Ο Γέροντας Πορφύριος μιλάει για την κατάθλιψη

 

Η Ελλάδα σε παγίδα … ένα θαυμάσιο κείμενο του «Σωτήρος» για τις Κάρτες Πολίτη και τις Φοροκάρτες …

(Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Ο ΣΩΤΗΡ» Τεῦχος 2023 15-5-2011)

Aς μᾶς ἐπιτρέψουν οἱ ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες νὰ ἀρχίσουμε τοῦτο τὸ κείμενό μας μὲ ἕναν μύθο. Ὁ μύθος λοιπὸν αὐτὸς λέει ὅτι κάποτε ἕνα
ποντικάκι παρατήρησε ἐκεῖ ποὺ ζοῦσε πὼς ὁ νοικοκύρης, ἕνας ἀγρότης, καὶ ἡ γυναίκα του τοποθέτησαν στὸ σπίτι μιὰ ποντικοπαγίδα! Τρέχει τότε τρομαγμένο στὸν ἀχυρώνα γιὰ νὰ ἀνακοινώσει τὸ φοβερὸ νέο:
–Μιὰ ποντικοπαγίδα μέσα στὸ σπίτι! Μιὰ ποντικοπαγίδα μέσα στὸ σπίτι, φώναζε δυνατά.
–Πρόβλημά σου, τοῦ ἀπάντησε πρώτη ἡ κότα. Τί μὲ νοιάζει ἐμένα, ἂν ὑπάρχει ποντικοπαγίδα στὸ σπίτι;…
–Δικός σου λογαριασμός, γρύλισε βαριεστημένο καὶ τὸ γουρούνι…

Στα Τρίκαλα από το Άγιον Όρος τα Ιερά Λείψανα του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου

Από την Κυριακή 19 Ιουνίου έως και την Πέμπτη 23η Ιουνίου, θα βρίσκονται στον Ιερό Ναό Αγίου Νεκταρίου Τρικάλων, τα Χαριτόβρυτα Ιερά Λείψανα του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου.

Τα Ιερά Λείψανα, θα μεταφερθούν από την Ιερά Μονή Ξενοφώντος Αγίου Όρους – Άθω και αναμένεται να ανακοινωθεί το πρόγραμμα υποδοχής και παραμονής των Ιερών Λειψάνων στα Τρίκαλα.

Παθοκτονία, από τον Μοναχό Μωυσή, Αγιορείτη

Ο λόγος σήμερα θα ασχοληθεί με το θέμα των παθών. Ένα θέμα που θα πρέπει πάντοτε να μας απασχολεί. Να εργαστούμε επισταμένα για την εκρίζωση ή μεταποίηση των παθών και την εμφύτευση και καλλιέργεια στην καρδιά των αρετών. Αυτό είναι το κύριο έργο της εργασίας των πράγματι πνευματικών ανθρώπων, για να γεμίσει η ζωή αληθινή χαρά και ειρήνη. Η παρουσία των δαιμονοκίνητων παθών δυσχεραίνει τη ζωή και την κάνει άχαρη, μουντή, κουραστική και ανιαρή.

Μόνο ο θάνατος μπορεί να μετατρέψει όσα φαίνονται μικρά και ασήμαντα σε σημεία μεγάλα και σημαντικά…….Αντώνιος (Μπλουμ) Μητροπολίτης Σουρόζ

Η μητέρα μου πέθανε από καρκίνο που τη βασάνισε για μια περίοδο περισσότερο από τρία χρόνια. Εγχειρίστηκε, αλλά ανεπιτυχώς. Ο γιατρός μου μίλησε γι’ αυτό και κατόπιν πρόσθεσε: «Φυσικά, δεν θα πεις τίποτε στη μητέρα σου».

Toυ είπα: «Θα το πω». Και το είπα.

Θυμάμαι πως την πλησίασα και της είπα ότι είχε τηλεφωνήσει ο γιατρός και μου είχε πει ότι η εγχείρηση δεν είχε πετύχει. Σιωπήσαμε για ένα λεπτό και κατόπιν η μητέρα μου είπε:«Και έτσι θα πεθάνω».

Της είπα: «Ναί».

Κατόπιν έμεινα κοντά της, εντελώς σιωπηλός, επικοινωνώντας μαζί της δίχως λέξεις. Δεν νομίζω ότι κάναμε τίποτε σκέψεις. Είχαμε να αντιμετωπίσουμε κάτι που είχε εισβάλει στη ζωή μας και την είχε αλλάξει τελείως. Αυτό δεν ήταν κάποια σκιά, ένα κακό, κάποιος τρόμος. Ήταν το έσχατο. Και έπρεπε να αντιμετωπίσουμε αυτό το έσχατο χωρίς ακόμη να γνωρίζουμε πως θα εκτυλισσόταν. Μείναμε μαζί όσο αισθανθήκαμε ότι έπρεπε να μείνουμε. Και μετά η ζωή συνεχίστηκε.