Σ’ ένα χωριό- τα παλιά χρόνια- παντρεύτηκαν δυο νέοι, αλλά οι συνθήκες ζωής ήταν δύσκολες κι αναγκάστηκε ο άνδρας να φύγει σε μια μακρινή χώρα για να βγάλει χρήματα, να μπορέσουν κάποτε να ζήσουν καλύτερα. Η γυναίκα έμεινε στο χωριό και δούλευε στη μικρή τους περιουσία. Η μόνη επικοινωνία με τον άντρα της, ήταν ένα γράμμα, που έπαιρνε σε αραιά διαστήματα.
Ο άνδρας δούλευε σκληρά όλα αυτά τα χρόνια της ξενιτιάς, χωρίς ποτέ να επιστρέψει στο σπίτι του, λόγω των μακρινών αποστάσεων. Εξάλλου ο σκοπός του ήταν να κερδίσει όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα. Πέρασαν αρκετά χρόνια και κάποια μέρα ξεκίνησε για τη δική του Ιθάκη, τη δική του Πηνελόπη, που ήταν σίγουρος, ότι με αγάπη και αφοσίωση τον περίμενε.
Στον δρόμο σταμάτησε σε μια πηγή να πιει νερό και να ξεκουραστεί. Τη νύχτα είδε εκεί κοντά ένα φως και ρώτησε την επαύριον κάποιο περαστικό να του πει, ποιος έμενε σ’ αυτό τον έρημο τόπο. Ο άνθρωπος του είπε, ότι εκεί μένει ένας σοφός άνθρωπος, που δίνει πολύτιμες συμβουλές. Πήγε και τον βρήκε.
Του είπε λοιπόν ο σοφός: «Ποτέ στη ζωή σου μην ενεργείς την ώρα που είσαι θυμωμένος. Ούτε να παίρνεις αποφάσεις εκείνη την ώρα, ούτε να μιλάς. Η ώρα του θυμού είναι επικίνδυνη και για ό,τι θα κάμεις και για ό,τι θα αποφασίσεις και για ό,τι θα πεις».
Κάποια στιγμή, ο άνθρωπος έφθασε στο σπίτι του. Η πρώτη εικόνα που αντίκρισε στην αυλή του σπιτιού του, ήταν η γυναίκα του που φιλούσε ένα νέο άνδρα. Το αίμα ανέβηκε στο κεφάλι του, ζαλίστηκε από τη στενοχώρια, σκοτίστηκε το μυαλό του κι έβγαλε το πιστόλι, έτοιμος να σκοτώσει τη γυναίκα του και τον «εραστή» της. Ο θυμός έσβησε όλη τη θλιβερή παρένθεση των 20 ετών, που έζησε στην ξενιτιά και δεν τον άφησε να σκεφθεί τίποτε άλλο εκείνη την ώρα, παρά τον θάνατο της «άπιστης» γυναίκας του, που τόσο πολύ αγαπούσε.
Την ώρα που ήταν έτοιμος να πατήσει τη σκανδάλη, θυμήθηκε τα λόγια του σοφού και σταμάτησε. Ο «εραστής» έφυγε, η γυναίκα του επέστρεψε στο σπίτι κι αυτός φώναξε μια γειτόνισσα να του πει, ποιος ήταν ο «εραστής» της γυναίκας του. Η γειτόνισσα με φανερή έκπληξη του λέει: «Ποιος «εραστής» άνθρωπε μου; Αυτός ήταν ο γιος σου, που τον άφησες μωρό! Αυτόν φιλούσε η γυναίκα σου την ώρα που έφευγε. Το μονάκριβο παιδί της, που ήταν η μοναδική χαρά της, τον καιρό που έλειπες». Ο άνθρωπος δόξασε το Θεό, που τον διαφύλαξε από το διπλό φονικό, που θα έσβηνε και τη δική του ζωή και ευγνωμονούσε με δάκρυα το σοφό για τη συμβουλή που του έδωσε.
Στην παραπάνω ιστορία, εκείνο που έχει σημασία, είναι η συμβουλή του σοφού, για την ώρα του θυμού. Είναι η πιο ακατάλληλη ώρα, αλλά και η πιο επικίνδυνη για τον άνθρωπο, να ενεργεί και να παίρνει αποφάσεις. Υπό την επήρεια του θυμού, θα πει λόγια πικρά, ίσως αληθινά, αλλά θα κάμει άλλους να πονέσουν υπερβολικά. Και υπάρχουν δυστυχώς άνθρωποι, που δεν τα ξεχνούν εύκολα τα σκληρά λόγια που θα τους πουν, ή δεν τα ξεχνούν ποτέ.
Την ώρα που ο άνθρωπος είναι θυμωμένος, λέει λόγια ταπεινωτικά για τον άλλο, που δεν θα τα έλεγε σε καμιά άλλη περίπτωση.
Βγάζει απωθημένα ημερών, ετών και καμιά φορά ολόκληρης της ζωής του. Κυρίως φέρνει στην επιφάνεια με τα λόγια του κακίες και ζήλιες, που έκρυβε στην ψυχή του.
Θα μπορούσε κανείς να πει, ότι την ώρα του θυμού, φανερώνει ο άνθρωπος τον αληθινό εαυτό του. Αλλά κι αυτό δεν είναι απόλυτο. Γιατί ο θυμωμένος άνθρωπος, μπορεί να πει κάποιες αλήθειες, αλλά οπωσδήποτε αλλοιωμένες και ποτισμένες από το φαρμάκι του θυμού, δηλ. από μίσος και εκδίκηση. Από ένα σκοτισμένο μυαλό, από μια ταραγμένη ψυχή, από μια καρδιά που κοχλάζει, δεν μπορείς να περιμένεις καθαρή αλήθεια.
Δεν μπορούμε να παρασυρόμαστε από το θυμό για να μιλήσομε σ’ ένα άνθρωπο, ακόμη κι αν έχομε δίκιο. Λέει μια παροιμία: «Η κόλαση είναι γεμάτη από ανθρώπους, που ήθελαν να βρουν το δίκιο τους».
Μίσησαν για το δίκιο τους, εκδικήθηκαν για το δίκιο τους, αδίκησαν για το δίκιο τους, σκότωσαν για το δίκιο τους. Όταν παίρνεις θυμωμένος έναν άνθρωπο στο τηλέφωνο για να του μιλήσεις και φτάνεις στον τελευταίο αριθμό, κλείσε το. Δεν θα μετανιώσεις ποτέ που δεν μίλησες εκείνη την ώρα, ενώ σίγουρα θα μετανιώσεις αν μιλήσεις.
Η αναβολή αποφάσεων την ώρα του θυμού, είναι ο καλύτερος σύμβουλος. Άφησε να ηρεμήσει από την τρικυμία η ψυχή σου και θα δεις με πόσο διαφορετικά μάτια, θα δεις τον άνθρωπο, που τόσο δυνατά οργίστηκες εναντίον του και με τι διαφορετικό τρόπο θα του μιλήσεις.
ΟΜΟΘΥΜΑΔΟΝ 