Η Ελλάδα της ντροπής

 

• Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Σκληρός, ανελέητος απέναντι στη χώρα μας, ο αξιότιμος Γερμανός βουλευτής Φόλκερ Κάουντερ, αρχηγός της Κοινοβουλευτικής Ομάδας των δεξιών Χριστιανοδημοκρατών της καγκελαρίου Μέρκελ και των ακόμη δεξιότερων Βαυαρών ομοϊδεατών τους. «Η πίεση πάνω στην Ελλάδα πρέπει να μεγαλώσει!», δήλωσε χωρίς περιστροφές σε συνέντευξή του στην ηλεκτρονική έκδοση του γερμανικού περιοδικού «Ντερ Σπίγκελ», και συνέχισε ρίχνοντας την πολιτική βόμβα: «Πρέπει να γίνει σαφές στους Ελληνες ότι λεφτά υπάρχουν μόνο αν η χώρα διοικείται αυστηρά – εν ανάγκη μέχρι του σημείου της επιβολής από την ΕΕ ή από τα κράτη της Ευρωζώνης ενός κρατικού κομισάριου!». Ενός αποικιακού διοικητή της Ελλάδας κατά το πρότυπο των «γκαουλάιτερ» που εγκαθιστούσαν οι ναζί στις ευρωπαϊκές χώρες που κατακτούσαν επί Χίτλερ!

Δουλόφρονες θεωρεί τους Ελληνες ο χερ Κάουντερ. «Θα ήταν φυσικά σκληρό κάτι τέτοιο, αλλά ίσως και οι ίδιοι οι Ελληνες τελικά να συμφιλιώνονταν με αυτό. Αν έπρεπε να αποφασίσουν σε δημοψήφισμα να δεχτούν έναν μεταβατικό αποικιακό διοικητή ή να φύγουν από την Ευρωζώνη, μπορώ άνετα να φανταστώ ότι θα υπήρχε πλειοψηφία υπέρ του αποικιακού διοικητή», ισχυρίστηκε!

Αυτοί είναι οι φίλοι και εταίροι της ελληνικής κυβέρνησης. Δούλους θεωρούν τους Ελληνες. Ανίκανους ακόμη και να αυτοδιοικηθούν. «Ο αρχηγός των Ελεύθερων Δημοκρατών, Φίλιπ Ρέσλερ, έχει προτείνει να στείλουμε Γερμανούς δημοσίους υπαλλήλους στην Ελλάδα», υπενθυμίζει προβοκατόρικα ο δημοσιογράφος που παίρνει τη συνέντευξη. «Αυτή είναι επίσης μια δυνατότητα. Οι Γερμανοί δημόσιοι υπάλληλοι θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην οικοδόμηση μιας λειτουργίας δημοσιονομικής διοίκησης», απαντά γεμάτος αυταρέσκεια, χωρίς να καταλαβαίνει τίποτα ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της γερμανικής Δεξιάς.

Για το μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο: συνέντευξη του Σωτηρίου Μπαλατσούκα, διευθυντή του ιδιαίτερου γραφείου του …

Στήν ιερή μνήμη του οσιωτάτου παπα-Δημήτρη Γκαγκαστάθη (29.1.1975)

Ο παπα-Δημήτρης Γκαγκαστάθης (1902 -1975), ένας απλός, αλλά άγιος κληρικός του 20ού αιώνα, όταν λειτουργούσε είχε θείες θεωρίες και εμπειρίες.

Διηγείται ο ίδιος:

“Κάποτε, στη μεγάλη είσοδο, κι ενώ πλησίαζα στην ωραία πύλη, είδα αριστερά μου ένα όμορφο παιδάκι, που χάθηκε σαν σκιά. Συγχρόνως ακούστηκε κρότος από το καντήλι της Παναγίας, που άρχισε να κουνιέται μέχρι το τέλος της λειτουργίας. Σε μια νυχτερινή λειτουργία μου στο ναό των Ταξιαρχών, είδα την ώρα της δοξολογίας το ίδιο εκείνο παιδάκι να στέκεται μπροστά στην προσκομιδή, και να εξαφανίζεται πάλι σαν καπνός”.

Πώς έσπρωξα στην αυτοκτονία τον αδελφό μου …

Δεν φέραμε τίποτα μαζί μας…

π. Σεραφείμ Δημητρίου

 Πηγαίνοντας μια Πέμπτη στην διακονία του κοιμητηρίου βρέθηκα μπροστά σε 4 ταφές, οι 2 των οποίων προέκυψαν από αυτοκτονίες.

Στα μάτια μου ήταν υπερβολικό.

Σε μια μέρα, σε ένα περιφερειακό κοιμητήριο, που θάπτει μόνο δημότες, δύο αυτόχειρες να περιμένουν ταφή…

 Λέμε πλέον για να δικαιολογήσουμε τα αδικαιολόγητα, «συνεπεία ψυχολογικών προβλημάτων» και αυτομάτως όλα κατανοούνται, από του τυπικού της αποδόσεως εκκλησιαστικής κηδεύσεως έως της αποδοχής του γεγονότος ελαφρά τη καρδία. 

Πώς γίνεται το πρόσφορο

Ο διαχωρισμός της ήρας με το στάρι άρχισε – Ο πνευματικός νόμος ενεργοποιήθηκε

 

Ας γαντζωθούμε από το φουστάνι της Παναγίας όπως έλεγε χαρακτηριστικά κι ο γέροντας Παΐσιος γιατί σιγά- σιγά, από τώρα και μετά, όλα δείχνουν ότι θα αρχίσουν να κλιμακώνονται οι δυσκολίες σε μεγάλο βαθμό…

Επιβάλλεται πρώτα και πάνω από όλα η πνευματική προετοιμασία. Όποιος δεν έχει πνευματικό ας κλείσει πρώτα από όλα τον υπολογιστή κι ας ξεκουνηθεί να πάει να βρει έναν να πει ό,τι τον βαραίνει γιατί μπορεί ανά πάσα στιγμή να χαθεί το έδαφος κάτω από τα πόδια μας και να μείνει μετέωρος. Ο γέροντας Παΐσιος όπως έχει αναφέρει όποιος δεν πιστεύει και δεν έχει πνευματική ζωή δύσκολα θα αντέξει αυτά που έρχονται…

Κατά δεύτερο, ο καθένας ας πράξει μετά, σε πρακτικό επίπεδο τι θεωρεί ότι πρέπει να κάνει για να επιζήσει. Αυτά πάντα σε συνεννόηση με τον πνευματικό και χωρίς άγχος και υπερβολές. Κανένας μπαξές, καμιά κοτούλα, κανένα χωραφάκι, κανένα όπλο για αυτοάμυνα και κυνήγι, είναι πράγματα που δεν χρειάζεται να είναι κανείς «προφήτης» για να καταλάβει ότι θα φανούν υπερπολύτιμα…

Άγιοι της διπλανής πόρτας …

Ζουν ανάμεσά μας και είναι πολύ σημαντικό να τους βρω.

Μπορώ να ψάξω στην εκκλησία: ή την Κυριακή, αν ξυπνήσω και πάω στη λειτουργία (ίσως να πηγαίνω, αλλά με ανοιχτά ή κλειστά τα μάτια;), ή το Σάββατο το απόγευμα στον εσπερινό (μια μικρή τελετή που προετοιμάζει για την κυριακάτικη λειτουργία) ή τη μέρα που οι πιο πολλές ενορίες κάνουν κάποια απογευματινή συνάντηση με ομιλία ή συζήτηση για θέματα πνευματικά ή και κοινωνικά κ.τ.λ. (ρώτα τον παπά της ενορίας σου). «Ενορία» σημαίνει η εκκλησία που λειτουργεί κάθε Κυριακή κοντά στο δρόμο όπου μένεις, στην οποία «ανήκει» το σπίτι σου, εσύ με την οικογένειά σου και όλη η περιοχή σας. Όλοι εσείς, που ζείτε εκεί, είστε μια «ενορία», είστε δηλαδή «ενορίτες», μια πνευματική ένωση.

Εκεί θα δω μερικούς ανθρώπους, ελάχιστους, που το πρόσωπό τους φανερώνει την καθαρότητα και την απλότητα της καρδιάς τους, την ταπεινή ψυχή τους, την αγάπη τους.

Με κομμένη την ανάσα!

Τα κινήματα ειρήνης και η πραγματική ειρήνη (Αρχιμ. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)

Τα «ειρηνιστικά κινήματα είναι πολύ παραπλανητικά. Αν έχετε προσέξει, ομιλούν μόνο για ειρήνη. Γιατί μόνο περί ειρήνης, και όχι περί ελευθερίας; Η ελευθερία δεν είναι δώρο Θεού;

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΡΙΑΜ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΜΟΝΗΣ ΧΙΟΥ. ΕΙΔΑ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟN ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ.

«Πρέπει με κάθε τρόπο να κερδίσουμε μία θέση στη Βασιλεία των Ουρανών Είπε ο κύριος ότι καλεί τους πάντες στη σωτηρία, δεν καλεί μόνο τους εκλεκτούς. Καλεί τους πάντες. Το διαβάζουμε κάθε ώρα και στιγμή, εν παντί καιρώ.

Ο Χριστός είναι ζωντανός κι είναι ανάμεσά μας. Είναι ολοφάνερος. Εγώ τον είδα ολοφάνερο. Τον είδα πάνω από το κελί μου. Είχε τη λάμψη του φεγγαριού, το τετράγωνο πλαίσιο μέσα στο οποίο καθόταν. Είχε ένα γαλήνιο πρόσωπο, τόσο που δεν το έχει αποδώσει καμία εικόνα, σαν τον Άγιο Μαντήλιο. Γαλήνη ξεχυνόταν από το πρόσωπό του, ένα χαμόγελο, ένα βλέμμα αξέχαστο που με κοίταξε… Σαν ακτίνες κατέβαιναν κάτι φωτεινές λάμψεις προς εμένα, σαν να μου έλεγε, μην αμφιβάλλεις ότι είμαι ζωντανός. Όποιος πιστεύει δεν αμφιβάλλει.

Κάποιοι που αμφισβητούν την παρουσία του, λένε γιατί ο Χριστός επιτρέπει να γίνονται σεισμοί, λιμοί, καταποντισμοί; Αυτά τα κάνουν οι αμαρτίες μας. Οι Άγιοι Πατέρες μου λέγανε παλιά ότι η ψυχή που πηγαίνει πάνω από τέτοια γεγονότα, δεν παθαίνει τίποτα. Πηγαίνει ίσια στους ανοικτούς ουρανούς».

http://www.zoiforos.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=6189