Day: 22/10/2013
ΠΟΙΕΣ ΚΕΡΑΙΕΣ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΜΟΥ;
Θέλετε να μάθετε που έχουν τοποθετήσει κεραίες οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας;
Επισκεφθείτε την σελίδα:
Θέλετε να μάθετε τα επίπεδα ακτινοβολίας;
Ελληνική Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας
Επισκεφθείτε την σελίδα:
Επιλέξτε αναζήτηση και τοποθετείστε τον ΤΚ στο πεδίο.
Θα σας βγάλει τις κεραίες της περιοχής και τα αποτελέσματα των μετρήσεων
Ένα σπάνιο φωτογραφικό λεύκωμα του 1881 για το Άγιον Όρος
 |
| Η Ιερά Μονή Ιβήρων |
Στο Ινστιτούτο Ιστορίας του Υλικού Πολιτισμού της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών στην Αγία Πετρούπολη φυλάσσεται φωτογραφικό λεύκωμα αγιορειτικών μονών και σκήτεων που κάποτε ανήκε στον Μεγάλο Δούκα Κωνσταντίνο Κωνσταντίνοβιτς Ρομανώφ. Το λεύκωμα δωρήθηκε στον Μεγάλο Δούκα από την Ιερά Μονή Αγίου Παντελεήμονος Αγίου Όρους κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του εκεί το 1881.
 |
| Ο Μεγάλος Δούκας Κωνσταντίνος Κωνσταντίνοβιτς Ρομανώφ, στον οποίο δωρήθηκε το 1881 ένα από τα πιο σπάνια φωτογραφικά λευκώματα που παράχθηκαν ποτέ για το Άγιο Όρος. |
Οι φωτογραφίες αυτού του λευκώματος χρονολογούνται την περίοδο 1867-1872. Το λεύκωμα μάλιστα αποτελεί ένα από τα πρώτα, αν όχι το πρώτο, φωτογραφικό λεύκωμα που παράχθηκε ποτέ για το Άγιον Όρος, σημαντικό όχι μονάχα για την ιστορική οπτική καταγραφή των αγιορειτικών μονών και σκήτεων του Αγίου Όρους, αλλά και για την καλλιτεχνική αξία των ίδιων των φωτογραφιών.
Τα ονόματα των φωτογράφων είναι γνωστά. Πρόκειται για τους μοναχούς της Ιεράς Μονής Παντελεήμονος Λεόντιο (Леонтий) και Γεννάδιο (Геннадий).
Καμία από τις υπάρχουσες σήμερα μονές του Αγίου Όρους δεν έχει επιβιώσει ανέπαφη, αφού κατά το δεύτερο μισό του δέκατου ένατου και στις αρχές του εικοστού αιώνα, πολλά κτίρια ξαναχτίστηκαν. Ωστόσο, κατά τη λήψη των φωτογραφιών που περιλαμβάνονται στο λεύκωμα του Μεγάλου Δούκα Κωνσταντίνου, η ανοικοδόμηση μόλις άρχιζε. Έτσι οι φωτογραφίες δίνουν μία μοναδική εικόνα του Αγίου Όρους, έτσι όπως ίσως θα ήταν τον δέκατο έβδομο και τον δέκατο όγδοο αιώνα.
Δείτε τις 33 φωτογραφίες του φωτογραφικού λευκώματος παρακάτω (για περισσότερες πληροφορίες για αυτό το φωτογραφικό λεύκωμα δείτε και εδώ):
Πως λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι
– Γέροντα, ποιοι νόμοι λέγονται πνευματικοί;
– Θα σου εξηγήσω: Όπως στην φύση υπάρχουν οι φυσικοί νόμοι, έτσι και στην πνευματική ζωή υπάρχουν οι πνευματικοί νόμοι. Ας πούμε, όταν πετάη κανείς ένα βαρύαντικείμενο ψηλά, με όσο περισσότερη ορμή και όσο πιο ψηλά το πετάξη, με τόσο μεγαλύτερη δύναμη θα πέση κάτω και θα συντριβή. Αυτός είναι φυσικός νόμος.
Στην πνευματική ζωή, όσο περισσότερο υψώνεται κανείς με την υπερηφάνειά του, τόσο μεγαλύτερη θα είναι και η πνευματική του πτώση και ανάλογα με το ύψος της υπερηφανείας του θα συντριβή.
Γιατί ο υπερήφανος ανεβαίνει, φθάνει σε ένα σημείο και μετά πέφτει και σπάζει τα μούτρα του – «ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται». Αυτός είναι πνευματικός νόμος.
Υπάρχει όμως μια σημαντική διαφορά ανάμεσα στους φυσικούς και στους πνευματικούς νόμους:
Ενώ οι φυσικοί νόμοι δεν έχουν σπλάχνα και ο άνθρωπος δεν μπορεί να τους αλλάξη, οι
πνευματικοί νόμοι έχουν σπλάχνα και ο άνθρωπος μπορεί να τους αλλάξη, γιατί έχει να κάνη με τον Δημιουργό και Πλάστη του, τον Πολυεύσπλαχνο Θεό.
Αν δηλαδή καταλάβη αμέσως το ανέβασμα της υπερηφανείας του και πη: «Θεέ μου, εγώ δεν έχω τίποτε δικό μου και υπερηφανεύομαι· συγχώρεσέ με!», αμέσως τα σπλαχνικά χέρια του Θεού τον αρπάζουν και τον κατεβάζουν απαλά κάτω, χωρίς να γίνη αντιληπτή η πτώση του.
Έτσι δεν συντρίβεται, αφού προηγήθηκε η καρδιακή συντριβή με την μετάνοια που έδειξε.
Το ίδιο ισχύει και για το «μάχαιραν έδωκας, μάχαιραν θα λάβης», που λέει το
Ευαγγέλιο. Αν δηλαδή «έδωσα μάχαιρα», κανονικά πρέπει να ξοφλήσω με μάχαιρα. Όταν όμως συναισθάνωμαι το σφάλμα μου, με μαχαιρώνη η συνείδησή μου και ζητάω συγχώρηση από τον Θεό, τότε πλέον παύουν να λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι και δέχομαι από τον Θεό την αγάπη Του σαν βάλσαμο.
Μέσα δηλαδή στα κρίματα του Θεού, που είναι άβυσσος, βλέπουμε να αλλάζη ο Θεός,
όταν αλλάζουν οι άνθρωποι. Όταν το άτακτο παιδί συνέρχεται, μετανοή και δέρνεται από την συνείδησή του, τότε ο Πατέρας του το χαϊδεύει με αγάπη και το παρηγορεί. Δεν είναι μικρό πράγμα να μπορή ο άνθρωπος να αλλάξη την απόφαση του Θεού! Κάνεις κακό; Ο Θεός σου δίνει σκαμπιλάκι. Λές «ήμαρτον»; Σου δίνει ευλογίες.
(ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ Δ΄ – ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ)
Ανάρτηση από Siglitiki
Είναι κάποιες ψυχές ταπεινές
» Είναι κάποιες ψυχές σαν μπουμπούκια τ’ Απρίλη
ταπεινές , ταπεινές , με το γέλιο στα χείλη.
Είναι κάποιες ψυχές που θαρρείς έχουν πάρει ,
από ψηλά τ’ Ουρανού την ολόφωτη χάρη .
Είναι κάποιες ψυχές σαν λαμπάδες στα σκότη
φλογερές, γιορτινές και μ’ αγέραστη νιότη.
Στον αγώνα μπροστά με μια πίστη μεγάλη ,
προχωρούν, προχωρούν δυνατές σαν ατσάλι. Συνέχεια
Aγάπη και Σεβασμός στους ηλικιωμένους
Τα γηρατειά απασχολούν όλους. Τους ίδιους τους γέροντες εν πρώτοις, που βλέπουν να τους εγκαταλείπουν σιγά-σιγά οι σωματικές τους δυνάμεις, να μη μπορούν να φροντίσουν πλέον για τον εαυτό τους και να έχουν ανάγκη από τη βοήθεια άλλων, των παιδιών τους ή του ευρύτερου συγγενικού τους περιβάλλοντος. Βιώνουν συγχρόνως τα γηρατειά ως προσέγγιση προς το τέλος της επίγειας ζωής. Είναι λοιπόν ευνόητο ότι και η σωματική αδυναμία και εξασθένηση, αλλά και η συναίσθηση ότι σε λίγο πλησιάζει ο θάνατος, για όσους μάλιστα δεν πιστεύουν σε μεταθανάτια ζωή και ύπαρξη, δημιουργούν οξύτατο υπαρξιακό πρόβλημα, που προκαλεί πολλές φορές θλίψη και απογοήτευση.
Το υπαρξιακό μάλιστα αυτό πρόβλημα μεγαλώνει όταν προστίθεται η κοινωνική αναλγησία και απόρριψη των γερόντων, όταν αντιλαμβάνονται ότι ακόμη και στα παιδιά τους προκαλεί προβλήματα η παρουσία τους, τα οποία αντί να φερθούν με στοργή, σεβασμό και αγάπη, να δημιουργήσουν στους γέροντες την εντύπωση ότι τους αγαπούν, ότι τώρα τους είναι περισσότερο χρήσιμοι, συνήθως δείχνουν με τη συμπεριφορά τους, πολλές φορές μάλιστα και απερίφραστα το εκφράζουν, ότι είναι βάρος και καλά θα κάνουν να τους απαλλάξουν από την παρουσία τους, μετακομίζοντας είτε σε κάποιο άλλο χώρο είτε, το συνηθέστερο, στο γηροκομείο, το οποίο καλείται, και πολλές φορές το επιτυγχάνει, να αναπληρώσει την αγάπη και στοργή των σκληρών και ασπλάχνων συγγενών.
Γέροντας Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης: Ζητήσαμε συγγνώμη; Τελείωσε. Ο Θεός όλα τα συγχωρεί με την εξομολόγηση
Μπορεί να σου πει ο πνευματικός: «Πως θα ήθελα να ήμασταν σε ένα ήσυχο μέρος, να μην είχα ασχολίες και να μου έλεγες τη ζωή σου από την αρχή, από τότε που αισθάνθηκες τον εαυτό σου· όλα τα γεγονότα που θυμάσαι και ποια ήταν η αντιμετώπισή τους από σένα, όχι μόνο τα δυσάρεστα αλλά και τα ευχάριστα, όχι μόνο τις αμαρτίες αλλά και τα καλά. Και τις επιτυχίες και τις αποτυχίες. Όλα. Όλα όσα απαρτίζουν την ζωή σου».
Πολλές φορές έχω μεταχειρισθεί αυτή τη γενική εξομολόγηση και είδα θαύματα πάνω σ’ αυτό. Την ώρα που λες στον εξομολόγο, έρχεται η θεία χάρις και σε απαλλάσσει από όλα τα άσχημα βιώματα και τις πληγές και τα ψυχικά τραύματα και τις ενοχές· διότι, την ώρα που τα λες ο εξομολόγος εύχεται θερμά για την απαλλαγή σου.
Ας μη γυρίζουμε πίσω στις αμαρτίες που έχουμε εξομολογηθεί. Η ανάμνηση των αμαρτιών κάνει κακό. Ζητήσαμε συγγνώμη; Τελείωσε. Ο Θεός όλα τα συγχωρεί με την εξομολόγηση. Κι εγώ σκέπτομαι ότι αμαρτάνω. Δεν βαδίζω καλά. Ό,τι όμως με στενοχωρεί, το κάνω προσευχή, δεν το κλείνω μέσα μου, πάω στο πνευματικό, το εξομολογούμαι, τελείωσε! Να μη γυρίζομε πίσω και να λέμε τι δεν κάναμε. Σημασία έχει τι θα κάνομε τώρα, απ’ αυτή τη στιγμή και έπειτα.
Πηγή: 1myblog.pblogs.gr
ΟΜΟΘΥΜΑΔΟΝ 