Ο κόσμος στέκεται με την προσευχή. Και όταν αδυνατίσει η προσευχή, τότε ο κόσμος θα χαθεί.
Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης
Day: 19/12/2014
HIGH CHURCH, LOW CHURCH, BLOW CHURCH
Του Ανδρέα Κυριακού
Καθόμαι σ’ ένα καφέ στο Σαουθάμπτον. Απέναντι μου μια κυρία κι ένας κύριος πίνουν τον καφέ τους. Τι τράβηξε την προσοχή μου; Μα η κυρία, που φορούσε το γνωστό κολλάρο των “ιερέων” της Εσπερίας. Ηταν μια “ιέρεια” του Αγγλικανισμού. Ετσι μου περιέγραψε κάποιος γνώριμός μου τη συνάντησή του με τη γυναικεία “ιερωσύνη” του Αγγλικανισμού.
Ομως τα γεγονότα τρέχουν. Ηδη από χτές ο Αγγλικανισμός της Αγγλίας απέκτησε την πρώτη του “Επίσκοπον” ή “δεσπόταινα” (κατά το γιάτραινα). Πρόκειται για την αιδεσιμοτάτη Λίμπυ Λέιν που εξελέγη “επίσκοπος” του Στόκπορτ. Φυσικά ο Αγγλικανισμός έχει ήδη “επισκόπους” γένους θηλυκού 29 το σύνολον στις ΗΠΑ (Επισκοπελιανοί), στον Καναδά, στην Αυστραλία και στη Νέα Ζηλανδία. Οταν σκεφτεί κανείς πόσοι Αγιοι έζησαν στις Βρεττανικές Νήσους μέχρι το 1066, οπόταν οι Νορμανδοί με το Γουίλλιαμ τον Κατακτητή επέβαλαν με τη δύναμη των όπλων τον Παπισμό στη χώρα, κυριολεκτικά τον πιάνει θλίψη και οδύνη.
Κι η αίρεση γέννησε αίρεση, δηλαδή τον Αγγλικανισμό, όπως το διαμόρφωσε ο Ερρίκος Η΄, που έφτιαξε δική του θρησκεία, στα δικά του μέτρα διότι τσακώθηκε με τον Πάπα της εκπεσούσης Ρώμης για να παντρεύεται όσες γυναίκες θέλει. Ετσι δημιουργήθηκε ο Αγγλικανισμός. Με τα ακραία του προτεσταντικά στοιχεία, τη διακοσμητική ιερωσύνη των τριών ανύπαρκτων βαθμών κι έτσι φτάσαμε στον 20ο αιώνα, οπόταν απέρριψε και την Αγία Γραφή, που έλεγε πως ήταν το θεμέλιο της πίστης του. Ετσι φτάσαμε ν’ ακούμε τον Τζέκιγκς “Αρχιεπίσκοπο” του Γιορκ να διακηρύττει πως δεν πιστεύει στην ανάσταση του Χριστού, αλλά είδαμε ενεοί και τον δρυίδη (ιερέα των ειδώλων) “Αρχιεπίσκοπο” του Καντέμπουρυ Γουίλιαμς. Και για να επιστρέψουμε στη “δεσπόταινα” ο σύζυγός της είναι κι αυτός “ιερέας” του Αγγλικανισμού κι υφιστάμενός της φυσικά. Εκ του μηδενός μηδέν παράγεται. Οταν μιλά κανείς για χριστιανικά στοιχεία στον Αγγλικανισμό είναι σαν να προσπαθεί να φυτέψει πορτοκαλιές στην Ανταρκτική ή σουσάμι στους κρατήρες του φεγγαριού. Ολα έχουν προ πολλού τιναχθεί στον αέρα. Υπάρχουν μόνο λίθοι, πλίνθοι, κέραμοι ατάκτως ερριμένοι.
Το ερώτημα είναι τι έχουν να συζητήσουν οι ημέτεροι στο Διάλογο με τον Αγγλικανισμό με τους ανθρώπους αυτούς; Αν νομίζουν πως συζητούν με τον Αγγλικανισμό του 16ου αιώνος ζουν στον κόσμο τους. Το μόνο που απομένει είναι να προσέλθει εν μετανοία για να βαπτισθεί στην Ορθόδοξη Εκκλησία κάθε καλοπροαίρετος Αγγλικανός που έχει σιχαθεί όλες αυτές τις αηδίες.
Το εκκλησιαστικό «λάιφ στάιλ»: Μια απαράδεκτη και αντιχριστιανική πρακτική
Σε θεία Λειτουργία ο ιερέας κάνει τον φωτορεπόρτερ και «τσαφ» τραβά φωτογραφία.
Πότε θα σταματήσει αυτό το κακό της προβολής των κληρικών σε ακολουθίες;
Τους φωτογραφίζουν οι λαϊκοί (δεν συμφωνώ) αλλά το να το κάνουν κληρικοί δεν είναι καλό.
Οι παλαιοί κληρικοί έβγαζαν φωτογραφία για την ταυτότητα.
Σε τι διαφέρουν τα περιοδικά των μητροπόλεων από αυτά με τις φωτογραφίες των ηθοποιών κλπ.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΙ ΕΔΩ ΣΧΕΤΙΚΑ:
Ασέβεια και κατάλυση κάθε Ιερότητας από τα «εκκλησιαστικά πρακτορεία», με δεκάδες φωτογραφίες μέσα από την Αγία Τράπεζα και τον Ναό κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας!!! – See more at: http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/12/blog-post_691.html#sthash.u9jwQzff.dpuf
Το «Κύριε ελέησον» έχει εκατό δραχμές, το «δόξα σοι ο Θεός» χίλιες
Γέροντα, τι σημαίνει το «δόξα σοι ο Θεός»;
– «Δόξα σοι ο Θεός» θα πη «να γίνη γνωστός ο Θεός στους ανθρώπους». Βλέπεις και εκείνο που είπε ο Χριστός: «Εγώ σε εδόξασα επί της γης …και νυν δόξασόν με σύ, Πάτερ», μερικοί το παρεξηγούν και λένε: «Εγώ Πατέρα, Σε έκανα γνωστό επί της γης, κάνε με γνωστό κι Εσύ, για να πιστέψουν οι άνθρωποι».
– Γέροντα, αισθάνομαι την ανάγκη να λέω περισσότερο το «δόξα σοι ο Θεός» παρά το «Κύριε ελέησον». Μήπως δεν είναι σωστό;
– Καλό είναι αυτό, ευλογημένη. Εγώ μπορεί να περάσω ολόκληρη μέρα κάνοντας εργόχειρο και λέγοντας «Δόξα σοι ο Θεός. Δόξα σοι ο Θεός , γιατί ζω. Δόξα σοι ο Θεός, γιατί θα πεθάνω και θα πάω κοντά στον Θεό. Δόξα σοι Θεός, ακόμη και αν με βάλη στην κόλαση και πάρη έναν κολασμένο στον Παράδεισο. Και εάν θέλη να μη με θυμάται στην κόλαση και λυπάται , ας πάρη πολλούς κολασμένους στον Παράδεισο, ώστε η χαρά Του γι’ αυτούς να είναι περισσότερη και να λιγοστέψη η στενοχώρια Του για μένα».
Το «δόξα σοι ο Θεός» να μη λείπη ποτέ από τα χείλη σας. Εγώ, όταν πονάω, το «δόξα σοι ο Θεός» έχω για χάπι του πόνου∙ τίποτε άλλο δεν με πιάνει. Το «δόξα σοι ο Θεός» είναι ανώτερο και από το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Έλεγε ο Παπα- Τύχων : «Το “ Κύριε ελέησον” έχει εκατό δραχμές, το “δόξα σοι ο Θεός” έχει χίλιες δραχμές∙ είναι δηλαδή πολύ πιο ακριβό».
Ήθελε να πη ότι ο άνθρωπος ζητάει το έλεος του Θεού από ανάγκη ,ενώ δοξολογεί τον Θεό από φιλότιμο, και αυτό έχει μεγαλύτερη αξία. Συνιστούσε μάλιστα να λέμε το «δόξα σοι ο Θεός», όχι μόνον όταν είμαστε καλά , αλλά και όταν περνάμε δοκιμασίες , γιατί και τις δοκιμασίες τις επιτρέπει ο Θεός για φάρμακα της ψυχής.
– Γέροντα, μερικές φορές , όταν λέω «δόξα τω Θεώ», νιώθω μέσα μου ένα φτερούγισμα. Τι είναι αυτό;
– Αγαλλίαση πνευματική είναι. Τώρα, επειδή μου έδωσες χαρά που λες «δόξα τω Θεώ», από την χαρά μου θα αρχίσω να γράφω «δόξα τω Θεώ, δόξα τω Θεώ», και θα γεμίσω μία κόλλα χαρτί με το «δόξα τω Θεώ». Ο Θεός να σε αξιώση στην άλλη ζωή να είσαι μαζί με τους Αγγέλους που δοξολογούν συνέχεια τον Θεό. Αμήν.
– «Δόξα σοι ο Θεός» θα πη «να γίνη γνωστός ο Θεός στους ανθρώπους». Βλέπεις και εκείνο που είπε ο Χριστός: «Εγώ σε εδόξασα επί της γης …και νυν δόξασόν με σύ, Πάτερ», μερικοί το παρεξηγούν και λένε: «Εγώ Πατέρα, Σε έκανα γνωστό επί της γης, κάνε με γνωστό κι Εσύ, για να πιστέψουν οι άνθρωποι».
– Γέροντα, αισθάνομαι την ανάγκη να λέω περισσότερο το «δόξα σοι ο Θεός» παρά το «Κύριε ελέησον». Μήπως δεν είναι σωστό;
– Καλό είναι αυτό, ευλογημένη. Εγώ μπορεί να περάσω ολόκληρη μέρα κάνοντας εργόχειρο και λέγοντας «Δόξα σοι ο Θεός. Δόξα σοι ο Θεός , γιατί ζω. Δόξα σοι ο Θεός, γιατί θα πεθάνω και θα πάω κοντά στον Θεό. Δόξα σοι Θεός, ακόμη και αν με βάλη στην κόλαση και πάρη έναν κολασμένο στον Παράδεισο. Και εάν θέλη να μη με θυμάται στην κόλαση και λυπάται , ας πάρη πολλούς κολασμένους στον Παράδεισο, ώστε η χαρά Του γι’ αυτούς να είναι περισσότερη και να λιγοστέψη η στενοχώρια Του για μένα».
Το «δόξα σοι ο Θεός» να μη λείπη ποτέ από τα χείλη σας. Εγώ, όταν πονάω, το «δόξα σοι ο Θεός» έχω για χάπι του πόνου∙ τίποτε άλλο δεν με πιάνει. Το «δόξα σοι ο Θεός» είναι ανώτερο και από το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Έλεγε ο Παπα- Τύχων : «Το “ Κύριε ελέησον” έχει εκατό δραχμές, το “δόξα σοι ο Θεός” έχει χίλιες δραχμές∙ είναι δηλαδή πολύ πιο ακριβό».
Ήθελε να πη ότι ο άνθρωπος ζητάει το έλεος του Θεού από ανάγκη ,ενώ δοξολογεί τον Θεό από φιλότιμο, και αυτό έχει μεγαλύτερη αξία. Συνιστούσε μάλιστα να λέμε το «δόξα σοι ο Θεός», όχι μόνον όταν είμαστε καλά , αλλά και όταν περνάμε δοκιμασίες , γιατί και τις δοκιμασίες τις επιτρέπει ο Θεός για φάρμακα της ψυχής.
– Γέροντα, μερικές φορές , όταν λέω «δόξα τω Θεώ», νιώθω μέσα μου ένα φτερούγισμα. Τι είναι αυτό;
– Αγαλλίαση πνευματική είναι. Τώρα, επειδή μου έδωσες χαρά που λες «δόξα τω Θεώ», από την χαρά μου θα αρχίσω να γράφω «δόξα τω Θεώ, δόξα τω Θεώ», και θα γεμίσω μία κόλλα χαρτί με το «δόξα τω Θεώ». Ο Θεός να σε αξιώση στην άλλη ζωή να είσαι μαζί με τους Αγγέλους που δοξολογούν συνέχεια τον Θεό. Αμήν.
π.Παίσιος
Πως τιμούμε και πως εορτάζουμε τον Άγιο που φέρουμε το όνομά του; Πως εορτάζουμε «κατά Θεόν»;
Μελέτη τῆς ζωῆς τῶν Ἁγίων
Ἡ ἀγάπη μας πρός τούς Ἁγίους, καί ἰδιαίτερα πρός αὐτόν, πού ἀξιωθήκαμε νά φέρουμε τό ὄνομά του, φανερώνεται καί μέ τή μελέτη τῆς ζωῆς του.
Πρώτη καί βασική πηγή γιά τή ζωή τους, εἶναι οἱ ἱερές Ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας μας. Οἱ ὑμνωδοί, φωτισμένοι ἀπό τό Θεό, ἔψαλλαν ὁλόκληρη τή ζωή τους, ἀπό τή γέννηση μέχρι τό θάνατό τους.
Μέσα στά Μηναῖα, βρίσκουμε ἀρκετές πληροφορίες γιά τούς Ἁγίους ἐκείνους, πού εἶναι περισσότερο γνωστοί· τά Ἀπολυτίκια, τά Κοντάκια, τά Καθίσματα, οἱ Κανόνες, ἐξυμνοῦν τήν ἅγια ζωή τους.
Τά Συναξάρια ἀποτελοῦν τό βασικό ἀνάγνωσμα.
Οἱ Ὁμιλίες τῶν Πατέρων συμπληρώνουν τό βίο τους.
Ὑπάρχουν ὅμως κι ἄλλες ἀξιόλογες πηγές.
Ὁ Συναξαριστής, ἕνας τόμος γιά κάθε μήνα, ὅπου ὁ πιστός βρίσκει τούς Ἁγίους πού γιορτάζουν κάθε μέρα.
Βιβλία, πού παρουσιάζουν τή ζωή ἀρκετῶν ἁγίων, κι ἐμεῖς προτιμοῦμε αὐτό, πού ἔχει τόν ἅγιό μας.
Τεύχη, καί Φυλλάδια, πού προβάλλουν σύντομα, τή ζωή καί τή διδασκαλία ἑνός Ἁγίου. Συνέχεια
ΟΜΟΘΥΜΑΔΟΝ 