Αγία μάρτυς Χαριτίνη και Οσία Μεθοδία η εν Κιμώλω (5 Οκτωβρίου)

 

         Η Αγία μάρτυς Χαριτίνη

Σήμερα η Εκκλησία εορτάζει και τιμά την ιερή μνήμη της αγίας μάρτυρος Χαριτίνης. Η αγία Χαριτίνη είναι από τις πολλές εκείνες νεαρές γυναίκες, που στον καιρό των αρχαίων διωγμών, αλλά και σε κάθε καιρό που διώκεται η πίστη και η Εκκλησία, προτίμησαν την αγάπη του Χριστού από την αγάπη του κόσμου. Αυτό είναι περισσότερο ανδρείο και γενναίο απ’ ό,τι μπορούμε να σκεφτούμε στον καιρό μας, που όλοι μας είμαστε παραδομένοι στην αγάπη του κόσμου και την απόλαυση του βίου. Μια νεαρή γυναίκα, που μπορεί να προτίμησει την ουράνια δόξα και να περιφρόνησει την απόλαυση των εγκοσμίων, αλλά και να αντέξει σε απάνθρωπα βασανιστήρια και σε σκληρό θάνατο, αξίζει να τη θαυμάσουμε και να την τιμήσουμε κι όσο μπορούμε να την μιμηθούμε.

Η αγία Χαριτίνη μαρτύρησε στα 290 μετά τη γέννηση του Χριστού στα χρόνια του βασιλιά στην Ανατολή Διοκλητιανού και του ηγεμόνα Δομετίου, στα χρόνια δηλαδή του μεγάλου διωγμού της Εκκλησίας. Ύστερ’ από το Διοκλητιανό, ο Μέγας Κωνσταντίνος εξέδωσε τα δυό διατάγματα του, που άφηναν ελεύθερους τους χριστιανούς, αν και μικρότεροι διωγμοί εδώ – εκεί συνεχίζονταν. Η Χαριτίνη ήταν σκλάβα σε κάποιον Κλαύδιο, που αν και δεν ήταν χριστιανός, αγαπούσε και σεβότανε τη γυναίκα του σπιτιού του. Θα πρέπει να διαβάσουμε την προς Φιλήμονα επιστολή του αποστόλου Παύλου, για να δούμε ποιά ήταν η θέση των δούλων στα σπίτια όχι μόνο των χριστιανών, αν είχαν οι χριστιανοί δούλους, αλλά όλων των ανθρώπων, που φοβόντανε το Θεό.

Όταν ο Δομέτιος έμαθε για τη χριστιανή Χαριτίνη, έγραψε στον Κλαύδιο να του την στείλει για να την ανακρίνει. Είναι πολύ συγκινητικός ο διάλογος μεταξύ του Κλαυδίου και της σκλάβας του Χαριτίνης. Ο Κλαύδιος, υποχρεωμένος να υπακούσει στον ηγεμόνα Δομέτιο, άρχισε να κλαίει και να θρηνεί, όχι για τη στέρηση της σκλάβας του, αλλά για τα σκληρά βασανιστήρια που την περίμεναν. Η Χαριτίνη τότε, με πολλή πίστη και θάρρος, άρχισε να τον καθησυχάζει. «Μη λυπείσαι, Κύριε μου, του είπε, αλλά μάλλον να χαίρεις, γιατί εγώ αξιώνομαι να γίνω θυσία ευάρεστη στο Θεό». Κι ο Κλαύδιος απάντησε «Γυναίκα του σπιτιού μου και δούλη του Θεού, θυμήσου με, όταν θα είσαι κοντά στον επουράνιο Βασιλέα». Δεν ήταν ακόμα χριστιανός ο Κλαύδιος, μα αισθανότανε και ομιλούσε χριστιανικά.

Σύγχρονα θαύματα του Τιμίου Σταυρού στην Ορθόδοξη Ιεραποστολή

Α. Στην Ινδία.

Η Ινδία είναι μια πολύ μεγάλη χώρα στην οποία η πλειοψηφία είναι ινδουιστές. Η χώρα αυτή δέχθηκε το κήρυγμα του ευαγγελίου από τον απόστολο Θωμά, όμως οι περισσότεροι κάτοικοί της έμειναν ειδωλολάτρες.

Κάποτε ένας ιεραπόστολος αφού κατήχησε και βάφτισε αρκετές οικογένειες Ινδών ύψωσε έναν ξυλόγλυπτο σταυρό με τον Εσταυρωμένο τον οποίο στόλισε πολύ όμορφα.

Μια μέρα οι ειδωλολάτρες πήγαν στον εσταυρωμένο και άρχισαν να τον περιγελούν πετώντας στο πρόσωπό του ακαθαρσίες φτύνοντας και χτυπώντας με ρόπαλα.

Ξαφνικά ο Χριστός έστρεψε το πρόσωπό του προς τα δεξιά και κοιτώντας τους είπε: Γιατί με περιγελάτε; Εκείνοι έμειναν στήλη άλατος, μάλιστα μερικοί πέθαναν από το φόβο τους. Οι υπόλοιποι έτρεξαν στους δασκάλους τους και τους είπαν για το θαύμα. Όταν επέστρεψαν μαζί με τους δασκάλους τους είδαν ότι το πρόσωπο του Χριστού ήταν ακόμη στραμμένο δεξιά και τόσο πολύ εξεπλάγησαν ώστε ζήτησαν και βαφτίστηκαν αμέσως.

Σήμερα στο σημείο που ήταν ο Εσταυρωμένος βρίσκεται ο καθεδρικός τους ναός, ο δε ξύλινος εκείνος σταυρός σώζεται μέσα στο Άγιο Βήμα.

(Από το βιβλίο: Ιστορίες γέροντος Κλεόπα )

Πρωτοβυζαντινή Θεσσαλία: Η Επικράτηση του Χριστιανισμού και οι Βαρβαρικές εισβολές

Εικ. 1: Νόμισμα του Ιουστινιανού.

ΘΕΣΣΑΛΙΑ: ΥΣΤΕΡΗ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ

 Πρωτοβυζαντινή Θεσσαλία: Η Επικράτηση του Χριστιανισμού και οι Βαρβαρικές εισβολές

του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου δασκάλου -συγγραφέα

Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΙΑ: Μετά το διάταγμα του Μεδιολάνου και ιδίως μετά τη μονοκρατορία του Μ. Κων/νου, η χριστιανική θρησκεία κέρδιζε συνεχώς έδαφος στο ρωμαϊκό κράτος, φυσικά και στη Θεσσαλία, σε βάρος της ειδωλολατρικής ή εθνικής. Ο Χριστιανισμός εισήχθη σχετικά νωρίς στην Ελλάδα, αρχικά με τις περιοδείες του Αποστόλου Παύλου (Φίλιπποι, Θεσσαλονίκη, Βέροια, Αθήνα, Κόρινθος, κ.α.) και στη συνέχεια με άλλους κήρυκες του Ευαγγελίου.

Η Υπάτη, που βεβαίως σήμερα, γεωγραφικά, δεν ανήκει στο θεσσαλικό χώρο, δέχτηκε τον 1ο μόλις αιώνα μ.Χ. έναν εκ των Εβδομήκοντα Αποστόλων, τον Ηρωδίωνα1, ο οποίος αφού κήρυξε στην ευρύτερη περιοχή, χειροτονήθηκε επίσκοπος Υπάτης και έγινε ο πρώτος ιερομάρτυρας στην περιοχή. Από την Υπάτη λοιπόν φαίνεται πως εισήχθη η χριστιανική θρησκεία και σε άλλες θεσσαλικές πόλεις και χωριά.

Αργότερα, και κατά τη διάρκεια της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, που συνήλθε στη Νίκαια με σκοπό να καταδικάσει τις κακοδοξίες του Αρείου, ο οποίος δε δεχόταν την υπόσταση του Υιού ισότιμη με αυτή του Πατρός, μεταξύ των συνοδικών πατέρων της Εκκλησίας συμμετείχαν και τρεις Θεσσαλοί ιεράρχες, μετέπειτα άγιοι: ο επίσκοπος Λάρισας Αχίλλιος, ο επίσκοπος Τρίκκης Οικουμένιος (ή Διόδωρος) και ο μετέπειτα επίσκοπος Πεπαρήθου (Σκοπέλου) Ρηγίνος.

Ο ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟΣ ΣΕΙΣΜΟΣ: Τα βάσανα της Θεσσαλίας δεν οφείλονταν μόνο σε εχθρικές επιδρομές: ισχυροί σεισμοί είχαν ήδη πλήξει την κεντρική Ελλάδα, όπως και την ευρύτερη ανατ. Μεσόγειο. Ο ιστορικός του 6ου μ.Χ. αιώνα, Προκόπιος, αναφέρει, θέλοντας να δείξει τη σφοδρότητα των σεισμικών δονήσεων που κράτησαν μήνες, ότι τότε πήραν τη μορφή που έχουν σήμερα οι λίμνες της ανατολικής Στερεάς Ελλάδας Υλίκη και Παραλίμνη καθώς και ο Κρισσαίος κόλπος (Ιτέα, Αντίκυρα Ν. Φωκίδας), εξαιτίας του τεραστίου τσουνάμι που εκδηλώθηκε (365 μ.Χ.). Διαβάζουμε στο Χρονικό του Γεωργίου Μοναχού: “Κατ’ εκείνους δε τους καιροὺς σεισμὸς (μέγας καὶ φοβερώτατος) γέγονεν, ως εν Αλεξανδρεία υποχωρήσαι (μεν) την θάλασσαν επὶ πολὺ, τα δε πλοία ως επὶ ξηράς ευρεθήναι κείμενα. Πλήθους δε λαού συνδραμόντος εις θέαν του παραδόξου θαύματος και του ύδατος πάλιν υποστρέψαντος >και εκβεβληκότος μακρότερον του συνήθους τόπου, κατεποντίσθησαν ανθρώπων μυριάδες (έχουμε εδώ την περιγραφή ενός τσουνάμι) και της Κρήτης και της Αχαίας και της Βοιωτίας και της Ηπείρου και Σικελίας τα πλείστα μέρη συνέβη τότε απολεσθήναι, της θαλάσσης ανελθούσης.”

Περί της σύγχρονης πλάνης των «φωτισμένων»

σχόλιο Γ.Θ : Ο εχθρός με την βοήθεια του Κυρίου πρέπει να νικηθεί. Διαβάστε το, εκτυπώστε το, διαδώστε το!

Από διάλογο σε φόρουμ διαβάζουμε πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία για την πλάνη των «φωτισμένων» :
Αl : Ειναι και μια «φωτισμένη» που ζηταει να τη λενε «μανα», στο Χαϊδάρι. Επειδη ακουσα για κεινη, μιλησα με Ιερέα της περιοχής, και μου είπε ότι την ξέρουν πολύ καλα, και πώς είναι εκτός Εκκλησίας!! Κατα τα άλλα οι Χριστιανοί ουρά, στην αυλη της, διότι δίνει και αμεσες απαντησεις σε ό’τι ρωτάς!!

Λίγη έρευνα, γλιτώνει απο ταλαιπωρία.
yia : Αυτή την στιγμή στην Αθήνα μόνο υπάρχουν εκατοντάδες τέτοια σπίτια η «σχολές» όπως τις λένε οι ίδιες οι «φωτισμένες» σαν αυτή που έπεσε στην αντίληψή σου στο Χαϊδάρι. Σε κάθε μία «σχολή» παραβρίσκονται δεκάδες άτομα κάθε φορά., άρα μιλάμε για χιλιάδες κόσμο.
Τι κάνουν σε αυτές τις «σχολές».
Συνήθως πρόκειται για κοινά σπίτια που κάποια κυρία διαθέτει για τις συγκεντρώσεις. Η ιδιοκτήτρια της σχολής είναι λαϊκή αλλά ονομάζεται «γερόντισσα» από τους παρευρισκομένους.
Ο χώρος έχει υπερβολικά μεγάλο αριθμό αγίων εικόνων.
Όταν αρχίσει η διαδικασία, συνήθως ψέλνουν όλοι μαζί τον παρακλητικό κανόνα της Παναγίας.
Αφού τελειώσουν συνεχίζουν με την ανάγνωση των «γραφών».
Μια παρένθεση. Η συντριπτική πλειοψηφία τον ατόμων είναι ένθερμοι θρησκεύοντες χριστιανοί ορθόδοξοι, οι οποίοι μάλιστα εξομολογούνται και κοινωνούν.
Όσοι έχουν «γραφές» σηκώνουν το χέρι και η «γερόντισσα» δίνει την άδεια ένας, ένας να σηκωθούν και να διαβάσουν.
Υποτίθεται λοιπόν ότι μέσα στην βδομάδα που πέρασε από την προηγούμενη συγκέντρωση όσοι έχουν το «χάρισμα» πρέπει να έχουν «πάρει» «γραφή» για να διαβάσουν κατά την παρούσα συγκέντρωση.
Και αρχίζουν λοιπόν.