Σταυρέ του Χριστού
σώσον,
τη δυνάμει σου και δι’ ευχών του Αγίου Παϊσίου,
την Πατρίδα μας
ΟΜΟΘΥΜΑΔΟΝ
ΟΜΟΘΥΜΑΔΟΝ
http://orthodox-voice.blogspot.gr/2015/01/blog-post_381.html
Ατενίζοντες με πίστη προς την προσδοκώμενη τελική Λάμψη της Ορθοδοξίας, αυτή που θα πραγματοποιηθεί μετά την επιστροφή της Πόλης στους Ρωμιούς και το ξύπνημα του Βασιλέως Ιωάννη, κινδυνεύουμε να χαρακτηριστούμε δυσσεβείς και μικρόνοες, αν παραμείνουμε μουγγοί και κουφοί στην προοιμιακή Λάμψη της Ορθοδοξίας, που δώρισε στην ανθρωπότητα ο Τριαδικός Θεός ημών και συντελείται και αυξάνει σε μια ολόκληρη ήπειρο, στη Β.Αμερική.
Εκεί ο άγιος Γέροντας Εφραίμ ο Φιλοθεΐτης, ο μυημένος απ΄ τον Άγιο Γέροντά του, Ιωσήφ τον Ησυχαστή, στην ησυχαστική θεωρία των μυστικών, δημιουργεί με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, το ορθόδοξο θαύμα στην Αμερική (17 μοναστήρια) και στον Καναδά (2 μοναστήρια). Αρχίζει λοιπόν, εδώ και 35 χρόνια πριν, η αγιαστική αλλαγή των έξεων (συνηθειών) των ανθρώπων που με αγαθή προαίρεση τρέχουν προς την Ορθοδοξία, κατηχούνται και βαφτίζονται Ορθόδοξοι. Ο αριθμός τους πλησιάζει το ένα εκατομμύριο.
Κεντρικό πρόσωπο που υλοποιεί το σχέδιο του Θεού είναι και θα παραμείνει έως τέλους των αιώνων ο Άγιος Γέροντας Εφραίμ. Όμως ο Άγιος Θεός, ενεργοποίησε δίπλα στο Γέροντα και άλλα παιδιά Του κατά τον τόπο και την περίπτωση. Στον τόπο της Αριζόνα, δεξί χέρι και αρωγός στον Άγιο Γέροντα, τοποθετείται από τον Άγιο Θεό ο ευλαβέστατος (μακαριστός τώρα) Πρεσβύτερος Πατήρ Αντώνιος Μοσχονάς.
Στο βίντεο που ακολουθεί, θα δείτε τον Πατέρα Αντώνιο να περιγράφει την ακολουθία των σημείων (θαυμάτων) που βίωσαν και οι δυο τους, όταν έφτασαν στην έρημο της Αριζόνα.
Το βίντεο αυτό προβάλλεται για πρώτη φορά στο Διαδίκτυο, έχει ευλογία να προβληθεί και στην τηλεόραση προς δόξαν Θεού. Δεν έχει ευλογία να γίνει αντιγραφή σε δισκάκια και να πουληθεί.
Είναι δώρο του παιδικού μου φίλου Στυλιανού Ιερομνήμονος προς τον φέροντα του ομώνυμου blog (http://geron-nektarios-o-agioritis.blogspot.gr)
Ο κ.Στυλιανός Ιερομνήμων είναι κάτοικος Νέας Υόρκης και είναι αυτός που παίρνει τη μοναδική συνέντευξη από τον Πατέρα Αντώνιο με φόντο το μοναστήρι. Είμαστε φίλοι σε παιδική ηλικία (7-12 ετών), οπότε τον έχασα και πολύ στεναχωρήθηκα, γιατί η οικογένειά του μετανάστευσε ξαφνικά στην Αμερική στις αρχές της δεκαετίας του ’60. Όμως στον τόπο, όπου λάμπει η Ορθοδοξία, στην Αριζόνα, ο αγαθός Θεός μας, μας συνάντησε και πάλι μετά από 55 χρόνια. Εκεί βρέθηκα ταπεινός προσκυνητής και θαυμαστής των ενεργειών του Θεού το 2013 και το 2014. Ο Στυλιανός και η καλή του σύζυγος Ευγενία είναι οι καλοί μου άγγελοι στη Νέα Υόρκη, οι οποίοι με φιλοξενούν αβραμιαία στο σπίτι τους, μου προγραμματίζουν τα κηρύγματα στους Ιερούς Ναούς και στα σπίτια των Χριστιανών.
Αμφιβάλλει κανείς ότι είναι θαυμαστός ο Θεός ημών;!
Μουσική: Μίνως Μάτσας – Στίχοι: Ελένη Φωτάκη. Ερμηνεύει ο Γιάννης Χαρούλης.
Κάτασπρα κι άσπρα, κάτασπρα νερά
δε σε ξεπλένουν τούτη τη φορά
σε ψάχνει ο άγγελος σου με κερί
βγες μαύρη πεταλούδα να σε βρει
Κοιμούνται τα μαχαίρια στα βουνά
κι η μαύρη πεταλούδα τα ξυπνά.
Αλλού χαρίζει ο χάρος το φιλί
κι η μαύρη πεταλούδα τον καλεί
Ποιόν πόθο είδες να ‘μεινε κρυφός
κι εσύ πετάς πολύ κοντά στο φως.
Λιβάνι καιν και κλαιν οι ουρανοί
κι η νύχτα δε θα σ’ έβρει ζωντανή
Κάτασπρα κι άσπρα, κάτασπρα νερά
δε σε ξεπλένουν τούτη τη φορά
ανάβει ο άγγελος σου τρεις φωτιές
βγες έξω μαύρη πεταλούδα, βγες…
Φυλάξτε το στόμα σας, από λόγια περιττά, πικρόχολα, ανώφελα, ασκηθείτε στην προσευχή του Ιησού, εγκρατευθείτε και ο Κύριος θα σας περιβάλλει με το ανεκτίμητο δώρο της αγάπης Του
σχόλιο Γ.Θ : Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο, όπως θα έλεγε ο αγαπημένος μας Γέροντας.
Θέλεις να διορθώσεις τον αδερφό σου; Δάκρυσε, προσευχήσου στο Θεό γι΄ αυτόν, αφού τον πάρεις ιδιαιτέρως, παρακίνησε τον στο καλό, συμβούλεψε τον, παρακάλεσε τον.
Πολλοί πολλές φορές δεν ωφελήθηκαν καθόλου από τις συμβουλές, συγκινήθηκαν όμως από τα δάκρυα και την συμπάθεια.
Με την αγάπη και τα δάκρυα μπορούμε να διορθώσουμε και τους κακούς.
Πόνεσε εσύ, ίσως έτσι συνέλθει και πονέσει κι εκείνος. Όπως ακριβώς ο άρρωστος που δεν έχει όρεξη, όταν δει τον γιατρό του να τρώει φαγητό, παρακινείται κι αυτός να φάει, έτσι θα συμβεί κι εδώ, αν ο κακός σε δει να θρηνείς για την κατάσταση του, θα μαλακώσει, θα γίνει καλός και πράος άνθρωπος.
Όταν λοιπόν δεις τον αδελφό σου να είναι σκληρός και αδιάλλακτος και να μην σε προσέχει, λέγε μέσα σου «μήπως με την πάροδο του χρόνου μπορέσω να τον πείσω».
Και ο απόστολος Παύλος το ίδιο έλεγε να κάνουμε «ο δούλος του Κυρίου δεν πρέπει να φιλονικεί αλλά οφείλει να είναι ήπιος και γλυκύς προς όλους και να σωφρονίζει με πραότητα τους αντιφρονούντες, μήπως κάποτε τους δώσει ο Θεός μετάνοια και οδηγηθούν στην ορθή γνώση της αλήθειας».
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
http://ekdoseisxrysopigi.blogspot.gr/2014/05/blog-post_9171.html
Ο τότε πρωτοσύγκελος Ιωαννίνων Θεόκλητος (+) κατά την ανακομιδή των λειψάνων του Νεομάρτυρος Γεωργίου Ιωαννίνων, ασπαζόμενος την κάρα του Αγίου.
Κανονικά, εκταφή του νεκρού ΔΕΝ γίνεται, εκτός αν υπάρχει σοβαρός λόγος…(μεταφορά οστών στην πατρίδα του νεκρού, ταφή μέλους ίδιας οικογένειας στον ίδιο τάφο κλπ). Εκταφή δεν γινότανε ούτε παλιά και αυτό πιστοποιείται από τις αρχαιολογικές ανασκαφές που ακόμα και σήμερα φέρνουν στο φως χριστιανικούς τάφους πολλών αιώνων που ουδέποτε ανοίχτηκαν. Ακόμα από ορισμένους κανόνες που τιμωρούν την τυμβωρυχία (όπως ο ζ’ κανόνας του Γρηγορίου Νύσσης) φαίνεται ότι υπονοούν ότι δεν επέτρεπε η τότε συνήθεια να μετακινούνται από τους τάφους τα οστά.
Δεν θα υπήρχε βέβαια ωραιότερο πράγμα από το να αναπαύεται κανείς «μέχρι της κοινής αναστάσεως» στον τάφο του, προσβλέποντας κατά τον ωραίο συμβολισμό προς την ανατολή και περιμένοντας την έσχατη σάλπιγγα. (Ι.Μ.Φουντούλης)
Αν πρέπει όμως για κάποιους λόγους να γίνει εκταφή, καλό είναι να έχουν περάσει τουλάχιστον 3 χρόνια, ή τέλος πάντων διάστημα αρκετό ώστε να έχει γίνει πλήρης αποσύνθεση του σώματος και σε καμία περίπτωση χρονικό διάστημα μικρότερο των 2 ετών. Δυστυχώς, στις μεγάλες πόλεις λόγω περιορισμένου χώρου γίνεται εκταφή και τα λείψανα μεταφέρονται μέσα σε οστεοθήκες σε ειδικό χώρο.
Όμως πραγματικά υποφέρουμε από έλλειψη χώρου; Ας δούμε μια απλοϊκή αριθμητική συλλογική:
Στην Ελλάδα κάθε χρόνο έχουμε περίπου 100.000 νεκρούς.
Ο κάθε τάφος καταλαμβάνει περίπου 3 τετραγωνικά χώρο.
Άρα κάθε χρόνο χρειαζόμαστε 300 στρέμματα γης για να θάβουμε τους νεκρούς μας.
Νομίζετε ότι είναι υπερβολικό το νούμερο;;
Μάλλον όχι, αφού τα 300 στρέμματα αναλογούν σε όλη την ελληνική επικράτεια άρα ο κάθε νομός, χρειάζεται περίπου 6 στρέμματα ετησίως.
Βέβαια ένας μικρός νομός θα χρειαστεί λιγότερα και ένας μεγάλος πολύ περισσότερα. Όμως χώρος υπάρχει και μάλιστα πολύς. Γιατί δεν μπορεί να έχουμε χώρο για γήπεδα, τεράστια εμπορικά κέντρα, μεγάλες μονάδες παντός τύπου, νεροτσουλήθρες και πίστες αυτοκινήτων και να λέμε ότι δεν έχουμε χώρο να θάψουμε τους νεκρούς μας…Εκτός και αν βγάλουμε όλες τις περιοχές ακατάλληλες για κοιμητήρια και κατάλληλες για κάθε άλλη χρήση.
Τα 6 λοιπόν, κατά μέσο όρο, αυτά στρέμματα μπορούν να φιλοξενήσουν 2.000 τάφους.
Υπάρχει κανένας λόγος το κοιμητήριο να βρίσκεται στο κέντρο της κάθε πόλης ή του κάθε χωριού; Όχι βέβαια. Παλιά αυτό ήταν υποχρεωτικό, γιατί ούτε μέσα υπήρχαν να μεταφερθεί εύκολα ο νεκρός, αλλά ούτε μπορούσαν και να διανύσουν μια μεγάλη απόσταση αυτοί που τον συνόδευαν στην τελευταία του κατοικία. Σήμερα πάμε παντού εύκολα και γρήγορα.
Το κόστος για 6 στρέμματα γης είναι 90.000ευρώ σε περιοχή που είναι εκτός σχεδίου και εκτός οικισμού, αν είναι ταυτόχρονα μη καλλιεργήσιμη και μη εκμεταλλεύσιμη το κόστος είναι πολύ μικρότερο. Επίσης προσέξτε μιλάμε για να καλυφθούν οι ετήσιες ανάγκες ενός νομού και όχι μόνο μιας πόλης ή ενός χωριού.
Εδώ λοιπόν πρέπει να πάρει θέση η εκκλησία και να προχωρήσει άμεσα σε κατάλληλες αγορές τέτοιων εκτάσεων ώστε να καλυφτούν όλες οι ανάγκες της κάθε Μητροπόλεως και επαρχίας, γιατί όχι για τα επόμενα 500 χρόνια (κάντε τον παραπάνω αριθμητικό συλλογισμό για 500 χρόνια να δείτε ότι και πάλι λογικό είναι το κόστος αλλά και η στρεμματική έκταση – κάθε χρόνο καίγονται πολύ παραπάνω στρέμματα γης από όση έκταση θα απαιτούνταν για να θάψουμε νεκρούς 500 χρόνων!!!).
Τα 90.000 λοιπόν ευρώ αντιστοιχούν σε 2.000 τάφους. Πόσο στοιχίζει ο κάθε τάφος; Μόλις 45ευρώ…
Με 45 ευρώ γίνεται αποκέντρωση, με 45 ευρώ δεν θα χρειαστεί ποτέ να γίνει εκταφή του νεκρού μας. ΠΟΤΕ. Θα αναπαύεται μέχρι να αναστηθεί κατά την Δευτέρα Παρουσία. Θα αναπαύεται με βέβαιη την ελπίδα: «προσδοκώ ανάσταση νεκρών και ζωή του μέλλοντος αιώνος. Αμήν».
http://orthodox-answers.blogspot.com/2007/06/blog-post_07.htm