν πετύχει το υψηλότερο βιοτικό επίπεδο, αλλά έχουν καταλήξει στη χαμηλότερη ποιότητα ανθρώπινης ζωής».

Η αμερικάνικη νεολαία, επικουρούμενη από καθηγητές πανεπιστημίων (Χάρβαρντ κ.ά.), εξεγέρθηκε αποφασισμένη να κάνει ένα νέο ξεκίνημα’ με ειρήνη, αδελφοσύνη και αγάπη για όλους. Ο ριζοσπαστισμός τους στόχευε ψηλά’ το ίδιο το σύστημα.

«Για την ίδια μας την επιβίωση η Αμερική σαν πνεύμα πρέπει να εξαφανιστεί».

Αλλά δεν είχαν τον τρόπο.

Η πρότασή τους ήταν στην ουσία μια άρνηση’ με κυρίαρχα χαρακτηριστικά τη φυγή, τις ουσίες και τον αποκρυφισμό. Τα παιδιά της Αμερικής προσέδωσαν ιδεολογικές διαστάσεις στον δρόμο (On the Road, Easy Rider), χάθηκαν στη μαριχουάνα, στο LSD και στο πεγιότ: μπέρδεψαν αντικουλτούρα, κοινόβια, καταλήψεις, Γούντστοκ, ανατολικές φιλοσοφίες, αντεργκράουντ τέχνη, ελεύθερα πανεπιστήμια και μοιραία κάποιοι κάψανε τα νιάτα τους και οι πολλοί γύρισαν στο σπίτι.

‘Οταν αδειάζει ένα ασκί, γεμίζει κάποιο άλλο.

Το κενό της σύγχρονης ζωής και η κρίση ταυτότητας στέλνουν σήμερα τον κόσμο στους ψυχογιατρούς και στα κατάλοιπα της Νέας Εποχής, που οργανώθηκαν σε σέχτες και πήραν τη σκυτάλη.

Το ζήτημα τέθηκε διαφορετικά.

Αφού η ορθολογιστική σκέψη και η γνώση απέτυχαν να κάνουν τον άνθρωπο ευτυχισμένο και να απαντήσουν στα μεγάλα υπαρξιακά του ερωτήματα, ήρθε η ώρα της διαίσθησης.

Η συνταγή του New Age είναι παλιά.

Βάλτε λίγο βουδισμό και λίγο ινδουισμό’ βάλτε αστρολογία, μαγιολίκια, μετεμψύχωση και εναλλακτική ιατρική’ προσθέστε μερικές ψευτοεπιστημονικές δόσεις περί ενέργειας και σύμπαντος και έχετε την ιδεολογική σούπα της Νέας Εποχής έτοιμη για σερβίρισμα.

Το μέγα δέλεαρ είναι πως όλα γίνονται από μόνα τους.

Ο άνθρωπος δεν χρειάζεται να δράσει, να συλλογιστεί , να κρίνει και να συγκρίνει’ ούτε βέβαια να μελετήσει και να ερευνήσει. Υπάρχει απάντηση για κάθε ερώτημα. Αρπάζεσαι για αρχή απ’ αυτό που σε πνίγει και σταδιακά βυθϊζεσαι ολόκληρος στον μυστικισμό (από το ρήμα «μύω», που σημαίνει «κλείνω τα μάτια μου», «δεν βλέπω»’ εξ ου και «μύωψ»).

Ο Μισέλ Λακρουά στο βιβλίο του Το «New Age» τραβάει τα μαλλιά του για όσα συμβαίνουν από το τέλος της δεκαετίας του ’80 στη Γαλλία με τους διάφορους αγύρτες που υποδύονται τους σοφούς, τους πνευματικούς δάσκαλους και τους θεραπευ­τές τα ινστιτούτα, τις σέχτες, τα σεμινάρια και τις χιλιάδες εκδόσεις βιβλίων που προσπαθούν να καταργήσουν τον άνθρωπο-πολίτη και να τον στείλουν στην ενδοσκόπηση και στον σολιψισμό.

Ασφαλώς δεν φαντάζεται τι συμβαίνει στην Ελλάδα. Οι συνταγές ευτυχίας προσφέρονται σε κάθε γωνία. Οι τσαρλατάνοι, οι πνευματιστές και τα μέντιουμ (μοντερνιστί «channeling») έχουν επιστρέψει τελευταίως από την κύρια είσοδο των Μαζικών Μέσων. Ο παραλογισμός προτείνεται σαν πραγματικότητα και η πραγματικότητα σαν παραλογισμός.

Ιδιαιτέρως δημοφιλής είναι η θεωρία της «ενέργειας».

Της θετικής ή αρνητικής ενέργειας που εκλύεται μυστηριωδώς από παντού’ ανθρώπους, χώρους, τοπία, αντικείμενα, κρυστάλλους, λιβάνια, ψάρια και μυρωδικά. Φεύγει η χαζή διακοπές, κι αν δεν σταυρώσει γκόμενο, όπως ήλπιζε, ευθύνεται η αρνητική ενέργεια του νησιού, τα αρνητικά βάιμπς του ξενοδοχείου και της παρέας.

Επίσης, η «θετική σκέψη».

Δεν χρειάζεται προσπάθεια’ αρκεί να σκέφτεσαι θετικά και όλα γίνονται. Αυτό που γράφει ο γκουρού της διεθνούς μπουρδολογίας Πάολο Κοέλιο, «αν θέλεις κάτι πολύ, όλη η φύση θα συμμαχήσει μαζί σου για να το πετύχεις», ή κάπως έτσι, έχει γίνει η νέα καραμέλα των αφελών που δεν εννοούν να κουνήσουν το δαχτυλάκι τους.

Άλλη θεωρία: «Δεν χρησιμοποιούμε παρά μόνο το 10% του εγκεφάλου μας».

Αυτή κι αν είναι παρηγοριά’ κάνει τον μπουμπούνα να αισθάνεται ένας αδικημένος έξυπνος. ‘Ενα θύμα της εκπαίδευσης και των λαθεμένων συναισθημάτων που του ενέπνευσαν οι γύρω του καθώς δεν του δίδαξαν να χρησιμοποιεί τις δυνατότητες του μυαλού του, που είναι απεριόριστες.

Μεγάλη υπόθεση είναι η ενόραση και ο διαλογισμός.

«Για ποιον λόγο θα έπρεπε να θυσιάσουμε ένα μεγάλο μέρος της ζωής μας μελετώντας, ( .. ) ο διαλογισμός μας τοποθετεί στο ίδιο επίπεδο με τον Νεύτωνα και τον Αϊνστάιν, μάλιστα τους υποσκελίζει» ..

Άρπα τη, σπασίκλα, που ξόδεψες τα χρόνια σου στα βιβλία ενώ μπορούσες να φτάσεις στο ίδιο αποτέλεσμα με την εσωτερική ενόραση.

Η κλασική ιατρική θεωρείται ξεπερασμένη. Κόσμος και κοσμάκη ς προσφεύγει στην απελπισία του σε πρωτόγονες μεθόδους αυτοθεραπείας με την αύρα του σώματος, κρυστάλλους ή απλώς τις ψυχικές του δυνάμεις , Κι αν πεθάνουν, δεν πειράζει. Τι υπάρχει στο βάθος όλων των φόβων και των φοβιών : Το «άγχος του θανάτου».

Εδώ χτύπησαν κέντρο.

Μη φοβάστε. Ουκ έστι τελευτή. Παρελθόν και παρόν είναι το ίδιο· ο θάνατος έχει ηττηθεί. Ο άνθρωπος προορίζεται να ζήσει πολλές ζωές και διάφορους ρόλους. Ένας διπλωματούχοι; -πόθεν;­

τσαρλατάνος μας πληροφορεί από ένθετο σοβαρής εβδομαδιαίας εφημερίδας:

«ο θάνατος είναι ένα μεταβατικό στάδιο, όπως διαδέχεται την ημέρα η νύχτα. Αυτό πρέπει να το καταλάβει ο κόσμος, για να μην τον φοβάται . ι … ) Από τη στιγμή που θα αρρωστήσουμε και η ύλη φεύγει, παραμένουν το πνεύμα και η ψυχή, τα οποία μετεμψυχώνονται επ’ αόριστον».

Η ψώρα του φενγκ σούι έχει προσβάλει κυρίως τα νωθρά μυαλά της ευμάρειας καθώς συνδυάζεται με διακοσμητικές επιλογές.

Μερικές βασικές οδηγίες:

«_ ‘Εχετε πάντα την πόρτα και το καπάκι της τουαλέτας κλειστά.

»_ Οι σωλήνες που στάζουν συμβολίζουν τον πλούτο που χάνετω.

»_ Οι καμπανούλες, οι κρύσταλλοι, τα γκονγκ και το χτύπημα των χεριών ξορκίζουν το κακό.

»_ Το κάψιμο αρωματικών sticks και η χρήση αρωματικών ελαίων ανυψώνουν την ενέργεια σε ένα δωμάτιο.

»_ Τα κεριά στις γωνίες και στο κέντρο ενός δωματίου θα βοηθήσουν στην απομάκρυνση της λιμνάζουσας ενέργειας.

»_ Τα διακοσμητικά ή τα ζωντανά Ψάρια συμβολίζουν την ευτυχία. Πρέπει να είναι εννέα και το ένα μαύρο».

Δεν είναι για γέλια.

Για να πιστέψει κάποιος αυτές τις παλαβομάρες , δεν πρέπει να είναι απλώς ιδιαζόντως αφελής, αλλά και βαθιά απελπισμένος άνθρωπος.

Και αυτό είναι επικίνδυνο.

______

Απόσπασμα από το βιβλίο του Διονύση Χαριτόπουλου – ΗΜΩΝ ΤΩΝ ΙΔΙΩΝ 

by antichainletter

http://ellinikahoaxes.gr/2014/08/18/sintages-epitixias/
http://antikleidi.com/2014/06/08/sintages-epitixias/?utm_source=rss&utm_medium=rss&utm_campaign=sintages-epitixias

Όσιος Παΐσιος: Η πνευματική ζωή των συζύγων

  

– Γέροντα, όταν ο άνδρας δεν ζει πνευματικά, η γυναίκα τι πρέπει να κάνει;
– Να τον αναθέσει στον Χριστό και να προσεύχεται να μαλακώσει λίγο την καρδιά του. Σιγά-σιγά θα κάνη αποβίβαση ο Χριστός στην καρδιά του και θα αρχίσει να προβληματίζεται.
Μόλις μαλακώσει λίγο η καρδιά του, τότε μπορεί να του πει να την πάει λ.χ. με το αυτοκίνητο στην εκκλησία. Δεν θα του πει: «έλα κι εσύ στην εκκλησία», αλλά θα του πει: «Μπορείς ,σε παρακαλώ, να με πας μέχρι την εκκλησία;».
Αν την πάει μέχρις εκεί, μπορεί να πει: «Αφού ήρθα ως εδώ, ας μπω κι εγώ λίγο μέσα να ανάψω ένα κερί». Και έτσι σιγά-σιγά ίσως προχωρήσει και παραπέρα.
Πηγή : Διακόνημα
– Μπορεί, Γέροντα, ο Πνευματικός της γυναίκας να βοηθήσει με κάποιον τρόπο και τον άνδρα;
– Μερικές φορές για να βοηθηθεί ο άντρας, ο Πνευματικός πρέπει να κάνη πνευματική εργασία στην γυναίκα. Από την γυναίκα θα μεταδοθεί το καλό στον άνδρα και, αν έχει αγαθή καρδιά, ο Θεός θα τον βοηθήσει να αλλάξει.
Η γυναίκα έχει στην φύση της την ευλάβεια. Αλλά, όταν ο άνδρας , ενώ είναι λίγο αδιάφορος προς την Εκκλησία, πάρει μια στροφή πνευματική, μετά προχωράει σταθερά πνευματικά και η γυναίκα δεν τον φθάνει.. Μπορεί μάλιστα να αρχίσει να τον ζηλεύει επειδή δεν προχωράει αυτή.
Γι’ αυτό, στις περιπτώσεις αυτές, λέω στους άνδρες να προσέχουν. Γιατί τι γίνεται; Όσο προχωράει ο άνδρας πνευματικά, η γυναίκα, αν δεν ζει κι εκείνη πνευματικά, τόσο του πάει κόντρα. Αν πη ο άνδρας: «πέρασε η ώρα, σήκω να πάμε στην εκκλησία», του λέει: «Άντε, τράβα μόνος σου! Δεν με καταλαβαίνεις, έχω ένα σωρό δουλειές…».
Ή , αν της πει ο άνδρας: «καλά, σβηστό έχεις το καντήλι;» ή αν πάη να το ανάψη εκείνος, πληγώνει τον εγωισμό της και βάζει τις φωνές: «Τι, παπάς θα γίνεις; Καλόγερος είσαι;». Μπορεί ακόμα και να του πει: «Τι το καίμε το καντήλι; Καλύτερα να δώσουμε το λάδι σε κανέναν φτωχό». Μέχρις εκεί μπορεί να φθάσει, σε προτεσταντικές θεωρίες. Φυσικά, ύστερα στενοχωριέται για τις δικαιολογίες που είπε, αλλά στενοχωριέται και για την πρόοδο που βλέπει στον άνδρα της. Χίλιες φορές σ’ αυτές τις περιπτώσεις να μείνει σβηστό το καντήλι, παρά να πάει ο άνδρας να το ανάψει.
Για να γλιτώσω λοιπόν τις οικογένειες από την διάλυση, λέω στους άνδρες: «Να πης στην γυναίκα σου, όταν την βρεις σε καλή ώρα: “Αν πηγαίνω στην εκκλησία και κάνω λίγη προσευχή και καμιά μετάνοια ή διαβάζω κανένα βιβλίο πνευματικό, δεν τα κάνω από πολλή ευλάβεια, αλλά γιατί αυτά με φρενάρουν, με συγκρατούν , ώστε να μην παρασυρθώ από αυτήν την ελεεινή κοινωνία και πάω στα μπουζούκια με παρέες κ.λπ”».
Όταν ο άνδρας χειρισθει έτσι το θέμα, τότε η γυναίκα χαίρεται και μπορεί να αλλάξει και να τον ξεπεράσει στα πνευματικά. Αν δεν το χειρισθει όμως έτσι, της σπάζει τα κόκκαλα . Μπορεί να φθάσουν σε χωρισμό.
Αν θέλει ο άνδρας να βοηθήσει την γυναίκα πνευματικά, ας προσπαθήσει να την συνδέση με κάποια οικογένεια που ζει πνευματικά και η μητέρα έχει ευλάβεια, ώστε να παρακινηθει να την μιμηθή.

Πηγή: Από το βιβλίο «Οικογενειακή ζωή» ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ  hellas-orthodoxy.blogspot.grf

Ποιά η σημασία της λέξης «Αμήν»;

Τη δοξολογητική εκφώνηση του ιερουργού στην αρχή της Θείας Λειτουργίας με το: «Ευλογημένη η Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων», έρχεται στη συνέχεια ο λαός δια του ιεροψάλτου να την επιβεβαιώσει και να την επικυρώσει με το «αμήν».

Η λέξη αυτή είναι εβραϊκή και αμετάφραστη συχνά απαντάται στα αγιογραφικά και λατρευτικά κείμενα. Στον ευαγγελικό λόγο ο Κύριος Ιησούς κάμνει χρήση αυτής της λέξης στην επικοινωνία που έχει με το λαό.

Αρχίζει συχνά τη διδαχή Του με το «αμήν» στη φράση: «αμήν λέγω υμίν» με τη σημασία του επιρρήματος «αληθώς», που ισοδυναμεί με τη φράση «σας διαβεβαιώ».

Όταν πάλιν ήθελε να βγάλει κάθε δισταγμό και αμφιβολία από τους ακροατές Του και να ενισχύσει την επιβεβαίωσή Του, το επαναλαμβάνει το «αμήν» στη φράση: «αμήν αμήν λέγω υμίν». Συνοδευόμενο με το ρήμα «λέγω» αποτελεί έντονη επιβεβαίωση: «αληθινά σας διαβεβαιώ».

Στα λειτουργικά κείμενα, ως λειτουργική έκφραση, το «αμήν» αποτελεί αντιφώνηση του λαού στην εκφώνηση και ευχή του λειτουργού και έχει σημασία βεβαιωτική δηλαδή (αληθώς, ναι, είναι) και άλλοτε έχει σημασία ευχετική (γένοιτο, είθε να γίνει).

Εν προκειμένω στην εκφώνηση της έναρξης της Θείας Λειτουργίας με τη δοξολόγηση της Βασιλείας του Τριαδικού Θεού το «αμήν» του λαού, που σήμερα για πρακτικούς λόγους απαντάται από τον ιεροψάλτη, κατά την εκτίμηση των περισσοτέρων ερμηνευτών έχει σημασία επιβεβαιωτική.

Ο λαός με το στόμα του ιεροψάλτη διαβεβαιώνει πως όντως η Βασιλεία του Θεού είναι δοξασμένη από τώρα και πάντοτε και στους ατελεύτητους αιώνες. Κατά την ερμηνεία όμως άλλων αυτό το «αμήν», συγχρόνως έχει και ευχετική σημασία. Πάντα, και στην εποχή μας, υπάρχουν άνθρωποι με εναγώνιες αμφιβολίες και επιφυλάξεις σχετικές με την ύπαρξη η ανυπαρξία του Θεού και κατ’ επέκταση της Βασιλείας Του.

Ο λαός του Θεού με το «αμήν» του επεύχεται και είναι ωσάν να λέγει: «Ναι αληθώς, η Βασιλεία του Θεού είναι αναμφισβήτητη πραγματικότητα για τους πιστούς».

Για όσους προβληματίζονται και ταλαιπωρούνται από μεταφυσικά προβλήματα, χωρίς να αισθάνονται ικανοποιημένοι από τις απαντήσεις της Εκκλησίας, το «αμήν» των πιστών πέραν της επιβεβαιωτικής σημασίας, έχει και ευχετική σημασία. Εύχονται οι πιστοί να ανοίξει ο δρόμος των αληθειών της Εκκλησίας σε όσους, έχουν τις επιφυλάξεις τους η και τις αρνήσεις τους και να γίνει και γι’ αυτούς πραγματικότητα η δοξολόγηση της Βασιλείας του Τριαδικού Θεού.

Στη λατρευτική ζωή της Εκκλησίας η χρήση του «αμήν» από μέρους του λαού φανερώνει και μία βασική λειτουργική αλήθεια. Ανάμεσα στο λειτουργό και το εκκλησίασμα υπάρχει επικοινωνιακή σχέση σε μορφή διαλόγου. Ο ιερουργός εκφωνεί ευχές, δεήσεις, αιτήματα, δοξολογίες και ο λαός με το στόμα των ιεροψαλτών απαντά ανάλογα.

Στις διάφορες απαντήσεις το «αμήν» με την έννοια της διαβεβαίωσης η της ευχής έχει κυρίαρχη θέση. Μάλιστα δεν είναι απλώς μία τυπική και συμβατική συμμετοχή του λαού. Η βαθύτερη έννοια του «αμήν» εκφράζει την ενεργητική ανταπόκριση του λαού στα εκφωνηθέντα του ιερουργού. Έτσι επισφραγίζονται και επιβεβαιώνονται οι εκφωνήσεις του ιερουργού και με τη συγκατάθεση του εκκλησιάσματος.

Το λαϊκό στοιχείο κατά την τέλεση της Θείας Λειτουργίας δεν είναι απλώς «οι παρακολουθούντες» τα τελούμενα, αλλά οι μετέχοντες ενεργώς σ’αυτά. Με το «αμήν» επιβεβαιώνεται και συναποδέχεται το εκκλησιαστικό πλήρωμα τα υπό του λειτουργού εκφωνηθέντα και ως δικά του αιτήματα και αναφορές.

Με τον τρόπο αυτό η ενότητα του Σώματος του Χριστού, που είναι η ζωντανή Εκκλησία, γίνεται πιο αισθητή στο κοινό έργο, στην κοινή ιερουργία του λαού και του κλήρου.

Ο άγιος Νικόλαος ο Καβάσιλας, που έζησε τον 14ον αιώνα και υπήρξε ένας από τους πιο αξιόλογους ερμηνευτές της Θείας Λειτουργίας, στο έργο του: «Εις την Θείαν Λειτουργίαν», γράφει: «Ειπόντος γαρ εκείνου και δοξολογήσαντος, οι πιστοί πάντες το «αμήν» επιλέγουσι, και τούτο το ρήμα βοήσαντες οικειούνται πάσας τας εκείνου φωνάς» (1). Δηλαδή, αφού ο ιερουργός εκφωνήσει αυτή τη δοξολογία, όλοι οι πιστοί επιλέγουν το «αμήν», και αναφωνώντας αυτή τη λέξη, γίνονται μέτοχοι σ’ όλες τις εκφράσεις του ιερουργού.

Δε συμφωνούν τυπικά με τον λειτουργό, αλλά εκφράζουν μίαν ενεργητική και δημιουργική αποδοχή και έτσι επισφραγίζουν και επιβεβαιώνουν τα λεγόμενά του.

Ο μακαριστός Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης Διονύσιος, που μας άφησε, ανάμεσα στα πολλά συγράμματά του, και τον εξαίρετο σχολιασμό του στη Θεία Λειτουργία, αναφέρει: «Το «Αμήν» είναι λέξη εβραϊκή, που πέρασε στη λατρεία της Εκκλησίας. Λέγεται πάντα από το λαό και έχει μία διπλή σημασία.

Ο λαός απαντά στην εκφώνηση και η επιβεβαιώνει πως αυτό που κάθε φορά λέει ο ιερέας είναι ένα πραγματικό γεγονός η εύχεται να γίνει πραγματικό. Φαίνεται εδώ αμέσως από την αρχή η ενότητα του Σώματος της Εκκλησίας και ότι η Θεία Λειτουργία είναι κοινό έργο του κλήρου και του λαού.

Η σύναξη των πιστών, για να τελέσουν τη Θεία Λειτουργία, εκφράζει την Εκκλησία. Δεν συναγόμαστε δηλαδή στο ναό για προσευχηθούμε ατομικά, αλλά για να εκφράσουμε το μυστήριο της Εκκλησίας. Στην αρχαία εποχή όλοι που ήσαν μέσα στο ναό αντιφωνούσαν το «Αμήν», και ήταν σαν και να ακουγότανε βροντή από τον ούρανό» καταλήγει ο μακαριστός Μητροπολίτης. (2)

(1) «Εις την Θείαν Λειτουργίαν» του αγίου Νικολάου Καβάσιλα. Πατερικές εκδόσεις «Γρηγόριος Παλαμάς» σελ. 94(2) «Η Θεία Λειτουργία» κυρός Διονυσίου Ψαριανού, Μητροπολίτου Σερβίων και Κοζάνης σελ. 15-16

πηγή:agioritikovima.gr

Πηγή: Ι.Ν. Αγίων Χαραλάμπους & Αντωνίου Κρύα Ιτεών Πατρών

Πως θα γίνω Ιεραπόστολος;

Πως θα γίνω Ιεραπόστολος; ή γιατί πρέπει όλοι, να έχουμε υπόδειγμα την Αγία Φωτεινή την Σαμαρείτισσα;

Η Σαμαρείτισσα από την ημέρα που πίστεψε στο Χριστό άλλαξε ζωή. Από Σαμαρείτισσα έγινε Φωτεινή. Από σκοτάδι έγινε φως, από σκοτεινή έγινε φωτεινή. Και τι έκανε; Τ’ άφησε όλα, πήρε ένα ραβδί και περπατούσε σε βουνά και ρεματιές κηρύττοντας τον Χριστό με φλόγα. Όταν έλεγε το όνομα του Χριστού έκλαιγε. Μετά την σταυρική θυσία του Χριστού πήγε σε πολλά μέρη. Κατέληξε στην Σμύρνη. Και εκεί κήρυξε τον Χριστό και βαπτισθήκανε πολλοί και έγιναν χριστιανοί. Γι αυτό οι Σμυρνιώτες κτίσανε προς τιμή της την πιο όμορφη εκκλησία που υπήρχε στην Μικρά Ασία. Ο ναός της Αγίας Φωτεινής ήταν ο πρώτος μετά την Αγία Σοφία της Κωνσταντινούπολης. Στην εκκλησία της Αγίας Φωτεινής λειτούργησε για τελευταία φορά, ο Χρυσόστομος Σμύρνης το 1922 και μετά έβαλαν φωτιά οι Τούρκοι και την έκαψαν. Δεν υπάρχει πια.
Ποιός λοιπόν έφερε τόσο κόσμο στο Χριστό; Μια γυναίκα, η αγία Φωτεινή. Γι’ αυτό ότι έκανε η Αγία Φωτεινή να κάνουμε και εμείς.
Μπα, θα μου πείτε, να αφήσουμε τα σπίτια μας, τα χωράφια μας και τις δουλειές μας να παίρνουμε ένα ραβδί και να τρέχουμε να κηρύττουμε το Χριστό; Μα τρελάθηκες; Έχουμε οικογένεια και παιδιά…
Δεν σου λέω να πας να κηρύξεις το Χριστό στο Νείλο ποταμό και τις Ινδίες. Εδώ στο χωριό σου και στην πόλη σου να τον κηρύξεις. Θα μου πεις. Με ποιό τρόπο;
Θα σου πω. Από το πρωί που σηκώνεσαι μέχρι το βράδυ η γλώσσα σου δεν σταματά. Κουβεντιάζεις με την γυναίκα σου με τα παιδιά σου με όλους. Κουβεντιάζεις στο καφενείο στην πλατεία παντού. Αν μετρήσω τις λέξεις από το πρωί ως το βράδυ είναι χίλιες λέξεις. Αν ψάξω μέσα σε αυτές τις χίλιες λέξεις θα βρω το διαμάντι; Γιατί οι λέξεις που λένε οι άνθρωποι είναι χαλίκια και άμμος. Διαμάντι είναι ο Χριστός. Είπες μια λέξη για τον Χριστό; Μπα!
Κάποτε ρώτησα ένα γύφτο: Τόσα χρόνια που είσαι εδώ, δε μου λες, άκουσες ποτέ κανέναν να μιλάει για τον Χριστό; Ναι μου λέει, άκουσα, όταν τον βλαστημάνε!…
Σ’ αυτή την κατάντια φτάσαμε να ακούγεται το όνομα του Χριστού και της Παναγίας μόνο στις βλαστήμιες. Για καλό η λέξη Χριστός δεν βγαίνει από τα χείλη σου. Κουβεντιάζεις για όλα, για τα γίδια, το χωράφι, τα λεφτά, για τις καταθέσεις για τις παντρειές και τα διαζύγια…Για τον Χριστό δεν μιλάς. Το να μη μιλάς για τον Χριστό που σου δίνει το φως, τον αέρα, το ψωμί, τα πάντα, είναι αμαρτία, αχαριστία. Όπως λοιπόν η αγία Φωτεινή μιλούσε για τον Χριστό, έτσι να μιλάς και εσύ για Αυτόν.
Να μιλάς μέσα στο σπίτι. Είσαι πατέρας; όταν βραδιάσει, φώναξε την γυναίκα σου και τα παιδιά σου και μίλα τους για τον Χριστό. Πάρε και διάβασε το Ευαγγέλιο.
Θα πεθάνεις μια μέρα και όλα θα τα ξεχάσουν τα παιδιά και τα λεφτά και τα πλούτη. Ένα δεν θα ξεχάσουν ποτέ. Ότι τους μιλούσες για τον Χριστό. Δεν θα ξεχάσουν ποτέ την μάνα και τον πατέρα και την γιαγιά και τον παππού που τους μιλούσαν για τον Χριστό.
Πάρτε λοιπόν και εσείς τα παιδιά σας και μιλήστε τους για τον Χριστό.
Θα γεράσεις μια μέρα και θα πεθάνεις. Αλλά όταν σε θυμάται το παιδί και θα λέει: “Αχ καλή μου μάνα, γιαγιά κλπ., που μου σταύρωνες τα χεράκια και μου μάθαινες την προσευχή, ευλογημένη να ‘σαι!”
Εγώ, δεν σας λέω να πάτε στην Αφρική, και να κηρύξετε το Χριστό, αλλά μέσα στο σπίτι σας.
Σου έδωσε ο Θεός την γλώσσα για να μιλάς για το Χριστό. Και η μαϊμού έχει γλώσσα αλλά δεν μιλάει. Και τον παπαγάλο μπορείς να μάθεις δυο-τρεις λέξεις, αλλά δεν τις καταλαβαίνει. Μόνο ο άνθρωπος μπορεί να μιλάει. Και είναι μεγάλο προνόμιο αυτό.
Σου έδωσε ο Θεός την γλώσσα, όχι για να βρίζεις, να καταριέσαι και να στέλνεις το παιδί σου στο διάβολο. Όχι για να βλαστημάς και να κουτσομπολεύεις, όχι για να συκοφαντείς και να αισχρολογείς. Όχι για να κάθεσαι με τις ώρες στα καφενεία και τις τηλεοράσεις και να συζητάς τα αίσχη που βλέπεις…
Σου έδωσε ο Θεός την γλώσσα, για να πεις μόλις σηκωθείς το πρωί: Ευχαριστώ Θεέ μου, που μου έδωσες το φως. Και όταν έρθει το μεσημέρι να πεις: Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου που μου έδωσες το ψωμί. Και όταν βραδιάσει να πεις: Σ’ ευχαριστώ, Θεέ μου που με φύλαξες όλη την ημέρα.
Δες τα πουλάκια, που κελαηδούν και λένε: Θεέ μου, σ’ ευχαριστώ.
Σήκω την Κυριακή να πας στην εκκλησία και να υμνήσεις το Θεό.
Να μιλάς για τον Χριστό και μόνο για τον Χριστό. Με την ζωή σου και το παράδειγμα σου. Τότε θα είσαι Χριστιανός.

Ορθοδοξες – Απαντήσεις, Μάϊος 2007

http://orthodoxanswers.gr

Οι εκκλησίες που αποδέχονται την ομοφυλοφιλία προετοιμάζουν τους οπαδούς τους να αποδεχτούν τον Αντίχριστο!» λέει Ορθόδοξος ηγέτης

Οι εκκλησίες που έχουν αποδεχτεί ηθικά την ομοφυλοφιλία έχουν απορρίψει τον Χριστιανισμό και προετοιμάζουν τους οπαδούς τους να αποδεχθούν τον Αντίχριστο, σύμφωνα με μία από τις κορυφαίες προσωπικότητες της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Η δήλωσή του ήρθε την ώρα που η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία ανακοίνωσε ότι τερματίζει τις «επίσημες επαφές» με την Ενωμένη Προτεσταντική Εκκλησία της Γαλλίας και την Εκκλησία της Σκωτίας, καθώς οι εκκλησίες αυτές εγκατέλειψαν την παραδοσιακή χριστιανική σεξουαλική ηθική.

Στη δήλωσή της, η εκκλησία αναφέρει ότι ο οικουμενικός διάλογος είναι άσκοπος αφότου η Ενωμένη Προτεσταντική Εκκλησία της Γαλλίας τον περασμένο μήνα ψήφισε στο να επιτρέψει σε ποιμένες να χοροστατήσουν σε «γάμους» ατόμων του ίδιου φύλου ​​και η Εκκλησία της Σκωτίας ενέκρινε την χειροτονία ιερέων που βρίσκονται σε ομόφυλα σύμφωνα συμβίωσης.

«Η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία διατηρεί τη σταθερή θέση που έχει βάση την Αγία Γραφή και έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι ο «γάμος» των ομοφυλόφιλων είναι] απαράδεκτος για την ηθική διδασκαλία», αναφέρει η δήλωση. Εκκλησίες που προσφέρονται να «παντρέψουν» ομοφυλόφιλους «ποδοπατούν τις αρχές της παραδοσιακής χριστιανικής ηθικής.»

Η δήλωση εξηγεί ότι για μια μακρά περίοδο ετών, η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει μοιραστεί τις ανησυχίες της με αυτές τις εκκλησίες και έχει προειδοποιήσει για τις συνέπειες που θα έχει ο οικουμενικός διάλογος αν θεσπίσουν «γάμο» μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου.

«Δυστυχώς, οι προειδοποιήσεις μας δεν ακούστηκαν», δήλωσαν ορθόδοξοι αξιωματούχοι.

Μετά την απόφαση, ο Επικεφαλής της Πατριαρχικής Επιτροπής για Οικογενειακά Θέματα, την Προστασία της Μητρότητας και της Παιδικής Ηλικίας, πρωθιερέας Dimitry Smirnov (φωτό), είπε σε έναν από τους κορυφαίους ρωσικούς τηλεοπτικούς σταθμούς ότι οι νέες ηθικές διδασκαλίες τοποθετούν αυτά τα φιλελεύθερα δόγματα έξω από τα όρια του Χριστιανισμού.

«Εμείς οι ίδιοι διαχωριζόμαστε από αυτούς, όπως από την πανούκλα, που είναι μεταδοτική», είπε. «Η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία δεν μπορεί να υποστηρίξει κάτι που είναι απλά μια αδικία από βιβλική άποψη.»

«Αυτές δεν είναι χριστιανικές κοινότητες πια. Είναι άλλες κοινότητες με το δικό τους ξεχωριστό όνομα «LGBT». Το μέλλον τους είναι απλό και σαφές – η «φωτιά της Γέενας» – αυτό ακριβώς είναι που λέει η Αγία Γραφή», δήλωσε ο π. Smirnov.

Απορρίπτοντας την πανάρχαια διδασκαλία της χριστιανικής πίστης για τη σεξουαλική ηθική, «οι πρώην χριστιανικοί λαοί προετοιμάζονται για την επίσημη υποδοχή του Αντίχριστου».

Ο Πατριάρχης Κύριλλος της Μόσχας έχει δηλώσει πολλές φορές ότι ο «γάμος» των ομοφυλόφιλων ​​είναι ασυμβίβαστος με τη χριστιανική διδασκαλία.

Ο Πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ, εξήγησε, «Η νομιμοποίηση των συμβιώσεων ατόμων του ίδιου φύλου, η ανεκτική στάση απέναντι στην ευθανασία και την πορνεία, η διαταραχή του μακραίωνου θεσμού του γάμου και της οικογένειας, συνιστούν σαφή απειλή για το μέλλον της ανθρωπότητας».

Ο πρωτοπρεσβύτερος Jason Kappanadze της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Αμερική (φωτο), χαρακτήρισε την κίνηση του Πατριαρχείου Μόσχας «μια κατάλληλη δήλωση της ηθικής σαφήνειας», σημειώνοντας ότι «με ορισμένες προτεσταντικές εκκλησίες που έχουν απομακρυνθεί μακριά από το χριστιανισμό … καθίσταται ο περαιτέρω διάλογος αδύνατος».

Ο Kappanadze φρόντισε να επισημάνει ότι ο λόγος για την απόφαση της Μόσχας δεν είναι το «μίσος», αλλά η φροντίδα της και το ενδιαφέρον για την ευημερία όλων. «Στεκόμαστε με σταθερή αγάπη για τη σωτηρία των συνανθρώπων μας!»

Ο πατέρας Hans Jacobse του Αμερικανικού Ορθόδοξου Ινστιτούτο είπε στο LifeSiteNews, «Οι άνθρωποι θα δουν την απόφαση της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και θα πιστεύουν ότι είναι άδικη. Κάποιος πρέπει να καταλάβει ότι η Ρωσική Ορθόδοξη βλέπει τους «γάμους» των ομοφυλοφίλων ως σοβαρή στρέβλωση του σχεδίου του Θεού για τους άνδρες και τις γυναίκες».
Ο π. Jacobse δήλωσε ότι την Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία την απασχολούν οι μακροπρόθεσμες κοινωνικές επιπτώσεις της «ομαλοποίησης» της ομοφυλοφιλίας. «Οι Ορθόδοξοι ηγέτες πιστεύουν ότι η νομιμοποίηση του «γάμου» ατόμων του ιδίου φύλου ​​»θα αλλάξει την κατανόησή μας για το ποιους μας δημιούργησε να είμαστε ο Θεός και αυτό θα έχει καταστροφικές συνέπειες για την κοινωνία».

«Δυστυχώς αναγνωρίζουμε, ότι σήμερα έχουμε ένα νέο χάσμα στο χριστιανικό κόσμο, όχι μόνο όσον αφορά τα θεολογικά θέματα, αλλά και τα ηθικά ζητήματα, επίσης», λέει η δήλωση του Πατριαρχείου Μόσχας.

Η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία διέκοψε τους δεσμούς με την Επισκοπική Εκκλησία των ΗΠΑ το 2003, αφότου δέχτηκαν για επίσκοπο έναν ανοιχτά ομοφυλόφιλο. Δύο χρόνια αργότερα, διέκοψαν τις οικουμενικές σχέσεις με τη σουηδική Λουθηρανική Εκκλησία, αφότου επικύρωσε τις τελετές συμφώνων συμβίωσης για ομοφυλόφιλους το 2005.

«Όσοι πάσχουν από έλξη προς το ίδιο φύλλο πρέπει να αντιμετωπίζονται στην Ορθόδοξη Εκκλησία με συμπόνια. Οι άνδρες και οι γυναίκες με ομοφυλόφιλα αισθήματα πρέπει να αντιμετωπίζονται με κατανόηση, αποδοχή, αγάπη, δικαιοσύνη και έλεος όπως οφείλεται σε όλα τα ανθρώπινα όντα», ανέφεραν οι επίσκοποι. «Χρειάζεται να αναζητήσουν βοήθεια στην ανακάλυψη των συγκεκριμένων αιτιών του ομοφυλοφιλικού προσανατολισμού τους, και να εργαστούν στο να υπερνικήσουν τις επιβλαβείς επιδράσεις του στη ζωή τους».

Ωστόσο, οι ομοφυλόφιλοι «που εξακολουθούν να θέλουν να δικαιολογήσουν τη συμπεριφορά τους» αποκλείονται από την Θεία Κοινωνία, «δεδομένου ότι αυτή η στάση δεν θα τους βοηθήσει, αλλά θα τους προκαλέσει βλάβη».

Πηγή: 

http://www.defencenet.gr/

Περί προσευχής …

Χ.Μ.Π.: Κάποια φορὰ εἶχα πάρει μὲ τὸ αὐτοκίνητό μου στὸ Γέροντα Πορφύριο ἕνα Ἁγιορείτη μοναχό, πολὺ πνευματικὸ ἀσκητή. Ἡ συνομιλία τους, στὴν ὁποία ἤμουν κι ἐγὼ παρών, περιεστράφη γύρω ἀπὸ τὸ θέμα τῆς προσευχῆς. Ὁ μοναχὸς ρώτησε τὸ Γέροντα Πορφύριο πῶς πρέπει νὰ προσευχόμαστε. Ὁ Γέροντας ρώτησε μὲ τὴ σειρά του τὸ μοναχὸ πῶς προσεύχεται ἐκεῖνος. Ὁ μοναχὸς τοῦ ἀπάντησε: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με τὸν ἁμαρτωλό». Ρώτησε κι ἐμένα πῶς προσεύχομαι. «Τὸ ἴδιο κι ἐγώ», τοῦ ἀπάντησα. Μᾶς εἶπε τότε ὁ Γέροντας: — Ἐγὼ ὅταν προσεύχομαι καὶ λέω αὐτά, ποὺ λέτε κι ἐσεῖς, τοὺς δίνω περισσότερο χρῶμα. Λέω μία-μία λέξη, ἀργά-ἀργὰ καὶ τονίζω περισσότερο τὸ «ἐλέησόν με». Γιατί; Διότι καὶ ὁ Χριστὸς εἶναι ἕνα πρόσωπο. Κι ὅταν συνομιλεῖς μαζί του, ὀφείλεις νὰ γνωρίζεις ὅτι δὲν μιλᾶς στὰ σύννεφα οὔτε σὲ μία ἀφηρημένη ἔννοια ἢ κατάσταση. Ὁμιλεῖς στὸ Χριστό, ὁ ὁποῖος σ’ ἀκούει. Καὶ συνέχισε:
— Ὅταν μιλᾶς μὲ τὸν ἐπίγειο πατέρα σου, δὲν τοῦ λές, γιὰ παράδειγμα, μὲ ἄγριο καὶ ἐπιτακτικὸ τρόπο «πατέρα, δῶσε μου ἕνα χιλιάρικο», διότι αὐτὸ δὲν θ’ ἀρέσει στὸν πατέρα σου καὶ θὰ σοῦ πεῖ «γιατί, παιδί μου, μιλᾶς μ’ αὐτὸ τὸ ὕφος;»
Ἐνῶ, ἂν τὸ παιδὶ πεῖ μὲ ὡραῖο τρόπο «καλέ μου πατέρα, σὲ παρακαλῶ πολύ, δῶσε μου ἕνα χιλιάρικο, ποὺ τὸ χρειάζομαι», ὁ πατέρας θὰ πεῖ: «Γιατί, παιδί μου, νὰ σοῦ δώσω ἕνα μόνο χιλιάρικο, ἐσένα ποὺ εἶσαι τόσο καλὸ καὶ τόσο συνετὸ παιδί; Θὰ σοῦ δώσω πέντε χιλιάρικα».
Κ. Ι.: Πολὺ ὡραῖο αὐτὸ τὸ παράδειγμα.

Χ.Μ.Π.: Ὁ Γέρων Πορφύριος συνέδεε τὸ θέμα τῶν πνευματικῶν ἀγώνων μὲ τὴ γαστριμαργία καὶ τὴ λαιμαργία. Ἔλεγε δὲ πώς, ἂν ὁ ἄνθρωπος καταφέρει νὰ τρώει μὲ πρόγραμμα καὶ μὲ λογική, τότε ὁ Θεὸς ἀναλαμβάνει νὰ τοῦ συμπληρώσει ὅλες τὶς ἄλλες ἀτέλειες. Ἐξαιτίας τῆς λαιμαργίας τοῦ ἀνθρώπου, ἔλεγε, ὁ διάβολος τοῦ πῆρε τὴν ἐξουσία καὶ τὸν ἔβγαλε ἀπὸ τὸν παράδεισο. Κι ὁ Θεὸς καλεῖ τὸν ἄνθρωπο νὰ κάνει ἀγώνα, γιὰ νὰ πάρει πίσω αὐτὴ τὴ χαμένη ἐξουσία. Ὁ ἄνθρωπος ἦταν ὁ ἄρχοντας τοῦ κόσμου τούτου καί, μετὰ τὴν πτώση τοῦ ἀνθρώπου, ἄρχοντας τοῦ κόσμου τούτου ἔγινε ὁ διάβολος. «Κάνε του, λοιπόν, ἄνθρωπε, πόλεμο νὰ πάρεις πίσω τὴν ἐξουσία, πού σοῦ πῆρε», μᾶς ἔλεγε.

Τὸν ρώτησα τότε:
— Τόσο σπουδαῖος, λοιπόν, εἶναι ὁ ἀγώνας κατὰ τῆς λαιμαργίας; Καὶ μοῦ ἀπάντησε ὡς ἑξῆς:
— Εἶναι τόσο σημαντικὸς ὁ ἀγώνας αὐτὸς γιὰ τὴν πνευματικὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας συνήθιζαν, τὴν ὥρα ποὺ ἔφτιαχναν τὸ φαγητό τους, νὰ ρίχνουν μέσα κι ἕνα ποτήρι πικράδι, ὥστε νὰ μὴ νιώθουν τὴν παραμικρὴ ἡδονὴ τὴν ὥρα ποὺ ἔτρωγαν.
— Καὶ τί βγαίνει μ’ αὐτό, Γέροντα;
— Τί βγαίνει; Ἄκουσε νὰ σοῦ ἐξηγήσω. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος κάνει τέτοιο ἀγώνα, δὲν προλαμβάνει νὰ σηκώσει τὰ χέρια του στὴν προσευχὴ κι ἀμέσως κατεβαίνει ἡ χάρις καὶ κάθεται ἐπάνω του.

Γεροντικὸ τοῦ 20οῦ αἰῶνος

porphyrios.net