Προσευχή δίχως υπολογισμούς…

Κάνεις προσευχή και σκέπτεσαι.
Τώρα εισακούσθηκα; Ήταν καλή; Σωστή; Ωραία; Άρεσε του Θεού;
Θα μου φέρει αποτέλεσμα; Θα νιώσω κάτι; Για να δω…..

Η προσευχή όμως δεν είναι μαθηματικά ούτε χημική ανάλυση. Η προσευχή είναι καλλιέργεια μια σχέσης. Δεν προσεύχομαι επειδή πρέπει αλλά γιατί αγαπώ κάποιον. Θέλω να μιλάω στον αγαπημένο μου!!!
Ας κάνουμε την προσευχή με απλότητα, χωρίς απολογισμούς και προσδοκίες.
Μην περιμένουμε τίποτα. Απλά προσευχόμαστε με καρδιά, δίχως στόχους και υπολογισμούς.
Και να θυμάσαι καλά, όταν δεν το περιμένεις έρχεται. Η προσμονή κουράζει την σχέση, η απαίτηση την συνθλίβει, το αγαπητικό ερωτικό άφημα την λυτρώνει και την σώζει.

 

π. Λίβυος 

http://plibyos.blogspot.gr/2014/06/blog-post.html

Ύμνος στην Παναγία

Ο Ύμνος αυτός προς την Παναγία μας,
γράφτηκε από τον μακαριστό γέροντα Ιωσήφ τον Βατοπαιδινό.
Είναι ένα μικρό απόσπασμα από όλο τον ύμνο,
το οποίο μελοποιήθηκε από αγιορείτες πατέρες,
εις μνήμην του γέροντα.
η εικόνα στο βίντεο είναι η γνωστή για τους περισσότερους,
«Παναγία Παραμυθία»
που βρίσκεται στην Ιερά Μεγίστη Μονή του Βατοπαιδίου.

ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Τὸ φάρμακο τοῦ παιδιοῦ σου τό ’χεις ἐσύ!

 

 Ἦταν τότε ποὺ ἀνέβαιναν στὸ Μοναστήρι τοῦ ἁγίου Νικολάου Βαρσῶν τῆς Ἀρκαδίας. Οἱ περισσότεροι μὲ τὰ ζῶα. Κάποιοι ἀπὸ πιὸ ἀπόμακρα χωριὰ ἔφθαναν ὣς τὸν κεντρικὸ δρόμο μὲ τὸ λεωφορεῖο τῆς ἄγονης γραμμῆς. Κι ἀπὸ κεῖ μὲ τὰ πόδια στὸ χωματόδρομο ἔφθαναν στὸ Μοναστήρι.
Ἦταν τότε πανηγύρι. Μέρα ποὺ γιόρταζε ὁ Ἅγιός τους. Γιόρταζαν καὶ οἱ καρδιὲς ὅλων. Ἔλαμπαν καὶ τὰ πρόσωπά τους. Γιατὶ ἦταν καλεσμένοι στὸ θεῖο παν­ηγύρι τοῦ φίλου τοῦ Θεοῦ. ­Μόλις εἶχε γίνει ἡ ἀπόλυση. Καὶ ὁ ­ἡγούμενος μοίραζε σ’ ὅλους μὲ τὴ σειρὰ τὴν εὐλο­γία, τοὺς διαβασμένους ἄρτους. ­Κάποιος ἀπὸ τοὺς προσκυνητὲς εἶχε ­δίπλα του γονατίσει στὴν ­ἀνθοστολισμένη εἰκόνα τοῦ Ἁγίου, στὸ τέμπλο καὶ ἔκλαιγε καὶ ἔ­­λεγε:
–Φέρ’ το μου, φέρ’ το μου, ἅγιε, τὸ πορτοφόλι μου! Πῶς θὰ γυρίσω πίσω στὸ μακρινὸ χωριό μου; Πῶς θὰ πληρώ­­σω τὸ εἰσιτήριο;
Τά ’χασε ὁ ἡγούμενος ἀκούγοντας τοῦ­­το τὸ αἴτημα. Σταμάτησε τὸ βλογημένο μοίρασμα. Καί ’βαλε φωνὴ μεγάλη:
–Γιὰ σταθεῖτε μιὰ στιγμή, χριστιανοί μου. Ὅποιος βρῆκε κάποιο πορτοφόλι, νὰ τὸ παραδώσει ἀμέσως ἐδῶ.
Βγῆκε καὶ ἔξω στὴν αὐλὴ μὲ τ’ ἄμφιά του ντυμένος. Τό ’πε καὶ τὸ ξανάπε καὶ ’κεῖ γύρω δυνατά. Νὰ τὸ ἀκούσουν ὅλοι.
–Χάθηκε ἕνα πορτοφόλι. Ὅποιος τὸ εἶδε, νὰ τὸ φέρει γρήγορα ἐδῶ στὸν μπαρμπα-Νίκο.
Ἀλληλοκοιτάχθηκαν οἱ ­προσκυνητές. Ἔδειχναν ἀμηχανία καί ἀπορία. Μὰ εἶ­ναι δυνατὸν νὰ ὑπάρχει κλέφτης ἀνάμεσά τους; Κάποιοι προθυμοποιήθηκαν νὰ βοηθήσουν τὸν ταραγμένο ἄνθρωπο…
Σὲ λίγο ἔφευγαν παρέες-παρέες οἱ προσκυνητές. Οἱ σημαῖες κυμάτιζαν περήφανα καὶ οἱ καμπάνες χτυποῦσαν χαρμόσυνα. Ἀλλὰ στὴν καρδιὰ ἑνὸς κτυποῦσε ἄλλη καμπάνα πένθιμη. Ἦταν ἀπὸ τὴ συνείδησή του ποὺ διαμαρτυρόταν γιὰ τὴν κλοπή. Κατέβαινε καὶ αὐτὸς χωρὶς νὰ δίνει ὑποψίες σὲ κανέναν πὼς ἦταν ἔνοχος.
Ἔφθασε στὸ σπίτι του ὁ Μῆτρος. Ἄ­­νοιξε κρυφὰ τὸ κλεμμένο πορτοφόλι. Δὲν πρόσεξε πόσα ἦταν τὰ χρήματα. Ὅσα ὅμως καὶ νά ’ταν, τὰ εἶχε ἀνάγκη. Ἔπεσε νὰ κοιμηθεῖ. Ὅσο μπόρεσε νὰ κοιμηθεῖ. Ξύπνησε πρωί, ταραγμένος. Πῶς νὰ ἡσυχάσει; Ξεκίνησε γιὰ τὰ χωράφια του καὶ τὰ ζῶα του. Ἐπέστρεψε σχετικὰ νωρίς. Τὸν εἶδαν οἱ συγχωριανοί του ἀπὸ τὸ πρῶτο καφενεῖο καὶ τρέξαν μὲ ἀγωνία νὰ τοῦ ποῦν:
–Τά ’μαθες, Μῆτρο; Γιὰ τὸ παιδί σου! Τὸ μικρό σου!
–Τί;
–Στὸ προαύλιο τοῦ σχολείου στὸ διάλειμμα στὰ καλὰ καθούμενα ἔπεσε χάμω καὶ ἔμεινε ἀκίνητο, ξερό, ἀναίσθητο. Ἡ καρδούλα του χτυποῦσε ἀργά-ἀργά. Τὸ χρῶμα του χάθηκε, εἶχε ἀσπρίσει. Ἔ­­­­τρεξε ὁ Γιώργης μὲ τὸ ἀγροτικὸ κι ­ἔφερε γιατρό. Τὸ ξήτασε. Ἀλλὰ δὲν βρῆκε τίποτα. Τὸ πῆγαν στὸ σπίτι. Ἀκόμη δὲν ἔ­­­χει συνέλθει. Ψάχνουν νὰ βροῦν τί ἔχει.
–Ζεῖ;
–Ἀκόμα ζεῖ…
Σὰν ἀστραπὴ πέρασε ἀπὸ τὸ νοῦ τοῦ Μήτρου ἡ σκέψη: «Τὸ φάρμακο τοῦ παι­διοῦ σου τό ’χεις ἐσύ! Καὶ εἶναι ἡ μετάνοιά σου». Ἔτρεξε στὴν Ἐκκλησία τοῦ χωριοῦ. Ἦταν ἀνοιχτή. Βρῆκε τὸν παπα-Θύμιο νὰ καθαρίζει τὰ στασίδια. Καί ’πεσε στὰ πόδια τοῦ σεβάσμιου ἱερέα, ποὺ ἤξερε τὸ περιστατικό.
–Παπα-Θύμιο, τοῦ λέει, συγχώρεσέ με, ἐγὼ εἶμαι ὁ κλέφτης.
–Ὄχι σὲ μένα. Στὸν ἡγούμενο νὰ πᾶς, Μῆτρο. Ἐκεῖ νὰ τὰ πεῖς ὅλα. Καὶ μὴν ντραπεῖς, καὶ μὴ φοβηθεῖς, Μῆτρο. Φύ­­γε γρήγορα!
Τί νὰ κάνει ὁ πονεμένος πατέρας! Πῆ­ρε ἀλαφιασμένος τὸν ἀνήφορο. Τὰ πόδια του ἔτρεχαν γοργά. Ἡ καρδιά του πήγαινε νὰ σπάσει. Νὰ προλάβει νὰ πεῖ τὸ «ἥμαρτον»! Νὰ παραδώσει τὸ κλεμμένο στὸν κάτοχο του. Ἔφθασε. Χτύπησε τὴ μεγάλη κουδούνα τῆς βαριᾶς σιδερένιας πόρτας.Τοῦ ἄνοιξαν.
–Παρακαλῶ νὰ δῶ τὸν ἅγιο Ἡγούμενο, εἶναι ἐπεῖγον τὸ θέμα μου, εἶπε.
Σὲ λίγο κατέθετε ὁ Μῆτρος τὸ βαρύ του φορτίο στὸν Θεὸ τοῦ ἐλέους καὶ τῶν οἰ­­­κτιρμῶν.
–Ἅγιε μου Γέροντα, πατέρα, συγχώ­ρε­σέ με. Ἐγώ εἶμαι πού… μπῆκε τὸ πνεῦ­μα τοῦ προδότη Γιούδα μέσα μου. Μὲ τύφλωσε καὶ μ’ ἔκανε νὰ κλέψω. Μοῦ ’φερε μετὰ τὴν ντροπὴ νὰ σ’ τὸ ἀποκα­­λύψω. Ἀλλὰ μὲ βρῆκε συμφορὰ στὸ σπί­τι καὶ ἔτρεξα νὰ ξομολογηθῶ καὶ νὰ παραδώσω πίσω τὸ κλεμμένο ὅπως τὸ πῆρα… Συγχώρα με, Κύριέ μου, Κύριέ μου, καὶ γιὰ ὅλα τὰ ἄλλα κρίματα τῆς ζωῆς μου.
–Μὴ φοβᾶσαι, Μῆτρο μου. Τό ’ξερα πὼς ὁ Ἅγιος θὰ φέρει πίσω τὸ κλεμμένο, γιατὶ δὲν ἀνέχεται στὸν τόπο του ἀταξίες καὶ ἀσχήμιες. Ὁ Θεὸς νὰ σὲ συγχωρέσει. Πήγαινε στὸ καλὸ καὶ καλὴ ὑγεία στὸ παιδί σου… Σὲ περιμένω νὰ τὰ ξαναποῦμε. Σήμερα ἔγινε ἡ ἀρχὴ τῆς μετανοίας σου.
Δὲν πρόλαβε νὰ φθάσει στὸ σπίτι του ὁ πατέρας καὶ ἡ χαρμόσυνη εἴδηση εἶχε ἀκουσθεῖ σ’ ὅλο τὸ χωριό. Τὸ μικρό του παιδὶ ἔγινε τελείως καλά! Τὴν ὥρα ποὺ ὁ πατέρας ὁμολογοῦσε τὸ μεγάλο του κρίμα στὸ Μοναστήρι τοῦ Ἁγίου, ὁ Θεὸς ἔκανε τὸ θαῦμα του. Ὄχι μόνο ἕνα θαῦμα. Ἕνα στὴν ψυχὴ τοῦ πονηροῦ πατέρα καὶ ἕνα στὸ σῶμα τοῦ ἀθώου παιδιοῦ του.
Τὸ φάρμακο τοῦ παιδιοῦ τὸ βρῆκε ὁ πατέρας.

http://www.osotir.org/keimena/alithines-istories/item/33375-alithini-istoria

Σπαγγέτι με ψητά λαχανικά

 

Φωτογραφία: Γιώργος Δρακόπουλος
Food Styling: Tina Webb

Υλικά

• 500γρ. σπαγγέτι Νο 6
• 2 μελιτζάνες τσακώνικες, κομμένες σε ροδέλες
• 3 κολοκυθάκια μεγάλα, κομμένα σε ροδέλες
• 4 ντομάτες μεγάλες, κομμένες σε ροδέλες
• 1 πιπεριά πράσινη, καθαρισμένη καλά, κομμένη σε χοντρά κομμάτια
• 2 κρεμμύδια μεγάλα καθαρισμένα, κομμένα σε λεπτές φέτες
• 6 σκελίδες σκόρδο με το φλούδι τους
• 3-4 κουτ. σούπας κάππαρη
• 1 φλιτζάνι ελαιόλαδο
• 1 φλιτζάνι βασιλικό ψιλοκομμένο
• 200γρ. μανούρι, κομμένο σε κύβους
• λίγο τυρί Σαν Μιχάλη, τριμμένο (προαιρετικά)
• αλάτι

Διαδικασία

Βήμα 1

Αλατίζετε καλά τις μελιτζάνες και τις αφήνετε σε ένα σουρωτήρι για μισή ώρα, να ξεπικρίσουν. Τις πλένετε καλά και τις στεγνώνετε.

Βήμα 2

Με ένα πινέλο, λαδώνετε καλά ένα μεγάλο ταψί. Απλώνετε τις φέτες των λαχανικών κολλητά τη μια δίπλα στην άλλη και τις αλείφετε με το υπόλοιπο λάδι. Αν περισσέψει, το αδειάζετε στο ταψί. Σκορπίζετε την κάππαρη πάνω στα λαχανικά και αλατίζετε. Σας υπενθυμίζουμε ότι τις σκελίδες του σκόρδου τις σκορπίζετε μέσα στο ταψί έτσι όπως είναι, με τα φλούδια. Ψήνετε τα λαχανικά σας στους 170°C για μισή ώρα με 40 λεπτά ώσπου να ροδίσουν καλά.

Βήμα 3

Όσο ψήνονται τα λαχανικά, βράζετε τα μακαρόνια al dente σε άφθονο αλατισμένο νερό και τα σουρώνετε.

Βήμα 4

Μόλις ψηθούν τα λαχανικά σας, βγάζετε το ταψί από το φούρνο και το ακουμπάτε πάνω στον πάγκο. Πιέζετε τις ψημένες σκελίδες σκόρδο με τα δάχτυλά σας, για να βγει από μέσα η ψημένη σάρκα τους, την οποία απλώνετε με ένα μαχαίρι πάνω στα λαχανικά.

Βήμα 5

Ρίχνετε μέσα στο ταψί το σπαγγέτι και τους κύβους από μανούρι, πασπαλίζετε με τον ψιλοκομμένο βασιλικό και ανακατεύετε πολύ δυναμικά με δύο πιρούνια.

Βήμα 6

Σερβίρετε το φαγητό ζεστό, αφού το πασπαλίσετε με μπόλικο τριμμένο Σαν Μιχάλη.

Tip: Για να πετύχετε την τέλεια παραλλαγή, μαζεύετε τον πουρέ του ψητού σκόρδου σε ένα φλιτζάνι, ρίχνετε μέσα μια κουταλιά καλό ξίδι και τέσσερις κουταλιές ελαιόλαδο και ανακατεύετε καλά. Με το μίγμα περιχύνετε τα λαχανικά αφού τα ανακατέψετε σε μια σαλατιέρα όλα μαζί. Σερβίερτε το σπαγγέτι δίπλα, αναμιγμένο με λίγο ελαιόλαδο και τριμμένο τυρί.