«Khalil, ο Μουσουλμάνος που έγινε Χριστιανός».

Ταινία μικρού μήκους με ελληνικούς υπότιτλους.

 

Η αληθινή ιστορία ενός Αιγύπτιου φανατικού Μουσουλμάνου, μισητή τόσο των Χριστιανών όσο και των Εβραίων, που του ορίστηκε να δυσφημίσει τη Βίβλο.
Αλλά αντί αυτού μεταμορφώθηκε, όταν ο Ιησούς εμφανίστηκε σε αυτόν, από φονιά «Σαούλ» σε έναν επιεική «Παύλο»…

http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2013/10/khalil.html#more

Γονείς, στρώστε συχνά το οικογενειακό τραπέζι!….

Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος

Περνάμε, αναμφίβολα, δύσκολες οικονομικά εποχές με τριάντα σχεδόν τοις εκατό ανέργους άνδρες και γυναίκες και διπλάσιο ποσοστό νεολαίας…

Περνάμε, αυτό μετράει διαχρονικά ακόμη περισσότερο κατά την ταπεινή μου γνώμη, δύσκολες ψυχολογικά εποχές που θα στιγματίσουν βαθειά τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας.

Κατέθεσα τις προάλλες εδώ μερικές σκέψεις μου με το τίτλο «εμείς TV και καναπέ, η νεολαία ανεργία και φραπέ!…»

Διαπιστώνω, όπως όλοι μας, ότι χάθηκε η συνοχή στον κοινωνικό μας ιστό, λιγόστεψαν οι παρέες και οι βεγγέρες, μηδενίζεται καθημερινά η όρεξή μας για σχέσεις κοινωνικές…

Ακόμη πιο πικρή η διαπίστωση ότι και μέσα στην σύγχρονη ελληνική οικογένεια οι ‘συμβολικές ψυχοκοινωνικές και συναισθηματικές’ αποστάσεις διευρύνονται καθημερινά καθώς ανεργία και ανέχεια μας ταλανίζουν!..

Και πριν αυτές οι πολύ σημαντικές ‘αποστάσεις’ ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας προκάνουν να γίνουν ‘άβυσσος’ φέρνω σήμερα στην προσοχή σας μια σπουδαία ερευνητική διαπίστωση.

Ποιός σύγχρονος γονιός, μέσα σε αυτόν τον κυκλώνα της οικονομικής, ηθικής, πολιτισμικής και πολιτικής μας ένδειας θα μπορούσε να πιστέψει ότι το ‘οικογενειακό τραπέζι’ αποτελεί βοήθημα στον αγώνα των σύγχρονων γονιών για ομαλή ένταξη των παιδιών μας στο ευρύτερο κοινωνικό σύστημα;

Και όμως!…

Έρευνες συναδέλφων στην Αμερική επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι οι έφηβοι και τα νέα παιδιά που τρώνε τουλάχιστον 5 γεύματα την εβδομάδα στο ‘οικογενειακό τραπέζι’ έχουν χαμηλότερους δείκτες αντικοινωνικής συμπεριφοράς και ψηλότερους δείκτες ομαλής κοινωνικής προσαρμογής’ από εκείνα που στερούνται παρόμοιες εμπειρίες!…Συνεστιάσεις. όμως, σε ταβέρνες ‘μετράνε’ λιγότερο…

Ένας εύστοχα περιγραφικός όρος της εφηβείας, ήταν και θα συνεχίσει να είναι, όσο και αν αυτό ακούγεται σχεδόν οξύμωρο, η αλλαγή! Αναμφίβολα κάθε στάδιο της ανθρώπινης ζωής χαρακτηρίζεται από αλλαγές, αλλά και σε κάθε φάση της εξελικτικής μας πορείας υπάρχουν κάποια λιγότερο ρευστά πλαίσια αναφοράς, υπάρχει κάποια αίσθηση σταθερότητας. Για τους εφήβους, όμως, αγόρια και κορίτσια αυτή η αναπτυξιακή περίοδος της ζωής τους αποτελείται από μια διαδοχική εναλλαγή ψυχοσωματικών, ψυχοκοινωνικών και ψυχοσεξουαλικών μεταλλαγών, αναζητήσεων και προσπαθειών για την εδραίωση της ατομικής, της υπαρξιακής τους ταυτότητας.

Η ορθή αντιμετώπιση αυτής της δυναμικής έννοιας της ‘αλλαγής’ απαιτεί από τους γονείς του εφήβου μια γενναία δόση χιούμορ με ταυτόχρονη παρουσία προσοχής και ευαισθησίας. Τα ειρωνικά, ξεκάρφωτα σχόλια και μπορούν και συχνά πληγώνουν τα παιδιά μας που ήδη διακατέχονται από ανάμικτα και παράξενα υποκειμενικά συναισθήματα και ένας κακός δικός μας χειρισμός μπορεί να δημιουργήσει το υπόστρωμα για μελλοντικές εμφανίσεις συμπλεγμάτων κατωτερότητας, υπερευαισθησίας ακόμη και νευρώσεων ή διαστροφών χαρακτήρα που θα σημαδέψουν τη συμπεριφορά του αυριανού ενήλικα άνδρα ή της ώριμης γυναίκας.

Προφανώς στη διάρκεια του ‘οικογενειακού γεύματος’ τα παιδιά γνωρίζουν καλύτερα τους γονείς τους, ακούν ιστορίες για το παρελθόν της οικογένειας, εκφράζουν τους δικούς τους προβληματισμούς, με άλλα λόγια αναπτύσσεται γόνιμος και επιμορφωτικός διάλογος.

Τα αποτελέσματα είναι εμφανέστατα στα παιδιά που έχουν 5 γεύματα με την οικογένεια την εβδομάδα- λιγότερη κατάθλιψη, καλύτερες επιδόσεις στο σχολείο, κοινωνική προσαρμογή, καλές ανθρώπινες σχέσεις…

Είπαμε, είναι δύσκολες και οικονομικά και ηθικά και πολιτισμικά οι εποχές και είναι ήδη βεβαρυμμένες οι ψυχικές αντοχές των Ελλήνων γονέων αλλά όπως κάποτε το ‘κουτούκι’ ήταν για εμάς η καλύτερη γραμμή αντίστασης στην ραγδαία επερχόμενη μοναξιά και αλλοτρίωση πιστεύω ότι η επιστροφή στο οικογενειακό τραπέζι, και ας είναι και λιτό για εύλογους λόγους οικονομικών συνθηκών θα βοηθήσει την οικογένεια να αμυνθεί στη λαίλαπα που βιώνουν γονείς και παιδιά..

Η συμβουλή μου στους σύγχρονους Έλληνες γονείς;

Στρώστε όσο πιο συχνά μπορείτε το ‘πατροπαράδοτο οικογενειακό τραπέζι!…’

«ΤΗΝ ΝΥΚΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΚΤΟΣ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ»

Μὲ τὸν καθηγούμενο τῆς Μονῆς Καρακάλλου Ἀρχιμ. Φιλόθεο, γιὰ τὴν προσευχὴ καὶ τὶς δεισιδαιμονίες

 

«Τὴ νύκτα ὁ προσευχόμενος νιώθει ἀκόμη πιὸ καθαρὰ
τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ»

Συνομιλία μὲ τὸν καθηγούμενο τῆς Μονῆς Καρακάλλου
Ἀρχιμανδρίτη Φιλόθεο.

 

Τοῦ Μανώλη Μελινοῦ
Θεολόγου συγγραφέως,
Διευθυντοῦ τῆς Βιβλιοθήκης τῆς Ἱ. Συνόδου

 ἐφημ. «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ», 12.10.2013

–Μ. Μ.: Γέροντα, ἀναφέρομαι στὸν κανόνα τοῦ μοναχοῦ στὸ κελὶ καὶ στὴν ἀκολουθία ποὺ τελεῖται στὸ καθολικὸ τὴ νύκτα. Γιατί σηκώνεσθε «ἄγρια μεσάνυκτα», ὅπως λένε; Θὰ μπορούσατε νὰ σηκώνεσθε -συγχωρῆστε μου τὴ θέση, τὸ λέγω ἔτσι γιὰ νὰ βοηθήσω τὴ συζήτηση, εἶναι προφανῶς ρητορικὸ τὸ ἐρώτημα- στὶς 7 τὸ πρωὶ νὰ πᾶτε στὴ Λειτουργία, νὰ κάνετε τὴν ἀκολουθία σας ἢ στὸ κελί σας κατὰ μόνας· ὅμως τὴν ἡμέρα. Αὐτό, γιὰ νὰ ξεκουρασθεῖ φυσιολογικῶς τὸ σαρκίον τὴ νύκτα. Γιατί ὅμως ὅλη τὴ νύκτα οἱ Ἁγιορεῖται συνεχῶς παιδεύετε τὸ σαρκίον σας μέσα στὸ σκάμμα σας τὸ προσωπικό, στὸ κελί σας, μὲ τὸν κανόνα σας, μὲ τὸ κομποσχοίνι σας, μὲ τὴν ἀδιάλειπτη εὐχή, μὲ τὶς ἀκολουθίες σας ἐν συναχείᾳ στὸ καθολικό, μὲ τὶς ἀγρυπνίες, αὐτὲς τὶς περίφημες ὁλονυκτίες τὶς ἁγιορειτικές, ποὺ διαρκοῦν 16 ὁλόκληρες ὧρες κ.λπ. Γιατί ὅλη τὴ νύκτα, Γέροντα; Τί διαφορετικὸ ἔχει ἡ νύκτα; Τί παραπάνω ἔχει ἡ νύκτα, ποὺ προσφέρεται γιὰ τὴν προσευχή;

 – Ἀρχιμ. Φ. Κς: Μοῦ θέτουν πολλοὶ αὐτὸ τὸ ἐρώτημα ὅταν συζητοῦμε ἐδῶ, ἀλλὰ καὶ ἔξω ποὺ ἐξομολογῶ. Καλά, λένε, χάθηκε ἡ μέρα νὰ τὸ κάνετε αὐτό; Πρέπει νὰ εἶναι νύκτα; Χμ, καὶ ὅμως, ἡ νύκτα εἶναι ἀναντικατάστατη. Ἡ κατάνυξη τῆς νύκτας, τὸ σκοτάδι, ἡ κατανυκτικὴ αὐτὴ ἀτμόσφαιρα!.. Τὰ μεσάνυκτα ἰδιαίτερα εἶναι ὥρα τόσο ὡραία, τόσο κατανυκτική! Αὐτὴ ἡ ὥρα εἶναι ἀναντικατάστατη. Εἶναι τέτοια, ποὺ δημιουργεῖ διάθεση προσευχῆς· κατανύσσει τὴν ψυχή. Τὴν ἔφεση, ποὺ δίνει στὴν ψυχὴ ἐκείνη ἡ ὥρα, δὲν μπορεῖ νὰ τὴ δώσει ἡ μέρα.
.               Βέβαια, μὴν παρεξηγηθῶ: Πάντοτε, κάθε ὥρα μπορεῖ καὶ πρέπει νὰ προσεύχεται κανείς, ὅλη τὴν ἡμέρα. Ὅλες οἱ ὧρες εἶναι καλὲς καὶ δύναται ὁ ἄνθρωπος νὰ προσευχηθεῖ. Πολὺ περισσότερον ὅμως τὴ νύκτα.

 – Μ. Μ.: Τὴ νύκτα εἶναι «ἀνοικτὸς ὁ οὐρανὸς», ποὺ λένε;

Μακαρισμός σε εκείνους που έχουν μέσα τους αγάπη

Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου

Μακαρισμός σε εκείνους που έχουν μέσα στην καρδιά τους την 
αγάπη

Πραγματικά, αρχίζοντας από πολλά και διάφορα έργα και πράξεις, σαν να ξεκινούμε από διαφορετικούς τόπους και από πολλές πόλεις ο καθένας, προσπαθούμε να φθάσουμε σε ένα κοινό κατάλυμα, τη βασιλεία των ουρανών. Ως πράξεις και οδούς πρέπει να εννοούμε τις πνευματικές αρετές των αφοσιωμένων στον Θεό ανδρών· όσοι άρχισαν να βαδί­ζουν σ’ αυτές οφείλουν να τρέχουν προς μία κατεύθυνση, ώστε από διαφόρους χώρους και τόπους να συναχθούν σε μία πόλη, όπως έχει λεχθεί, τη βασιλεία των ουρανών, και να καταξιω­θούν να συμβασιλεύουν με τον Χριστό, υπαγόμενοι σ’ ένα βασι­λέα, τον Θεό Πατέρα.

 Ως πόλη εδώ παρακαλώ να εννοήσεις μία και όχι πολλές, την αγία και αχώριστη τριάδα των αρετών, ή καλύτερα την πρώτη από τις τρεις, την οποία λέγουν και τελευταία, διότι είναι τέλος των καλών και υπερβάλλει όλες τις άλλες, εννοώ την αγάπη, από την οποία δεν έχει συσταθεί κανένα από τα όντα ούτε πρόκειται να συσταθεί καθόλου. Βέ­βαια τα ονόματά της είναι πολλά, πολλές οι πράξεις της, περισ­σότερα τα γνωρίσματα, πολυάριθμα ιδιώματά της είναι θεία, αλλ’ η φύση της είναι μία και σε όλους εξίσου εντελώς απόρρητη, τόσο στους αγγέλους όσο και στους ανθρώπους και σε κάθε άλλη κτίση, που ενδεχομένως αγνοούμε. Είναι ακατάληπτη κατά τον λόγο της, απρόσιτη κατά τη δόξα, ανεξιχνίαστη κατά τα βουλεύματα, αιώνια, αφού είναι έξω από το χρόνο, αθεώρητη, διότι νοείται βέβαια αλλά δεν καταλαμβάνεται. Εί­ναι πολλές οι ομορφιές αυτής της αχειροποίητης και αγίας Σιών, που όποιος άρχισε να τις βλέπει δεν ευχαριστείται πλέον με τις αισθητές θεωρίες, δεν προσκολλάται πλέον στη δόξα αυτού του κό­σμου.

Επιτρέψατέ μου λοιπόν απ’ την αρχή να συνομιλήσω με αυτήν, να την προσφωνήσω και να της αφιερώσω όσον πόθο έχω. Μόλις, αγαπητοί μου πατέρες και αδελφοί, θυμήθηκα την ομορφιά της άμεμπτης αγάπης, και αμέσως το φως της βρέθηκε στην καρδιά μου και αιχμαλωτίσθηκα από τη γλυκύτητά της, έχασα τις εξωτερικές αισθήσεις, απέσυρα τελείως το νου μου από τα βιωτικά και λησμόνησα τα καθημερινά πράγματα. Αλλά έπειτα, δεν γνωρίζω πως, πέταξε πάλι μακριά από εμένα και με άφησε να θρηνώ την ασθένειά μου.

Best Coin Ever Spent