Day: 13/01/2012

by

Άθλια ταινία για τα Μετέωρα και το μοναχισμό συμπαραγωγής Γερμανίας και Ελλάδας

Από τα «Μετέωρα» στην Μπερλινάλε. Με μια άκρως προκλητική ταινία ελληνογερμανικής παραγωγής επιστρέφει στην ενεργό κινηματογραφική δράση ο ελληνικής καταγωγής σκηνοθέτης Σπύρος Σταθουλόπουλος.
 Μεγαλωμένος στην Κολομβία και πλέον μόνιμος κάτοικος Αμερικής, έκανε αισθητή την παρουσία του στο κινηματογραφικό στερέωμα το 2007 συμμετέχοντας στο Φεστιβάλ των Καννών με το φιλμ «PVC-1». Τέσσερα και κάτι χρόνια μετά γυρεύει, καθώς φαίνεται, να στρέψει και πάλι πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας με την ταινία «Μετέωρα», που διαγωνίζεται στο φετινό 62ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, το οποίο θα διεξαχθεί από τις 9 ως τις 19 Φεβρουαρίου. Η ιστορία της ταινίας τοποθετείται χρονικά στον 12ο αιώνα, σε έναν από τους πλέον ιερούς χώρους παγκοσμίως, τα μοναστήρια στα Μετέωρα, και αφηγείται τον παράνομο έρωτα ανάμεσα σε έναν Ελληνα ορθόδοξο μοναχό και μια Ρωσίδα ορθόδοξη καλόγρια. Οι δυο τους αρχίζουν να επικοινωνούν μεταξύ τους κάνοντας σήματα ο ένας στον άλλον χρησιμοποιώντας το φως του ήλιου και καθρέφτες. Συνέχεια →
by

¨…από πίσω έρχεται ο πόλεμος» – Γέροντας Παΐσιος

ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΣΕΤΕ ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ  ΝΑ ΓΙΝΕΤΕ ΘΕΜΑ  ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΩΝ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΜΙΛΙΩΝ ….

Κάποτε , είχα πάει στον Γέροντα με ένα φίλο μου κι εκεί συναντήσαμε μια παρέα από πέντε παιδιά .
Τότε ρώτησα τον Γέροντα ποιές προέβλεπε να είναι οι εξελίξεις σχετικά με την Τουρκία . ¨Γέροντα ¨, του λέω ¨ απ΄την Αλεξανδρούπολη είμαστε . Μήπως μας πιάσει η μπόρα κατά κει ;¨.

Μου απαντά : ¨Κοίταξε να δεις. Οι Τούρκοι δεν θα μπούν στην Αλεξανδρούπολη. Θα κάνουν μόνο μια πρόκληση στην Ελλάδα, που θα έχει σχέση με την αιγιαλίτιδα ζώνη. Και εμάς θα μας πιάσει πείνα. Θα πεινάσει η Ελλάδα. Και επειδή θα κρατήσει αυτή μπόρα κάποιο διάστημα, μήνες θα είναι, «θα πούμε το ψωμί ψωμάκι »¨.

Μετά ρωτάω : ¨Γέροντα , πως θα καταλάβω εγώ ότι θα είμαστε κοντά στον πόλεμο ;¨

¨Όταν¨, λέει, ¨θα ακούσεις στην τηλεόραση να γίνεται θέμα για τα μίλια , για την επέκταση των μιλίων (της αιγιαλίτιδας ζώνης ) από 6 σε 12 μίλλια, τότε από πίσω έρχεται ο πόλεμος. Ακολουθεί.» Συνέχεια →

by

Το δίλημμα

Η Ελένη ζούσε στο Καρπενήσι και είχε παντρευτεί έναν πολύ σκληρό άνδρα ο οποίος την χτυπούσε για το παραμικρό όπως χτυπούν τα παιδιά την μπάλα στο γήπεδο. Τα βάσανα της ζωής την έκαναν να υπηρετεί στη μονή της Παναγίας της Προυσιώτισσας κάθε Δεκαπενταύγουστο.

Διηγείτο η ίδια: Μια περίοδο δούλευα παραδουλεύτρα σε ένα γιατρό, που ήταν καλοπληρωτής αλλά και πολύ σκληρός σαν τον άνδρα μου. Μια μέρα πήρα τον κάδο των σκουπιδιών για να πάω να τα πετάξω και ξαφνικά άκουσα ένα κλαυθμύρισμα. Φθάνοντας στο σκουπιδότοπο άνοιξα το καπάκι και βλέπω ένα μωρό μέσα στα αίματα. «Παναγιά μου τι να κάνω; Να γυρίσω στο γιατρό δε γίνεται γιατί αυτός το πέταξε, όμως αν το πάρω στο σπίτι ο άντρας μου θα με σφάξει σαν λαμπριάτικο αρνί’’.

***

Το πήρα , το φίλησα σκουπίζοντας τα αίματα και το έσφιξα στην αγκαλιά μου γιατί ήταν ο χειμώνας πολύ παγερός.

Όταν έφθασα στο σπίτι δεν ήταν κανείς. Είπα μέσα μου: «Ο Θεός είναι μαζί μου και αφού το έπλυνα το τύλιξα σε μια παλιά μου πουκαμίσα και το σταύρωσα προσευχόμενη: «Παναγία μου Προυσιώτισσα, χαρίτωσέ το να μην κλάψει. Και το θαύμα έγινε.Το μωρό για δυο χρόνια δεν έκλαψε! Το τάιζα κρυφά και το κοίμιζα κάτω από το κρεβάτι μας. Όταν ερχόταν ο άνδρας μου η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά.

Πέρασε ο καιρός και το παιδί άρχισε να μπουσουλά. Οπότε ένα μεσημέρι εκεί που τρώγαμε ξετρύπωσε το μωρό και ήρθε κάτω από το τραπέζι. Μόλις το είδε ο άνδρας μου τα μάτια του γυάλισαν σαν του λιονταριού. Τι είναι αυτό; μου λέει.

Τότε έκαμα τον σταυρό μου και του είπα το μυστικό. Συγκινήθηκε και το δέχθηκε σαν να ήταν δικό του. Το παιδί αυτό τώρα έχει παντρευτεί και εργάζεται στο Καρπενήσι. Από το παιδί αυτό έχω ένα ποτήρι νερό, ενώ από τα δικά μου τίποτα.

Πηγή: Αρχιμανδρίτου Γεωργίου, ηγουμένου Ι.Μ. Δοχειαρίου, Μορφές που γνώρισα να ασκούνται στο σκάμμα της Εκκλησίας

by

Κάνε το καλό για να φύγει η κατάθλιψη

Μια καλή πράξη για κάποιον άλλον άνθρωπο, συχνά αφήνει καλό αίσθημα σε κάποιον για τον εαυτό του, καθώς και για τη θέση του στον κόσμο. Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι οι καλές πράξεις έχουν επιστημονικώς θεραπευτική αξία στην αντιμετώπιση διαταραχών του συναισθήματος όπως κατάθλιψη;

Η απάντηση είναι θετική, σύμφωνα με αυξανόμενες έρευνες που ανακάλυψαν ότι παρεμβάσεις θετικής δραστηριότητας, όπως το να βοηθήσουμε κάποιον με τις αγορές τροφίμων, γράφοντας ευχαριστήριο μήνυμα ή ακόμα μετρώντας τις ευλογίες μας -μπορούν να χρησιμεύσουν ως αποτελεσματική, οικονομική αγωγή για την κατάθλιψη.

Η Sonja Lyubomirsky, του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, στο Riverside, σημειώνει ότι φαίνεται κάτι τετριμμένο, ότι δεν είναι σημαντικό, απλώς αισθάνεται κάποιος καλά για 10 λεπτά. Ωστόσο, πρόσθεσε, για κάποιον με κατάθλιψη δεν είναι καθόλου τετριμμένο. Οι καταθλιπτικοί άνθρωποι χρειάζεται να αυξήσουν τα θετικά συναισθήματα στη ζωή τους, ακόμα και περιστασιακά.

Μετά από επισκόπηση στα θεραπευτικά οφέλη του θετικού συναισθήματος, δήλωσε η Lyubomirsky, ανακάλυψε ευρεία στήριξη για την ιδέα ότι άνθρωποι με τάση στην κατάθλιψη μπορούν να βοηθηθούν, βοηθώντας άλλους ή αλλιώς εισάγοντας τη θετικότητα στην καθημερινή ζωή.

Σύμφωνα με την έρευνα της Lyubomirsky, τέτοια απλή, οικονομική μέθοδος για την ευεξία θα μπορούσε να έχει σημαντικές εφαρμογές, δεδομένου ότι περισσότερα από 100 εκατ. άνθρωποι παγκοσμίως υποφέρουν από κατάθλιψη.

Οι παρεμβάσεις θετικής δραστηριότητας υπάρχουν σε αρκετές μορφές, περιλαμβανομένων των εξής: Ευγένεια σε άλλους. Έκφραση ευγνωμοσύνης. Αισιόδοξες σκέψεις. Να αναλογίζεται κάποιος τα καλά της ζωής

Το σημαντικό είναι το θετικό συναίσθημα, δήλωσε η Lyubomirsky. Το πιο σημαντικό στοιχείο της κατάθλιψης είναι η απουσία θετικού συναισθήματος – αίσθηση του τίποτα, του κενού. Όχι μόνο μπορεί να βελτιώσει θετικά τη διάθεση αλλά μπορεί να εξελιχθεί σε αυτόνομο ανοδικό σπιράλ, δήλωσε η ερευνήτρια. Μπορεί κάποιος να προσεγγίζει ευκολότερα άλλους, ή να είναι περισσότερο δημιουργικός και με μεγάλη φαντασία. Πιθανόν να νιώσει ακόμα περισσότερα θετικά συναισθήματα.