Το παγκόσμιο νόμισμα, η Ε.E και η Ελλάδα

Του Μενέλαου Τασιόπουλου* (Newsbomb.gr)

 

Το να μείνει η ευρωζώνη στο εύρος που έχει σήμερα και μάλιστα να ενταχθούν και άλλες χώρες από τους 27 στους 17 είναι ένα μη ρεαλιστικό σενάριο.

Αυτό πιστοποιήθηκε και στη τελευταία Σύνοδο Κορυφής, όπου διεφάνη όπως άλλωστε αναμενόταν ότι η Γερμανία έχει ένα πολύ συγκεκριμένο και «σκληρό» πλάνο στο τραπέζι, για το πώς εννοεί την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Είναι μια συνέχεια της Συνθήκης του Μάαστριχτ και της Λισαβόνας, με κατάργηση όμως των εθνικών κρατών, μέσα από τη διαδικασία ενιαιοποίησης των οικονομιών της ζώνης του ευρώ. Που σημαίνει πολύ απλά ότι το ευρώ θα έχει μια πρωτεύουσα, υπό την έννοια της κυρίαρχης οικονομίας και οι υπόλοιπες οικονομίες θα πρέπει να είναι συμπληρωματικές σε αυτήν.

Γιατί διαφορετικά δεν θα μπορούμε να έχουμε οικονομική-δημοσιονομική ένωση από την οποία θα προκύπτει η νομισματική ένωση.

Το οσιακό τέλος μιάς απλοϊκής Μετσοβίτισσας γυναίκας

Μιχαήλ Γ. Τρίτου-Καθηγητού Α.Π.Θ.

Ήμουν μαθητής τού Γυμνασίου Μετσόβου, όταν έβλεπα τίς απογευματινές ώρες μιά συμπαθέστατη γριούλα, ντυμένη τήν τοπική μετσοβίτικη στολή, νά πηγαίνη στήν Αγία Παρασκευή νά παρακολουθήση τήν ακολουθία τού Εσπερινού. Κρατούσε στά χέρια της ένα μικρό μεταλλικό δοχείο μέ λάδι γιά νά ανάψη τά καντήλια τού ναού. Ήταν η Μαρία Μπίσα, μία ευλογημένη από τόν Θεό ψυχή!

Μετά τό πέρας τού Εσπερινού πήγαινε στό κέντρο τού ναού καί μέ μία εκ βαθέων δοξολογητική κραυγή έλεγε τό «Δόξα Σοι Κύριε», χωρίς κάν νά γνωρίζη τήν σημασία αυτής τής φράσης.

Τό πρόσωπό της έλαμπε καί από τά γεροντικά της μάτια έβγαιναν δάκρυα ικεσίας πρός τόν δωρεοδότη Θεό. Ήταν η εξωτερίκευση τής βιωμένης πίστεως καί η έκφραση τής γνήσιας ορθοδόξου πνευματικότητος.

Ο Κύριος βράβευσε τήν πίστη τής απλής αυτής γυναίκας, δίνοντάς της τήν δυνατότητα νά προβλέψη μέ κάθε λεπτομέρεια τό τέλος τής επίγειας ζωής της.

Στό σημείο αυτό θά αφήσω τήν εγγονή της, τήν κ. Μαρία-Μπίσα-Ψαροβασίλη, νά περιγράψη ως αυτόπτης μάρτυς τό γεγονός, μέ ένα κείμενο ξεχωριστής χάρης καί ομορφιάς καί μέ έντονο τό στοιχείο τής βιωμένης αμεσότητας.

Γέροντας Εφραίμ Αριζονίτης: Το έγκλημα της βρεφοκτονίας …

 

Αγαπητά μου παιδιά,

Σήμερα η γη μας ποτίζεται συνεχώς από πολύ αίμα, από τους πολέμους και τόσα άλλα που συμβαίνουν. Ποτίζεται όμως και με αθωότερο αίμα από το του Άβελ, και το αίμα αυτό είναι της βρεφοκτονίας. Είναι το αίμα των αθώων βρεφών, των απροστάτευτων υπάρξεων, το οποίον χύνεται από τις ίδιες τις μητέρες των.

Όλα τα ιατρεία κι όλα τα μαιευτήρια έχουν γίνει σφαγεία του Ηρώδου. Εκατομμύρια, εκατομμύρια βρέφη σ’ όλον τον κόσμο έχουν πεταχθή στους ντενεκέδες των σκουπιδιών και στους υπονόμους. Μήτε τα γατάκια δεν πετούν έτσι. Όπως γνωρίζουμε αυτός ο φονιάς, ο γιατρός, ο μαιευτήρ με το νυστέρι του σκοτώνει το βρέφος μέσα στην μήτρα -όπως έχουμε δη σε ταινία- και μετά με το εργαλείο του σπάζει, θραύει το κεφαλάκι του παιδιού και το βγάζει. Και η μητέρα δεν βλέπει τίποτε και πολύ ήσυχη αναχωρεί για το σπίτι της….

…Βλέπετε πόσο τραγική είναι η έκτρωσις, πόσο μεγάλο έγκλημα είναι! Θα πρέπει λοιπόν να σταματήση. Οι αθώες αυτές υπάρξεις δεν πρέπει να σκοτώνωνται τόσο τραγικά και χωρίς έλεγχο συνειδήσεως, Έτσι με τον απλό λογισμό, ότι δεν μπορείς να θρέψης άλλο παιδί. Κανονίζουμε δηλαδή εμείς, πώς θα μας φερθή ο Θεός; Κανονίζουμε εμείς, αν θα μπορέσουμε ή όχι να φέρουμε εις πέρας όσα παιδιά μας δώση ο Θεός μέσα στην οικογένεια; Εμείς οι ίδιοι κανοναρχούμε τον Θεό πώς θα μας φερθή;

«Όταν θα δείτε οι Τούρκοι να χτίζουν τις δικές μας εκκλησίες…»

Έλεγε ο πατήρ Παΐσιος ότι το Βυζάντιο έφτιαξε το Άγιον Όρος και ότι ήρθε η εποχή που θα ξεκινήσει το Άγιον Όρος να φτιάξει πάλι το Βυζάντιο. Ακόμη έλεγε : «Όταν θα δείτε οι Τούρκοι να χτίζουν τις δικές μας εκκλησίες, να ξέρετε ότι τις χτίζουν, για να πάμε εμείς μέσα». (…)

Η Εκκλησία πρώτη στον αγώνα

«Είναι αλήθεια ότι αυτό που συμβαίνει στη χώρα μας είναι πρωτόγνωρο και συνταρακτικό… Δηλώνουμε ότι είμαστε μια χώρα υπό κατοχή». Η Εκκλησία της Ελλάδος «προς το λαό», Νοέμβριος 2010.

«Είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς το αίσθημα πνιγμού που διακατέχει την πλειοψηφία των συμπολιτών μας. Ποιος μπορούσε να φαντασθεί ότι ο υπέροχος Ελληνικός λαός, που προσέφερε με τον πολιτισμό του στο Ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, σήμερα θα διασύρεται παγκοσμίως; Απέναντι στην οικονομική κρίση η Εκκλησία μας δεν μπορεί να ανεχθεί κανενός είδους πτώχευση, πρωτίστως όμως δεν συγχωρεί την πτώχευση αξιών, δεν μπορεί να αποδεχθεί κανενός είδους χρεωκοπία, πρωτίστως όμως δεν μπορεί να εθελοτυφλεί στην χρεωκοπία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας…         Ο άνθρωπος, ο Ευρωπαίος πολίτης, δεν μπορεί να εκλαμβάνεται από τους διαχειριστές της οικονομικής κρίσης ως ένας λογιστικός αριθμός. Είναι σκάνδαλο οι Ευρωπαίοι ηγέτες να μην λαμβάνουν υπόψιν τους τις κραυγές των απλών πολιτών και να απειλούνται οι ίδιοι οι πολίτες της Ευρώπης ως αναλώσιμα προϊόντα…

To θαῦμα τῆς πόρνης

π. Στεφάνου Ἀναγνωστοπούλου

Μιά πονεμένη χήρα μάνα βρίσκεται σ’ ἓνα νοσοκομεῖο μέ τό δίχρονο παιδάκι της νά χαροπαλεύει ἀπό λευχαιμία. Ὁ πόνος της εἶναι μεγάλος, διότι ἢδη ἒχει χάσει ἂλλα δύο παιδιά, καί τώρα ἒβλεπε νά τῆς φεύγει καί τό τελευταῖο, τρίτο βλαστάρι της. Ὃσο περνοῦσαν οἱ ὧρες, τόσο καί πιό πολύ μεγάλωνε ἡ ἀπελπισία της. Ἦταν ἢδη 2:00 μετά τά μεσάνυκτα, ὃταν ὃλως ἐκτάκτως πέρασε ἀπό τό θάλαμο ὁ διευθυντής τοῦ τμήματος, νά δεῖ ἓνα διπλανό κοριτσάκι ‘’ἐπί πληρωμῆ’’ καί ἀπό παρόρμηση πρόσεξε καί τό δίχρονο παιδάκι τῆς χαροκαμένης ἐκείνης μάνας. Τό ἐξέτασε καί τῆς εἶπε: Λυπᾶμαι πολύ, κυρία μου. Πάρε τό παιδάκι σου καί φύγε τώρα, γιά νά πεθάνει τουλάχιστον στήν ἀγκαλιά σου καί στό σπίτι σου. Σάν τό ἂκουσε αὐτό ἡ δύστυχη μάνα ἀπό τό στόμα τοῦ γιατροῦ, μέ λυγμούς, τύλιξε τό παιδάκι της μέ μιά κουβερτούλα, τό ἒσφιξε στήν ἀγκαλιά της καί ἒφυγε τρέχοντας. Βγῆκε στό δρόμο… Παντοῦ ἐπικρατοῦσε ἐρημιά καί ἡσυχία. Τίποτα δέν κυκλοφοροῦσε. Σέ μιά στροφή τοῦ δρόμου, βλέπει ξαφνικά μπροστά της μιά νεαρή σχετικά γυναίκα, περίπου 30 ἐτῶν. Μόλις εἶχε τελειώσει τή «δουλειά της», ἦταν πόρνη. Μόλις ἒφθασε ἡ μάνα μπροστά της, τήν σταμάτησε καί…