Τρώτε μουστάρδα; Κι όμως δεν φαντάζεστε…

Οι διαιτολόγοι επιμένουν ότι είναι το ιδανικό υποκατάστατο για κέτσαπ και μαγιονέζα, όταν

θέλετε να χάσετε βάρος, ενώ η χρήση της ως μπαχαρικό, τουλάχιστον με τη μορφή σκόνης, αναφέρεται σε ινδικά και σουμεριακά κείμενα ήδη από το 3.000 π.Χ.

Αργότερα αναφορές της γευστικής μουστάρδας υπάρχουν σε ελληνικά, ρωμαϊκά κείμενα αλλά και στη Βίβλο, όπου ο σπόρος της μουστάρδας αναδεικνύεται ως σύμβολο πίστης. Ο Ιπποκράτης από την άλλη, χρησιμοποιούσε τους σπόρους της ως φάρμακο και έφτιαχνε έμπλαστρα από μουστάρδα για να θεραπεύσει το κρύωμα. Τελικά, η μουστάρδα πόσες άλλες ανεξερεύνητες χρήσεις έχει; Διαβάστε σύμφωνα με το clickatlife:
Μειώνει τον πονόλαιμο
Αν θέλετε να απαλλαγείτε από τον πονόλαιμο, αναμίξτε 1 κουταλιά της σούπας σπόρους μουστάρδας, χυμό από 1/2 λεμόνι, 1 κουταλιά της σούπας αλάτι, 1 κουταλιά της σούπας μέλι και 1 1/4 φλιτζάνι βραστό νερό και αφού το αφήσετε να «καθίσει» για 15 λεπτά κάντε γαργάρες.
Μυοχαλαρωτική…δράση
Για να χαλαρώσετε τους μυς σας, ετοιμάστε ένα ζεστό μπάνιο και προσθέστε 2 κουταλιές της σούπας σκόνη μουστάρδας, λίγες σταγόνες από το αγαπημένο σας αιθέριο έλαιο (καλό θα ήταν να προτιμήσετε δεντρολίβανο) και μερικές πρέζες αλάτι.
Ανακουφίζει από τα καψίματα
Εάν πάθετε ένα ήπιο έγκαυμα ενώ μαγειρεύετε, αφήστε να τρέξει κρύο νερό στην πληγείσα περιοχή και έπειτα τοποθετήστε λίγη μουστάρδα πάνω της. Η μουστάρδα εξασθενεί τον πόνο και συνήθως εμποδίζει το σχηματισμό των φυσαλίδων.
Για το δέρμα μωρού
Η μουστάρδα μπορεί να είναι η απάντησή σε ένα ταλαιπωρημένο δέρμα, καθώς πολλοί ισχυρίζονται, ότι μπορείτε να φτιάξετε μία υπέροχη μάσκα προσώπου. Απλά, τρίψτε λίγη ποσότητα στο δέρμα σας και αφήστε τη να καθίσει για λίγα λεπτά. Ξεπλύνετε και θα δείτε ότι έχετε αποκτήσει την πολυπόθητη απαλότητα. Ωστόσο, επικοινωνήστε με το δερματολόγο σας, πριν επιχειρήσετε οτιδήποτε, καθώς ενδέχεται να σας προκαλέσει αλλεργικές αντιδράσεις.
Αντί για… conditioner
Το λάδι της μουστάρδας μπορεί κάλλιστα να γίνει το νέο σας conditioner. Για καλύτερα μάλιστα αποτελέσματα, κάντε μασάζ στα μαλλιά σας και αφήστε τη μουστάρδα όλη την ημέρα, πριν λουστείτε.
Spa ποδιών
Μετά από μία κουραστική μέρα, ένα ποδόλουτρο είναι μαγική λύση για να χαλαρώσετε. Γεμίστε μια λεκάνη με ζεστό νερό και προσθέστε μερικές κουταλιές της σούπας σκόνη μουστάρδας. Μουλιάστε για περίπου μισή ώρα και απλά απολαύστε.
Καθαρίστε τα κατσαρολικά από τα λίπη
Η σκόνη μουστάρδας είναι ένας πολύ καλός και φτηνός τρόπος για να καθαρίσετε τα γεμάτα λίπη κουζινικά σας σκεύη, καθώς έχει την ιδιότητα να απορροφά το λίπος. «Ψεκάστε» ένα ή δύο κουταλάκια του γλυκού σκόνη μουστάρδας σε ένα λιπαρό τηγάνι και χρησιμοποιήστε ένα πινέλο για να την απλώσετε σε όλη την επιφάνεια. Τρίψτε ελαφρά και ξεπλύνετε.
Aφαιρέστε τις μυρωδιές από τα μπουκάλια
Αν θέλετε να χρησιμοποιήσετε ξανά ένα μπουκάλι, αλλά δε θέλετε να μυρίζει σαν το υγρό που περιείχε πριν, η σκόνη μουστάρδας είναι ένα μεγάλο κόλπο. Ρίχτε λίγη ποσότητα μέσα στο μπουκάλι, προσθέστε ζεστό νερό και ανακινείστε. Ξεπλύνετε τη μουστάρδα πολύ καλά και η η μυρωδιά θα αποτελεί παρελθόν.
Αποσμητικό… πιάτων
Φτιάξτε μια πάστα με σκόνη μουστάρδας και νερό, τρίψτε τη στα πιάτα σας και ξεπλύνετε. Η μουστάρδα απορροφά όλες τις δυσάρεστες μυρωδιές με απλές, καθημερινές κινήσεις.
Extra tip: Επειδή κανείς δε θέλει να γεμίσει ο κήπος του, ζιζάνια, φυτέψτε σπόρους μουστάρδας. Οι σπόροι έχουν την ιδιότητα να εμποδίζουν την ανάπτυξή τους. Ωστόσο, συμβουλευτείτε έναν γεωπόνο πριν το επιχειρήσετε.

Πηγή: Τρώτε μουστάρδα; Κι όμως δεν φαντάζεστε… ~ Τσεκουρατοι | Tsekouratoi

Ο λαϊκός αχθοφόρος που ανέστησε νεκρό

Του γέροντα Παϊσίου

Απόσπασμα από το βιβλίο: «Ο πατήρ Παϊσιος μου είπε», του Αθ. Ρακοβαλή, Εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη», σελ. 166-168

…Είχα γνωρίσει κάποτε έναν άνθρωπο πολύ καλό και ευαίσθητο. Αφού να φανταστείς ούτε στο μοναστήρι δεν ερχόταν να φιλοξενηθεί για να μη δώσει βάρος στους μοναχούς…

Ήμουν τότε αρχοντάρης στη σκήτη των Ιβήρων, βγαίνω μία στιγμή στο μπαλκόνι το μεσημέρι, βλέπω κάποιον κάτω να ξαπλώνει πάνω στις πέτρες… Βρε, λέω, τι κάνει αυτός εκεί; ανησύχησα Πήγα και τον βρήκα.

—    Τι κάνεις εδώ ευλογημένε; Γιατί δεν έρχεσαι στο μοναστήρι να φιλοξενηθείς;

—  Όχι, όχι, καλά είμαι εδώ, μη στεναχωριέσαι. Τον βίαζα να έρθει και αυτός δεν ήθελε. Μου λέει «Όλη νύχτα οι πατέρες κάνουν αγρυπνία… κουράζονται, νηστεύουν… πάνε να ξεκουραστούν λιγάκι το μεσημέρι, να πάω εγώ να τους ανησυχήσω; Δεν πάει!»

Είδες καλούς λογισμούς που έκανε; αυτό δείχνει ψυχική και πνευματική υγεία… ενώ άλλοι έρχονται με απαίτηση να τους υπηρετήσεις και μετά όλο κακούς, λογισμούς κάνουν… να σε κατηγορήσουν κιόλας. Τέλος πάντων. Τελικά τον έπεισα, τον πήρα στο μοναστήρι, γνωριστήκαμε και γίναμε φίλοι.

Άκου να δεις τι έκανε αυτός ό άνθρωπος. Αυτός από μικρός έμεινε ορφανός, δε γνώρισε γονείς, μεγάλωσε σε ορφανοτροφείο. Όταν μεγάλωσε, δούλευε αχθοφόρος στο λιμάνι, στη Θεσσαλονίκη.

Πώς είδαν από θάλασσα το Άγιον Όρος γυναίκες της Δύσεως, 1888-1930

 

Η  VeronicadellaDora, ProfessorofHumanGeography στο RoyalHollowayUniversityofLondon, είναι  Ιταλίδα που γνώρισε  την  Ορθοδοξία και βαπτίστηκε  στο  Αγιορείτικο  Μετόχι της  Ιεράς  Μονής  Δοχειαρίου, Παναγία  Θεοσκέπαστος το  2001.

Από  την  πρώτη  στιγμή  αγάπησε το  Άγιο  Όρος, έμαθε  Ελληνικά και  κάθε  χρόνο  περνάει  λίγες  μέρες  στο  Μετόχι.

 

Ηδιδακτορική  της  εργασία  είχε  σχέση  με  το  Άγιο  Όροςκαι  έχει  γίνειβιβλίομετίτλο Imagining Mount Athos: Visions of a Holy Place from Homer to World War II (University of Virginia Press, 2011):

 

http://www.amazon.com/Imagining-Mount-Athos-Visions-Place/dp/0813932599

 

http://easternchristianbooks.blogspot.co.uk/2011/09/author-interview-veronica-della-dora.html

 

Σε  μία  Διημερίδα  για  το  Άγιο Όρος  που  έγινε  στην  Αγιορείτικη  Εστία  στις 15-12-2007 στην  Θεσσαλονίκη την  κάλεσαν  να  μιλήσει.

 

Η ομιλία  της  είχε  θέμα «Πώς είδαν από θάλασσα το Άγιον Όρος γυναίκες της Δύσεως, 1888-1930»

 

Ηομιλίαδημοσιέφτηκεστααγγλικάμετίτλο ‘Gazes from the Sea: Mount Athos, Women, and the Geographical Imagination, 1880-1980’ στο Friends of Mount Athos Annual Report, 2008 (pp. 49-60)

 

Με την ελπίδα  πως  κάποιοι  αδελφοί μας  θα  ωφεληθούν προβαίνω την ελληνική μετάφραση.

 

Γέρων  Απολλώ Δοχειαρίτης

 

Πώς είδαν από θάλασσα το Άγιον Όρος γυναίκες της Δύσεως, 1888-1930 ca.[1]

 

Veronica della Dora, Department of Geography, Royal Holloway University of London

 

Η περιγραφική βιβλιογραφία του Άθωνα είναι προφανώς (αλλά και αναγκαστικά!) μία βιβλιογραφία ‘γραμμένη από άνδρες’. Σήμερα θα ήθελα να εστιάσω την προσοχή σας σε μερικές κάπως πιο ασυνήθιστες μαρτυρίες׃ μαρτυρίες ‘από το θηλυκό γένος’, μαρτυρίες δυτικών γυναικών που περιέπλευσαν το Άγιον Όρος με το καράβι ή έζησαν στα όριά του – μαρτυρίες δηλαδή ‘εκ του μακρόθεν’. Θα ξεκινήσω την σημερινή μου πορεία από μακριά, από το εξωτερικό. Θα την συνεχίσω στην θάλασσα, μελετώντας τις ακτές του Αγίου Όρους δια μέσου περιγραφών ταξιδευτριών. Τελικά, θα καταλήξω στην Ουρανούπολη με την κα. Loch, την παλιά κάτοικο του πύργου, κοντά στον οποίο ξεκινάνε και οι σημερινοί πλόες και περίπλοες.

 

Πρώτα όμως πρέπει να πούμε ότι οι περιγραφές του Άθωνα δια χειρός  δυτικών γυναικών είναι σπάνιες – σχεδόν χάνονται μέσα στην τεράστια βιβλιογραφία γι’ αυτό τον τόπο. Αλλά παρ΄όλα αυτά, υπάρχουν.

 

Οι περιγραφές στις οποίες θα αναφερθώ σήμερα τοποθετούνται σε μία περίοδο περίπου 40 ετών – από τα τέλη του 1880 έως τις πρώτες δεκαετίες του 1900. Αυτή η εποχή δεν γνώρισε μόνο δραματικές πολιτικές αλλαγές στην Δύση και στην Ελλάδα, αλλά και μία πρωτοφανή βράχυνση των αποστάσεων καθώς και μία καινούργια αντίληψη του χώρου, χάρη στη βελτίωση των μέσων μεταφοράς και  επικοινωνιών.[2]  Έτσι στα τέλη του 1800 το Άγιον Όρος δεν ήταν πια μία μακρινή γωνιά της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, αλλά ένας κοινός προορισμός για τους ταξιδιώτες στην Ανατολή. Κατά την  έκρηξη  του πρώτου Βαλκανικού Πολέμου το Άγιον Όρος βρισκόταν μόνο 48 ώρες έξω από την Βιέννη. Όπως έγραφε ο FrederickWilliamHasluck, βιβλιοθηκάριος της Βρεταννικής Αρχαιολογικής Σχολής στην Αθήνα, ‘οι πολλές δυσκολίες, αλλά και ο ρομαντισμός του προσκυνήματος στο Άγιον Όρος χάθηκαν με τη χρήση του ατμόπλοιου. Σήμερα είναι το βαπόρι που σε πάει στην Θεσσαλονίκη, και πάλι είναι το βαπόρι που σε φέρνει στην άλλη πλευρά του [Σιγγιτικού] κόλπου’.[3]

 

Σαν αποτέλεσμα, αυτή η περίοδος είδε μια αύξηση των  περιγραφών του Άθωνα. Μέσα σ’ αυτές τοποθετούνται και οι περιγραφές των γυναικών για τις οποίες θα μιλήσω. Άραγε ποιες είχαν ακούσει για τον Άθωνα; Ποιες είδαν τον Άθωνα; Και ποιες έγραψαν για τον Άθωνα;

Όταν εξομολογείται ο άνθρωπος, η χάρις τον ελευθερώνει από τα ψυχικά τραύματα (Γ. Πορφύριος)

«Δεν ευθύνεται μονάχα ο άνθρωπος για τα παραπτώματά του. Τα λάθη, οι αμαρτίες και τα πάθη δεν είναι μόνο προσωπικά βιώματα του εξομολογούμενου.

Ο κάθε άνθρωπος έχει πάρει μέσα του και τα βιώματα των γονέων του και ειδικά της μητέρας, δηλαδή το πώς ζούσε η μητέρα, όταν τον κυοφορούσε, αν στενοχωριόταν, τι έκανε, αν κουραζόταν το νευρικό της σύστημα, αν είχε χαρά, αν είχε θλίψη, αν είχε μελαγχολία.

Έ, όλο το νευρικό σύστημα το δικό της επηρέασε το νευρικό σύστημα του εμβρύου της. Οπότε, όταν γεννηθεί το παιδί και μεγαλώσει, παίρνει μέσα του και τα βιώματα της μητέρας του, δηλαδή άλλου ανθρώπου. Δημιουργείται μια κατάσταση στην ψυχή του ανθρώπου εξαιτίας των γονέων του, που την παίρνει μαζί του σ΄ όλη του τη ζωή, αφήνει ίχνη μέσα του και πολλά πράγματα που συμβαίνουν στη ζωή του είναι απόρροια της καταστάσεως αυτής.

Πρωτοπρ. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός, Επιστήμη και ηθική σε περιόδους κρίσης

Επιστήμη και ηθική σε περιόδους κρίσης

Τοῦ πρωτοπρ. π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ, Ὁμοτ. Καθηγητοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

α) Ἡ κρίση

Στὴν πορεία του ὁ κόσμος ἔχει γνωρίσει πολλὲς κρίσεις. Ἡ κρίση στὴν οὐσία της εἶναι ἡ ἀνατροπὴ τῶν κανονικοτήτων τῆς ἱστορικῆς συνέχειας, μὲ ἀνωμαλίες καὶ δυσχέρειες, συχνὰ ἀδυσώπητες, καὶ πολυειδεῖς κινδύνους.

Ἡ κρίση γίνεται περισσότερο αἰσθητή, ὅταν σχετίζεται μὲ οἰκονομικὰ προβλήματα. Δὲν εἶναι ὅμως μόνο οἰκονομική, διότι μὲ αὐτὴν διασαλεύεται ὅλη ἡ κοινωνικὴ τάξη, σὲ ἄμεση συνάρτηση μὲ τὴν ἠθικὴ σφαῖρα, ποὺ διέπει τὶς δομὲς μίας κοινωνίας.

Ἡ σημερινὴ κρίση, ποὺ διερχόμεθα ὡς Ἕλληνες, ἔχει κύριο αἴτιο κατὰ γενικὴ ὁμολογία τὴ χρεωκοπία τῆς ἡγεσίας, κυρίως τῆς πολιτικῆς, ποὺ ὑπηρετεῖ τὰ συμφέροντα τῆς νέας παγκόσμιας τάξης, στὸ ὄνομα τῆς ὁποίας ἀσκεῖ τὴν ἐξουσία της εἰς βάρος τῆς εὐστάθειας τῆς Χώρας. Γενικὴ εἶναι ἡ συναίσθηση, ὅτι ζοῦμε σὲ ἕνα κόσμο «τραγικὰ παράλογο καὶ παράλογα τραγικό», ποὺ ἀποκαλύπτει τὴν βαναυσότητα τῆς μετανεωτερικότητας, παρόλη τὴ μεγαλαυχία καὶ μεγαλοστομία της. Ὁ πολιτισμὸς τῆς μετανεωτερικῆς κοινωνίας κυριαρχεῖται ἀπὸ τὸν ἄκρατο ὠφελιμισμό, τὴν ἀπληστία καὶ κατὰ συνέπεια τὴν ἀδικία, τὴν εἰδωλολατρία δηλαδὴ τῆς φιλαργυρίας (πρβλ. Α´ Τιμ. 6,10), καὶ γι᾽ αὐτὸ καταντᾶ «πολιτισμὸς » ἀφιλάνθρωπος.

Κάθε κρίση, ἀτομικὴ ἢ κοινωνική, γιὰ ἕνα ἱστορικὸ θεολόγο εἶναι πάντα συνέπεια τῆς πτωτικότητας τοῦ ἀνθρώπου καὶ τῆς ἐσωτερικῆς του ἀλλοτρίωσης, διότι, ὅπως εἶπε ὁ Ντοστογιέφσκυ, «χωρὶς Θεὸ ὅλα ἐπιτρέπονται». Κυρίαρχο θέμα τῆς δυτικῆς Θεολογίας ἀπὸ τὰ μέσα τοῦ 20οῦ αἰώνα εἶναι ὁ «θάνατος τοῦ Θεοῦ», ποὺ σημαίνει τὴν ἀποσύνδεση τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ τὴ δαιμονοποίηση τοῦ δυτικοῦ πολιτισμοῦ.