Ο όσιος Πορφύριος όπως τον έζησα

Μία εκ βαθέων συνέντευξη- μαρτυρία του Πρωτοπρεσβύτορος Γεωργίου Ευθυμίου, Επίκουρου Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών για τις προσωπικές εμπειρίες και τα διδάγματα που βίωσε ως πνευματικό τέκνο του Όσίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτη:

-Η ζωή του στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους και η επί 35 χρόνια αγαπητική διακονία του στη Πολυκλινική στο κέντρο της Αθήνας.

 -Τα χαρακτηριστικά της πρωσοπικότητας του Οσίου και οι σημαντικότερες πτυχές της ποιμαντικής διακονίας του.

-Ή διακήρυξις τής αγιότητας του και η προσφορά του σύγχρονου αυτού Αγίου στο σημερινό ταλαίπωρο συνάνθρωπο.

ΤΟ «ΣΚΗΝΩΜΑ ΤΗΣ ΚΑΛΟΓΡΙΑΣ» ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΔΕΟΣ ΣΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ

Νίκου Χειλαδάκη
Δημοσιογράφου-Συγγραφέα-Τουρκολόγου
  
Ένα σκήνωμα μιας ελληνορθόδοξης καλόγριας που εκτίθεται στο μουσείο της πόλης της Νίγδης στην Καππαδοκία, έχει προκαλέσει…
το τεράστιο ενδιαφέρον των Τούρκων που προσέρχονται κατά κύματα για να δουν και να θαυμάσουν με δέος, όσο και αν αυτό ακούγεται υπερβολικό, το λείψανο αυτό από την περίοδο που, στην περιοχή αυτή, στην αγιωτόκο Καππαδοκία, άκμαζε ο μοναχισμός, αφήνοντας μέχρι σήμερα την μεγάλη και ιστορική του παρακαταθήκη και στους σημερινούς κατοίκους της σύγχρονης Τουρκίας.
Όπως αναφέρουν τα τουρκικά δημοσιεύματα, (και είναι χαρακτηριστικό ότι το θέμα αυτό, δηλαδή το σκήνωμα της ελληνορθόδοξης καλόγριας, έχει προβληθεί από πολλές τουρκικές εφημερίδες, όπως της Milliyet), στην περιοχή της Νίγδης, όπου υπήρχε μια ανθούσα ελληνορθόδοξη κοινότητα μέχρι την ανταλλαγή των πληθυσμών, ανακαλύφθηκε πριν από λίγο καιρό το σκήνωμα μιας ελληνορθόδοξης καλόγριας καθώς και τα οστά άλλων τεσσάρων παιδιών. Η ανακάλυψη αυτή έγινε στην κοιλάδα της Ιλχάρα, στην περιοχή του Aksaray, μια περιοχή όπου υπήρχαν πολλά μοναστήρια μέσα σε σπηλιές και ολόκληρες πόλεις σκαμμένες κάτω από το έδαφος από την εποχή που κυριαρχούσε η ορθοδοξία και χιλιάδες μοναχοί μόναζαν στις σπηλιές της κοιλάδας. Στην περιοχή αυτή εδώ και καιρό έγιναν κάποιες αρχαιολογικές ανασκαφές και σε μια από αυτές τις ανασκαφές, όπως ανέφερε ο Τούρκος αρχαιολόγος, Mustafa Eryaman, ανακαλύφθηκε το σκήνωμα αυτό το όποιο ανάγεται, σύμφωνα με τις δηλώσεις του Τούρκου αρχαιολόγου, στην εποχή του Βυζάντιου. Οι εξετάσεις που έγιναν στη συνέχεια στο σκήνωμα και στα οστά που ανευρέθηκαν, απέδειξαν ότι πρόκειται για μια νέα γυναίκα περίπου 22 ετών, ύψους 1 μέτρου και 62 εκατοστών, που μόναζε στη περιοχή και οι ίδιοι οι Τούρκοι την ονόμασαν χαρακτηριστικά, «Sarışın Rahibe», δηλαδή, «Η Ξανθιά Καλόγρια». Η αιτία του θανάτου της δεν εξακριβώθηκε αλλά οι Τούρκοι υποθέτουν ότι συνέβη κάποιο βίαιο γεγονός που ίσως συνδέεται με τις γενικότερες εξελίξεις τη εποχής που έζησε η καλόγρια. Σύμφωνα με τον Mustafa Eryaman, η περίοδος που θα πρέπει να έζησε η καλόγρια αυτή θα πρέπει να είναι περίπου πριν από 1.100 χρόνια.

Το εντυπωσιακό όμως είναι ότι οι Τούρκοι θεώρησαν την ανακάλυψη αυτή σαν μεγάλο γεγονός και στη συνέχεια μετέφεραν το σκήνωμα και το
εναπόθεσαν σε εδική θήκη στο μουσείο της πόλης της Νίγδης. Αλλά το πιο εντυπωσιακό είναι πως μόλις μαθεύτηκε πως στο μουσείο αυτό βρίσκεται το σκήνωμα μιας ελληνορθόδοξης καλόγριας, άρχισαν να καταφθάνουν πολλοί Τούρκοι για να δουν και να θαυμάσουν το σκήνωμα της «Ξανθιάς Καλόγριας» που προκάλεσε δέος με την εμφάνισή της. Και αυτό γιατί παρά το ότι είχαν περάσει πολλοί αιώνες από τον θάνατό της διατηρούνταν σε πολύ καλή κατάσταση. Κάποιοι μάλιστα έκαναν νύξη για ιερό σκήνωμα που έμεινε άφθαρτο ένεκα της ιερότητάς του δια μέσω των αιώνων. Ίσως πρόκειται για μια άγνωστη ελληνορθόδοξη αγία που αγίασε παρά την νεανική της ηλικία και έμεινε θαμμένη επί αιώνες για να έρθει σήμερα στην επιφάνεια σαν άλλο ένα σημάδι της αναδυόμενης ορθοδοξίας στην σύγχρονη Τουρκία, προκαλώντας το δέος των ίδιων των Τούρκων.

http://www.enromiosini.gr

Άγιον Όρος – 100 Θείες Λειτουργίες κάθε 24ωρο

Κάθε βράδυ σε κάθε μοναστήρι του Αγίου Όρους τουλάχιστον ένας μοναχός μένει άγρυπνος όλη τη νύχτα προσευχόμενος για όσους δεν μπορούν να ξαγρυπνήσουν.
Το Άγιον Όρος είναι ένας τόπος όπου επί 1000 και πλέον χρόνια τελούνται τουλάχιστον 100 Θείες Λειτουργίες κάθε 24ωρο.
Εν τέλει το Άγιον Όρος, το περιβόλι της Παναγίας μας είναι μια ακοίμητη κανδήλα, μια διαρκής προσευχή προς τον Κύριο για όλο τον κόσμο.
Απόψε το βράδυ όσοι από εμάς μπορούμε ας πούμε μια αυτοσχέδια προσευχή για όλους αυτούς τους ανθρώπους ειδικά τους ακοίμητους που προσεύχονται για όσους έχουν ανάγκη.
Απ’ την καρδιά μου λέω: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Αναστημένε και Παντοδύναμε Θεέ μας φρόντιζε, προστάτευε, ενίσχυε, φώτιζε και χαρίτωνε τους δούλους σου αυτούς τους Μοναχούς του Αγίου Όρους, του ευλογημένου αυτού τόπου που αφιέρωσες στην Παναγία Μητέρα σου και βοήθα όσους έχουν ανάγκη το βράδυ αυτό: τους αρρώστους στα νοσοκομεία και ειδικά στις εντατικές μονάδες, τους φυλακισμένους, τους μοναχικούς ανθρώπους, τους ανέργους, τα ορφανά, τις χήρες, τους αστέγους, τους φρουρούς της πατρίδας μας».
Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον τους δούλους σου.
http://anemonpnoi-magdalini.blogspot.gr

Ο επίσκοπος και η χαρισματική προσευχή μιας απλής γυναίκας

 

Ο μακαριστός Μητροπολίτης Χαλκίδος Νικόλαος Σελέντης ανέφερε: «Μ’ έμαθε να προσεύχωμαι κατανυκτικά και με δάκρυα μία απλή γυναικούλα, που κατοικούσε στο Πέραμα Πειραιώς και την αποκαλούσαν περιφρονητικά όχι με τ’ όνομά της, αλλά με το παρατσούκλι “η Αυγουλού”, γιατί πούλαγε φρέσκα αυγά, να εξοικονομήση τον “άρτον τον επιούσιον”.

Ως περιοδεύων πέρασα μια μέρα απ’ το φτωχικό της σπίτι, για να εισπράξω μια συνδρομή για το περιοδικό ΖΩΗ. Η ίδια απουσίαζε και βρισκόταν εκεί το παιδί της, που διήρχετο την εφηβεία. Έκαιγε το καντήλι στο εικονοστάσι κι έκανα στο παιδί την πρότασι αν ήθελε μέχρι να ᾽λθη η μητέρα του να προσευχηθούμε λιγάκι. Κάπως αδιάφορα κούνησε καταφατικά το κεφάλι του και είπε ας προσευχηθούμε.

Όταν τελειώσαμε την προσευχή, μου λέει κάπως χαριτολογώντας: Α, εσύ δεν ξέρεις να προσευχηθής! Εγώ κατεπλάγην απ’ την τολμηρή αυτή παρατήρησι και τον ρώτησα να μου εξηγήση, πως κατά τη γνώμη του πρέπει να προσεύχεται ένας Ορθόδοξος Χριστιανός; Εγώ, κύριε, μου λέει δεν ξέρω Θεολογία, αλλά βλέπω το παράδειγμα της μητέρας μου, που όταν προσεύχεται κραυγάζει συνεχώς “Κύριε Ελέησον”, πέφτει συνεχώς σε μετάνοιες, κτυπάει το στήθος της και τρέχουν ποτάμι τα δάκρυά της!

Μετά απ’ αυτή την αφήγησι, μεγάλωσε η επιθυμία μου να γνωρίσω αυτή την υπέροχη γυναίκα και να διδαχθώ κάτι απ’ τη χαρισματική προσευχή της.

Εκείνη τη μέρα δεν ήλθε κι αποχώρησα. Μιά άλλη μέρα πέρασα να τη συναντήσω και βρέθηκα μπροστά σε μια συγκλονιστική σκηνή προσευχομένου ανθρώπου. Ο άνδρας της, όπως έμαθα, ήταν ένας μέθυσος κι αχαίρευτος, που της έπαιρνε ο,τι οικονομούσε απ’ τα αυγά και μπεκρόπινε. Εκείνη τη μέρα κατά την οποία πήγα, απ’ το μεθύσι του την είχε ξυλοκοπήσει, της είχε πάρει τα χρήματα και της είχε πετάξει την Καινή Διαθήκη μέσα στο πηγάδι! Εγώ δε, τη βρήκα γονατιστή στο πηγάδι να προσεύχεται και να λέη: Χριστέ μου και Παναγία μου Μεγαλόχαρη, το βιβλίο με τα ιερά γράμματα, το οποίο έρριξε ο άνδρας μου στο πηγάδι δεν το έκανε από ασέβεια, αλλά ήταν μεθυσμένος.

Κάνε Παναγία μου τα ιερά αυτά Γράμματα, που θα λειώσουν και θα γίνουν ένα με το νερό, να τα πιή ο άνδρας μου, να μετανοήση, να εξομολογηθή και να σωθή, να μην πάη στην κόλασι, Χριστουλάκη μου, γιατί ο κόσμος με έχει για καλή, ενώ εγώ η τρισάθλια έχω πολλά αθεράπευτα πάθη κι αμαρτίες!

 

http://www.agioritikovima.gr

Μάθε να περιμένεις (η αρετή της υπομονής)

 

Πρέπει να μάθεις να κάνεις υπομονή. Όχι απλώς να λες τη λέξη αυτή στους άλλους, «κάνε υπομονή», ούτε μόνο να τη διαβάζεις σε βιβλία κι ομιλίες, αλλά να ‘ναι κυρίως το προσωπικό σου βίωμα, το χαρακτηριστικό σου. Αξίζει για μερικά πράγματα να περιμένεις. Είναι ανάγκη να περιμένεις. Εργάζεται ο Θεός. Μόνο που έχει τους δικούς του ρυθμούς .Ο Θεός εργάζεται πολύ υπομονετικά. Κι η φύση το ίδιο κάνει. Ένα λουλουδάκι θ’ ανθίσει όταν έρθει η ώρα του. Δες ακόμα την αλλαγή των εποχών.

Παρατήρησε επίσης πώς μεγαλώνει το σώμα μας. Όλα αυτά αλλάζουν, αλλά σε πολύ διαφορετικούς ρυθμούς απ’ αυτούς που μας έχει συνηθίσει η τρελή κοινωνία μας. Αυτό το τρέξιμο, αυτός ο πανικός η ταραχή που μας κάνει όλους τόσο πολύ βιαστικούς, αφήνουν τον Θεό αμέτοχο. Ο Θεός δεν μπαίνει σ’ αυτούς τους τρελούς ρυθμούς μας. Κινείται στους ρυθμούς της δικής του αγάπης και της δικής του υπομονής. Ο Κύριος δεν έχει άγχος, ο Κύριος κινείται ήρεμα.

Μάθε το κι εσύ. Όλα να γίνονται ήρεμα. Ηρέμησε και μάθε να περιμένεις και να μη βιάζεσαι. Μάθε στη ζωή σου, να μη θες να μπαίνει ο Θεός στο δικό σου άγχος άλλωστε να αγχώνεις ακόμα και το Θεό, αλλά προσπάθησε εσύ να μπαίνεις στο κλίμα του Θεού. Στο κλίμα ακριβώς αυτής της υπομονής, της απαντοχής, της ηρεμίας, ώστε να μοιάζεις εσύ στο Θεό κι όχι αυτός σε σένα. Η προσευχή θα σου χαρίσει αυτό το δώρο. Δεν είναι εύκολο να το νιώσεις. Αν θες, κάνε προσευχή να το καταλάβω κι εγώ αυτό και να το ζήσω. Δεν μπαίνει ο Θεός στον τρελό ρυθμό μας. Κι ευτυχώς. Διότι αυτό που ζούμε εμείς είναι κάτι σπασμωδικό κι αρρωστημένο. Πώς αλλιώς να ονομάσεις αυτό το τρεχαλητό που μας πιάνει. Ο Κύριος όμως έχει το δικό του ρυθμό.

Δεν είναι σαν κι εμάς. Εργάζεται, αλλά όχι όπως θέλουμε εμείς. Εμείς θέλουμε εδώ και τώρα. Κι ο Θεός μας λέει , «Γιατί δεν κοιτάτε να διδαχτείτε απ’ τον εαυτό σας; Γιατί δεν κοιτάτε την κατασκευή σας, τη φύση σας, ώστε να κατανοήσετε πώς σας έχω πλάσει; Δεν καταλαβαίνετε ότι σας έχω δώσει αφορμές να θυμάστε την υπομονή; Πότε έμεινες έγκυος; Πριν μήνες. Και πότε θα γεννήσεις το παιδάκι σου; Μετά από εννέα μήνες. Γιατί; Εφόσον το παιδί σου αυτό υπάρχει μέσα από την ίδια στιγμή της σύλληψης, γιατί δεν γεννιέται την άλλη μέρα; Δε θα μπορούσα Εγώ, ο Θεός να κάνω το παιδί να γεννιέται την άλλη μέρα; Ναι, αλλά σε διδάσκω και μ’ αυτόν τον τρόπο, εσένα που θα γίνεις μάνα, να περιμένεις. Και εσένα που θα γίνεις πατέρας, επίσης. Να περιμένεις κι εσύ». Μαθαίνεις την υπομονή…

Από το βιβλίο : «Αγάπη για πάντα – Αθέατα Περάσματα 2»
π. Ανδρέας Κονάνος

«Η σημερινή γενιά έχει σταματήσει ν’ απευθύνει ευχαριστίες προς τον Κύριο και λέει μόνο αιτήματα σαν τον αχάριστο ζητιάνο»…

Προσκυνητής, Διακόνημα

άγιος Νεκτάριος της Όπτινα] υπενθύμιζε επανειλημμένως στα πνευματικά του τέκνα να ευχαριστούν τον Κύριο για όλα τα ελέη του. Σαν παράδειγμα ειλικρινούς ευγνωμοσύνης ανέφερε τον Όσιο Ελεάζαρ της Σκήτης του Ανζέρσκ:

Όσιος Ελεάζαρ του Ανζέρσκ

Ο Όσιος αυτός βγήκε μια νύχτα στον εξώστη του κελιού του και ατενίζοντας την ομορφιά και την γαλήνη της φύσεως της Σκήτης του Άνζέρσκ, πού τον περιέβαλλε, αισθάνθηκε συγκίνηση μέχρι του σημείου να δακρύσει. Και μέσα από την καρδιά του πού πλημμύρισε από θεία αγάπη, βγήκε ένας βαθύς αναστεναγμός: 

«Ω Κύριε, τι ομορφιά είναι αυτή που έχεις δημιουργήσει για μας! Με τι μέσα και τι τρόπους μπορώ εγώ, ένα αξιοκαταφρόνητο σκουλήκι, να σ’ ευχαριστήσω για όλα τα μεγάλα και πλούσια ελέη πού μου έχεις δώσει;».

Η δύναμη του αναστεναγμού και η προσευχή του οσίου άνοιξαν τους ουρανούς και μπροστά στα μάτια της ψυχής του εμφανίστηκαν μυριάδες Άγγελοι φωτεινοί, που έψαλλαν την μεγάλη αγγελική δοξολογία «Δόξα εν ύψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν άνθρώποις ευδοκία», ενώ μια αόρατη φωνή είπε στον Όσιο:
-Και συ επίσης, Ελεάζαρ, να ευχαριστείς τον Πλάστη και Δημιουργό σου μ’ αυτά τα λόγια της δοξολογίας.

Και ο στάρετς (=γέροντας) Νεκτάριος υπογράμμισε αναστενάζοντας:
– Η σημερινή γενιά έχει σταματήσει ν’ απευθύνει ευχαριστήριες προσευχές προς τον Κύριο, και περιορίζεται να του απευθύνει συνεχώς μόνο αιτήματα σαν τον αχάριστο ζητιάνο.

Και:

Η οικολογική καρδιά του πολιτισμού μας
Ένα διαμάντι από το θησαυρό της Ρωσίας
Γίνε κι Εσύ Πολεμιστής του Φωτός
Η θεά που καλείται «Γη» – ακρωτηριασμοί & εκτρώσεις στ΄όνομά της…
Επιστολή προς τους Ινδιάνους αδελφούς μας
Χορταράκι, ελέησον! Πουλάκι, ελέησον!

Η συγκλονιστική βιογραφία του μεγάλου άγιου της Ρωσίας Νεκταρίου της Όπτινα, έκδοση της ΣΤΑΥΡΟΠΗΓΙΑΚΗΣ & ΣΥΝΟΔΙΚΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΟΣΙΟΥ ΣΥΜΕΩΝ.

 

ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΕΜΠΕΙΡΙΩΝ Γέροντος Ἰακώβου

gerontas-iakobos

–Τά σα­ραν­τα­λε­ί­τουρ­γα παι­διά μου ἔ­χου­νε με­γά­λη ἀ­ξί­α γιά τίς ψυ­χές τῶν ἀν­θρώ­πων. Γιά το­ύς ζῶν­τες καί το­ύς τε­θνε­ῶ­τας.

Ἄν εἴ­χα­τε ἀ­κο­ύ­σει, πρό ἐ­τῶν, ἕ­να κα­ρά­βι πού βυ­θί­στη­κε ἐ­δῶ στήν Κρή­τη τό »Ἡράκλειο»…
Λοι­πόν, μί­α γυ­ναῖ­κα μέ πῆ­ρε. Πῆ­ρε τη­λέ­φω­νο, καί λέ­ει:
»Πάτερ, οἱ συγ­γε­νεῖς μας πνί­γη­καν στό κα­ρά­βι».
– Τήν ρώτησα: Δέν θά κά­νης μνη­μό­συ­νο στόν ἄν­δρα σου, στούς συγ­γε­νεῖς σας;

– Μπά… δέν χρει­ά­ζον­ται τά μνη­μό­συ­να, λέ­ει. Ἐ­γώ ἔ­δω­σα 5.000 στό Ὀρ­φα­νο­τρο­φεῖ­ο τῆς Χαλ­κί­δος. Τό ἴ­διο εἶ­ναι. Πάτερ μου, ἐ­σύ τί λές γι᾿ αὐ­τό;
– Λέω, ἄ­κου­σε παι­δί μου νά σοῦ πῶ, ἐ­φό­σον μέ ρω­τᾶ­τε. Ἄλ­λο, παι­δί μου, ἡ προ­σευ­χή και ἄλ­λο ἡ ἐ­λε­η­μο­σύ­νη. Ἄλ­λο, μέ συγ­χω­ρεῖ­τε, ἡ προ­σευ­χή πού κά­νου­με μέ τό μνη­μό­συ­νο. Δι­ό­τι, ἔ­τσι τά βρή­κα­με. Ἔ­τσι εἶ­ναι. Καί ἀ­πό το­ύς Ἀ­πο­στο­λι­κο­ύς χρό­νους, ἀλ­λά, καί ἀ­πό τίς ἡ­μέ­ρες πού ἦ­ταν ὁ Μωϋσῆς, ὁ Προ­φή­της τῆς Π. Δι­α­θή­κης. Ὅ­ταν ἀ­πέ­θα­νε, λέ­ει, δί­ναν ἐ­λε­η­μο­σύ­νες καί κἄ­ναν μνη­μό­συ­να… καί αὐ­τά δί­ναν τό­τε. Γιά τήν ψυ­χή τοῦ Μω­ϋ­σῆ καί το­ύς Ἁ­γί­ους τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας. Αὐ­τά παι­διά μου, εἶ­ναι ἐξ ἀ­μνη­μο­νε­ύ­των χρό­νων. Εἶ­ναι αἰ­ῶ­νες ὁ­λό­κλη­ροι, δέν μπο­ρεῖ κά­ποι­ος νά κόψη αὐ­τά τά πράγ­μα­τα.
Γι᾿ αὐ­τό τῆς εἶ­πα καί ᾿γώ ἔ­τσι. Καί ἡ ἐ­λε­η­μο­σύ­νη πι­ά­νει τήν ψυ­χή τοῦ ἀν­θρώ­που. Ἀλ­λά, ἄλ­λο τό μνη­μό­συ­νο, ἡ προ­σευ­χή. Δι­ό­τι βγά­ζουν με­ρί­δα στήν Ἁ­γί­α Πρό­θε­ση καί τίς με­ρί­δες αὐ­τές τίς μεταφέρουν Ἄγγελοι στόν οὐρανό.
– Ἐμεῖς ἐδῶ ση­κω­νό­μα­στε τή νύ­χτα γιά νά μνη­μο­νε­ύ­σου­με αὐ­τά τά ὀ­νό­μα­τα. Ἔχου­με χι­λι­ά­δες ὀ­νό­μα­τα, πε­ρί­που 20-30 χι­λι­ά­δες ὀ­νό­μα­τα. Εἶ­ναι εὐ­ερ­γέ­ται τοῦ Μο­να­στη­ριοῦ πρίν 38 χρό­νια πού ἦρ­θα στό Μο­να­στή­ρι. Ἄλ­λος μέ ἔ­δω­σε αὐ­τό τό πο­τη­ρά­κι, ἄλ­λος αὐ­τό τό φλυ­τζα­νά­κι, αὐ­τό τό νάϋλον, ἄλ­λος τή λάμ­πα, ἄλ­λος μία εἰ­κο­νί­τσα, ἄλ­λος ἕ­να κα­δρά­κι, ἄλ­λος ἐ­κεῖ­νον τόν μπου­φέ, ἄλ­λος ἕ­να ρο­λό­ϊ, καί ἔ­χω τά ὀ­νό­μα­τά τους ἀ­πό τό 1952 πού χει­ρο­το­νή­θη­κα ἱ­ε­ρέ­ας τοῦ Ὑ­ψί­στου καί τά μνη­μο­νε­ύ­ω. Αὐ­τοί φύ­γαν ἀπ᾿ τή ζωή, οἱ πε­ρισ­σό­τε­ροι.
Τά σα­ραν­τα­λε­ί­τουρ­γα παι­διά μου βοηθοῦν πολύ. Ἔχει με­γά­λη ἀ­ξί­α ἡ με­ρί­δα πού μοι­ρά­ζει ὁ ἱ­ε­ρέ­ας καί δι­α­βά­ζου­με αὐ­τά τά ὀ­νό­μα­τα. Τά πα­ίρ­νει κά­θε πρωΐ Ἄγ­γε­λος Κυ­ρί­ου, δι­ό­τι τήν ὥ­ρα πού ἀρ­χί­ζει ἡ προ­σκο­μι­δή κα­τε­βα­ί­νουν Ἄγ­γε­λοι Κυ­ρί­ου. Ὁ ἅ­γιος Ἰ­ω­άν­νης ὁ Χρυ­σό­στο­μος ἔ­βλε­πε τήν ὥρα πού ἄρ­χι­ζε ἡ προ­σκο­μι­δή, ἀπ᾿ τή σκε­πή ἀ­πά­νω τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, νά πε­τᾶ­νε λευ­κο­φό­ρα παλ­λη­κά­ρια, Ἄγ­γε­λοι Κυ­ρί­ου. Καί σέ κά­θε Χρι­στια­νό στε­κό­ταν Ἄγ­γε­λος Κυ­ρί­ου, ὁ φύ­λα­κας τοῦ ἀν­θρώ­που, τῆς ζω­ῆς του. Καί μέ­σα τό Ἱ­ε­ρό γε­μᾶ­το Ἄγ­γε­λοι καί ἔ­παιρ­ναν τήν ἀ­να­φο­ρά αὐ­τή, τήν πᾶ­νε στόν θρό­νο τοῦ Θε­οῦ. Ἔ­τσι παι­διά μου εἶ­ναι αὐ­τά, για­τί »ἐν τῷ Ἅ­δη οὐκ ἔ­στι με­τά­­νοια», τά ᾿λε­γε ἕ­νας Πα­τρι­άρ­χης.
Πρέ­πει νά εἴ­μα­στε ὅ­λοι ἅ­γιοι, ἔ­λα ὅ­μως πού εἴ­μα­στε καί ἄν­θρω­ποι. Ἐ­μεῖς ἔ­χου­με ἀ­νάγ­κη ἀ­πό τήν Ἐκ­κλη­σί­α, δι­ό­τι ὁ ἱ­ε­ρέ­ας εἶ­ναι ἀ­νώ­τε­ρος καί ἀ­πό τόν Βα­σι­λέ­α.
Επιμέλεια. ΡΩΜΝΙΟΣ

fdathanasiou.wordpress.com
Πηγή
http://www.filoumenos.com

Άγιος Πορφύριος: Μοναστήρι είναι και το σπίτι σου, αν θες

Άγιος Πορφύριος: Μοναστήρι είναι και το σπίτι σου, αν θες

 

Γιά αρκετό καιρό με βασάνιζαν λογισμοί, γιατί να μη γίνω κι εγώ μοναχός να αφιερωθώ τελείως στον Θεό, αλλά παντρεύτηκα και με τα παιδιά που έκανα δεσμεύτηκα και δεν μπορώ να κάνω τίποτα καλό για τον Θεό.

Με αυτές και περισσότερες σκέψεις, πήγα μια μέρα στον Παππούλη και αφού εξομολογήθηκα τις διάφορες αμαρτίες που είχα, γιατί όλο αμαρτίες έκανα και κάνω, μου λέει, χωρίς να του πω τίποτα γι’ αυτό το θέμα:

“Άντε φύγε τώρα και μη τα σκέπτεσαι αυτά. Ασ’ τα, δεν είναι για σένα. Μοναστήρι είναι και το σπίτι σου, αν θες. Δεν διαφέρει σε τίποτα απ’ αυτό. Αρκεί να κάνεις αυτά που σού λέω. Δεν είναι ο χώρος που κάνει το Μοναστήρι. Είναι ο τρόπος. Πήγαινε, να προσεύχεσαι και να κάνεις υπομονή σε όλα”.

Κάποιοι αδελφοί από ένα μοναστήρι στον κόσμο ρώτησαν τον Γέροντα αν μπορούσαν να προκόψουν στον κόσμο η θα ήταν καλύτερα γι’ αυτούς και πιο συμφέρον για την ψυχή τους να βρίσκονται στον Άθωνα, που είναι κατ’ εξοχήν τόπος ησυχαστικός. Εκείνος τους απάντησε:

“Αν κανείς βρίσκεται στην Ομόνοια κι έχει περιμαζωμένο τον νού του, είναι σαν να βρίσκεται στον Άθωνα. Κι αν κανείς βρίσκεται στον Άθωνα, και δεν έχει περιμαζωμένο τον νού του, είναι σαν βρίσκεται στην Ομόνοια”.

*Ανθολόγιο Συμβουλών Γέροντος Πορφυρίου, σσ. 265, 271, Ανέμων πνοή

 

http://www.agioritikovima.gr/

Ο π.Φιλόθεος Ζερβάκος δίνει οδηγίες για την λύση της βασκανίας

Ο π.Φιλόθεος Ζερβάκος δίνει οδηγίες για την λύση της βασκανίας

 

Ξεμάτιασμα μικρών παιδιών

Όταν τα παιδιά τα μικρά συμβεί να πάθουν εκ βασκανίας, θα παίρνετε ολίγο βαμβάκι, θα το βουτάτε εις το κανδήλι πού έχετε εις τας εικόνας, θα αλείφετε το παιδί εις το μέτωπον και το πρόσωπον σταυροειδώς και θα λέγετε τα εξής τροπάρια:

Σταυρός ο φύλαξ πάσης της Οικουμένης,

Σταυρός η ώραιότης της Εκκλησίας,

Σταυρός βασιλέων το κραταίωμα,

Σταυρός πιστών το στήριγμα,

Σταυρός Αγγέλων η δόξα καί των δαιμόνων το τραύμα.

Εξηγόρασας ημάς εκ της κατάρας του νόμου τω Σταυρώ προσηλωθείς και τη λόγχη κεντηθείς την αθανασίαν επήγασας ημίν Σωτήρ ημών Δόξα Σοι.

Η μπορείτε και με ένα Σταυρό μικρό να τα σταυρώνετε και να λέγετε τα ανωτέρω τροπάρια.

Όταν υπάρχει Ιερεύς να τα σταυρώνη εκείνος και να λέγη την εύχήν της βασκανίας.

Ο πατέρας ή η μητέρα, επειδή είναι πρόσωπα ιερά, και επειδή έχουν εξουσία στα παιδιά τους, μπορούν να «σταυρώνουν» τα παιδιά τους και μόνο τα παιδιά τους. Το ίδιο ισχύει και για τον παππού ή τη γιαγιά σε σχέση με τα εγγονάκια τους.

 

http://www.agioritikovima.gr

 

Ποιοί δέν θά γνωρίσουν πείνα καί δέν θά πονέσουν ἀπό ὅσα θά συμβοῦν ξαφνικά!

Τά τύμπανα τοῦ πολέμου κτυποῦν στή γειτονιά μας καί οὐσιαστικά μᾶς προειδοποιοῦν ὅτι ἡ φωτιά πού ἤδη ἔχει ἐπεκταθεῖ ἀπό τή Συρία, στήν Οὐκρανία καί ἡ ἀπειλή ἑνός Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου εἶναι πλέον ὁρατή. Ὡστόσο, οἱ περισσότεροι ἀπό ἐμᾶς ἀντιμετωπίζουμε τήν ὅλη κατάσταση μέ ἀδιαφορία, τήν ἐκλαμβάνουμε σάν μία ἁπλή εἴδηση καί ἐπιλέγουμε τήν οὐδετερότητα τοῦ παρατηρητῆ μία καί ἡ φωτιά δέν ἔχει ἀγγίξει ἀκόμη τό… δικό μας σπίτι. Καί οἱ λίγες σπίθες πού ἔχουν πέσει δέν μᾶς τρομάζουν. Λιγοστοί ἄλλωστε εἶναι αὐτοί πού ἐπιχειροῦν μέσω τῶν προφητειῶν ἤ καί τῶν λεγομένων ἀπό σύγχρονους γέροντες νά κατανοήσουν τί πρόκειται νά συμβεῖ, ὥστε νά θωρακίσουν τά τοῦ οἴκου τους, νά λάβουν θά λέγαμε τά μέτρα τους, ἔτσι ὥστε νά μήν τήν πάθουν ὡς οἱ «μωρές παρθένες»!

Σύγχρονος γέροντας ἀσκητής τοῦ Παγγαίου Ὄρους ὑποστηρίζει ὅτι ὅσο περνάει ὁ καιρός θά αὐξάνονται τά χτυπήματα κατά τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας καί θά γενικεύεται ὁ διωγμός τῶν χριστιανῶν. Καί τό στοιχεῖο ἀκριβῶς αὐτό καθορίζει ἐπακριβῶς τό πώς πορευόμαστε ἐν μέσω τῶν γεγονότων πού μᾶς περιγράφει ἐδῶ καί τρεῖς σχεδόν αἰῶνες μέ ἀκρίβεια ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός.

«Στόχος τῶν ἀνόμων ἀποτελεῖ ἡ Ἀλήθεια, τό Φῶς καί ἡ Ζωή, δηλαδή ὁ Χριστός μας. Καί γι’ αὐτό καθημερινά θά διαπιστώνονται πώς μέ διάφορους τρόπους θά ἐπιχειρεῖται νά φιμωθοῦν οἱ χριστιανοί, νά ἐπιβληθοῦν νέα ἤθη στό χριστεπώνυμο πλήρωμα, νά καταργηθοῦν οἱ χριστιανικές ἀξίες καί τά χριστιανικά ἰδεώδη, πού υἱοθέτησε ἡ ἑλληνική κοινωνία μέσα ἀπό τήν προσήλωσή της στίς εὐαγγελικές ἀρχές, νά χτυπηθοῦν ὅλοι αὐτοί πού ἐνστερνίζονται τίς ἀλήθειες τῆς ὀρθόδοξης πίστης καί τίς καθορίζουν ὡς τά θεμέλια μιᾶς νέας πορείας. Τώρα ἐπιχειρεῖται μία γενική ἀποψίλωση τοῦ εὐαγγελικοῦ λόγου ἀπό τόν Ἀντίδικο καί τά ὄργανά του, ἔτσι ὥστε ἡ ἑλληνική κοινωνία νά μείνει παντελῶς ἀθωράκιστη καί χωρίς Χριστό στά ἐπερχόμενα γεγονότα. Πρόκειται στήν οὐσία γιά μία συνειδητή ἀποστασία, πού οὐσιαστικά μᾶς ἀφήνει γυμνούς ἔναντι αὐτῶν πού ἔρχονται καί ἤδη βρίσκονται πρός τῶν πυλῶν μας.

Ἡ συνειδητή ἀπομάκρυνση ἄλλωστε ἀπό τό νόμο τοῦ Θεοῦ προκαλεῖ μεταξύ τῶν ἄλλων δεινῶν καί ἔντονο φόβο, ἀφοῦ ὁ ἄνθρωπος καί τό περιβάλλον αὐτοῦ μένουν παντελῶς ἀθωράκιστοι. Στήν οὐσία ὁ φόβος προκαλεῖται ἀπό τήν συνειδητή ἐγκατάλειψη τοῦ φωτός καί τήν προσέγγιση τοῦ ἀνθρώπου μέ τό σκοτάδι, ἀπό τή μετάβαση ἐκ τῆς ζωῆς στό θάνατο καί ἐκ τῆς ἀληθείας στό ψεῦδος. Γι’ αὐτό ὁ Ἰησοῦς Χριστός τόνισε μέ ἔμφαση στούς μαθητές του κατά τή διάρκεια τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου «Ἐγώ εἰμί τό Φῶς, ἡ Ἀλήθεια καί ἡ Ζωή» (Ἰωάν. 14,6)!

Ἀρκεῖ λοιπόν μία ἁπλή ἀνάγνωση τῶν προφητειῶν τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ γιά νά κατανοήσει κάποιος τό τί συμβαίνει στήν εὐρύτερη γειτονιά μας. Πρόκειται γιά ραγδαῖες στήν κυριολεξία ἐξελίξεις πού θά συμβάλουν ὥστε νά ξεχωρίσει ἡ ἤρα ἀπό τό σιτάρι, ὅπως ὀρθά ἔλεγε ὁ Ἅγιος γέροντας Παϊσιος. Θά αἰφνιδιαστοῦν μάλιστα πολύ περισσότερο ἀπό ἐμᾶς, ὅλοι αὐτοί οἱ ἐκφραστές τοῦ μυστηρίου τῆς ἀνομίας, ὅπως τούς καταγράφετε ὀρθά στήν ἀξιόλογη ὀρθόδοξη καί ἐποικοδομητική ἐφημερίδα, πού ἐκδίδετε. Καί θά αἰφνιδιαστοῦν γιατί εἶχαν τήν ψευδαίσθηση, οἱ δυστυχεῖς ὅτι δύνανται νά λειτουργήσουν ὡς θεοί, ἐκδιώκοντας τόν Θεό, ἀπό τόν Ἀμπελώνα Του κατά τό παράδειγμα τῶν κακῶν γεωργῶν τῆς γνωστῆς παραβολῆς τοῦ Κυρίου μας. Ἄγγελοι ἐξ οὐρανοῦ παιανίζουν τίς θαυμαστές ἀλλαγές πού θά προκύψουν, ὄχι μόνο στήν γειτονιά μας ἀλλά καί γιά τή λεγόμενη Δύση, πού ἐμμένει στήν πλειονότητά της νά ἀπορρίπτει, νά χλευάζει, νά βλασφημεῖ τό Θεό καί νά πολεμᾶ λυσσωδῶς ταυτιζόμενοι μέ τόν Ἀντίδικο, τήν Ἁγία μας Ὀρθοδοξία.

Διακρίνω σέ κάποιους πιστούς πού κατά καιρούς μέ ἐπισκέπτονται τήν ἀγωνία τους γιά τά ἐπερχόμενα γεγονότα. Ἀρκοῦμαι νά τούς λέγω νά θωρακίσουν τήν ψυχή τους μέ τόν Χριστό καί νά μήν φοβοῦνται. Γιατί αὐτοί πού θά εἶναι γαντζωμένοι ἀπό τό ποδάρι τοῦ Κυρίου μας δέν θά πάθουν ἀπολύτως τίποτε ἀκόμη καί ἄν πορευτοῦν ἐν μέσω πυρός καί μάχαιρας. Γιατί ὁ Κύριός μας -γράψτε το μέ μεγάλα γράμματα γιά νά τό κατανοήσουν- εἶναι ὑποχρεωμένος, ἔχει δώσει τό λόγο του, ἔχει δεσμευτεῖ ὄχι μόνο νά προστατεύσει τά παιδιά του ἀλλά νά φροντίζει ὥστε νά μήν τούς λείψει ἀπολύτως τίποτε. «Πλούσιοι ἐπτώχευσαν καί ἐπείνασαν, οἱ δέ ἐκζητοῦντες τόν Κύριον οὐκ ἐλαττωθήσονται παντός ἀγαθοῦ» δέν μᾶς λέγει ὁ προφητάναξ Δαυίδ; Ὅσοι λοιπόν ἐναρμονίσουν τήν ψυχή τους στό δοξολογικό ἀδιάλειπτο ὕμνο τῶν ἀγγέλων καί ἐνδυθοῦν μέ τήν ταπείνωση καί τή μετάνοια, πού μᾶς ἑνώνουν μέ τό Θεό δέν θά γνωρίσουν οὔτε πείνα, οὔτε θά πονέσουν ἀπό ὅσα θά συμβοῦν πολύ-πολύ σύντομα καί ξαφνικά. Μέ μάννα ἐξ οὐρανοῦ θά τρέφονται. Θά λαμβάνουν τήν τροφή τῶν ἀγγέλων ἐνῶ σύννεφο πυρός θά φωτίζει τόν δρόμο τους καί θά τούς προστατεύει ἀπό τίς  πύρινες φλόγες τοῦ οὐρανοῦ. Γράψτε λοιπόν στούς ἀναγνῶστες σας ὅτι ἕνας ἀσήμαντος καί ἁμαρτωλός παπάς τούς ἱκετεύει νά ἀγκαλιάσουν τόν ἀναστάντα Χριστό μας, ἐδῶ καί τώρα, χωρίς οὐδεμία καθυστέρηση.

Τώρα πού βάλλεται πανταχόθεν ἡ Ὀρθοδοξία μας ἀπαιτεῖται γενική ἐπιστράτευση τῶν χριστιανῶν ἔναντι τοῦ θηρίου τῆς Ἀποκάλυψης πού συνεχῶς βρυχᾶται ἀπειλώντας νά καταβροχθίσει ὅσο περισσότερους χριστιανούς μπορεῖ. Ἀλλά ἤδη τό θηρίο αὐτό, ὅπως διαπιστώθηκε στή Συρία ἀλλά καί τώρα στήν Οὐκρανία δυσκολεύεται νά ἐφαρμόσει τά βδελυρά σχέδιά του. Κι αὐτό γιατί ἀπέναντί του στέκουν στρατιές μαρτύρων καί φουσάτα ἀναρίθμητων ἁγίων πού σύντομα θά τό κατατροπώσουν, κατά τό παράδειγμα τοῦ Ἁγίου Γεωργίου πού ἐξολόθρευσε τόν μοχθηρό δράκοντα. Γιατί περί μοχθηροῦ καί αἱμοβόρου δράκοντος πρόκειται καί σήμερα, πού ἀπειλεῖ νά καταβροχθίσει μέ σύγχρονα μέσα ἑκατομμύρια ἀνθρώπους θυσιάζοντάς τους στό βωμό τοῦ Ἀντιδίκου. Μήν μείνουμε λοιπόν μέ δεμένα τά χέρια μας καί τήν πάθουμε σάν τίς μωρές παρθένες. Ἀκοῦστε τήν προτροπή τῶν Ἁγίων Πατέρων μας, γρηγορεῖτε καί προσεύχεσθε ἵνα μήν εἰσέλθετε εἰς πειρασμόν, τό μέν σῶμα πρόθυμον ἡ δέ σάρξ ἀσθενής. Μή θορυβεῖστε ἀπό τίς διάφορες Κασσάνδρες καί ἀπό τούς ἐκπεσόντες διαφθαρμένους ἄρχοντες μας πού τό μόνο πού κάνουν εἶναι νά σκορποῦν ἁπλόχερα στόν ἑλληνικό λαό ἐκβιαστικά διλήμματα, θλίψη καί ἀπελπισία.

Χριστιανοί ἐλᾶτε τάχιστα στήν χαρά τοῦ Κυρίου μας. Θωρακίστε μέ τόν ἀναστάντα Χριστό τίς ψυχές σας, τούς οἰκείους σας, τά σπίτια σας γιατί ἔρχονται, ὅπως ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός καί ἤδη παιανίζουν οἱ ἄγγελοι θύελλες καί τυφῶνες πού θά παρασύρουν τά πάντα μέ πρωτοφανῆ σφοδρότητα στό διάβα τους. Τάχιστα λοιπόν βάλτε θεμέλιο στή ζωή σας τόν ἀναστάντα Χριστό. Μήν καθυστερεῖτε ἄλλο… Κι ὅλα θά πᾶνε καλά!

Χριστός Ἀνέστη!

Σ.Ο.

ΠΗΓΗ http://www.orthodoxia.gr

Το ανωτέρω κείμενο δημοσιεύεται στην εφημερίδα ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ που κυκλοφορεί και προσφέρει μαζί και το «Ψαλτήριον» , το ακαταμάχητο όπλο όλων των Χριστιανών. (280 σελίδες) Μην χάσετε το πολύτιμο αυτό δώρο!

Συντάκτης: ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΣΤΥΛΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2014