Παρακλητικός Κανόνας στον Ιερομάρτυρα Διονύσιο, προστάτη της Δικαιοσύνης!

ΚΑΝΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ  ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΑ ΔΙΟΝΥΣΙΟΝ

ΤΟΝ ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΗΝ

 

῾Η μνήμη αὐτοῦ τελεῖται τῇ 3ῃ ᾿Οκτωβρίου

 

Ψαλλόμενος πρός φωτισμόν ὑπό τῶν Δικαστῶν καί πάντων τῶν ἐπιτελούντων ἔργον ἐν τῇ Δικαιοσύνῃ.-

 

Ποίημα: Γεωργίου ᾿Αποστολάκη, τοῦ ἀπό δικαστῶν.

   

            Εὐλογήσαντος τοῦ ῾Ιερέως τό «Κύριε εἰσάκουσον», μεθ’ ὅ τό  «Θεός Κύριος», ὡς συνήθως καί τό ἑξῆς.

 

῏Ηχος δ! ῾Ο ὑψωθείς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Τ

όν ῾Ιεράρχην ᾿Αθηνῶν καί προστάτην, Δικαιοσύνης Διονύσιον θεῖον, συμφώνως εὐφημήσωμεν πιστοί δικαστῶν, κράζοντες·  βοήθησον ἐκτελεῖν ἡμῶν ἔργον, δι’ εὐχῶν σου Ἅγιε ὁ ᾿Αρείῳ τῷ Πάγῳ, διακονήσας δίκαιον καλῶς, καί νουνεχῶς ὦ ἰσάγγελε ἄνθρωπε!

Δόξα. Τό αὐτό.

Καί νῦν. Θεοτοκίον.

Ο

ὐ σιωπήσομέν ποτε, Θεοτόκε, τάς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι. Εἰ μή γάρ σύ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐρρύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δέ διεφύλαξεν ἕως νῦν ἐλευθέρους;  Οὐκ ἀποστῶμεν, Δέσποινα, ἐκ   σοῦ· σούς γάρ δούλους σῴζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.

Εἶτα ὁ Ν Ψαλμός καί ὁ Κανών.

Ὠδή α! ῏Ηχος πλ.δ! ῾Υγράν διοδεύσας.

Π

αράσχου βοήθειαν δικασταῖς, θεόληπτε πάτερ, ἐν τῷ ἔργῳ τῷ ἱερῷ, καί φώτισον πάντων διανοίας, ἵνα δικαίαν τήν κρίσιν ἐκφέρωσιν.

 

Ὑ

πόδειξον λύσεις εἰρηνικάς, τοῖς ἐν δίκαις οὖσι, Διονύσιε θαυμαστέ,  καί εὔρυνον νόας δικαζόντων, ὥστε ἀεί ἀληθείας ἐφίεσθαι.

 

Λ

ειτούργημα ἔχουσιν ἱερόν, τῆς Δικαιοσύνης, ἐπικούρησον νοητῶς, καί δίδαξον λύσεις ζητημάτων, τῶν προκυπτόντων ἐν δίκαις ἑκάστοτε.

 

Θεοτοκίον

Ν

εφέλῃ προσῆλθέν Σοι ὁ σεπτός, ἡμῶν ὁ προστάτης, Διονύσιος Μαριάμ, καί κατηξιώθη σε κηδεῦσαι, σύν ᾿Αποστόλοις ὑμνῶν τό σόν σκήνωμα.-

 

Ὠδή γ!  Οὐρανίας ἁψῖδος.

Ἐ

ν ᾿Αρείου τοῦ Πάγου, τῷ φοβερῷ βήματι, ἔκρινας δικαίαν τήν κρίσιν, ἀπροσωπόληπτον· διό βοῶμεν Σοφέ, διά συντόνων εὐχῶν σου, ἐπιγνῶναι πρόσωπον[1], πάντας ἀπότρεψον.

 

Ἀ

θηνῶν πολιοῦχος, καί πρεσβευτής ἕτοιμος, καί τῶν δικαστῶν ὁ προστάτης, γέγοντας πάμφωτε· ὅθεν βοήθει ἡμῖν, εὐθυκρισίᾳ δικάζειν, ἰσχυρόν καί πένητα, δίχα προκρίματος.-

 

Ὁ

 ἑσμός δικαζόντων, σέ προσφωνεῖ πρόεδρον, καί τήν ἀρωγήν σου αἰτεῖται, ὦ Διονύσιε, ὅπως σοφίᾳ Θεοῦ, δικαιοσύνην διδοῖεν, οἰκτιρμούς[2] ποιούμενοι, πάσῃ ἁπλότητι.

 

Θεοτοκίον.

Θ

εοτόκε Παρθένε, πρός σέ ταχύ ἔδραμε, ποθῶν προσκυνῆσαι σούς πόδας, ὁ Διονύσιος, σωματικῶς δέ ἐλθών, ἐν τῇ ῾Αγίᾳ τῇ πόλει, κάλλος σόν τό  ἄρρητον, φρίττων ἐθαύμασεν.

 

Π

ροφύλαξον, ἀπό σφαλμάτων τά τέκνα σου Θεοφόρε, ὅτι πάντες οἱ δικασταί πρός σέ καταφεύγουσι, ζητοῦντες τήν χάριν καί φωτισμόν σου.

 

᾿Ε

πίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπί τήν ἐμήν χαλεπήν τοῦ σώματος κάκωσιν, καί ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τό ἄλγος.

Να εκμεταλλεύεσθε τις ωραίες στιγμές

Να εκμεταλλεύεσθε τις ωραίες στιγμές. Οι ωραίες στιγμές προδιαθέτουν την ψυχή σε προσευχή, την καθιστούν λεπτή, ευγενική, ποιητική. Ξυπνήστε το πρωί να δείτε το βασιλιά ήλιο να βγαίνει ολοπόρφυρος απ’ το πέλαγος. Όταν σας ενθουσιάζει ένα ωραίο τοπίο, ένα εκκλησάκι, κάτι ωραίο, να μη μένετε εκεί, να πηγαίνετε πέραν αυτού, να προχωρείτε σε δοξολογία για όλα τα ωραία, για να ζείτε τον μόνον Ωραίον. Όλα είναι άγια, και η θάλασσα και το μπάνιο και το φαγητό. Όλα να τα χαίρεσθε. Όλα μας πλουτίζουν, όλα μας οδηγούν στη μεγάλη Αγάπη, όλα μας οδηγούν στον Χριστό…»

Γέρων Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

Με την ευκαιρία της εορτής του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου,προστάτη του δικαστικού σώματος,δημοσιεύουμε ένα μικρό αφιέρωμα στον μακαριστό πρωτοπρεσβύτερο και ανώτατο δικαστικό λειτουργό π.Δημήτριο Τζούμα.

Τέτοιοι άνθρωποι σπανίζουν. Δεν τους συναντάμε κάθε μέρα. Ο Λόγος για τον αείμνηστο, επίτιμο αρεοπαγίτη και πρωτοπρεσβύτερο Δημήτριο Τζούμα,Επίτιμο Αρεοπαγίτη. που απεβίωσε στις 16-11-2008.

Έζησε 88 χρόνια. Υπηρέτησε τη Δικαιοσύνη από το 1954 μέχρι το 1991. Μετά τη συνταξιοδότησή του ,το 1996 χειροτονήθηκε ιερέας και υπηρέτησε την Εκκλησία μέχρι το θάνατό του.O δημοσιογράφος Β.Γ.Λαμπρόπουλος, έγραψε στο ¨ΒΗΜΑ¨της 20 Δεκεμβρίου 1998.

¨Η σεπτή, σεβάσμια μορφή του 74χρονου ιερέα, που επισκέπτεται τους τελευταίους μήνες τις γυναικείες και τις δικαστικές φυλακές Κορυδαλλού, κάτι θύμιζε σε ορισμένους κρατούμενους. Ο ιερωμένος, που φρόντιζε για την οικονομική αρωγή τους, για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσής τους, για τη σωτηρία της ψυχής τους , ήταν ο δικαστής, που έκρινε εκατοντάδες ποινικές υποθέσεις, που αποφάσιζε για την τιμωρία, για τη διάρκεια φυλάκισης εκατοντάδων κατηγορουμένων.

Ο 74χρονος παπά Δημήτριος, δεν είναι άλλος από τον επίτιμο αρεοπαγίτη Δημήτριο Τζούμα. Από την τήβεννο του αρεοπαγίτη, στα άμφια του ιερέως, στην ολική μεταμόρφωση του ανώτατου δικαστικού. Αποζητώντας πλέον, όχι την ενώπιον του ακροατηρίου απολογία των κατηγορουμένων, αλλά την ενώπιον θεού και του ιδίου εξομολόγησή του …

Ὁ Ἅγιος Διονύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης

Καταγόταν ἀπὸ τὴν πόλη τῶν Ἀθηνῶν.

Ἔζησε καὶ μαρτύρησε τὰ χρόνια ποὺ αὐτοκράτορας ἦταν ὁ Δομετιανός. Διακρίθηκε γιὰ τὴ φιλοσοφική του κατάρτιση καὶ τὴν βαθιά του καλλιέργεια.

Ἀρχικὰ ἦταν εἰδωλολάτρης καὶ μέλος τῆς Βουλῆς τοῦ Ἀρείου Πάγου. Τὸ κήρυγμα ὅμως τοῦ Ἀποστόλου Παύλου ἄγγιξε τὴν παιδευμένη καὶ εὐαίσθητη ψυχή του καὶ βαπτίσθηκε.

Ἀργότερα διαδέχθηκε στὸν ἐπισκοπικὸ θρόνο τῶν Ἀθηνῶν τὸν εὐσεβῆ Ἰερόθεο. Ὑπῆρξε συγγραφέας πλήθους θεολογικῶν συγγραμμάτων. Ἐπιβραβεύθηκε ἀπὸ τὸ θεὸ γιὰ τὴ χριστιανική του δράση μὲ τὸ χάρισμα νὰ ἐπιτελεῖ θαύματα.

Περιόδευσε σὲ πολλὰ μέρη τῆς Δύσης, ὅπου κήρυξε τὸν εὐαγγελικὸ λόγο καὶ ἑρμήνευσε τὶς ἱερὲς γραφές. Ὅταν ἔφθασε στὸ Παρίσι συνελήφθη καὶ ἀργότερα ἀποκεφαλίσθηκε.

Μαζί του μαρτύρησαν καὶ δυὸ μαθητές του, ὁ Ρουστικὸς καὶ ὁ Ἐλευθέριος. Ὁ ἡγεμόνας τῆς περιοχῆς ἔδωσε ἐντολὴ νὰ μὴ θάψει κανεὶς τὰ ἅγια λείψανα τῶν μαρτύρων, ὅμως κάποιοι χριστιανοὶ τὰ φύλαξαν καὶ ὅταν δὲν ὑπῆρχε πλέον φόβος τὰ ἐνταφίασαν μὲ τιμές.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’. Τὸ συνάναρχον Λόγον.
Ἀγρευθεὶς τῷ τοῦ Παύλου Πάτερ κηρύγματι, ὑφηγητὴς ἀνεδείχθης τῶν ὑπὲρ νοῦν δωρεῶν, διαvoίᾳ ὑψηλῇ καλλωπιζόμενος· τῶν γὰρ ἀΰλων οὐσιῶν, τὰς ἀρχὰς μυσταγωγεῖς, ὡς μύστης τῶν ἀπορρήτων, καὶ τῆς σοφίας ἐκφάντωρ, Ἱερομάρτυς Διονύσιε.

Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.

Τὰς οὐρανίους διαβὰς πύλας ἐv πνεύματι
Ὡς μαθητὴς τοῦ ὑπὲρ τρεῖς οὐρανοὺς φθάσαντος
Ἀποστόλου Διονύσιε, τῶν ἀρρήτωv
Ἐπλουτίσθης πᾶσαν γνῶσιν καὶ κατηύγασας
Τοὺς ἐν σκότει τῆς ἀγνοίας πρὶν καθεύδοντας·
Διὸ κράζομεν, χαίροις Πάτερ παγκόσμιε.

Ἕτερον Κοντάκιον.

Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.

Ὡς τῶν ἀρρήτων μυητὴν καὶ ὑφηγήτορα
Καὶ τῶν ἀΰλων οὐσιῶν ἱεροφάντορα
Ἀνυμνοῦμέν σε ἀξίως Ἱερομάρτυς.
Ἀλλ’ ὡς πλήρης τῆς τοῦ Πνεύματος ἐλλάμψεως
Τῆς σῆς χάριτος μετάδος ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν
Τῶν βοώντων σοι, χαίροις Πάτερ Διονύσιε.

Μεγαλυνάριον.
Τῶν ὑπερκοσμίων θεωριῶν, γεγονὼς ἐπόπτης, καὶ ἐκφάντωρ θεοειδής, θεαρχικωτάτων, ἐλλάμψεων τὸ κάλλος, πανσόφως διαγραφείς, ὦ Διονύσιε.

Γέροντας Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος:Άλλο να αμαρτάνεις από αδυναμία και άλλο από ιδεολογία!

 – Γιατί πάτερ Επιφάνιε να απαγορεύεται αυτό και κείνο και το άλλο, όταν πραγματοποιούνται από «ειλικρινή αγάπη», ερωτούσε ο νέος για τα διάφορα σαρκικά παραπτώματα ; Γιατί να μην επιτρέπονται οι «δεσμοί» των νέων αγοριών και κοριτσιών;

…Η συζήτησις ήταν μακρά και κοπιώδης, διότι ο νέος δεν εδέχετο να αντιληφθή την πραγματικότητα, ότι δηλ. ο Χριστός αναζητά καθαρότητα βίου εις κάθε τομέα, προ πάντων δε εις τον σαρκικό. Μας ξεκαθαρίζει με σαφήνεια ότι και το παραμικρό βλέμμα με σκοπό την επιθυμία της σαρκός αποτελεί μοιχεία μέσα εις την καρδία.

– Άκουσε παιδί μου, θεωρώ πιο τίμιο να αποδεχθής ότι δεν διαθέτης τη δύναμη να απαλλαγής από αυτό το πάθος και να ζητήσης να σε ελεήση ο Θεός, παρά να ισχυρίζεσαι ότι αυτό δεν είναι αμαρτία. Πρόσεχε, αυτό αποτελεί τραγικό λάθος σου!

Μάλιστα , διαπράττεις κάτι πολύ χειρότερο από την αμαρτία της πορνείας! Μετατρέπεις το πάθος σου σε κάτι καλό και το κάνεις σημαία. Τροποποιείς το μεγάλο ατόπημα και προσπαθείς να το διαδώσεις και εις τους άλλους.

Φρονώ πως δεν αμαρτάνεις πλέον από αδυναμία, αλλά από ιδεολογία. Αυτή η κατάστασις παγιώνει την ασθένειά σου εις αθεράπευτο και θανατηφόρο πνευματικό νόσημα.

Δυστυχώς τα πάθη δημιουργούν τη δική τους παράλογη και αθεράπευτη λογική.

Είναι εις όλους γνωστόν ότι η διαστροφή του Νόμου του Θεού συντελείται με πολλούς τρόπους. Ένας από αυτούς είναι η αλλαγή του ορισμού της λέξεως «αμαρτία».

Φθινοπώριασε

ΟΙ ΧΟΧΛΙΟΙ… ΚΑΙ Η ΥΠΑΚΟΗ

 

Στο θέμα της υπακοής ήταν ανυποχώρητος και αυστηρός. Κάποτε, που είχε βρέξει, ένας αδελφός γύριζε πίσω από αποστολή εκτός Μονής, είδε ότι σέρνονταν χοχλιοί, οι οποίοι είναι αγαπημένο φαγητό στην Κρήτη και μάλιστα κατά τη νηστεία αφού ως νηστήσιμοι τρώγονται με λάδι ή χωρίς αυτό.

Πλήθος ήταν οι χοχλιοί κι ο αδελφός χάρηκε. Κατέβασε τον ντορβά[1] του και τον γέμισε με χοχλιούς, τους οποίους θα σάκαζαν[2] για να γίνουν τροφή στην τράπεζα των Πατέρων.

Όταν έφθασε στο Μοναστήρι πήρε ευχή από το Γέροντα και του παρουσίασε τους χοχλιούς. Ο Γέροντας αναστατώθηκε για την πράξη του αυτή, η οποία δεν είχε πρωτύτερα την ευλογία.

—Πάρτους και γύρνα πίσω και να τους βάλεις εκεί που τους βρήκες.

Χωρίς δεύτερο λόγο ο Μοναχός ξαναφορτώθηκε τον ντορβά και σκόρπισε τους χοχλιούς εκεί όπου τους είχε βρει κατά την εντολή του Γέροντα.

Αποκαμωμένος γύρισε ύστερα από τη διπλή οδοιπορία στο Μοναστήρι και ασφαλώς δεν θα ξανατόλμησε ποτέ να πράξει τίποτε με τη δική του θέληση.

Παραπομπές:
1. Είναι ο τρίχινος σάκκος, που κρέμεται από τον ώμο, τον οποίο και σήμερα χρησιμοποιούν όλοι οι αγιορείτες κατά τις εντός του Όρους κυρίως μετακινήσεις τους.
2. Επειδή οι χοχλιοί όταν σέρνονται δεν τρώγονται, διότι είναι πικροί εξ αιτίας των χόρτων που τρώνε, τους βάζουν σε καλάθια με κλήματα και τους ταΐζουν αλεύρι, με το οποίο καθαρίζονται από τις πικρές ουσίες, ενώ ταυτόχρονα παχαίνουν.

Πηγή: Χρυσόστομου Παπαδάκη, Αρχιμανδρίτη του Οικουμενικού Θρόνου, Πρωτοσύγκελλος Ιεράς Μητροπόλεως Γορτύνης και Αρκαδίας, Οι Όσιοι Παρθένιος και Ευμένιος και η Ιερά Μονή Κουδουμά, εκδόσεις Ιεράς Μονής Κουδουμά, σελ.231-232, μοίρες 2003