Πέντε στοιχεία που εντυπωσιάζουν στο Άγιον Όρος!

…….Εντυπωσιάζομαι από μερικά κυρίως στοιχεία, πού Κύριος ο Θεός απλόχερα δώρισε σ’ αυτόν τον Ιερό τόπο, στολίζοντας έτσι το Περιβόλι της Υπεραγίας Μητέρας Του:

Πρώτα – πρώτα οιπάμπολλοι ναοί. Σε κάθε βήμα σου κι ένας. Περίλαμπρα καθολικά και χαμηλά παρεκκλήσια. Κελιώτικοι ναοί με το ξεχωριστό χρώμα τους και πιο πέρα το παλαίφατο Κυριακό της κάθε Σκήτης… Όπου κοιτάξεις, θα δεις τους γνωστούς τρούλους είτε μολυβδοσκέπαστους είτε πλακοφορεμένους. Μέσα εκεί νιώθεις ότι επικοινωνείς με τον Θεόν, για τον Οποίον έχεις έλθει στο Άγιον Όρος.

Ένα δεύτερο στοιχείο συναφές με το πρώτο, είναι οιαλλεπάλληλες ακολουθίες πού τόσο πολύ μάς βοηθούν. Έχοντας βιώσει τα τελούμενα και αναγινωσκόμενα, βγαίνουμε από τον ναό πάνοπλοι πνευματικώς. Λόγου χάριν, στην Θεία Λειτουργία πού είναι η κορύφωση τής όλης λατρευτικής ζωής, ακούμε την παράκληση του λειτουργούντος: «Καταξίωσον ημάς, Δέσποτα, μετά παρρησίας ακατακρίτως τολμάν επικαλείσθαι Σέ τόν επουράνιον Θεόν Πατέρα…». Αν λοιπόν συναισθανόμεθα τι λέμε -τι σημαίνει το τολμάν έπικαλείσθαι- τότε θα έχουμε πρόοδο πνευματικήν. Όλοι μας και ημείς οι μοναχοί και σεσείς οι προσκυνηταί.

Τρίτο στοιχείο του Όρους είναι η αγιαστική παρουσία τόσωναγίων λειψάνων. Όλες οι τάξεις των αγίων της Εκκλησίας μας εκπροσωπούνται. Χιλιάδες τίμια λείψανα, χιλιάδων αγίων. Μέγιστο δώρο του Θεού σ’ εμάς! Πηγή αγιασμού, χάριτος, ευλογιών!

Τέταρτο στοιχείο, ηπαρουσία των αγίων Γερόντων μας οι οποίοι αγωνίζονται, ιδρώνουν, ματώνουν για να ζήσουν σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Φωτεινά για όλους εμάς παραδείγματα. Φάροι τηλαυγείς. Προσπαθούμε, όσο γίνεται, να επόμεθα και ημείς.

Πέμπτο στοιχείο είναι ηεξαιρετικού κάλλους φύσις. Η μοναδική αυτή χλωρίδα και η πλούσια πανίδα του αθωνικού περιβολιού. Από το χάραμα, διαδοχικώς κελαιδούν τα διάφορα πουλιά, μέχρι το δείλι. Για να πάρουν τότε την σκυτάλη ο γκιώνης, οι νυκτικόρακες και τ’ άλλα νυκτόβια πουλιά, για να σωπάσουν όμως όλα μόλις αρχίσουν τ’ αηδόνια!.. Θεέ μου, τι στιγμές απερίγραπτες, όταν τη νύκτα ο μοναχός τραβά την κομποσχοινάρα του, ψιθυρίζοντας χιλιάδες φορές την ευχή, συντροφευμένος από την θεσπέσια μελωδία των αηδονιών!

Από το βιβλίο «Επίγειοι Άγγελοι οι Αγιορείται»

http://xristianos.gr

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr

Κομποσχοίνι: Είναι ένα αριθμητήρι στο χέρι του προσευχόμενου και τίποτα περισσότερο

Εργόχειρο για κάποιους, φυλαχτό για άλλους. Από μέσο αρίθμησης προσευχών έγινε αντικαταστάτης τους. Για εξυπηρέτηση το πλέκουν λίγοι, λόγω μόδας το έχουν πολλοί. Αντιφάσεις που ακουμπούν την πλάνη και απέχουν από τον σκοπό ύπαρξής του.

Αυτό σημειώνεται σε άρθρο που φιλοξενείται στο πρακτορείο εκκλησιαστικών ειδήσεων, dogma.gr αναφορικά με την ιστορία και τη χρήση του κομποσχοινιού.

Ο συγγραφέας του κειμένου διερωτάται αν πρόκειται πράγματι για εργαλείο προσευχής ή φετίχ μόδας.

Διαβάστε το σχετικό κείμενο που υπογράφει ο Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Χρυσόπουλος:

«Η κατασκευή του, το πλέξιμο δηλαδή, ήταν και είναι διακόνημα για τους μοναχούς. Άρα ώρα και καρπός προσευχής. Στις ημέρες μας βιομηχανοποιήθηκε, έγινε προϊόν ακόμα και εισαγωγής. Η ζήτηση έφερε τις λύσεις ανάγκης, όχι πάντως πατροπαράδοτες και ορθόδοξες.

Φαινόμενο των καιρών μας είναι ότι, το βλέπουμε ως στοιχείο διακοσμητικό σε αρχιερατικές ράβδους, χρωματιστό και ανάλογο των αμφίων, στολισμένο με χάντρες πολύχρωμες. Αντί για ευκολία σε ώρα προσευχής, έγινε ευκαιρία επίδειξης δήθεν πνευματικότητας.

Οι (τυχαίες;) φωτογραφίες προσευχομένων επιφανών κληρικών με μεγάλο κομποσχοίνι φιλοξενούνται συχνά στις σελίδες εκκλησιαστικών εντύπων. Το έχουν μερικοί φαίνεται ανάγκη για να δείξουν το αυτονόητο, ότι προσεύχονται. Αφορμή για να διαφημίσουν τον γεροντισμό τους και να γεμίσουν τον κούφιο εσωτερικό τους κόσμο με στοιχεία στην ουσία απλά.

Για τους σωστά προσευχόμενους είναι ένα τυπικό μέσο προσευχής. Έγινε όμως θέατρο για να βοηθήσει την αποδοχή τους από τον περίγυρο ως πνευματικών προσώπων. Τα πάντα αλλάζουν εμπρός στον φακό φωτογραφικής μηχανής ή κάμερας.

Ηδονίζονται όλοι στην θέα αυτή και ας είναι προσποιητή και ψεύτικη. Αποδείξεις όλα, αφ’ ενος μεν της εκμετάλλευσης της πίστης και αφ’ ετέρου της φαιδρότητάς τους.

Παρανοήθηκε εκούσια ή ακούσια ο σκοπός του κομποσχοινιού. Πρώτη φορά γίνεται άλλωστε στα εκκλησιαστικά πράγματα τέτοια παρεξήγηση; Είναι υπερβολή όπου και όποτε βλέπουμε να ζητούν οι χριστιανοί ένα κομποσχοίνι, να είναι “διαβασμένο” σαν ευλογία.

Είναι ευχάριστο και εύοιωνο που υπάρχουν πνευματικές αναζητήσεις από τους ανθρώπους, ιδίως στους καιρούς μας τους τόσο υλιστικούς και ξερούς. Δεν πρέπει όμως να χαϊδεύουμε αυτιά και συνειδήσεις. Μόνο και μόνο επειδή το αγόρασαν και το ακούμπησαν σε εικόνα ή λείψανο αγίου, δεν σημαίνει ότι έχει και χάρη διαφορετικη. Μόνο φετιχιστική είναι η σχέση αυτή που έχουν με τα θέματα της πίστης μας.

Ρασοφόροι υποκινούν τέτοιες πρακτικές και αποπροσανατολίζουν, χωρίς να διδάσκουν την χρησιμότητά του. Θέλουν μόνο να το επιδεικνύουν.

Έγκαιρα και έγκυρα πρέπει διευκρινίζουμε, όχι το πού και πώς αποκτήσαμε το κομποσχοίνι, αλλά το γιατί. Να εξηγήσουμε σ’ όλους ότι το χρειαζόμαστε στην νοερές προσευχές μας, μ’ εκείνο τις μετράμε βάσει των οδηγιών που έχουμε από τον πνευματικό μας.

Δεν είναι ποτέ διακοσμητικό, ούτε φέρει μαγικές δυνάμεις, ή ευλογία Θεού ξεχωριστή. Είναι ένα αριθμητήρι στο χέρι του προσευχόμενου. Δεν έχει λόγο ύπαρξης μάλιστα σε ώρα κοινής Λατρείας, όπως στην Θ. Λειτουργία ή τις ακολουθίες· εκεί μιλά το αναλόγιο και ο λειτουργός Ιερέας.

Είναι σκληρή η πραγματικότητα για όσους έχουν επενδύσει σ’ αντίθετες ερμηνείες, για εξωραϊσμό της εξωτερικής εικόνας τους ως χριστιανοί -κληρικοί και λαϊκοί- και για άγρα οπαδών.

Πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε (και μέσα από τα κηρύγματά μας) τον λόγο ύπαρξης και τον τρόπο χρήσης του κομποσχοινιού. Οι παρανοήσεις είναι επιζήμιες παντού και πάντα. Θα είμαστε αναπολόγητοι αν δεν το κάνουμε. Μην αφήνουμε τον λαό έρμαιο προσωπολατρικών επιλογών, εξαιτίας αντικειμένων, που οδηγούν ακόμα και σε δυσειδαιμονικές αντιλήψεις.

Πρέπει να μιμηθούμε όλους αυτούς που έχουν και ξέρουν για το κομποσχοίνι και που σωστά το χρησιμοποιούν, υπάρχουν ως μεγάλη εξαίρεση στα προαναφερθέντα. Να το έχουμε λοιπόν ως εργαλείο στην προσευχή μας και όχι ως φετίχ.

Έχει την αξία του στην ώρα του και μόνο. Να είναι μαύρου χρώματος και απλό στην εμφάνιση. Δεν είναι στολίδι χεριών ή συνεισφορά στον εγωισμό μας. Εκτός αν αυτό επιδιώκουμε».

Πηγή:  iefimerida.gr 

http://www.diakonima.gr

Το βαλς του γάμου …. Ελένη Καραίνδρου

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη… Πρακτικές Συμβουλές Ευτυχίας για Νέους

π. Ανδρέας Κονάνος -Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη

– Που πας στη ζωή σου; Ποια είναι η δική σου Ιθάκη;

– Παίρνουμε την πίστη μας σοβαρά;

– Η σημασία της ευχής των γονέων προς τα παιδιά

– Πότε να παρακούμε τους γονείς μας

– Όπλα και εργαλεία για την αντιμετώπιση των δυσκολιών της ζωής

Ηχογραφημένη ραδιοφωνική εκπομπή «Αθέατα Περάσματα» με τον π. Ανδρέα Κονάνο

Πώς να αντιδράσετε και τι πρέπει να κάνετε σε περίπτωση σεισμού – Οδηγός επιβίωσης

Όλοι πρέπει να γνωρίζουμε πως να αντιδράσουμε σε έναν σεισμό αφού η Ελλάδα είναι από τις πλέον σεισμογενείς περιοχές του κόσμου και συχνά-πυκνά πλήττεται από καταστροφικούς σεισμούς

Οι περισσότεροι τραυματισμοί αλλά και θάνατοι κατά τη διάρκεια ενός σεισμού, οφείλονται κυρίως στον πανικό. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις στις οποίες έχουν σημειωθεί σφοδροί τραυματισμοί αλλά και θάνατοι από συνωστισμό κατά τη σεισμού.

Τι να κάνετε κατά τη διάρκεια του σεισμού:

Κατ’αρχήν ψυχραιμία και όχι πανικός. Ελαχιστοποιήστε τις κινήσεις σας σε λίγα βήματα προς το κοντινότερο ασφαλές μέρος και αν βρίσκεστε σε εσωτερικό χώρο, μείνετε εκεί μέχρι να σταματήσει η δόνηση και αναζητείστε τραπέζι ή γραφείο ή κάτι στο οποίο μπορείτε να καληφθείτε με ασφάλεια.

Αν βρίσκεστε σε εσωτερικό χώρο:

• Πέστε στο έδαφος. Καλυφθείτε κάτω από ένα γερό τραπέζι ή άλλο έπιπλο και περιμένετε μέχρι να σταματήσει η δόνηση. Αν δεν υπάρχει τραπέζι ή γραφείο κοντά σας, καλύψτε το πρόσωπο και το κεφάλι σας με τα χέρια σας και κουρνιάστε σε μια γωνία εσωτερικά του κτιρίου

• Μείνετε μακρυά από γυαλιά, παράθυρα, εξωτερικές πόρτες, τοίχους, και από οτιδήποτε που θα μπορούσε να πέσει, όπως π.χ. φωτιστικά και έπιπλα

• Μείνετε στο κρεβάτι, αν είστε εκεί όταν συμβεί σεισμός. Περιμένετε και προστατέψτε το κεφάλι σας με ένα μαξιλάρι εκτός και αν είστε κάτω από βαρύ φωτιστικό που θα μπορούσε να πέσει. Στην περίπτωση αυτή, μεταβείτε στο πλησιέστερο ασφαλές μέρος

• Μη χρησιμοποιείτε πόρτες, εκτός αν ξέρετε ότι στηρίζονται επαρκώς και είναι κοντά σας. Πολλές πόρτες στον εσωτερικό χώρο είναι ελαφριές κατασκευές και δεν προσφέρουν προστασία

• Μείνετε μέσα μέχρι να σταματήσει η δόνηση και μέχρι να είναι ασφαλές να πάτε έξω. Μην προσπαθήσετε να βγείτε από το κτίριο κατά τη διάρκεια της δόνησης. Έρευνες έχουν δείξει ότι οι περισσότεροι τραυματισμοί συμβαίνουν όταν οι άνθρωποι στο εσωτερικό των κτιρίων προσπαθούν να μετακινηθούν σε διαφορετική θέση μέσα στο κτίριο ή προσπαθούν να φύγουν εκτός

• Σε καμία περίπτωση μην χρησιμοποιείτε τους ανελκυστήρες

• Να γνωρίζετε ότι το ηλεκτρικό μπορεί να διακοπεί ή ακόμα και τα συστήματα πυρασφάλειας μπορεί να ενεργοποιηθούν

Πως πρέπει να παίρνουμε το αντίδωρο και τι πρέπει να ξέρουμε για αυτό;

 

 

Ο Ιερός Καβάσιλας μας λέει: «Ο άρτος που διανέμεται ως αντίδωρο, έχει από πριν αγιασθεί, επειδή προσφέρθηκε στον Θεό. Όλοι οι εκκλησιαζόμενοι χριστιανοί τον δέχονται με ευλάβεια μέσα στην δεξιά κυρτή τους παλάμη και ασπάζονται το δεξί χέρι του Ιερέως που πριν από λίγο ακούμπησε και κομμάτιασε το πανάγιο Σώμα του Σωτήρος Χριστού. Επειδή αγιάσθηκε ολόκληρο, γιαυτό πιστεύεται από την Εκκλησία μας ότι το χέρι του λειτουργού μεταδίδει αυτόν τον αγιασμό σε όσους το αγγίζουν και το ασπάζονται»

Βασικά πράγματα που πρέπει να γνωρίζουμε για το αντίδωρο:

Πρέπει να μοιράζεται μέσα σε ησυχία και τάξη

Το παίρνουμε από το χέρι του Ιερέα και όχι από το παγκάρι

Τοποθετούμε το δεξί μας χέρι πάνω στο αριστερό και με ανοιχτή την παλάμη

Οι ιεροψάλτες ψάλλουν ύμνους κατά την διάρκεια της διανομής

Πρέπει να είμαστε νηστικοί για να το φάμε.

Το καταναλώνουμε όλο και δεν το πετάμε πουθενά.

Μην ξεχνάμε ότι δίνεται αντί-δώρου δηλαδή αντί για το μεγάλο δώρο που είναι η Θεία Κοινωνία, αλλά και ως επιπλέον δώρο για αυτούς που κοινώνησαν.

Εδώ πρέπει να διευκρινιστεί ότι ουδεμία σύγκριση πρέπει να γίνεται μεταξύ του αντιδώρου και της Θ. Κοινωνίας ή να θεωρηθεί το αντίδωρο ως “ισάξιο” της Θ.Κοινωνίας.

Πιο αναλυτικά (του π.Θεολόγου) :

α. Το αντίδωρο βγαίνει από τα πρόσφορα, που προσεκόμισαν και προσέφεραν οι πιστοί, προκειμένου να τελεσθεί η Θ.Λειτουργία. (γι’αυτό και η ονομασία “πρόσφορο”, από το ρήμα προσφέρω). Το πρόσφορο ζυμώνεται με προσευχές και θυμιάματα και σφραγίζεται με τα σύμβολα του Χριστού μας ΙC XC ΝΙΚΑ. Γι’αυτό ήδη από την παρασκευή του ενέχει ευλογία, δεν είναι κοινός άρτος. Με το που προσφέρεται στο Αγιο Βήμα, αποκτά ακόμη μεγαλύτερο αγιασμό.

Τελικά, αμέσως μετά τον Καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων, όπου το τμήμα του προσφόρου, που προσκομίσθηκε στο Αγιο Δισκάριο και την Αγία Τράπεζα, έγινε Σώμα και Αίμα Χριστού, παίρνει ο Λειτουργός τα κάνιστρα με το Αντίδωρο ένα-ένα και τα υψώνει εμπρός από την Αγία Τράπεζα λέγοντας “Μέγα το Όνομα της Αγίας Τριάδος”.

Αυτό είναι μιά προσομοίωση της πράξεως που προηγήθηκε στο “τα σα εκ των σων”, όπου ο Λειτουργός ύψωσε και σχημάτισε στον αιθέρα το σχήμα του Τιμίου Σταυρού, δοξολογώντας ευγνωμονικά τον Πλαστουργό μας. Έτσι το Αντίδωρο αποκτά και μιά ακόμη ευλογία. Επίσης ωρισμένοι Ιερείς λέγουν και μιά άλλη σύντομη ευχή (όχι απαραίτητη – η ευλογία κατέρχεται με τη Δοξολόγηση του εν Τριάδι Προσκυνητού και Λατρευτού Θεού μας): “ευλόγησον, Κύριε, τους άρτους τούτους και τους εξ αυτών μεταλαμβάνοντας αγίασον”.

Ομοίως, άλλοι Λειτουργοί προσθέτουν έναν Θεομητορικό Ύμνο: “η το Χαίρε δι’Αγγέλου δεξαμένη και τεκούσα τον Κτίστην τον ίδιον, Παρθένε σώζε τους σε μεγαλύνοντας”. Και κάπου συνάντησα έναν ευσεβέστατο Εφημέριο (σε χωριό των Καλαβρύτων) που λειτουργεί καθημερινώς! να λέει “η το Χαιρε δι’Αγγέλου δεξαμένη και τεκούσα τον Κτίστην τον ίδιον, Παρθένε Υπερένδοξε, Απειρόγαμε, Υπερευλογημένη, σώζε τους σε μεγαλύνοντας”.

Τούτο, πραγματικά, έχει τη θέση του, διότι το Αντίδωρο συμβολίζει το σώμα της Αειπαρθένου. Είναι τμήμα του προσφόρου, απ’όπου προήλθε ο Αμνός του Θεού. Και άκουσα κάποτε ένα παιδάκι που κοινώνησε να προσέρχεται στο Αντίδωρο και να λέει, “μαμά, να πάρουμε τώρα και την Παναγία μας”.

β. Καλό είναι το Αντίδωρο να υπάρχει σε ένα κάνιστρο κοντά σε όσους κοινωνούν, ώστε αμέσως μετά τη Θ.Μετάληψη να λαμβάνουν ένα κομμάτι και να σπογγίζουν τα χείλη και το στόμα τους.

γ. Μερικοί αποζητούν το λεγόμενο “Ύψωμα”. Αυτό είναι Αντίδωρο, αλλά τέτοιο κομμάτι που να διατηρεί τη σφραγίδα του Κυρίου (IC XC ΝΙΚΑ) πάνω του. Και το θεωρούμε πιό τιμητικό.

Το προσφέρει ο Ιερεύς σε όσους ήδη είχαν προσκομίσει πρόσφορο γιά την τέλεση της Θ.Λειτουργίας, ή σε όσους τιμώνται (πχ Δήμαρχος του τόπου) ή σε συγγενείς ανθρώπου, του οποίου τελούμε Μνημόσυνο, προς παρηγορίαν τους μεγαλυτέρα. Τούτο όμως δεν πρέπει να καταλήγει να γίνεται αφορμή ξεσυνέργιας ή παρεξηγήσεων. Ίδια είναι η ευλογία που παίρνουμε. Ακόμη και με τα ψίχουλα που απέμειναν στο κάνιστρο!! Κι’όσο πιό ευλαβική και κατανυκτική και ανώτερη και εύτακτη είναι η ψυχή μας, τόσο πιό πολύ ωφελούμεθα..

δ. Παίρνοντας το αντίδωρο από το χέρι του Ιερέα, συγχρόνως και επικοινωνούμε μαζί του. Τον προσεγγίζουμε. Έκείνος λουσμένος στην ιερότητα και τη θεΪκή Χάρη (και στον ιδρώτα συχνά, έναν ξεχωριστό ιδρώτα κατανύξεως) κι’οι εκκλησιαζόμενοι, που μέχρι τώρα ήταν απέναντι, κάπως απόμακροι, να έρχονται και να τον εγγίζουν, σα να εγγίζουν τον ίδιο το Χριστό μας.

Εκείνη τη στιγμή και ο Ιερέας θα δείξει μιά διακριτική οικειότητα προς κάθε ψυχή της Ενορίας του, θα τους χαιρετήσει με το όνομά τους, θα τους ευχηθεί, θα στείλει χαιρετίσματα σε κάποιον κατάκοιτο της οικογενείας κοκ. Λιτά όμως. Και χωρίς διαχύσεις ή πληθωρικά χαμόγελα ή άσχετα θέματα και καθυστερήσεις. Μέσα στο κλίμα της Λειτουργίας!.

ε. Αρκετές φορές από τα πρόσφορα που έφεραν οι πιστοί περίσσεψαν πολλά. Είναι ευλογία αυτό. Δείχνει πόσο οι πιστοί συμμετέχουν στο μεγάλο γεγονός της Θ.Λειτουργίας. Οι Ιερείς κρατούν ωρισμένα, γιά να λειτουργήσουν ενδιαμέσως της εβδομάδος, και τα υπόλοιπα είναι επιτρεπτό να τα διοχετεύσουν σε σπίτια ευσεβών χριστιανών. Σκεφθείτε μάλιστα όταν υπάρχει πανηγύρι, πόσα περισσεύουν!..

Δεν είναι άτοπο να τα παραλάβουν οι πιστοί, αλλά πρέπει να παρατεθούν στο τραπέζι, όπου καθόμαστε κανονικα΄και κάνουμε προσευχή, τραπέζι οικογενείας, όπου όλα είναι ευλογημένα και ιερά, και έτσι το πρόσφορο, που το λαμβάνουμε ως ψωμί, προσθέτει στην ιερότητα του τραπεζιού μας.

Υπάρχει και η περίπτωση να το φρυγανίσουμε λίγο, ώστε να διατηρηθεί και να το λαμβάνουμε με το τσάϊ μας. Ομοίως και ευλογημένο τμήμα Αντιδώρου μπορούμε να φρυγανίζουμε (γιά να διατηρηθεί πολλές μέρες), ώστε να λαμβάνουμε το πρωϊ κατά την προσευχή μας..

Απολυτίκια Οσίου Γεωργίου Καρσλίδη (4 Νοεμβρίου)

Απολυτίκια

Ήχος Πλ. Του Α. Τον συνάναρχον Λόγον.

Αναλήψεως μάνδρας σεπτόν δομήτορα, χαροποιού πένθους μύστην,
καρδιακής προσευχής, ταπεινώσεως και νήψεως το έσοπτρον,
ύμνοις, Γεώργιον, πιστοί, ώσπερ ομολογητών, τιμήσωμεν νέον εύχος,
βοώντες, φρούρει θεόθεν, σημειοφόρε, τους ικέτας σου.

Έτερον ήχος Δ. Ταχύ προκατάλαβε.

Εκ Πόντου ανέτειλας, ώσπερ αστήρ φαεινός,
την Δράμαν εφώτισας, ταις διδαχαίς σου σοφέ, τη ισαγγέλω πολιτεία σου.
Όθεν τοις προσιούσι, τη αγία Μονή σου, νέμεις ειρήνην, και παντοίας ιάσεις’
ως έχων παρρησίαν προς Χριστόν, Γεώργιε, πατήρ ημών Όσιε.

Κοντάκιον. Τον ζηλωτήν Ηλίαν.

Αργυρουπόλεως ένθεον βλάστημα, και Γεωργίας σεπτόν ενδιαίτημα,
ο εν τη Δράμα ασκήσας ως άσαρκος, και αγιάσας μονήν Αναλήψεως,
ημών ίσθι φύλαξ, Γεώργιε.

ΤΟ ΤΡΟΠΑΡΙΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΙΛΟΥΑΝΟΥ

Κυριακή Δ’ Λουκά – Λόγος στο ευαγγέλιο που λέγει «βγήκε ο σπορέας να σπείρει τον σπόρο του» (Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς)

Βγήκε ο Κύριος να σπείρει τον σπόρο του. Πού; Στις καρδιές των ανθρώπων γιατί αυτές είναι τα χωράφια που δέχονται τα πνευματικά σπέρματα. Από αυτές άλλες μοιάζουν με δρόμο, καταπατημένες κατά κάποιο τρόπο και καταπιεσμένες από τους πονηρούς λογισμούς και τα πάθη και από τους επόπτες αυτών, τους πονηρότατους δαίμονες, άλλες μοιάζουν με πετρώδη γη, όσες από μικροψυχία και πώρωση δεν μπορούν να συγκρατήσουν μέχρι το τέλος τα σπέρματα της διδασκαλίας και να καρποφορήσουν με αυτά καρπούς προς αιώνια ζωή, και άλλες μοιάζουν με γεμάτο από αγκάθια έδαφος, επειδή το ενδιαφέρον τους συγκεντρώνεται στα κτήματα και τον πλούτο και τις πρόσκαιρες απολαύσεις και στα προερχόμενα από αυτές.

Καθώς λοιπόν παρατηρούνται πολλές διαφορές στις καρδιές τών ανθρώπων, «βγήκε» λέγει, «ο σπορέας να σπείρει τον σπόρο του· και καθώς έσπερνε, άλλος έπεσε στο δρόμο και καταπατήθηκε και το κατέφαγαν τα πετούμενα του ουρανού».

Ένα μέρος λοιπόν, λέγει, ότι έπεσε στο δρόμο, δηλαδή σε καρδιές που ή ήταν έξω από την κύρια και ευθεία οδό, γι’ αυτό και καταπατήθηκε από τους πονηρούς δαίμονες που περπατούν στον κακότοπο, ή ήταν στην πονηρή οδό αυτών, γι’ αυτό και τα πετεινά τού ουρανού, δηλαδή τα εναέρια πονηρά πνεύματα, τον κατέφαγαν και τον αφάνισαν, και έτσι οι άνθρωποι εκείνοι είναι σαν να μη άκουσαν καθόλου τον λόγο τού Θεού· γιατί λέγει, «εκείνοι που έπεσαν δίπλα στο δρόμο είναι οι άνθρωποι που άκουσαν, έπειτα έρχεται ο διάβολος και αφαιρεί από τις καρδιές τους τον λόγο, για να μη σωθούν πιστεύοντας».

Οι «Μάρτυρες του Ιεχωβά» και ο Οικουμενισμός. Ποιά αίρεση από τις δύο είναι πιο επικίνδυνη;

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης

ΟΙ «ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ» ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

Ποιά αἵρεση ἀπὸ τὶς δύο εἶναι πιὸ ἐπικίνδυνη;

Γράφει ο Πρωτ. Θεόδωρος Ζήσης
1. Ὁ προσηλυτισμὸς τῶν Ἰεχωβάδων καὶ ὁ προσηλυτισμὸς τῶν Οἰκουμενιστῶν

Σὲ ἱερατικὴ σύναξη ποὺ ἔγινε πρόσφατα σὲ μητρόπολη τῆς Μακεδονίας ἀνετέθη σὲ ἕναν ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς νὰ παρουσιάσει εἰσήγηση γιὰ τὴν αἵρεση τῶν ψευδομαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ. Μετὰ τὸ πέρας τῆς εἰσηγήσεως ὁ παριστάμενος μητροπολίτης ἐξέφρασε τὴν ἐκτίμηση ὅτι οἱ ψευδομάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ εἶναι ἡ πιὸ ἐπικίνδυνη αἵρεση, γιατὶ ἀσκοῦν μεθοδικὰ καὶ προγραμματισμένα προσηλυτισμὸ εἰς βάρος τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν, ἐκμεταλλευόμενοι συνήθως τὶς δύσκολες οἰκονομικὲς συνθῆκες. Αὐτὸ ὅμως ἔκαναν καὶ ἐξακολουθοῦν νὰ κάνουν καὶ πολλὲς προτεσταντικὲς αἱρέσεις,

ἀλλὰ καὶ ὁ Παπισμὸς μὲ τὴν ἀπατηλὴ μέθοδο τῆς Οὐνίας, ποὺ ἐφεῦραν καὶ προώθησαν οἱ γνωστοὶ Ἰησουΐτες. Ἑπομένως προσηλυτισμὸ δὲν ἀσκοῦν μόνον οἱ ψευδομάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ, ἀλλὰ καὶ οἱ πάμπολλες προτεσταντικὲς παραφυάδες, ἐπίσης καὶ ὁ Παπισμός, ὁ ὁποῖος μέχρι σήμερα ἀρνεῖται νὰ καταδικάσει καὶ νὰ ἀποσύρει τὴν Οὐνία, κατ᾽ ἐξοχὴν μέθοδο προσηλυτισμοῦ τῶν Ὀρθοδόξων, καὶ ἔχει φέρει σὲ δύσκολη θέση τοὺς φιλοπαπικοὺς Ὀρθοδόξους, τοὺς ὁποίους παρέσυρε κατὰ τὸν διεξαγόμενο θεολογικὸ διάλογο στὴν ἀθώωση καὶ ἀμνήστευση τῆς Οὐνίας μὲ τὴν ἐπαίσχυντη συμφωνία στὸ Balamand τοῦ Λιβάνου τὸ 1993.