Ελλάδα-Ρωσία … ας συγκριθούμε …

ΒΑΠΤΙΣΕΙΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΩΝ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ

ROMFEA.GR | Στον Καθεδρικό Ναό της Μεταμορφώσεως στο Μπέλγκοροντ π. Βίκτωρ Κράβετς, τέλεσε το μυστήριο της βαπτίσεως για 32 στρατιώτες του Ρωσικού στρατού.

Αξίζει να αναφερθεί ότι πριν από την βάπτιση οι στρατιώτες κατηχήθηκαν για περίπου 2 μήνες, μετά από ειδικά θεολογικά σεμινάρια που πραγματοποιήθηκαν στην μονάδα.

Μετά το πέρας του βαπτίσματος ο π. Βίκτωρ ευλόγησε τους στρατιώτες και τους πάροτρυνε, πάντοτε να προσεύχονται στον Άγιο Ιωάσαφ του Μπέλγκοροντ.

Κρατώντας της, το χέρι…

 Γράφει ο: π. Ιερόθεος Ανδρουτσόπουλος

 

 

     … Κάπως έτσι ξεκίνησε μια ωραία, τρυφερή μα και συγκλονιστική για τα σύγχρονα απάνθρωπα δεδομένα ιστορία, μιας μάνας και της κόρης της…

     Χρόνια παραδοσιακά, απλά, ταπεινά και φτωχά. Οικογενειακές στιγμές, που όντως θα συγκινούσαν και τον πλέον αδιάφορο. Ο πατέρας με κόπο και μόχθο παλεύει να μεγαλώσει τα παιδιά του, η μάνα, η τροφός και υφάντρα του σπιτιού, γίνεται κάθε ημέρα θυσία για να αναστήσει τα παιδιά της. Πράγματι, τί χαρακτηριστική εικόνα, εκείνη της μάνας να κρατά από το χέρι την μονάκριβη κόρη της και να την οδηγεί με θαλπωρή και αγάπη ανεπιτήδευτη, δειλά- δειλά στα πρώτα βήματα της ζωής.

     Ένα ταξίδι ξεκινά, μια ανθρώπινη ιστορία παίζεται μπροστά μας, εμείς ας κρατήσουμε το νήμα της και ας υφάνουμε μέσα του ο καθένας τους προβληματισμούς και τα ερωτηματικά του.

    …Τα χρόνια πέρασαν, τα παιδιά άνοιξαν τα φτερά τους και πέταξαν λεύτεροι σαν τα πουλιά στο μακρύ και ανάντι δρόμο της ζωής. Τώρα πια κτίζουν δικές τους οικογένειες, νέα μέλη προστίθενται σ’ αυτές, θλίψεις, χαρές, όμορφες στιγμές συνθέτουν το παζλ της ζωής τους. Μα ξάφνου, ένα απρόσμενο γεγονός, έρχεται να συνταράξει την γαλήνη και να αναπροσαρμόσει τα δεδομένα της πορείας τους.

Οι δύο υποτακτικοί και η αγάπη

Ήταν ένας ασκητής κι είχε δυο υποτακτικούς. Προσπαθούσε πολύ να τους ωφελήσει και να τους κάνει καλούς. Είχε, όμως, την ανησυχία αν όντως προχωρούν στην πνευματική ζωή, αν προοδεύουν και αν είναι έτοιμοι για την βασιλεία του Θεού. Περίμενε ένα σημάδι για αυτό από τον Θεό, αλλά δεν έπαιρνε καμία απάντηση. Κάποια ημέρα θα γινόταν αγρυπνία στην εκκλησία μιας άλλης σκήτης, που απείχε πολλές ώρες από την δική τους. Έπρεπε να γίνει πορεία μέσα στην έρημο. Έστειλε τους υποτακτικούς από το πρωί, ώστε να φτάσουν νωρίς, για να τακτοποιήσουν την εκκλησία, κι ο Γέροντας θα πήγαινε το απόγευμα. Οι υποτακτικοί είχα προχωρήσει αρκετά, όταν ξαφνικά άκουσαν βογγητά. Ήταν ένας άνθρωπος βαρειά τραυματισμένος και ζητούσε βοήθεια:

– Πάρτε με, σας παρακαλώ, τους έλεγε, γιατί εδώ είναι ερημιά, κανείς δεν περνάει, ποιος θα μπορέσει να με βοηθήσει; Εσείς είστε δυο. Σηκώστε με και οδηγήστε με στο πρώτο χωριό.

π. Ανδρέας Κονάνος: Προσευχή, και πάλι προσευχή

 

Μία ακόμα πανέμορφη ομιλία του π. Ανδρέα Κονάνου
Δείτε εδώ και άλλες εκπομπές του π. Ανδρέα Κονάνου.
http://www.pentapostagma.gr/search/la…

Μοναχοπαίδι: Το «πολύτιμο» παιδί!

Ισχύουν, άραγε, όλα αυτά τα κλισέ που θέλουν τα μοναχοπαίδια κακομαθημένα, εγωκεντρικά και ακοινώνητα; Και πώς πρέπει να χειριστούμε το μονάκριβό μας, ώστε να εξελιχθεί σε έναν ισορροπημένο ενήλικο;

Πριν από μερικές δεκαετίες, στη γενιά των γονιών μας, οι οικογένειες μ’ ένα παιδί ήταν ελάχιστες, και μάλιστα η απόκτηση ενός και μόνο παιδιού σπάνια ήταν ζήτημα επιλογής.
Ένα παιδί είχαν συνήθως τα ζευγάρια που δεν προλάβαιναν ή δεν μπορούσαν να αποκτήσουν δεύτερο, τρίτο ή τέταρτο.
Έτσι, η έκφραση μοναχοπαίδι κατέληξε με αρνητική σημασία, καθώς τα παιδιά αυτά θεωρούνταν κακομαθημένα, ίσως και «προβληματικά».
Σήμερα, όμως, τα πράγματα έχουν αλλάξει, καθώς ολοένα και περισσότερα ζευγάρια επιλέγουν να αποκτήσουν ένα μόνο παιδί, επειδή πιθανώς θεωρούν ότι θα μπορέσουν να το μεγαλώσουν καλύτερα απ’ ό,τι αν είχαν περισσότερα.

Γιατί στις μέρες μας συναντάμε όλο και περισσότερες οικογένειες μ’ ένα παιδί;
Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχουν κανόνες για το πόσα παιδιά θα πρέπει να έχει ένα ζευγάρι, γιατί τελικά δεν παίζει ρόλο μόνο το μέγεθος της οικογένειας για το πόσο καλά θα λειτουργεί, αλλά και οι σχέσεις και η δυναμική που αναπτύσσονται μέσα της. Πάντως οι οικογένειες μ’ ένα παιδί είναι ένα ολοένα και συχνότερο φαινόμενο επειδή:
–Έχουν αλλάξει οι ρόλοι των δύο φύλων στην οικογένεια. Η γυναίκα καλείται σήμερα να αναλάβει και επαγγελματικό ρόλο, εκτός του ρόλου της συντρόφου και της μητέρας, με αποτέλεσμα να διαθέτει πλέον περιορισμένο χρόνο για την ανατροφή των παιδιών.
–Η γυναίκα δίνει έμφαση στις σπουδές της και στην επαγγελματική της αποκατάσταση, με αποτέλεσμα να αποφασίζει να παντρευτεί και να κάνει παιδιά σε μεγαλύτερη ηλικία, γεγονός που μειώνει το περιθώριο για την απόκτηση περισσότερων παιδιών.

Η πρώτη Εκκλησία προς τιμήν του Αγίου Ιγνατίου (Μπριαντσιανίνωφ)

ROMFEA.GR | Με λαμπρότητα τελέστηκαν τα εγκαίνια του πρώτου Ιερού Ναού προς τιμήν του Αγίου Ιγνατίου (Μπριαντσιανίνωφ) στην γενέτειρά του, την κωμόπολη Ποκρόφσκ της επαρχίας Βολογκντά της Ρωσίας.

Τα εγκαίνια της ξύλινης Εκκλησίας τέλεσε ο Αρχιεπίσκοπος Βολογκντά κ. Μαξιμιλιανός, παρουσία πλήθος πιστών οι οποίοι παρά το τσουχτερό κρύο έσπευσαν να τιμήσουν την ιστορική αυτή ημέρα.

Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας ο κ. Μαξιμιλιανός, αναφέρθηκε στο ιστορικό του ναού, τονίζοντας οτι «ο ναός αυτός χτίστηκε με τις δωρεές του λαού.»

Στη συνέχεια ο Αρχιεπίσκοπος Βολογκντά έδωσε στο εκκλησίασμα από μια εικόνα του Αγίου Ιγνατίου, ενώ ευχήθηκε σε όλους να έχουν την ευχή του.

Φώτο: Ανδρέας Σαλνίκοβ

Η Μνηστεία της Αγίας Αικατερίνης (εικόνα του Κλόντζα)

Άρτα, ναός Αγίας Σοφίας. Σήμερα φυλάσσεται στο ναό του Αγίου Δημητρίου.

 

Διαστάσεις:0,86 x 0,78 x 0,018μ.

 

Γεώργιος Κλόντζας – Β΄μισό του 16^ου αιώνα

Η εικόνα σώζεται σε αρκετά καλή κατάσταση, με λιγοστές φθορές περιμετρικά.

Στο κέντρο της παράστασης εικονίζεται η Παναγία ένθρονη, Βρεφοκρατούσα. Με το δεξί της χέρι κρατάει τον Χριστό και με το αριστερό ακουμπάει προστατευτικά τον ώμο της αγίας Αικατερίνης. Φοράει κοκκινωπό κροσσωτό μαφόριο με χρυσή παρυφή και γαλάζιο χειριδωτό χιτώνα που κοσμείται με πολυτελή πόρπη. Η μορφή της είναι ευγενική και αποπνέει ηρεμία και πνευματικότητα. Έχει λεπτά χαρακτηριστικά που πλάθονται με ομαλές χρωματικές μεταβάσεις και πολλά λευκά φώτα γύρω από τα μάτια, στο μέτωπο, στο πιγούνι και στο λαιμό. Ο Χριστός στρέφεται προς τα δεξιά, ευλογεί και προσφέρει ένα δαχτυλίδι στη νεαρή αγία. Είναι ενδεδυμένος γκριζόλευκο χιτώνα και πορτοκαλόχρωμο ιμάτιο με πυκνές χρυσοκοντυλιές, που αναδιπλώνεται δημιουργώντας απόπτυγμα. Τα παιδικά χαρακτηριστικά του πλάθονται με ανοιχτά χρώματα και έχουν σοβαρή έκφραση.

10 μαθήματα υγείας από 10 διαφορετικές χώρες

Ο τρόπος ζωής και η κουλτούρα του κάθε λαού, καθορίζουν όχι μόνο την ιστορία μιας χώρας αλλά και τη συμπεριφορά, που έχουν οι κάτοικοί της στα ζητήματα της υγείας.

Οι καθημερινές ανάγκες, η διατροφή, ο τρόπος σκέψης έχουν διαμορφώσει διαφορετικές πρακτικές αναφορικά με την υγεία. Ποιες χώρες διδάσκουν τελικά …υγεία;

Ινδία: Κάντε πικάντικη τη ζωή σας

Τα πικάντικα και τα καυτερά φαγητά από τη Ινδία βοηθούν σημαντικά τους κατοίκους της να παραμένουν αδύνατοι. Επιβραδύνουν την κατανάλωση φαγητού και απαιτούν πολύ νερό, προκειμένου να δροσιστεί κανείς. Το βασικό όμως είναι, ότι τα πικάντικα και τα μπαχάρια είναι πλούσιες αντιοξειδωτικές πηγές και μπορούν να καταπολεμήσουν το λίπος και τις ελεύθερες ρίζες.

Ειδικά μάλιστα η καψαϊκίνη, που περιέχουν οι κόκκινες καυτερές πιπεριές, «ξυπνούν» το μεταβολισμό και συμβάλουν στο κάψιμο του λίπους, ενώ ο κουρκουμάς εμποδίζει την αύξηση του βάρους.

Ολλανδία: Ζωή…ποδήλατο

Στην Ολλανδία υπάρχουν περισσότερα ποδήλατα από ότι άνθρωποι. Περισσότεροι από το 50% του πληθυσμού της χώρας χρησιμοποιούν το ποδήλατο για τις καθημερινές τους μετακινήσεις, κάνοντας την καθημερινή γυμναστική τρόπο ζωής.

Αποτέλεσμα αυτού είναι το κάψιμο θερμίδων, ενώ η καλή κυκλοφορία του αίματος ειδικά στα πόδια, ενισχύει τον οργανισμό με την απαραίτητη ενέργεια, που χρειάζεται για να ανταπεξέλθει στις καθημερινές απαιτήσεις.

Μεξικό: Μετριάστε το δείπνο

Αν είστε από κείνους που μετά από ένα γεύμα, χρειάζεται να ανοίξουν τη …ζώνη του παντελονιού τους, ίσως πρέπει να πάρετε μαθήματα από τους μεξικανούς.

Παραδοσιακά, οι κάτοικοι της Κεντρικής Αμερικής τρώνε τα δύο μεγάλα γεύματα της ημέρας μεταξύ 2 και 4 το μεσημέρι. Με αυτόν τον τρόπο δε μένει…χώρος για το βραδινό (το οποίο μάλλον απογευματινό είναι εκεί), το οποίο εμποδίζει την απόλαυση ενός καλού ύπνου και φυσικά των ευεργετικών ιδιοτήτων του. Σημαντικό μάθημα από το Μεξικό είναι, ότι μετριάζοντας την κατανάλωση φαγητού το βράδυ, αποφεύγεται ο κίνδυνος γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης.

Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής: Οι δια βίου αποφάσεις

Πολλές φορές στην ζωή μας παίρνουμε αποφάσεις να διορθωθούμε, αλλά τις παίρνουμε με «μισή καρδιά». Θέλουμε να δοκιμάσουμε για κάποιο διάστημα και μετά να επανέλθουμε στις συνήθειές μας. Όχι ! αυτό δεν λυτρώνει την ψυχή, δεν την μεταμορφώνει, δεν μας δίνει αίσθηση αιωνιότητος. Αυτό δίνει μέσα μας με σαφήνεια την έννοια της παροδικότητας και υπ’ αυτή την έννοια ο χρόνος γίνεται σκλαβιά. Ελευθερία είναι η αιωνιότητα.

Ας αναφέρουμε ένα απλό παράδειγμα : το κάπνισμα. Αποφασίζουμε να το κόψουμε για δύο τρεις μέρες. Έστω ότι το καταφέρνουμε. Την τέταρτη μέρα όμως χρησιμοποιούμε πολλαπλές δόσεις του πάθους μας. Το ίδιο γίνεται και με το φαγητό. Κάνουμε μια εγκράτεια – συνήθως την κάνουμε για μερικές μέρες, ώστε να χάσουμε λίγο βάρος – και όσα κιλά χάσαμε σε μια βδομάδα τα κερδίζουμε σε δύο μέρες. Έτσι ακριβώς συμβαίνει και με μια αλυσίδα πραγμάτων στη ζωή μας.

Έρχεται η Εκκλησία με την παράδοσή της και μας λέει : «Θέλετε να ξεμπερδεύετε με αυτές τις ιστορίες; Πάρτε μια απόφαση διά βίου».

Κλασσικό παράδειγμα είναι όταν ένας άνθρωπος αποφασίζει να γίνει μοναχός. Διαγράφει από τον λογισμό του ένα ολόκληρο κεφάλαιο που λέγεται οικογενειακή ζωή . Ή ξεχνάει το κρέας. Οι μοναχοί, όπως ενδεχομένως γνωρίζετε, δεν τρώνε κρέας. «Μα ούτε το Πάσχα θα ρώταγε κανείς ;», θα ρώταγε κανείς. Ούτε το Πάσχα. Λήγει αυτή η συνήθεια διά βίου. Αυτά είναι απλά πράγματα. Το να γίνει κάποιος μοναχός ή το να μην φάει κρέας δεν είναι τίποτε. Το να κόψει ένα ριζωμένο μέσα του πάθος είναι πολύ μεγαλύτερη υπόθεση.

Ἡ δύναμη τῆς λειτουργικῆς προσευχῆς

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

Κάποτε, ένας άρχοντας της τσαρικής αυλής, πήγε να συμβουλευτεί έναν περίφημο τότε για την αρετή του, ιερέα της Πετρούπολης.

-Πάτερ, πες μου, τι να κάμω; Έχω πολλούς εχθρούς. Με μισούν «ματαίως»• χωρίς κανένα λόγο. Με συκοφαντούν στον Τσάρο. Κινδυνεύω να χάσω την δουλειά μου. Αν ο Τσάρος πεισθή και με απολύσει, που θα σταθώ; Πως θα ζήσω; Σας παρακαλώ, συμβουλέψετέ με. Τι να κάμω;

-Να προσεύχεσαι. Για όλους. Και περισσότερο για αυτούς που ξεσηκώθηκαν εναντίον σου. Και στο σπίτι. Αλλά και στην Εκκλησία, στην θεία λειτουργία. Έχει μεγάλη σημασία αυτό.

-Και τι θα βγει με αυτό, πάτερ; είπε πικραμένος.

-Θα το ιδείς. Τα «ψίχουλα», οι μαργαρίτες -οι μερίδες που βγάζει ο ιερέας στην προσκομιδή, όταν διαβάζει ονόματα- συμβολίζουν τις ψυχές των ανθρώπων• ζώντων και κεκοιμημένων. Και κάποια στιγμή, αυτές τις μερίδες ο παπάς τις ρίχνει μέσα στο άγιο ποτήριο, με τα λόγια: «Απόπλυνε, Κυριε, τα αμαρτήματα των ενθάδε μνημονευθέντων δούλων σου, τω Αίματί Σου τω Αγίω». Δηλαδή παρακαλεί τον Χριστό να ξεπλύνει με το Αίμα Του τις ψυχές των ανθρώπων που μνημόνευσε.