Στοχασμοί την ώρα του πόνου

π. Μάρκελλος Καρακαλληνός

ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ

Ο Πανάγαθος και πολυεύσπλαχνος Θεός επιθυμεί πολύ την σωτηρίαν μας. Μας περιμένει με πολλή αγάπη εις την ουράνιον Βασιλείαν του, την ητοιμασμένην από καταβολής κόσμου. Διά τούτο επεμβαίνει και χειρουργεί με πολλούς τρόπους την ψυχήν μας, διά να την προετοιμάση ως κεκοσμημένην νύμφην διά την Βασιλείαν του.

Επειδή εμείς είμεθα αμελείς και οκνηροί και δεν αγωνιζόμεθα όσον πρέπει διά την σωτηρίαν μας, έρχεται ο φιλόστοργος Πατέρας μας παιδαγωγικά να μας ξυπνήση. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να περάση την ζωήν του χωρίς θλίψεις, ασθένειες, δοκιμασίες, αδικίες και παντός είδους δυσκολίες.

Έρχεται η ώρα που κάθε ψυχή θα ανεβή τον ιδικόν της Γολγοθά. Πρέπει να δώση πολλές εξετάσεις, να δοκιμασθή πολύ, διά να γίνη κληρονόμος της Βασιλείας του. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Αυτόν τον δρόμον επέρασε πρώτος ο Σταυρωθείς αναμάρτητος Ιησούς Χριστός· αυτόν τον δρόμον ακολούθησαν εις την συνέχεια όλοι οι μάρτυρες, οι ομολογηταί, οι όσιοι, όλοι οι άγιοι.

Σημειώνω αυτά τα λόγια τώρα πού ο δριμύς πόνος του καρκίνου θερίζει τα σπλάγχνα μου. Ασπάζομαι την εικόνα του Χριστού με δέος και ελπίδα και είναι σαν να τον ερωτώ:

Πώς πρέπει η ψυχή μου να αντιμετωπίζη την ώρα του αφόρητου πόνου; Παρακαλώ βέβαια τον γλυκύτατόν μας Κύριον να μου χαρίση την υγείαν μου, αλλά ελπίζω μόνον εις το Άγιον θέλημά Του. Το θέλημα του Κυρίου είναι το μόνον αγαθόν και σωτήριον· διότι μόνον ο Κύριος γνωρίζει πότε είναι η κατάλληλη ώρα, διά να αναχωρήση η ψυχή από τον κόσμον αυτόν.

Η ψυχή όμως δεν φεύγει μόνη της. Την ακολουθούν τα έργα της· την ακολουθούν οι Άγγελοι και οι δαίμονες. Φοβερή μάχη διεξάγεται. Φοβερόν λογοθέσιον γίνεται και η ψυχή με λεπτομέρεια εξετάζεται. Πού ο ζυγός θα κλίνη; Ποίος θα αρπάση την ψυχήν; Οι Άγγελοι ή οι δαίμονες; Τα παρόντα τελείωσαν· το βιβλίον της αιωνιότητος άνοιξε. Θα ευρεθούμε εις τον αφόρητον και ακατανόητον τόπον της κολάσεως ή εις τον Παράδεισον όπου θα απολαμβάνωμεν το γλυκύτατον φως της Αγίας Τριάδος;

Όταν η ψυχή ζη με την αίσθησιν της αιωνιότητος, τότε ο πόνος μετριάζεται, αλλά ακόμη περισσότερον τότε η ψυχή προσεύχεται θερμά, αιτείται συγχώρησιν των αμαρτημάτων και πολλές φορές ευχαριστεί τον Άγιον Θεόν και τον δοξολογεί που του δίδει την δύναμιν να υπομένη τον πόνον.

Αλλά τι είναι αυτός ο πόνος και αυτή η υπομονή εμπρός εις την μακαριότητα, όπου μας περιμένει; Βέβαια η σάρκα υποφέρει, λυγίζει, αλλά τι είναι αυτός ο πόνος εμπρός εις τα βάσανα των μαρτύρων;

Και ο πονηρός διάβολος μέχρι του τελευταίου λεπτού της εξόδου της ψυχής, δεν παύει να πολεμή την ψυχήν μήπως μικροψυχήση και γογγύξη κατά του Θεού. Αλλά και ο Πανάγαθος Θεός δεν παύει με θείες παρακλήσεις να ενισχύη τον αθλητήν του.

Σεβαστοί πατέρες και αδελφοί εμείς σήμερα είμεθα αδύναμοι. Μετά βίας κατορθώνουμε ως αμελείς να σέρνουμε τα βήματα μας. Δεν έχουμε καμμία αρετή. Μη μας εγκαταλείψετε, εις τας ευχάς σας στηριζόμεθα… Ο Πανάγαθος Θεός να μας σκεπάζη, να μας ευλογή, να προστατεύη τα παιδιά του και όλη την Εκκλησίαν Του, διά να δοξολογείται το Όνομα το Άγιον Αυτού εις τους αιώνας. Αμήν.

π. Μάρκελλος

π. ΜΑΡΚΕΛΛΟΣ ΚΑΡΑΚΑΛΛΗΝΟΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

http://agiosmgefiras.blogspot.gr/2014/06/blog-post_8375.html

Θέλουμε από το Θεό γρήγορες και εύκολες λύσεις στα προβλήματα

Θέλουμε από το Θεό γρήγορες & εύκολες λύσεις στα προβλήματα

Ο ιερέας-εξομολόγος μπορεί να είναι και προσωπικός διδάσκαλος στην πνευματική ζωή

Ένας ισχυρός βασιλιάς άκουσε για έναν άγιο ιερέα, πως έχει θεραπευτικές ικανότητες. Τον κάλεσε, λοιπόν, μήπως τον Βοηθήσει να αντιμετωπίσει τους δυνατούς πόνους στην σπονδυλική του στήλη.

– Ο Θεός θα μας βοηθήσει, είπε ο άγιος άνθρωπος, όταν έφθασε. Προτείνω στην μεγαλειότητά Σας να εξομολογηθείτε τώρα. Γιατί η εξομολόγηση βοηθά τον άνθρωπο στην αντιμετώπιση των προβλημάτων του, και προ παντός τον απαλλάσσει από πολλές ενοχές και τύψεις, συμφιλιώνοντάς τον με το Θεό.

Ο βασιλιάς, δυσαρεστημένος από μια τέτοια υποχρέωση, είπε:
– Δεν θέλω να μιλήσω για τέτοια ζητήματα. Χρειάζομαι κάποιον που θα με θεραπεύσει χωρίς ερωτήσεις.

Ο ιερέας έφυγε και επέστρεψε λίγο αργότερα, έχοντας μαζί του έναν άλλον άνθρωπο.
– Εγώ πιστεύω πως ο λόγος και η αποκατάσταση της σχέσης μας με το Θεό μπορεί να μας ανακουφίσει από τον πόνο και να μας βοηθήσει -ενδεχομένως- να βρούμε τον σωστό δρόμο προς τη θεραπεία. Σεις. όμως, δεν θέλετε να συζητήσουμε· και έτσι δεν μπορώ να σας βοηθήσω. Να, όμως ο άνθρωπος που χρειάζεσθε: ο φίλος μου είναι κτηνίατρος και συνήθως δεν κουβεντιάζει με τους ασθενείς του(!).

Εμείς θα λέγαμε: πολύ δηκτικός και σκληρός ο λόγος του παπά! Και ίσως, σε υπερήφανους απόλυτους άρχοντες, να χρειάζονται και κάτι τέτοια. Όμως. το θέμα, που παραμένει ανοιχτό για όλους μας, είναι:

Θέλουμε από το Θεό γρήγορες και προπαντός εύκολες λύσεις στα προβλήματά μας. Αλλά μας διαφεύγει της προσοχής ότι η ταραχή και η θλίψη μας μπορεί να οφείλονται στις αμαρτίες μας! Εφόσον η συγχώρηση των αμαρτιών είναι εντολή του Χριστού και χάρισμα που δόθηκε στους αποστόλους (Ιωάν. 20, 23) και φυσικά στους διαδόχους τους ιερείς και αρχιερείς, είναι πολύ εύκολο να δοκιμάσουμε τη «συνταγή» του Χριστού για την εξομολόγηση. Να μιλήσουμε δηλαδή σε ιερέα-πνευματικό.

Υπάρχει και κάτι ακόμη που γίνεται στην εξομολόγηση. Ο Χριστός είπε στους αποστόλους λίγο πριν την ανάληψή Του:
– Να κάνετε μαθητές Μου όλα τα έθνη. Να τους βαπτίζετε στον όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Και να τους διδάσκετε να τηρούν και αυτοί όλα εκείνα που έχω είπει σε σας (Ματθ. 28, 19-20).

Συνεπώς, ο ιερέας-εξομολόγος μπορεί να είναι και προσωπικός διδάσκαλος στην πνευματική ζωή. Δηλαδή πραγματικός πνευματικός ιατρός, με τις οδηγίες του οποίου μπορεί ο χριστιανός να νικήσει τις αμαρτίες και τις αδυναμίες του.

Ας αναζητήσουμε (αν δεν έχουμε ήδη βρει) ιερέα-πνευματικό, ικανό στα λόγια και στα έργα του Ευαγγελίου και στις πνευματικές συμβουλές· και έτσι να αρχίσουμε δυναμικά την πνευματική μας θεραπεία.

Αρχιμ. Ν. Κ.
«Λυχνία Νικοπόλεως»

 

http://poimin.gr/theloume-apo-theo-grigores-efkoles-lisis-sta-provlimata/

“Όσο γκρινάζει κανείς, τόσο ρημάζει…”

-Γέροντα, πού οφείλεται η γκρίνια και πώς μπορείς να την αποφύγεις;

– Στην κακομοιριά οφείλεται και με την δοξολογία την κάνει κανείς πέρα. Η γκρίνια γεννά γκρίνια και η δοξολογία γεννά δοξολογία. Όταν δεν γκρινιάζη κανείς για μια δυσκολία που τον βρίσκει , αλλά δοξάζη τον Θεό, τότε σκάζει ο διάβολος και πάει σε άλλον που γκρινιάζει , για να του τα φέρη όλα ανάποδα. Γιατί, όσο γκρινιάζει κανείς, τόσο ρημάζει.

Μερικές φορές μας κλέβει το ταγκαλάκι και μας κάνει να μη μας ευχαριστή τίποτε, ενώ μπορεί κανείς όλα να τα γλεντάη πνευματικά με δοξολογία και να έχει την ευλογία του Θεού. Να, ξέρω κάποιον εκεί στο Όρος που, αν βρέξη και του πης « πάλι βρέχει », αρχίζει : « Ναι , όλο βρέχει, θα σαπίσουμε από την πολλή υγρασία ». Αν μετά από λίγο σταματήση η βροχή και του πης « ε, δεν έβρεξε και πολύ », λέει: « Ναι, βροχή ήταν αυτή; Θα ξεραθή ο τόπος …; » . Και δεν μπορεί να πει κανείς ότι δεν είναι καλά στο μυαλό, αλλά συνήθισε να γκρινιάζη. Να είναι λογικός και να σκέφτεται παράλογα!

Η γκρίνια έχει κατάρα. Είναι σαν να καταριέται ο ίδιος ο άνθρωπος τον εαυτό του , οπότε μετά έρχεται η οργή του Θεού. Στην Ήπειρο γνώριζα δύο γεωργούς . Ο ένας ήταν οικογενειάρχης και είχε ένα-δυό χωραφάκια και εμπιστευόταν τα πάντα στον Θεό. Εργαζόταν όσο μπορούσε, χωρίς άγχος. « Θα κάνω ό,τι προλάβω » , έλεγε.

Μερικές φορές άλλα δεμάτια σάπιζαν από την βροχή ,γιατί δεν προλάβαινε να τα μαζέψη, άλλα του τα σκόρπιζε ο αέρας, και όμως για όλα έλεγε « δόξα Σοι ο Θεός » και όλα του πήγαιναν καλά. Ο άλλος είχε πολλά κτήματα, αγελάδες κ.λ.π. ,δεν είχε και παιδιά. Αν τον ρωτούσες « πώς τα πας; » , « άστα, μην τα ρωτάς » , απαντούσε. Ποτέ δεν έλεγε « δόξα Σοι ο Θεός », όλο γκρίνια ήταν. Και να δήτε, άλλοτε του ψοφούσε η αγελάδα, άλλοτε του συνέβαινε το ένα, άλλοτε το άλλο. Όλα τα είχε, αλλά προκοπή δεν έκανε.

Για αυτό λέω, η δοξολογία είναι μεγάλη υπόθεση. Από μας εξαρτάται ,αν γευθούμε ή όχι τις ευλογίες που μας δίνει ο Θεός. Πώς όμως να τις γευθούμε, αφού ο Θεός μας δίνει λ.χ. μπανάνα και εμείς σκεφτόμαστε τι καλύτερο τρώει ο τάδε εφοπλιστής; Πόσοι άνθρωποι τρώνε μόνον ξερό παξιμάδι, αλλά μέρα-νύχτα δοξολογούν τον Θεό και τρέφονται με ουράνια γλυκύτητα ! Αυτοί οι άνθρωποι αποκτούν μια πνευματική ευαισθησία και γνωρίζουν τα χάδια του Θεού. Εμείς δεν τα καταλαβαίνουμε , γιατί η καρδιά μας έχει πιάσει γλίτσα και δεν ικανοποιούμαστε με τίποτε. Δεν καταλαβαίνουμε ότι η ευτυχία είναι στην αιωνιότητα και όχι στην ματαιότητα.

Από το βιβλίο «Οικογενειακή ζωή»
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ Δ, σ. 147-148

το είδα στo: Ανθολόγιο ΧριστιανικώνΜηνυμάτων

Billie Holiday – Summertime

Για τη δόξα του Θεού αξίζει να δίνουμε το καλύτερο και με τον πιο μοναδικό τρόπο.

Γιαούρτι με μέλι και καρύδια «αλλιώς»

Η επιτυχία αυτού του απλού γλυκού κρύβεται στις λεπτομέρειες: μυρωδάτο μέλι, βανίλια Μαδαγασκάρης και αφράτα καρύδια

Φωτογραφία: Αναστασία Αδαμάκη, food styling: Αντωνία Κατή

 
ΕΚΤΕΛΕΣΗ (για 6 ατομικά μπολ)

Για τη μους γιαούρτι

500 γρ. στραγγιστό γιαούρτι, πλήρες

150 γρ. άχνη ζάχαρη

1 λουβί βανίλια Μαδαγασκάρης, τους σπόρους

400 ml κρέμα γάλακτος

Για το ζελέ μελιού

200 ml νερό

200 γρ. ζάχαρη

100 γρ. θυμαρίσιο μέλι

2 φύλλα ζελατίνας των 5 γρ. το καθένα, μαλακωμένα σε λίγο νερό και στυμμένα

Για τα ζαχαρωμένα καρύδια

100 γρ. καρύδια, η ψίχα

50 γρ. ζάχαρη

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Μους: Στον κάδο του μίξερ χτυπάμε το γιαούρτι μαζί με τη ζάχαρη και τη βανίλια. Προσθέτουμε σταδιακά την κρέμα γάλακτος, χτυπώντας συνεχώς τα υλικά, ώσπου να σχηματιστεί μια απαλή μους. Τη μοιράζουμε στα μπολ και τα βάζουμε στο ψυγείο για τουλάχιστον 2 ώρες.

Ζελέ: Σε ένα κατσαρολάκι ρίχνουμε το νερό και το ζεσταίνουμε σε μέτρια φωτιά, μαζί με τη ζάχαρη. Ανακατεύουμε μέχρι η τελευταία να διαλυθεί. Προσθέτουμε τις ζελατίνες, ανακατεύουμε, ώστε το μείγμα να ομογενοποιηθεί, και στη συνέχεια ρίχνουμε το μέλι. Ανακατεύουμε καλά και αφήνουμε να κρυώσει ελαφρώς. Βγάζουμε τα μπολ με τις μους από το ψυγείο και μοιράζουμε από πάνω το ζελέ. Βάζουμε ξανά στο ψυγείο, μέχρι το ζελέ να πήξει.

Καρύδια: Σε αντικολλητικό τηγάνι, χωρίς προσθήκη λιπαρής ουσίας, ζεσταίνουμε τα καρύδια σε χαμηλή φωτιά. Τα πασπαλίζουμε με τη ζάχαρη και ανακατεύουμε συνεχώς μέχρι να καραμελώσουν. Απομακρύνουμε από τη φωτιά, αφήνουμε να κρυώσουν και στη συνέχεια τα μοιράζουμε πάνω από το ζελέ στα μπολ που έχουμε βγάλει από το ψυγείο.

πηγή