Η Ανάσταση του Χριστού και ένα πολυκατάστημα στο σημερινό Λίβανο.

Χριστός Ανέστη: Ένα ωραίο σέρβικο τραγούδι με στίχους του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς.

Π. Αρσένιος Βλιαγκόφτης: Η «Κάρτα του Πολίτη» είναι ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή!

Γέρων Παΐσιος: Έρχονται δύσκολα χρόνια !

Ο Θεός επιτρέπει να γίνη τώρα ένα τράνταγμα γερό. Έρχονται δύσκολα χρόνια. Θα έχουμε δοκιμασίες μεγάλες… Να το πάρουμε στα σοβαρά, να ζήσουμε πνευματικά. Οι περιστάσεις μας αναγκάζουν και θα μας αναγκάσουν να δουλέψουμε πνευματικά. Καλό όμως είναι να το κάνουμε χαρούμενα και προαιρετικά και όχι από θλίψεις, αναγκαστικά. Πολλοί Άγιοι θα παρακαλούσαν να ζούσαν στην εποχή μας, για να αγωνισθούν.

Πεντηκοστιανoί στην πόρτα σας; Προσοχή!

Κάποιος σου χτυπάει την πόρτα, να σου μιλήσει, «για το λόγο του Θεού». Βρίσκεις στο γραμματοκιβώτιο ένα έντυπο. Τους συναντάς στο δρόμο, σε μια πλατεία. Τους ακούς σε ραδιοφωνικούς σταθμούς και τους βλέπεις σε τηλεοπτικές εκπομπές.
Λένε πως είναι χριστιανοί. Πρέπει να τους αφήσεις να σου κάνουν το δάσκαλο;

Η Μέλλουσα Πανορθόδοξος Σύνοδος

Του πρωτ. Γεωργίου Μεταλληνού

Οι Σύνοδοι του 14ου αιώνος διατυπώ­νουν την θεολογία περί της Θείας Χά­ριτος. Η Ορθόδοξη Παράδοση δέχεται αυ­τές τις Συνόδους ως 9η Οικουμενική και πανορθόδοξα γίνεται αυτό αποδεκτό από γνω­στούς Θεολόγους.

«Αντιδυτικοί» Πατέρες, ευεργέται της Ευρώπης

Ἡ ἑτοιμαζομένη «Μεγάλη Σύνοδος», οἱ  τρεῖς Ἅγιοι, οἱ ὁποῖοι ἔσωσαν τήν πιστότητα τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Παραδόσεως, ἡ Οὐνιτίζουσα Δύσις καί ἡ μή ἀδρανοποίησις τῆς Πατερικῆς Παραδόσεως

π. Γεώργιος Μεταλληνός

ΣΤΗ ΔΙΑΚΡΙΒΩΣΗ τῶν πνευματικῶν σχέσεων Ἀνατολῆς–Δύσεως ὁ χῶρος τῆς θεολογίας, στόν ὁποῖον ἡ ἔνταση φθάνει συχνά σέ ὁριακά σημεῖα, ἐπιτρέπει ἀσφαλέστερες καί ὁπωσδήποτε σαφέστερες διαπιστώσεις. Ἰδιαίτερα πρόσφορες παρουσιάζονται, μάλιστα, οἱ περιπτώσεις προσώπων, πού ἔχουν χαρακτηρισθεῖ ὡς ἀντιδυτικοί και ἀντιμετωπίζονται, ἀκόμη καί σήμερα, με ὑπερκριτικό πνεῦμα, ἐνίοτε δέ καί μέ σφοδρότητα ἀπό τή δυτική ἤ δυτικίζουσα ἱστοριογραφία. Τέτοια πρόσωπα εἶναι κατ᾽ ἐξοχήν ὁ Μέγας Φώτιος († 891), ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς († 1357) καί ὁ ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός († 1444), γιά νά μείνουμε στήν περίοδο τῆς ἀποστασιοποιήσεως Ἀνατολικῆς καί Δυτικῆς Χριστιανοσύνης, δηλαδή στούς αἰῶνες μετά τήν ἐπικράτηση τοῦ φραγκογερμανικοῦ στοιχείου στή Δύση¹.